Morgunblaðið - 11.04.1997, Síða 2

2 B FÖSTUDAGUR 11. APRÍL 1997
MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LÍF
HÖNNUN
með sál fegrar lífið
„HÖNNUN er þjónustufag sköpunar
og hlutverk hönnuða má að ein-
hveiju leyti líkja við störf lækna;
þeir skilgreina aðstæður og vanda-
mál hveiju sinni og finna viðeigandi
lausnir, segir Katrín Pétursdóttir
sem undanfarin níu ár hefur verið
búsett í París. Þar lauk hún fimm
ára námi í iðnhönnun árið 1995 frá
Ecole Superieure de Design Indust-
riel. Starfsheitið iðnhönnuður finnst
henni úr sér gengið og ekki lýsa
nægilega í hveiju vinna hennar felst.
„Þrívíð hönnun á betur við. Það er
víðara hugtak og á við alla mögu-
lega hluti sem hafa rúmtak, svo sem
búsáhöld, gervilimi, húsgögn, bíla
og strætóskýli. Starf þrívíddarhönn-
uða felst í að sameina ólíka þætti;
hugmynd, tækni, efni og form sem
síðan er aðlagað mismunandi mark-
aðshópum. Þannig bætum við og
auðveldum vonandi líf fólks og fegr-
um umhverfið."
í París starfaði Katrín
Pétursdóttur þrívíddar-
hönnuður hjá manni
með snilligáfu, Philippe
Starck, Hún hannaði
þar meðal annars bað-
vog, flugnafælu og
þvottaklemmu. Hrönn
Marinósdóttir fékk
Katrínu til að lýsa hug-
myndum sínum og
reynslu.
í skólanum fékk Katrín fyrstu
einkunn og viðurkenningu fyrir út-
skriftarverkefnið þar sem þögnin
var viðfangsefnið. Hún hannaði
hluti sem ijúfa þögnina og eru teng-
ingar við umhverfið; þráðlausan
síma, dyrabjöllu og hurðarhand-
fang. „Eg velti fyrir mér spennu-
hlöðnu andartaki þagnarinnar, rétt
áður en hún er rofin. Mig langaði
til að benda á litlu atriðin í daglega
lífinu sem við veltum sjaldnast fyrir
okkur. Þessi andartök eru í raun
stórmerkileg." Katrín segir erfitt
að breyta ímynd fólks af síma enda
eru þeir yfirleitt eins útlítandi.
„Síminn sem ég hannaði er í upp-
reisn við einlitan markaðinn. Mér
finnst að fólk eigi að hafa úr fleiru
að velja. Síðustu árin hefur þróunin
þokast í þá átt og farið er að skipta
markaðnum meira í hópa. Franska
fyrirtækið Thomson hefur verið í
fararbroddi eftir að Philippe Starck
Morgunblaðið/Kristinn
KATRÍN Pétursdóttir þrívíddarhönnuður.
tók að sér ráðgjafarhlutverk hjá
þeim.“
Vinnan með Starck
Síðastliðið vor auðnaðist Katrínu
að fá tímabundið starf hjá Frakkan-
um Philippe Starck, víðfrægum og
afar vinsælum hönnuði sem hannað
hefur allt frá tannburstum til stórra
húsbygginga. Úr hópi fjölmargra
umsækjenda var hún, ásamt tveim-
ur öðrum ungum hönnuðum, valin
til starfa í nokkra mánuði við hönn-
un nytjahluta í nafni Starcks fyrir
ítalska búsáhaldafyrirtækið Alessi.
Starck hefur um árabil hannað hluti
fyrir Alessi sem er þekkt vörumerki
víða um heim en ýmiss konar bús-
áhöld frá fyrirtækinu hafa verið
seld í verslunum hér á landi. Alessi
leggur mikið uppúr persónulegum
tengslum notandans við hlutinn og
höfðar, að sögn Katrínar, „mest til
fólks sem er meðvitað um umhverfi
sitt og hugsar ekki einungis um
notagildi vörunnar."
Hönnunarvinnan fór fram sl. sum-
ar á vinnustofu Stareks, lítilli eyju
rétt fyrir utan París. Starfið fólst í
að hanna úr stáli og plasti meðal
annars þvottaklemmu, eldhús- og
baðvogir, viftu og flugnafælu.
„Að vinna með Starck er stans-
laus lærdómur, hann er mjög kröfu-
harður og algjör vinnuþjarkur. Við
unnum mjög hratt, punguðum stans-
laust út hugmyndum sem þurftu að
standast formlega, hugmyndafræði-
ÞRÁÐLAUS
sími sem
Katrín
hannaði við
skólann í
París.
MJÚKT
gúmmíhúðað
handfang.
LATEX-
húðuð
dyrabjalla
með
snertihnappi.
Það var um fátt annað talað en handbolta þegar Hanna Katrín Fríðriksen bauð Sigurjóni, Gústaf og Huldu upp
á kaffi eftirmiðdag nokkum í vikunni, enda hafa systkinin verið í eldlínunni með liðum sínum undanfaríð.
Keppnisharka
systkina frá Selfossi
„ER þetta ekki í fyrsta skipti sem
við hittumst öll þijú frá því um jól-
in?,“ spyr Hulda Bjarnadóttir um
leið og hún snarast inn um dyrnar
og heilsar bræðrum sínum Gústaf
og Siguijóni. „Alltaf síðust“ stynja
þeir og ranghvolfa augum. „Ekkert
svona strákar mínir. Ég hef bara
meira að gera en þið,“ svarar Hulda
og þaggar snarlega niður í þeim - í
bili.
Systkinin tóku ljúflega í þá beiðni
blaðamanns að fá að hitta þau yfir
kaffibolla til þess að ræða lífið og
tilveruna - sem reyndar snýst um
fátt annað en handbolta hjá þeim
þessa dagana. Siguijón og Hulda
hafa verið í eldlínunni með liðum
sínum, Aftureldingu og Haukum, í
harðri baráttu um íslandsmeistara-
titilinn. Þegar þetta er skrifað er
staðan 1:1 í einvígi deildarmeistara
Aftureldingar og KA, en Hulda orð-
in ísiandsmeistari með Haukum ann-
að árið í röð eftir að hafa unnið bik-
armeistaratitilinn fyrr í vetur. Karla-
lið Hauka, með fyrirliðann Gústaf í
broddi fylkingar, lét sér lynda bikar-
meistaratitil fyrr í vetur, en svona
rétt til að minna á sig fyrir meistara-
slagi systkinanna fór Gústaf ham-
förum í landsleik gegn Kina sem
háður var á Selfossi á dögunum,
skoraði 21 mark og setti þarméð
markamet sem væntanlega mun
standa um einhver ókomin ár.
Víðavangshlaup í lopapeysu
Fjölskyldan flutti til Selfoss árið
1977 eftir að hafa búið í Reykjavík
og Grindavík um tíma. „Eins gott
að við fluttum frá Grindavík. Við
erum öll of lítil fyrir körfuboltann,"
segir Hulda.
Af hveiju endilega handbolti?
„Við eigum reyndar eldri systur,
Guðbjörgu Hrefnu, sem var lands-
liðskona í sundi,“ segir Siguijón. „En
hún fór líka í handboltann," bendir
Hulda á. „Við tókum þátt í því sem
boðið var uppá þarna á Selfossi,"
segir Gústaf: „Fijálsum íþróttum,
sundi, fótbolta og handbolta." „Ég
hljóp víðavangshlaup í lopapeysu,"
minnist Siguijón og Hulda rifjar upp
löngu liðnar blakæfíngar.
Handboltaferillinn hófst sem sagt
á Selfossi þar sem systkinin segja
hjónin Kristjönu Aradóttur og Þor-
geir Inga Njálsson hafa unnið þrek-
virki í að byggja upp sterka og
metnaðarfulla handboltadeild. „Það
var mikið um að vera í handboltan-
um á þessum árum,“ segja þau.
„Það var líka meira félagslíf í
handboltanum en sundi og fijáls-
um,“ segir Hulda. „Já, Gugga er
meiri einfari en við,“ bætir Gústaf
við og svo hlægja þau þijú að elstu
systurinni sem er ekki viðstödd og
getur ekki borið hönd fyrir höfuð
sér. „Við erum meiri félagsverur."
Hvaðan kemur þessi mikli
íþróttaáhugi? Frá foreldrunum?
Skellihlátur. „Pabbi, Bjarni Sigur-
jónsson, þótti nú sprækur í fótbolt-
anum með Þrótti í braggahverfmu
hér á árum áður,“ segir Gústaf
sposkur og Siguijón lýsir vítatækni
móður þeirra, Maríu Gústafsdóttur,
sem lék handbolta með Tý í Vest-
mannaeyjum á þeim árum þegar
tíðkaðist að horfa i þveröfuga átt
við stefnu boltans. „Nei ætli það sé
ekki óhætt að segja að þau hafi
ekki verið mikið íþróttafólk,“ segir
Gústaf. „En þau fóru alveg á kaf í
þetta með okkur,“ segir Hulda,
„voru dyggir áhorfendur og tóku
mikinn þátt í bæði félags- og stjórn-
arstarfi."
Bræðurnir hófu handboltaferilinn
sem skyttur en þaðan lá leiðin inn
á línu og út í horn.
„En ég fór strax á línuna," segir
Hulda. „Þú ert líka öðruvísi," er
svarið. „Tökubarn!"
„Æ, ekki byija aftur á þessu.“
Hulda þykist verða sár. Síðan segir
hún blaðamanni frá því að bræðurn-
ir hafi logið þvi að henni í æsku að
hún væri ekki alvöru systir þeirra.
„Þið verðið bara að viðurkenna að
þið hermduð eftir mér þegar þið
fóruð á línuna."
Baráttan í lagi
„Hún hefur tekið vel eftir gegnum
árin og lært af okkur,“ segir Sigur-
jón og glottir, spurður um kosti litlu
systur sem leikmanns. „Hún er hörð
af sér og hefur gott skap í þetta.
Baráttujaxl. Helsti galli hennar er
hins vegar sá að hún á til að gera
sér hlutina of erfiða, leggur of mik-
ið í þetta.“ „En ég hef nú róast,“
skýtur umræddur baráttujaxl inn í.
„Þau eru áþekk," segir Gústaf.
„Bæði ódrepandi baráttujaxlar sem
gefast aldrei upp og eru fyrirmyndir
í liðum sínum. Það er hins vegar líka
stærsti galli þeirra að stundum er
kappið meira en forsjáin."
„Hann sýndi strax góða tækni,“
segir Siguijón um Gústaf. „Þar hef-
ur hann vinninginn fram yfir okkur
hin. Hann tekur hins vegar oft
óþarfa sjénsa og fer fram úr sjálfum
sér. Það hefur þó dregið úr því með
árunum."
„Höfum við ekki öll þroskast með
árunum og reynslunni?,“ spyr Gú-
staf.
„Siguijón spilar með hjartanu og
hefur baráttuanda sem skilar rosa-
lega miklu,“ segir Hulda. „Hann
þarf hins vegar að læra að detta
almennilega,“ segir hún og reynir
að sýna viðstöddum hvað hún á við.
Kaffibollarnir eru í stórhættu en
Siguijón skilur sneiðina. „Ég ætti
kannski að fá mér hlífar á alla út-
limi eins og þú?“
„Gústi er rosalega teknískur,"
heldur Hulda áfram. Hann hefur
fengið eitthvað meira en við . . .“
„ . . . nei, ekki meira heldur
minna. Hann fékk minna að borða
en við, varð veikburða og vann það
upp með tækninni." Siguijón er með
hlutina á hreinu. Hulda lætur ekki
trufla sig: „Hann er áhorfendavænn
leikmaður en tekur hins vegar óþarfa
sjensa og er því oft annað hvort
skúrkur eða hetja í liði sínu.“
„Krakkar, krakkar, þetta er nú
bara leikur," segir Gústaf og and-
varpar.