Morgunblaðið - 29.08.1997, Blaðsíða 7

MORGUNB LAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 29. ÁGÚST 1997 B 7
DAGLEGT LÍF
honum. Þar var ekkert göngufæri.
Hélt síðan vestur með honum að
norðanverðu. Urðin norðan í Lan-
gjökli er ill yfirferðar. Þar hrasaði
ég og meiddist á fæti og hélt um
tíma að ég kæmist ekki lengra en
viljinn rekur mapn áfram þegar
komið er af stað. Ég áði um nóttina
í urðinni norðan Langjökuls. Þar
varð mér ekki svefnsamt enda oft
átt betri nætur.“
Skálaverðirnir mikils virði
Sigurgeir var hrifinn af því að
sjá hvernig skálaverðimir fylgdust
með ferðum fólks á hálendinu,
spurðust fyrir um ferðir þess og
hvort það væri komið fram. „Þetta
getur verið áhættusamt að vera
svona einn á ferð og hafa ekki út-
búnað til að gera vart við sig. Ég
hafði ekkert nema kort og áttavita.
Nestispakka sendi ég á undan mér
svo ég þyi’fti ekki að bera allan far-
angur með mér. Ég var tvo sólar-
hringa frá Hveravöllum og vestur
að Gilsbakka í Borgarfirði en þar
átti ég nestispakka og gisti þar.
Þetta reyndist mér erfiðasti hjall-
inn. Eftir það fylgdi ég vegum
hingað vestur á Snæfellsnes.
Mér fannst það dálítið merkilegt
að aldrei var mér boðið far, alla
þessa leið, fyrr en ég kom hérna
vestur undir Jökul. Það hefði svo
sem ekkert þýtt, ég hefði ekkert
þegið það. Eftir að ég kom undir
Jökul stoppuðu margir og buðu
mér far. Það var eins og byggi allt
annað fólk á utanverðu Snæfells-
nesi.
Sigurgeir kom til landsins 9. júlí,
gerði ráð fyrir að vera 4 vikur í
ferðinni og fara aftur utan 22.
ágúst. „Nú reyni ég að fá farseðlin-
um breytt og fara utan sem fyrst.
Ætla samt að heilsa uppá systur
mína fyrst sem býr norður á Ákur-
eyri.
Ég veit þess vegna ekki hvenær
ég held utan aftur. Annars eru
tengsl mín við Island nánast engin
orðin í seinni tíð. Þó hitti ég Is-
lendinga í nágrenni Oxford á
hverjum vetri. Við reynum að hafa
með okkur félagsskap, einskonar
Islendingafélag.“
Ætlar að skrifa bók
Sigurgeir sýndi dagbók sína, þar
sem hann lýsti ferð sinni og því
sem fyrir augu hans bar á göng-
unni. „Þegar ég kem utan aftur
ætla ég að setjast niður og skrifa
ferðasögu mína. Ég skrifa hana á
íslensku í þetta sinn og býð hana
íslenskum útgefendum. Þegar ég
gekk frá Reykjanesvita til Þórs-
hafnar árið 1992 skrifaði ég ferða-
sögu á ensku og bauð hana útgef-
endum í Englandi.
Þeir töldu ekki nægan áhuga
fyrir íslandi þar til að standa að
slíkri útgáfu. Ég dunda mér við
þetta í vetur að ganga frá bókinni.
Ég er þegar búinn að gefa henni
nafn; Einn um auðnir íslands, á
hún að heita. Kannski verður hún
með jólabókunum 1998, það kemur í
ljós?“
upplagt að spyrjast fyrir um ferðir
hans og hann sjálfan.
Sigurgeir sagðist hafa flust til
Englands fyrir 20 ái-um ásamt
konu sinni, enskri að uppruna og
þremur sonum sem nú væru orðnir
fullorðnir menn og búsettir í
Englandi. Konu sinni hefði leiðst
á Islandi og því hefðu
þau sest að í bænum Ay-
lesbury. Hann kvaðst
starfa þar við heilsurækt-
arstöð sem rekin væri á
vegum bæjarins. „Mér hef-
ur fallið vel að búa þarna,
þetta er einn besti staður á
Englandi og með eindæm-
um veðurgóður."
Brúðkaupsafmæli með
sérstökum hætti
Fyrir fimm árum gekk Sig-
urgeir frá Reykjanesvita og
norður á Þórshöfn á Langanesi.
Hann sagði þau hjón hafa upp-
haflega ætlað saman í þá ferð í
tilefni af því að þá voru liðin 30
ár frá því séra Ingimar Ingi-
marsson gaf þau saman í hjóna-
band norðm- í Sauðanesi, 18.
ágúst 1962. „Konan mín fór þó
aldrei þessa ferð, komst ekki og ég
gekk einn. Ég var fótasár mestan
tímann en komst þó alla leið með
herkjum. Morgunblaðið frétti af
þessari göngu minni og sagði frá
henni.“
Frá þeirri göngu hefur Sigurgeir
alið með sér þann draum að ganga
yfir landið, frá Gerpi í Öndverðar-
nes. Og lét nú verða af því. „Ég
starfa við heilsuræktarstöð í Ay-
lesbury og stunda mikið útivist og
göngur suður í Englandi. Ég er
þess vegna í ágætri þjálfun og er
líkamlega hraustur."
Sigurgeiri taldist til
að hann
■ rs stafuvinn
Siguvge'vs-
hefði gengið 45
km á dag þessa sautján daga.
„Ég svaf aldrei meira en 2-3 tíma í
sólarhring og tók daginn snemma.
Það er einkennilegt hvað maður
kemst af með lítinn mat á svona
göngum. Ég drakk mikið vatn og
var aldrei svangur beinlínis. Gekk
bara jafnt og þétt á sjálfan mig og
er nú 9 kílóum léttari en ég var
þegar ég lagði upp frá Gerpi. Einn
dag hvíldist ég raunar í Nýjadal.
Mér veitti svo sannarlega ekki af
því. Þar þykir mér líka eitt feg-
ursta umhverfi á Islandi.“
Sigurgeir hóf gönguna í þoku á
Austfjörðum, lenti síðan í sólskini
um allt miðhálendið, ein-
stöku blíðviðri og 20 stiga
hita. „En fyrir bragðið
voru árnar vatnsmiklar
og oftast erfiðar yfir-
ferðar. Satt best að
segja var þetta hin
mesta þrekþraun fyrir
mann á mínum aldri
því ég er orðinn 61 árs
og líklega læt ég hér
staðar numið og legg
ekki í fleiri göngu-
ferðir um auðnir ís-
lands. A.m.k. ekki
einsamall.“
Vatnsmiklar og
erfiðar ár
„Ég tók þetta
prik með mér að
heiman og það er
búið að reynast mér vel á
göngunni en ekki síst við að vaða
árnar. Ég hafði þann háttinn á að
vaða fyrst árnar án farangursins,
hlóð mér vörður hvora á sínum ár-
bakkanum og fór síðan alltaf ská-
hallt uppí strauminn, mjakaði mér
þannig á milli varðanna. Mér gekk
afar illa að komast yfir Blöndukvísl-
ar, þær voru svo vatnsmiklar. Ég
hélt til á Hveravöllum 22. júlí og
hélt daginn eftir í átt til Langjök-
uls. Sá dagur varð mér hreinasta
martröð. Fyrst hélt ég uppá jökul-
inn en hvarf frá því vegna krapa á
góði\iggttr eí8t'
RÚTAN hennar Lilju í Austurríki, á leiðinni til Indlands.
ekki, því námið krefst gífurlegs
sjálfsaga. Við vorum fimmtíu
krakkar víðsvegar að sem byrjuð-
um fyrir þremur árum, en í dag er-
um við sautján eftir af mínum ár-
gangi,“ sagði Margrét.
Við skólann eru kennd öll þau
fög sem kennd eru við hefð-
bundna kennaraháskóla og
kennaranemarnir í Ulfborg
velja sér tvö valfög á öðru ári.
„Kennslan byggist mikið á
sjálfsnámi, kennararnir og
gestakennarar halda fyrir-
lestra á sal, og síðan fer
kennsla fram í kennslustof-
um. Allt námsefnið er
skannað inná tölvur og
vinnum við því mjög mikið
á þær.
Við þurfum að skila rit-
gerðum og verkefnum reglu-
lega, og öll próf sem við tök-
um eru __ bæði munnleg og
skrifleg. I prófunum er alltaf
viðstaddur prófdómari frá
ríkisreknum háskóla. Flest
prófanna eru að vori en einnig
er eitthvað um miðsvetrar-
próf.“
En til þess að kennaranemarnir í
Ulfborg fái kennaramenntunina
sína viðurkennda þurfa þeir að
taka lokapróf á síðasta árinu í
dönsku, stærðfræði og öðru valfag-
inu við ríkisrekinn skóla. „Við höf-
um heyrt að þetta nám sé metið til
jafns við hefðbundið kennaranám
og eigum ekki von á öðru en svo
verði hér heima,“ sögðu þessi víð-
fórlu kennaraefni.
LILJA að matreiða kjúkling í
Pakistan.
Að sögn kennaraefnanna er til-
hugsunin um Afríkudvölina blend-
in, þær eru bæði spenntar og eins
kvíðir þær fyrir. „Það verða gerðar
mjög miklar kröfur til okkar og
sérstaklega vegna þess að við kom-
um frá Evrópu,“ segja þær.
En þetta er ekki í fyrsta skipti
sem þær þurfa að standa sig því
það hafa verið gerðar miklar kröf-
ur til þeirra í skólanum. „Sumir
byrja í þessu námi og halda að
þetta sé bara leikur og ferðalög en
það kemur fljótt í ljós að svo er
Morgunblaðið/Sveinn Tryggvason
UNNUR Ármannsdóttir t.h. ásamt módelum sínum. Sólrún María
Ólafsdóttir t.v. sýndi kjól úr gúmmí með hafmeyjarmynd en efnið er
sams konar og notað er í svuntur í frystihúsum. Kjóllinn er skreyttur
með skeljum. Kristín Þóra Haraldsdóttir sýndi kjól
úr selskinni og ull en tölurnar eru úr rekaviði. Ella
Vala Ármannsdóttir sýndi pils og topp úr lambs-
gæru og kápu úr neti.
DELIA Meyer t.v. og Edda
Björk Ármannsdóttir sýndu
flíkur sem Delia hannaði.
Edda Björk er í korsiletti úr
fiskroði og netpilsi, öngla í
eyrunum. Delia er í kjöl úr
selskinni, með fiskbein um
hálsinn og í gúmmi'skóm.
Sjávarfang
sem efni í tískuföt
NOKKUÐ óvenjuleg tískusýning var haldin á
Dokkardegi á Akureyri nýlega og vakti hún
verðskuldaða athygli. Þar voru sýndar flík-
ur sem að stærstum hluta eru úr sjávarfangi
og efnum sem tengjast sjónum og fengu hönn-
uðirnir allt efni gefins. Örn Ingi Gíslason
myndlistarmaður skipulagði sýninguna og
hannaði eina flíkina.
Alls voru sýndar 10 heldur óvenjulegar flík-
ur en aðrir hönnuðir voru Unnur Ármanns-
dóttir, sem stundar nám í fatahönnun í Mílanó
á Ítalíu, Harpa Hafbergsdóttir, sem stundar
nám í innhússarkitektúr á sama stað, og Del-
ia Meyer frá Sviss, en hún lauk námi í leik-
myndahönnun í London fyrir 5 árum. Unnur
og Harpa eru að heija nám á öðru ári á Ítalíu
nú í haust en Delia hyggst dvelja á íslandi í
vetur og er að leita fyrir sér með vinnu.
HRAFNHILDUR Ósk Magnúsdóttir
sýndi netkjól með skeljum sem
Harpa Hafbergsdóttir hannaði.
ANNA Þorbjörg Jónasdóttir
í kjól sem Harpa hannaði
einnig. Toppurinn er úr
fiskroði en pilsið úr ull.