Alþýðublaðið - 15.11.1933, Blaðsíða 2

MIÐVIKUDAGINN 15. NÓV. 19 33.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
2
HETJULEG BARÁTTA ÞÝSKRA
KOMMÚNISTA.
United Pness, FB.
Baráttunni við kommúnista ier
stöðugt haldiö áfram í Þýzka-
Landi. Daglega eru birtar fœginix
um komimúnistahandtökur, stund-
um uim handtökur í stórum stíl,
>en pví f>er enn fjarri að tekist
hafi að uppræta leynistarfsiemi
peirra, þótt peir séu í tugþús-
undataii í fangelsum og fainga.-
búðum og margir hafi verið
dæmdir til lífláts. Margir þeirxa
hafa og verið drepnir í skærum
eða framið sjálfsmorð, til þess
að forða sér frá hándtökum, en
það er eins og "alt af komi nýir
menn í s-tað þeirra, siem hverfa
. úr hópnum á einn eða annan hátt.
Starfsemi kommúnista er vitajn-
iega mjög lömuð, en samt reka
þeir enn víðtæka leynistarfsiemi.
Leiðtogar kommúnista höfðu bú-
ist við þyí að félagsskapur þeirria
yrði lýstur ólöglegur og ofsókmr
hafnar á hendur þeim og voru
búnir að undirbúa leynifélög sín
og starfsemi alla, og voru því
undirbúnir þegar að þessu kom.
Kommúnistar sjálfir segja, að
100 000 greiði enn gjöld sín til
flokksins. Af 85 mönnurn, sem
skipuðu miðstjórn kommúnista-
flokksins, hafa þrír veriö myrtir,
þeir Walter Schuetz, Franz Sten-
ser og Alfred Nohl, — en, 25 eru
í fangelsum eða fangabúðum.
Pýzku kommúnistarnir hafa not-
ið margs konar aðstoðar skoð-
anabræöra sinnia í oágranna'lönd-
timun sirnnnn, til þess að dreifa
undirróðursritum gegn nazistum
út um Þýzkaland, en megnið af
slíkum ritlingum prenta þeir
sjálfir, þrátt fyrir það, að leyni-
lögreglan hefir enn mjög hert
sóknina gegn þeim. (UP. FB.)
GÖBBELS í ENGLANDI?
London í gærkveldi. FÚ. ■
Sú fyrirspurn var í dag lögð
fyrir MacDonald, forsætisráð-
iherra, í enska þinginu, hvort hann
teldi það ekki tímabært, að stofn-
að yrði í Englandi sérstakt ráð-
herraembætti fyrir upplýsingar-
og útbreiðslustarfsemi. Forsætis-
ráðherra svaraði því, að han;n
teldi slikt ekki gerlegt.
MÁLVERKAÞJÓFNAÐUR 1 SVÍ-
ÞJÓÐ.
Kalundborg í gærkveldi. FÚ.
Úr einikasafni í Svíþjóð var í
nótt sem leið stolið ýmsum dýr-
um og merkilegum listaverkum,
þar á meðal tveimur frægum
málverkum, og var annað þeirra
eftir Rembrandt. Álitið er að al-
þjóðlegur þjófaflokkur hafi verið
hér að verki.
MERKILEGUR KOFI FUNDINN.
Rússneskur leiðangur á Novaja
Semlja hefir fundið kofa átta
metra langan og fimm metra
breiðan, sem talið er að reistur
hafi veiið 1597 af hollienzka liand-
könnuðinum Wiilem Barents og
mönnum hans, er höfðu vetur-
setuu á eyjunni það ár.
HANS FALLADA:
Hvað nú —
ungi maður?
Islemk pýðing eftir Magnús Ásgeirsson
Ágrlp af pvf, sem á undan er bomlðt
Pinneberg, ungur verzlunarmaður í smábœ í Þýzkalandi, fer ásamt Pússer
vinstúlku sinni til læknis, til pess að vita, hversu högum hennar sé komið og
fá komið í veg fyrir afleiðingar af samvistunum ef með purfi. Þau fá pær
leiðinlegu i pplýsingar, að pau hafi komið of seint. Þau verða samferða út
frá lækninum og ræða málið. Það verður úr, að Pinneberg stingur upp ápvívið
Pússer að pau skuli gifta sig. Hún lætur sér pað vel líka, og Pinneberg verður
henni samferða heim. til fólksins hennar, fátækrar verkamannafjölskyldu í Platz.
Þet á er efni „forleiks* sögunnar. Fyrsti þáttur hefst á pví, að bau eru á „brúð-
kaupsferð“ til Ducherov, þar sem pau hafa leigt sér íbúð. Þará Pinnebergheima.
*éc
„Já, hvernig er hún? Hún .sietti; á sdg 'einhvern hel>dri brag, --
þú þiekkir þietta fóik, siem alt >af rausar um að það megi muna fífil
sinn fegri, en gienigiishrunið hafi farið með alla dýrðina.. Það
hvein í ihenni iei|n;s og vatnispósti“. ,
„Það er tilhlakk“, segir Pú&ser. Illa: vatnishelt fóllk 'á ekkert séri-
lega upp á háboröið hjá hiennii. En Piínneberg huggar ha;na m>eð
því, að ekkjan þreytist á þvj, að kjökra o>g kvejna, >ef þaju gæ't'i
þ>ess, að .g-efa sig ekkert að henni. „Við þurfum >ekki að umgn.n.g-
ast neina í húsinu. Við gietum verið hvort öðru nóg.“
„Það finst mér ,líka; en'ief húri er nú lexn af þeim, sem troða sér
upp á mann?“
„Það held ég ekki. í rauin >og veru er hún nú gömul hefdri kona,
hvít' fyrir hærum. Henni er ákaflega sárt um húsgögniin; sín.
Flest af þ>eim er víst arfur eftir móður hjennar sálugu, >og hún
útlistaði fyrir mér, að við yrðfum alt alf að setjast hægt og varLega,
í sófann, því að þiað eru galmllar fjaðrifr í honiulm, sem þola ekki að>
verða fyrir mikliu hnjaski“. '
Þögn.
„Bara ;að ég muni nú talit af eftix þessu með sófan|n“, segir Pússer
dálítið gremjuleg. „Ég er nú þannig, að ef ég verð alt í .eiilnu >eittr
hvað leið og vil skæla dáljítiið eða þá ef ég verð glöð, að mép
finst að ég verði að fleygja mójr niður og spanka svoilíitið m>eð
fótunum, svo að ég er ekki viss um að ég hugsi alt ,af um
hvort fjaðrimlar þoli það“.
„Það verður þú að ger,a, Pússer,“ segir Pinneberg í vandlæt-
ingarrómi. „Mundu, að þú .ert gift kona. Og klukkuna undir gler-
hjálminum, sem stendur á dragki stunni, hana megum við alls ekki
draga upp; það gerir hún sjálf.
Pússier kastar hnakka.
„Þá igetur hún farjð mieð þaniniðin; aud.styggil.ega klukkugarm in.n
til sjáifrar sin. í miihni íbúð skail engin klukka vera, s>em ég má
ekki draga upp sjálf“.
Pinneberg reynár að gera gott úr öliu og sér í hondi sér, að það
er hliutverk, aem hann verður að venjía sig við í salmbúð siininar
lögmætu eigintoonu og ekkjufrúar Scharrenhöfer.
,,Ég >er viss um að þú. kemst að raun umi ajð þ>etta verður ekki.
svo aflieitt. Við þurfum ekki annað >en að gera hetmi skiljanilegt að
, það geri okkur óniæði þegar klukfcan slær stundaslögin á nŒuinni.'"
Þögn.
„Nú höádum þá áfram,“ segir Pússir. „Hvernig er það: Fyrst er
farið upp stigann, >og þegar fcomið er í ftorstofudyrnair — hvað þá?“
„Já, þá er forstiofan, sem við höfum með henná. Fyrstu dyr til
vinstri, það er eldihúsið okkar; þiato er a& siegja, það er auðvitað
ekki fullkomáð eldhús. Ég hugsa að þar hafi áður verið lofther-
bergi, því að það er undir súð, en þar er gaisvél — —“
„Með tveimur blo.ssum,“ grípur Púsiser fram í í dapurliegum
rómi. „Mér er óskiifljanlegt, hvennig ég á að fcomaist af með það.
Hver getur soðið máðdiegiisimat á bara tveimur bLosisum? Mamrna
hafði fjóra og varð þó aílti af að nota leLdavélina líka..“
„Þetta er nú undir vana fcomáð. Við getum nú ekki lifað rifc-
mannlegar en svo, að það verður áreiðanlega metira en nóg að
hafa tvo gasbloss!a.“
„Auðvitað lifum við ekki ríkmanntega, en þú vilt þó alt af fá
• súpudisk mieð miðdegis'matnum. Hann verður að sjóða í skaft-
potti og til þess þarf einn blossa. Svo er kjötið, það er skaftpottur
n>r. 2. Svo grænmieti: sfcaftp>otitur nr. 3. Og síiðan eru kalrtöflur1,
það er skaftpottur nr. 4. Þegar ég hefi svo tvo pottana á þessum
tveimur blossum til að halda matnum heitum, þá verður kalt í
hinum á meðan, Segðu mér, hve'rnig á ég að fara að því?“
„J.a“ —• Pinneberg sta'rir áhyggjufullur út uind.an sér — „það
veit ég nú ekki heiduí/* Og alt í einu segir hawn sfcejlfcaður':
„En, Pússer, er það þá mleiimhgini, að þú hafir fjóra skaftpotta.!“
„Auðvitað þarf ég þess>.“ Pússier reigir sig dálitið af meðvit-
und um húsmóðurskylduir sínar. „Það er jafnvel ekki >nóg. Eigin,-
liega þyrfti ég >eá;nn enn til að. steikjá i.“
LampaMln
eru komin aftur.
HúsgagnaverzlDD,
Kristjðns Siggeirssonar,
Laugavegi 13.
Fiskfarsið,
seni allir sækjast
eftir, fæst í
Verzlunin
Kjöt & Grænmeti,
Laugavegi 58. SítniJ34 3 1
fSLENSKAR K ÝMNIS-
SÖGUR.
Gunnar Sigurðsson fyrv. alþrn.
hefir safnað >og skrásett ísi>enzkar
kýmnissögur um menn ogmálefiná,
og á bókin að koma út 1 fyrir
jólin. Sögurnar eru flestar um
nútómamenn, sem margir ern
þjóðkunnir, og hefir því ekki þótt
tiltækilegt, að geta nafna þeirra
alls staðar. Guntiar Sigurðsson
kann manna mest af slíkum sög-
um >og flestum betur með þær
að fara og finna hvað feitt er í
istykkinu í þessum efnum. Myndir
munu verða í bókinni eftir tvo af
beztu teiknurum vorum, og munu
menn kannast þar við ýms andlit,
þótt nöfnin fylgi ekki með. Tvær
’ af skrítlum þessum birtast í bl;að-
inu í dag.
Ekki bústnar undir berum
himni.
i
Bóndi nokkur á Austurlaindi
heimsótti prest einn, er búhöldur
var góður, enda vissi hanin af
því sjálfur.
Prestur sýnir bónda sfcepnur
sinar, þar á rneðail kýrnar, og
spyr hann hvernig honum lítist á
þær. „Og svona,“ svarar bónidi,
„þær leru litlar, beljurnar.“
„Það er ekki að marka, þótt
þér sýnist það“, segir prestur,
„því fjósið er svo hátt undir loft.“
„Þá held ég þær séu ekki bústn-
ar undir berum himni“, svanaði
bóndi.
AÐ BÚA TIL PREST.
Prestur nofckur gekk friam á
dreng hér á götum hæjarins, sem
var að móta hús úr for á götu-
horni einu.
„Hvað ert þú að búa til?“ spyi'
prestur.
„Kirkju,“ svarar driengurinin.
„Það er fallegt hjá þér, dreng-
ur min;n,“ segir prestur.
„En nú ætia ég að sækja meiri
sfcít,“ segir stráfcur.
„Hvað ætiarðu að búá tiF úr
honum?“ spyr prestur.
„Presit,“ svaraði strákur.
Krossviðar
afar ódýr, fyrir-liggjandi í
Hilsgagnaverzlun,
Kristjáus Siggeirssonar,
Laugaveai 13.
sýnir'
Galdra-Loft
eftir
Jóhann Sigurjónsson
á morgun (imtud.) kl. 8 sd
Aðgöngumiðasala í Iðnó i
dag frá kl. 4—7 og á morg-
un eftir kl. 1. Sími 3191.
Börn fá ekki aðgang.
Lækkað verfl.
Spilaborð
ódýrust og bezt í
Hiisgagnaverziun,
Kristjðns Siggeirssonar,
Laugavegi 13.
jollo“
steinborar og tappar eru
beztir. — Fást að eins hjá
Lfldfig Storr,
Langavegi 15.
| Viiiklfti dagsios. I
Kjötbuðín Hekla, Hverfisgötu
82, hefir síma 2936; hringið þang-
að, þegar ykkur vantar í matinn.
SKRIFSTOFA Matsveina- og
veitingaþjóna-félags Islands er i
Mjólkurfélagshúsinu. Opin kl. 1
—3 daglega. Sími 3724.
Utsalan við Vörubilastöðina
við Kalkofnsveg. Kaffi, mjólk og
kökur, sígarettur, öl. — Alt með
Iægsta búðarverði. Opío frá kl. 6
f. h. til kl. 11 V* e, ní.
Munið sima Herðubrelðar:
4565, Fríkirkjuvegi 7. Þar fæst
alt i matinn.
Nýkomið:
Verkamannalðt.
Vald. Poulsen,
Klapparstíg 29. Sími 3024.
Baldursgötu 14. Simi 3073.
Tilkynning.
IÞrátt fyrir innfiutningshöft og
harða samkeppni er og verð-
ur verzl. Feli ávalt sam-
keppnisfær, hvað verð og
vörugæði snertir, — Reynið
viðskiftin strax í dag.
Ailir eiga erindi í
FELL,
Grettisg. 57, sími 2285,