Morgunblaðið - 26.11.1997, Blaðsíða 12

12 B MIÐVIKUDAGUR 26. NÓVEMBER1997
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
Ég kveð Óla Magg frænda
minn, manninn hennar Evu
móðursystur minnar, með sökn-
uði. Þegar Óli og Eva höfðu
verið gift í nokkur ár og ekkert
bólaði á fyrsta barninu (sem var
ákaflega óíslenskt fyrirbæri og
gaf til kynna að sennilega væru
þau hjónin ófær um að eignast
börn) hafði ég borið gæfu til,
þessi ár, að fá að leika barnið
þeirra og löngu áður en ég man
eftir mér naut ég þeirra forrétt-
inda að fá að pissa á hnén á
flottasta manninum í bænum,
Óla Magg, sem var nýkominn
frá Hollywood og átti bát og
flugvél og þrumukerru og leit
út eins og stórsjarmör úr amer-
ískri bíómynd. Þegar Kristinn,
fyrsta barnið þeirra, fæddist
þýddi ekki að reyna að segja
mér að hann væri ekki bróðir
minn þessi litli tröllkarl með
svarta hárið og bassaröddina og
frumburður þeirra vakti mikla
lukku hjá öllum vinum og ætt-
ingjum sem voru löngu hættir
að þora að spyrja af hverju í
ósköpunum þau færu ekki að
fjölga mannkyninu eins og eðli-
legt fólk og öllum létti stórlega
við fæðingu drengsins. Sængur-
gjafirnar fyiltu heila skemmu
og hamingjuóskunum rigndi yf-
ir þau og stuttu seinna var ljóst
að annað lítið kraftaverk var á
leiðinni til þeirra, Berglind kom
inn í þennan heim, öllum til
ómældrar gleði og þar með var
ég líka búin að eignast lang-
þráða systur. Gleðigjafarnir
sem Óli og Eva færðu mér og
þessum heimi urðu fimm og
kunningjarnir sem höfðu ætlað
að ærast yfír barnleysi þeirra á
sínum tíma voru farnir að senda
þeim bæklinga um getnaðar-
varnir. Mér hefur eiginlega
alltaf fundist ég vera elsta barn
Evu og Óla og var orðin forrík
fyrir rest, átti fímm systkini.
Óli var ekki bara næstum því
pabbi minn, hann var líka vinur
minn, hann talaði alltaf við mig
eins og ég væri viti borin mann-
eskja og meira en það, mér
fannst ég alltaf vera fullorðin
þegar Óli sat með bátablöðin sín
og nennti að segja mér allt um
seinni heimsstyrjöldina eða
hvernig vinnan í Hollywood
gekk fyrír sig þegar hann var
þar. Óii var heldur aldrei með
neina smámunasemi þó að mað-
ur mætti ekkert endilega með
sama kærastann í heimsókn,
hann kom alltaf eins fram við
alla og mér fannst jafn eðlilegt
að segja Evu og Óla frá öllum
sorgum og sigi'um í mínu lífi
eins og að deila þeim með
mömmu og pabba. Ég sakna Óla
frænda. Eg bið Guð að hugga
elsku Evu og börnin þeirra og
okkur öll sem syrgjum hann
núna.
Edda Björgvinsdóttir.
KJARVAL í
LISTAMANNA-
SKÁLANUM
Opnun á sýningum Kjarvals var
jafnan viðburður og á þessari
mynd frá opnuninni í Listamanna-
skálanum 1949 lýsir Kjarval af
innlifun einhverju af verkum sín-
um fyrir ýmsum kunnum borgur-
um. Þarna má m.a. þekkja Sigur-
geir biskup Sigurðsson og börn
hans Guðlaugu og Sigurð, þá er
listamaðurinn sjálfur, Birgir
Finnsson, alþingismaður, Sigurður
Sigurðsson, berklalæknir, Guð-
brandur Magnússon í Áfenginu og
Kristján í Kiddabúð. Á þessari sýn-
ingu voru ýmis fræg málverk svo
sem Fantasía og Fjarðarmynni.
FLUGIÐ OG TJÖRNIN
FLUGMAÐUR gefur Tj arnaröndunu m, skammt frá styttu Þorflnns karls-
efnis, þar sem styttan stóð í áratugi í hólma syðri Tjarnarinnar í Reykja-
vík og Katalínaflugbátur Flugfélags Islands er í aðflugi. Myndin er tekin
á Speed Graphic-myndavélina, sem Ólafur eignaðist í Hollywood.
ÓLAFUR GERIST
KJARVALSKUR
MIKIL vinátta var milli Ólafs K.
Magnússonar og Jóhannesar S.
Kjarvals og hitti hann málarann
oft og tók af honum margar mynd-
ir, sem urðu landsþekktar. Vegna
vinfengisins vissi Ólafur því oft ná-
kvæmlega hvar Kjarval hafði verið
er hann málaði sínarþekktustu
myndir. Hér fangar Ólafur kyrrð-
ina á hinum helga stað Þingvöllum
- og úr verður ný „Fjallamjólk“.
ÓL.K.M.
Tvítugur námsmaður í Hollywood
árið 1946. Ólafur K. Magnússon
Ijósmyndari.
KJARVAL HAFNAR FÁLKAORÐUNNI
Einhverju sinni seint á sjöunda áratugnum hafði stjórnvöldum tekist
að telja Kjarval á að þiggja Fálkaorðuna. Boðað var til athafnar í
Ráðherrabústaðnum, þar sem viðstaddir voru meðal annarra Gylfi Þ.
Gíslason, menntamálaráðherra, og Bjarni Benediktsson, forsætisráð-
herra, sem skyldi afhenda listamanninum orðuna. En þegar Kjarval
varð þess áskynja að þröngur hópur blaðamanna og ljósmyndara var
viðstaddur atburðinn fór hann brátt að ókyrrast og þegar að því kom
að forsætisráðherra ætlaði að ávarpa Iistamanninn, greip Kjarval
fram í og sagði með þjósti: Ég vil ekki þessá orðu ykkar - hún er búin
að eyðileggja Gunnar Gunnarson og hún er búin að eyðileggja Lax-
ness og ég ætla ekki að láta hana eyðileggja mig. Löngu seinna mun
Kjarval þó hafa tekið við orðunni en athöfnin fór fram í kyrrþey og
allir fjölmiðlar víðsfjarri.