Morgunblaðið - 29.08.1997, Blaðsíða 6

6 B FÖSTUDAGUR 29. ÁGÚST 1997
DAGLEGT LIF
MORGUNBLAÐIÐ
Hi
Kennaranemar
í fremur óvenjulegum skóla
. Morgunblaðið/Þorkell
ÞÆR eru á leiðinni til Afríku t.v. Margrét Svavarsdóttir og Lilja Dóra Kolbeinsdóttir.
Tvær íslenskar
stúlkur eru á leið-
inni til Afríku að
kenna þarlendum.
Þær hafa þrjú und-
anfarin ár verið í
kennaranámi í Dan-
mörku sem kallast í
daglegu tali Hið
nauðsynlega kenn-
aranám. Helga
Barðadóttir ræddi
við þær um skólann,
og framandi lönd.
„ÞAÐ er svo margt sem þetta hef-
ur kennt okkur, til dæmis það að
virða skoðanir fólks af ólíkum kyn-
þáttum,“ sögðu kennaranemamir
Margrét Svavarsdóttir og Lilja
Dóra Kolbeinsdóttir þegar blaða-
maður spjallaði við þær yfír kaffi-
bolla rétt áður en þær yfirgáfu
heimahagana til að takast á við
kennslu í íramandi heimsálfu.
Kennaraháskólinn, sem þær
ljúka prófi frá næsta vor, er enginn
venjulegur skóli. Hann er í Ulfborg
í Danmörku og er einn af fjörutíu
einkaskólum í Danmörku sem
reknir eru undir nafninu Tvind en
það eru skólar allt frá bamaskólum
upp í háskóla. Kennt er eftir óhefð-
bundnum leiðum og kennaranámið,
sem tekur nú fjögur ár, fer fram
víða um heim.
Skólinn í Ulfborg er heimavist-
arskóli en þar búa bæði nemendur
og kennarar. Fyrir utan bóklega
námið þurfa nemarnir að sjá um
allt viðhald á skólabyggingunum,
kaupa í matinn, matreiða hann og
þrífa í kringum sig. „Nú veit ég
hvemig á að leggja teppi og er orð-
in snillingur í að baka brauð, en við
verðum að lifa mjög spart og eyð-
um ekki meira en 250 kr. í mat á
mann á dag,“ sagði Margrét.
Gera það sem maður vill
Öll vinnan í skólanum fer fram í
hópum hvort sem um er að ræða
námið eða vinnuna í kringum
heimilishaldið. „Fyrst þegar við
byrjuðum í skólanum gat þetta
verið erfitt og það tók tíma að
læra inná félagana sem komu frá
ólíkum menningarheimum, en svo
lærðist þetta smátt og smátt,“
sagði Lilja.
En námið snýst svo sannarlega
ekki eingöngu um bóklegt nám.
Sem dæmi um fjölbreytileika
námsins er kúrs á þriðja ári sem
kallast Gor hvad du fínder rigtígst
eða Gerðu það sem þér finnst rétt-
ast. „Maður getur notað þennan
tíma, sem er tveir mánuðir, í hvað
sem er. Þú getur þess vegna dvalið
hjá aldraðri ömmu þinni eða farið
að læra kínversku í Kína. Ég fór og
ferðaðist um Mexíkó og Bandarík-
in,“ sagði Margrét.
Á fyrsta ári gera nemarnir upp
gamla langferðabíla og keyra á
þeim ásamt kennara alla leið frá
Ulfborg í Danmörku og niður til
Delí á Indlandi. „Indlandsferðin
tók fjóra mánuði. Þetta ferðalag
var alveg ofboðslega mikil upplif-
un. Við dvöldum töluverðan tíma
bæði á Indlandi og í Tyrklandi og
gerðum vettvangskannanir þar.
Við fórum um í litlum hópum, með
tyrknesk-enska orðabók og átti
hver hópur fyrir sig að bjarga sér
hvað gistingu og mat varðaði. Við
ræddum við fólk úti á götu og inni
á tehúsum. Mínum hópi var t.d.
boðið að búa inni á heimili hjá
tyrkneskri fjölskyldu. Við stelp-
urnar fylgdumst með vinnu kvenn-
anna heima við, en strákarnir sátu
með köllunum á tehúsum," sagði
Lilja.
En þessu var nú ekki alveg lokið
þegar þau komu heim aftur því nú
var að vinnu úr öllum gögnum og
segja öðrum frá ferðalaginu. „Ég
ákvað að fara heim til Islands og
hélt fyrirlestra í nokkrum skólum
hérna heima og sagði frá öllu því
sem á daga mína dreif á ferðalag-
inu. En á Indlandi vann ég að kvik-
mynd ásamt nokkrum öðrum, um
stöðu kvenna, sem ég sýndi héma
heima, m.a. var hún sýnd í sjón-
varpinu," sagði Margrét.
Vinna fyrir hjálparstofnun
Kennaranemamir fá ekki náms-
lán til að borga skólagjöldin sem
nema um 50.000 ísl. kr. á mánuði
þannig að tveir mánuðir af skólaár-
inu, sem tekur reyndar allt árið,
fara í að vinna ýmiss konar launa-
vinnu víðsvegar í Evrópu. „Einu
sinni vann ég á dönsku minkabúi,“
sagði Lilja.
Stór þáttur af kennaranáminu er
vinna fyrir danska hjálparstofnun
sem heitir U-landshjælp for Folk
til Folk eða UFF. Kennaranem-
arnir fara einn mánuð á ári, yfir-
leitt til Þýskalands, og safna fé fyr-
ir stofnunina með því að selja póst-
kort úti á götum hinna ýmsu bæja
og borga.
Hjálparstofnunin vinnur að upp-
byggingu menntamála í S-Afríku-
löndum. Kennaranemarnir fá styrk
frá UFF en á móti taka þeir að sér
kennslu í nafni UFF í löndum S-
Afríku. Þær Margét og Lilja era á
leiðinni þangað núna í lok ágúst og
munu dvelja þar fram á vor. „Ég
verð að kenna við barnaskóla í Mó-
sambík og er ætlunin að ég vinni
með kennuranum, þ.e.a.s. hjálpa
þeim að fá hugmyndir og aðstoða
afríska kennaranema sem koma í
æfingakennslu í skólann minn,“
sagði Margrét.
Ekki bara ferðalög
í Angóla er UFF að koma á fót
kennaraháskóla ásamt þarlendum
yfirvöldum, en þangað er Lilja að
fara til að hjálpa til við að byggja
skólann upp.
Einn á rölti
/
um auðnir Islands
Vestur á Öndverðarnesi fer umferð gesta
og gangandi vaxandi. Enn er hún þó ekki
orðin svo mikil að menn taki þar ekki hver
eftir öðrum, leggi þeir leið sína þangað á
annað borð. Ólafur Jens Sigurðsson rakst
á Sigurgeir Jónasar á göngu með
bakpoka og göngustaf.
ÖNDVERÐARNES eða Öndvert-
nes eins og það áður nefndist í fom-
um ritum er vestasta táin á Snæ-
fellsnesi, þar sem skiptir um milli
Faxaflóa og Breiðaíjarðar. Þar má
enn greina miklar minjar um gamla
sjávarbyggð sem lagðist endanlega
af fyrir hálfri öld. Þar má t.d. finna
branninn Fálka sem þykir merki-
legur, Dómarahringinn sem bendir
til að þar hafi verið kveðnir upp
dómar fyrram, náttúraundrið
Bragghelli og margt fleira.
Á sumrin era ferðamenn á Önd-
verðamesi oftast að skoða björgin,
hellana og fomminjamar. Einn
ferðalangur var þó þarna í öðram
erindagjörðum. Þegar hann var
tekinn tali mátti greina að hann
talaði enskuskotna íslensku. Við
frekari eftirgrennslan upplýstist að
hér var á ferð Islendingur sem búið
hefur í Englandi um 20 ára skeið,
Sigurgeir Jónasar frá Skálum á
Langanesi en uppalinn á Þórshöfn.
Sigurgeir sem býr nú í bænum Ay-
lesbury, skammt frá Oxford í Mið-
Englandi, var að ljúka í Öndverð-
amesi 17 daga göngu um auðnir Is-
lands, yfir landið frá Gerpi í Önd-
verðanes. Gönguna hóf hann aust-
ur við Gerpi 12. júlí síðastliðinn.
Góður svefnpoki dugir
Eftir að hafa gengið tjaldlaus yf-
ir landið og legið úti í svefnpoka
sínum allan tímann, þar sem hon-
um sýndist best henta og lokið
þessari löngu og merkilegu göngu,
rákust þeir hvor á annan fyrir til-
viljun Sigurgeir og Skúli Alexand-
ersson fyrrverandi alþingismaður
sem nú rekur gistihúsið Gimli á
Hellissandi. Skúli bauð honum gist-
ingu. Meðan hann stóð þar við þótti
SIGURGEIR Jónasar fyrir utan Gimli á Hellissandi.
I