Morgunblaðið - 24.07.1998, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 24. JÚLÍ 1998 39
mágur okkar, maðurinn hennar
Svölu systur, og Beisi voru að vinna
saman hjá Pósti og síma og tókst þá
vinskapur með þeim Leifi, sem varð
til þess að Árdís systir kynntist
Beisa. Það var oft glatt á hjalla í
systrapartíum þegar Leifur og
Beisi fóru á kostum. Þá var það
þannig að Leifur var sprelligosinn,
en Beisi sat og kímdi, en laumaði
svo gullvægum setningum út úr sér
þegar enginn átti von á. Þannig var
Beisi alltaf tilbúinn með léttan
húmor sem hann hafði einstakt lag
á að koma að, á sinn hægláta og
skemmtilega hátt. Þeir Leifur og
Beisi bættu hvor annan upp og voru
oft óborganlegir, þannig að við syst-
ur hlógum okkur máttlausar.
Palli maðurinn hennar Huldu
systur varð líka mjög góður vinur
Beisa. Þeir unnu saman hjá fyrir-
tæki föður okkar og komust þá að
því að þeir áttu sameiginleg áhuga-
mál, sem voru brids og golf. Þeir
áttu oft góðar stundir saman, þar
sem þeir stunduðu þessi sameigin-
legu áhugamál. Þeir voru meðal
annars í spilafélagi með foreldrum
Palla, þar sem þau hittust vikulega
og spiluðu brids. Beisa verður sárt
saknað þar sem annars staðar.
Síðast en ekki síst voru þeir
bestu vinir Beisi og Rabbi maður-
inn hennar Sædísar systur. Þó að
talsverður aldursmunur væri á
þeim, þá voru þeir samt mestu mát-
ar og höfðu dagleg samskipti svo að
segja. Eitt af aðaláhugamálum
Beisa var að elda mat og borða mat,
og þar sem Rabbi er kokkur, fór
ekki hjá þvi að þeir yrðu óaðskiljan-
legir vinir. Marga veisluna hristu
þeir félagar fram úr erminni, og
fengum við öll að njóta. Sérstaklega
er minnisstæð afmælisveislan sem
Beisi vildi halda fyrir Katrínu,
yngri dóttur sína, þegar hún varð 5
ára. Hann bjó til heilt ævintýraland
úr kökum og sælgæti, með aðstoð
Rabba. Hann bjó til fjall úr rjóma-
tertu, þar sem rjóminn táknaði snjó
og svo voru sælgætiskarlar að
renna sér á skíðum niður fjallið.
Það var sumarbústaðaland úr
súkkulaði og hvaðeina, kökuborðið
var eins og heilt ævintýraland með
öllu tilheyrandi. Þetta var eitthvað
sem hann hafði alltaf langað til að
gera, og svona eru nú örlögin, þetta
varð næstsíðasta afmælisveislan
sem hann útbjó fyrir sína elskuðu
litlu dóttur, en hún verður 7 ára 7.
september næstkomandi. Það vita
allir sem til þekktu, að það var ekk-
ert í veröldinni sem hann Beisi vildi
ekki gera fyrir dætur sínar, þær
Örnu Björk og Katrínu. Það er eng-
um ofsögum sagt, að þær voru
augasteinar föður síns, og hann sá
ekki sólina fyrir þeim, enda eru
þær báðar sérstaklega fallegar og
vel gerðar stúlkur, sem þurfa nú að
sjá á bak sínum elskulega föður allt
of snemma. Beisi gekk einnig
Gunnari Grétari, syni Ardísar syst-
ur, í föðurstað. Gunni var aðeins
tveggja ára þegar Beisi og Ardís
hófu búskap, þannig að hann var sá
faðir sem Gunni hafði mest af að
segja, þó að hann hefði einnig gott
samband við sinn líffræðilega föð-
ur.
Það er svo undarlegt að Beisi
skyldi einmitt núna vera hrifinn á
brott héðan, þegar gæfan virtist
vera farin að brosa við honum og
fjölskyldunni á öllum sviðum. Það
var að rofa til í fjármálum, þau voru
búin að festa kaup á sinni fyrstu
íbúð og líka bíl. Katrín, yngri dóttir-
in, vann nýlega bíl í happdrætti.
Þeim varð þá á orði að þetta gæti
ekki verið, þau ynnu aldrei neitt. Öll
fjölskyldan samgladdist þeim og
fannst tími til kominn að gæfan
brosti við þeim. Það sem er best af
öllu er það að þó oft væri þröngt í
búi hjá Árdísi og Beisa, og vanda-
málin næg að glíma við, þá var alltaf
mjög gott samband þeirra á milli.
Þau voru að mörgu leyti lík, bæði
róleg og með léttan húmor. Beisi
var ekki sérlega margmáll maður,
en það var tekið mark á því sem
hann sagði. Það var líka einkenn-
andi fyrir Beisa að allstaðar þar
sem hann vann, var hann hvers
manns hugljúfi og í miklu uppáhaldi
hjá samstarfsmönnum sínum. Við-
skiptavinir sem fengu Beisa til að
leysa úr sínum málum, báðu alltaf
um hann aftur, vegna þess hve hann
var óþreytandi og þoiinmóður að
leysa hvers manns vanda. Það var
líka einstaklega gott að leita til hans
ef eitthvað þurfti að gera. Þau eru
ófá skiptin sem hann hefur hjálpað
okkur systrunum með flutninga,
málningu, tölvur, síma, rafmagn,
bakstur, grill, og hvaðeina, alltaf
var hægt að biðja Beisa, honum var
allt lagið og bóngóður var hann með
afbrigðum. Þar er nú skarð fyrir
skildi.
Við systurnar höfum haft það fyr-
ir sið að fara í ferðalag með mökum
og börnum á hverju sumri síðastlið-
in 12 ár og höfum við víða farið um
landið og eru þessar ferðir hápunkt-
ur ársins fyrir fjölskyldur okkar.
Sérstaklega er gaman til þess að
vita að bömum okkar systranna
fínnst þetta vera orðinn svo
ómissandi þáttur í tilveranni að þau
rukka um systraferð ef þeim fínnst
ekki hafa verið tekin nógu skýr
ákvörðun um ferð það árið. Það er
líka löngu ákveðið á milli þeirra
frændsystkina að þegar við systurn-
ar erum orðnar of gamlar og gráar
til að fara í systraferð, þá muni þau
frændsystkin halda hefðinni áfram
með sínum fjölskyldum. Það var
einmitt systraferð ársins sem stóð
fyrir dyrum nú um helgina og var
áætlað að leggja af stað nú á föstu-
dagskvöldið og vera yfir helgina í
tjaldútilegu. Beisi var alltaf
ómissandi við grillið í þessum ferð-
um, auk þess sem hans skemmti-
lega nærvera var alltaf kærkomin.
Margt var brallað í þessum ferðum
og margt er eftirminnilegt. Til
dæmis þegar við fórum að Seljavöll-
um árið 1992, en þá stóð brúðkaup
Huldu og Palla fyrir dyrum. Beisi
var í gifsi á öðrum fæti og gekk við
hækjur, en lét það ekki aftra sér að
koma í ferðina og meira að segja að
klöngrast upp að lauginni á Selja-
völlum. Um kvöldið héldu þeir til-
vonandi svilar steggjapartý aftur í
sendiferðabíl sem var með í för, og
þar fengum við systur hvergi að
koma nærri, þar sem konum var
ekki hleypt í steggjapartýið, alla-
vega ekki mágkonum.
En Beisi lagði upp í öllu lengri
ferð en við ætluðum í um þessa
helgi, það versta er að hann kemur
ekki til baka, en við hittumst sjálf-
sagt öll þótt síðar verði, og þá get-
um við farið í allar þær systraferðir
sem okkur lystir. Það er gott að
eiga minningarnar um öll skemmti-
legu atvikin að ylja sér við núna
þegar sorgin hefur kvatt dyra.
Elsku hjartans Árdís, Arna
Björk, Gunni og Katrín, ykkar
missir er mikill. Við systumar,
makar okkar og börn, vottum ykkur
einlæga sambúð og biðjum algóðan
Guð að styrkja ykkur í sorginni.
Einnig viljum við votta systkinum
Beisa og öðrum ástvinum okkar
dýpstu samúð.
Helga, Fjóla, Hulda, Svala,
Lilja, Sædís, makar og börn.
Þegar ég fékk fréttir af því síð-
astliðinn sunnudag að hann Beisi
vinur minn hefði dáið þá um morg-
uninn ætlaði ég ekki að trúa að satt
væri. Ég hitti hann hressan og kát-
an í byggingavöruverslun á föstu-
deginum, hann var að vinna við end-
urbyggingar á húsinu sínu en ég var
á leið út úr bænum í sumarfrí. Beisa
kynntist ég fyrir rúmum tuttugu ár-
um þegar hann spilaði fótbolta með
Haukum og stuttu síðar byrjuðum
við að vinna saman og höfum unnið
saman allt þar til fyrir þremur ár-
um að hann skipti um vinnustað.
Beisi var frábær félagi og ti-ygg-
ur vinur, hann var alltaf hress og
kátur, hrókur alls fagnaðar þegar
við skemmtum okkur. Það var
aldrei nein lognmola í kringum
Beisa, hjá honum urðu hlutirnir að
gerast fljótt, ef hann tók ákvörðun
um að gera eitthvað varð það að
gerast á stundinni. Við vinnufélagar
hans skemmtum okkur oft vel yfir
ákafa hans þar sem allt varð að ger-
ast hratt og fundum við orðatiltæki
sem okkur fannst eiga vel við hann,
„ekki núna heldur strax“. Beisi var
mikill fjölskyldumaður og góður
pabbi. Dætur hans Arna Björk og
Katrín voru augasteinarnir í hans
lífi og áttu hug hans allan.
Það verða þung og erfið spor
stigin í dag þegar við fylgjum þér til
grafar, það er erfitt að sjá á eftir
góðum vini kveðja svo snögglega.
Minningin um þig, kæri vinur, lifir
með okkur.
Elsku Árdís, Ama Björk, Katrín
og Gunnar, missir ykkar er mikill
og vona ég að þið öðlist styrk til
þess að komast í gegnum þessa erf-
iðu tíma.
Haukur.
Elsku Auðunn minn.
Nú sit ég og syrgi þig og hugsa um
þann stutta tíma sem ég fékk með
þér. Að rifja upp góðu stundirnar
sem við áttum hjálpar mér mikið.
Þú skipaðir stóran sess í hjarta
mínu sem stóri frændi minn og
hlakkaði ég alltaf svo til að hitta þig.
Alltaf var hægt að treysta á góða
skapið þitt og varð mér einatt strítt
en þó í góðu þegar ég heimsótti þig.
Þú kveiktir fótboltaáhugann hjá
mér þegar þú varst að þjálfa Hauk-
ana og átti ég mín fyrstu spörk þar.
Ég mun ávallt muna þann góða
tíma er við spiluðum á mótum og
þar varst þú við hliðarlínuna og
hvattir liðið til dáða.
Svo leið tíminn og ég stækkaði og
eignaðist börn og auðvitað komstu
til okkar í heimsókn til að líta á erf-
ingjana og hæla þeim. Mér fannst
svo gaman þegar þú tókst Jórunni
Maríu Sally og lyftir henni upp í loft
og athugaðir hversu sterk hún væri,
alveg eins og þú gerðir við mig forð-
um daga. Þú átt alltaf stað í hjarta
okkar Andra og Friðriks og við
munum sakna þín sárt. Ég veit að
afi Jack og amma Þura hafa tekið á
móti þér og þér líður vel núna.
Hafðu þökk fyrir allt, elsku Auðunn
minn. Hugur okkar allra er hjá Ár-
dísi, Katrínu litlu, Addý og Gunna.
Ég bið góðan Guð að gefa þeim
styrk til þess að komast í gegnum
þessa miklu sorg.
Berglind Fjóla Steingrímsdóttir.
Mín fyrstu kynni af Beisa voru í
fótboltanum hjá Haukum, hann var
þá 15 ára. Síðan hafa leiðir okkar
legið saman til vinnu og í íþróttum.
Beisi var mjög góður félagi sem er
sárt að kveðja hinsta sinni. Þegar
ég frétti að hann væri dáinn trúði
ég því ekki, hann var allt of ungur
til að kveðja þennan heim.
Þegar Beisi ákvað að koma vinna
með mér hjá Nýherja um áramótin,
var ég mjög ánægður því betri
tæknimann og fagmann er vart
hægt að hugsa sér, og verður mjög
erfitt að fylla hans skarð þar. Beisi
minn ég vil þakka þér þær sam-
verustundir sem við áttum saman
bæði í vinnu og leik. Mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur til þín, Árdís
mín, og barnanna ykkar og megi
Guð gefa ykkur styrk í ykkar miklu
sorg.
Þráinn.
Kveðja frá Haukafélögum
Fregnin af fráfalli góðs félaga,
Sveins Auðuns Jónssonar eða
Beisa, eins og hann var ávallt kall-
aður, kom sem reiðarslag yfir okkur
félagana. Hann stundaði knatt-
spymu og handknattleik með
Haukum. Hann var harðskeyttur
varnarmaður, sem lagði sig allan
fram. Hann lék nokkur ár í meist-
araflokki við góðan orðstír. Því mið-
ur hætti hann knattspymuiðkun allt
of snemma, en sneri sér hins vegar
að þjálfun yngri flokka í Haukum
og naut virðingar í því starfi.
Hann var góður félagi og sló oft á
létta strengi í góðra vina hópi.
Beisi var staðfastur og hafði fast-
mótaðar skoðanir, sem hann vék
ógjarnan frá. Hann var stoltur og
stóð alltaf við sitt. Það var gott að
starfa með Beisa, hann var svo
skipulagður, hreinn og beinn í allri
framkomu.
Knattspyrnufélagið Haukar
þakkar Beisa störf hans í þágu fé-
lagsins og vottar ástvinum hans
samúð.
Pétur Árnason.
BENJAMÍN
EIRÍKSSON
+ Benjamín Ei-
ríksson var
fæddur á Dynjanda
í Grunnavíkur-
hreppi 16. ágúst
1909. Hann lést 19.
júlí 1998. Foreldrar
Benjamíns: Eiríkur
Benjamínsson og
Jóna Ólöf Jóhann-
essdóttir. Fóstur-
foreldrar: Benedikt
Kristján Benedikts-
son og Gunnvör
Rósa Elíasdóttir.
Kona Benjamíns
var Kristín Valgerð-
ur Árnadóttir frá Furufirði, f.
21. maí 1907, d. 31. janúar 1992.
Dóttir: Guðfinna Elísabet, Ijós-
móðir, f. 23. júlí 1933, eiginmað-
ur hennar er Guðmundur Pétur
Sigmundsson, stærðfræðingur,
f. 15. aprfl 1934. Þeirra böm:
Kristján, rekstrar-
hagfræðingur,
kvæntur Helgu
Þórðardóttur, fé-
lagsráðgjafa, Sig-
mundur, lögfræð-
ingur, kvæntur
Örnu Rún Óskars-
dóttur, lækni, og Ei-
ríkur, bókmennta-
fræðingur, í sambúð
með Önnu Sylvíu
Sigmundsdóttur,
sjúkraþjálfara.
Langafabörn Benja-
míns eru: Kristín
Erla Kristjánsdótt-
ir, Elisabet Dröfn Kristjánsdótt-
ir, Alexander _ Pétur Kristjáns-
son, Hlynur Öm Sigmundsson
og Hrafa Logi Sigmundsson.
títför Benjann'ns verður gerð
frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku langafi. Þegar við rifjum
upp æskuminningar okkar úr Gnoð-
arvogi eru okkur minnisstæðar
stundimar sem við eyddum með þér
og langömmu. Þegar við sátum á
rúmstokknum með munninn fullan
af kandísmolum og ræddum um lífið
og tilveruna. í þá daga var lífið ein-
falt því árin voru ekki mörg. Þið
voruð svo vitur og merkileg og nut-
uð þess að fræða okkur um lífið. Sú
minning blundar enn innra með
okkur þegar langamma dó. í okkar
augum voruð þið heild og okkur
fannst þú ekki samur eftir lát henn-
ar. En núna eruð þið vonandi heild
áný.
Élsku langafi, þú varst alltaf svo
stoltur af okkur og fjölskyldunni að
það lá við að nóg væri um. Þrjóskan
og kaldhæðnin settu mark á þinn
sterka persónuleika og það voru
margar stundirnar sem við gátum
hlegið saman vegna kaldhæðnislegs
húmors þíns. Þó að árin hefðu færst
yfir þig hélstu alltaf skýrri hugsun
og vissir alltaf hvað þú vildir, og
heldur betur. En síðustu daga lífs
þíns varstu ekki þeirrar gæfu að-
njótandi. Þó að við kveðjum þig með
söknuði erum við fegnar því að þú
fengir að fara.
Þín langafaböm
Kristín Erla og Elísabet Dröfn.
Eitt bros - getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar,
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát ska! höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti, sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt aupakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
(Einar Benediktsson.)
Þetta erindi úr ljóðinu Einræður
Starkaðar eftir Einar Benediktsson
bergmálar í huga mér nú þegar
Benjamín afi minn er lagður til
hinstu hvílu. Ekkert skáld var hon-
um hugleiknara en Einar. Kraftur-
inn, stoltið og djúp merking orð-
anna í ljóðum þessa stórkostlega
stílsmiðs var endalaus uppspretta
umræðna og vangaveltna um lífið,
tilveruna - og dauðann. Utanbókar
fór hann með hvert Ijóð hans af
öðru. Fyrr var ljóð ekki lesið en það
var lært og skilið til fullnustu.
Ekki kunni hann afi minn bless-
aður við orðskrúð og langar lofrull-
ur. Betur kunni hann því ef menn
töluðu tæpitungulaust og brúkuðu
íslensku, en ekki pífumál. Betra var
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfsíma 669 1116, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinun-
um.
að hafa skoðanir á málum og lá-
deyður voru illa séðar. Alltaf hélt
hann fram skoðunum sínum á
mönnum og málefnum af einurð og
ákveðni. Það var fárra hlutskipti að
breyta þeim eða hafa áhrif á þæfr»-
skoðanir. Stundum ræddum við
hvort hentaði betur að kalla það að
vera fastur fyrir eða bara hæfilega
þrjóskur!
Ekki voru nokkur líkindi til þess
að af langri skólagöngu gæti orðið.
Harðbýli Jökulfjarðanna og þröng-
ur efnahagur leyfðu ekki slíkan
lúxus. Það þótti líka ekkert tiltöku-
mál þótt piltar af hans kynslóð
væru langt undir fermingu settir
til sjós og látnir ganga í öll almenn
störf til sjós og lands. Öll starfsæuip
hans tengdist sjónum og í öll þau
verk sem ég veit setti hann ein-
staka natni, tryggð og samvisku-
semi. Fátt mislíkaði honum afa
mínum meir en leti og illa unnið
verk.
Margs er að minnast. Fjölmarg-
ar skákir okkar í stofunni á Hafnar-
götu eru minnisstæðar, gjarnan við
undirspil karlakórs á bandi og í
léttkrydduðu lofti af sætum kamel-
ilmi. Það var gönguferð á brjótinn
eða tiltekt í pakkhúsinu. Fylgst
með róðrarkeppni á Sjómannadag-
inn eða bara sagðar sögur eða farið
með ljóð. Allar þessar stundir, og
miklu fleiri, lifa áfram um ókomin
ár í ljómandi minningunni um stórf
an mann - yndislegan afa og vin.
Kristján.
Með örfáum orðum vil ég kveðja
góðan frænda minn og vin, hann
Benjamín Eiríksson, en bæði erum
við Bolvíkingar.
Við bjuggum lengi í sama húsi
vestur í Bolungarvík og þess vegna
kynntist ég honum vel og hann var
mér alltaf ákaflega góður. Nú þegar
hann er allur sækja á margar góðar
minningar um þennan elskulega
frænda minn og allt hans fólk.
Hann var afar duglegur maður og
féll aldrei verk úr hendi. Þennan
elskulegan frænda minn kveð ég
svo með kæru þakklæti fyrir allar
góðar stundir og elsku alla tíð í
minn garð. Fallega versið sem ég
lærði bam og hefi alltaf á vörum
verða mín síðustu kveðjuorð.
Núleggégaugunaftur
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ,virstmigaðþértaka
mér yfir láttu vaka
þinn engil svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Ilulda Ebenesersdóttir.
r HIÓMvabwðii'v
öarSsKom J
w v/ Possvogsldt'Ujucjarð jf
V Slmi. 554 0500