Morgunblaðið - 24.07.1998, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 24. JÚLÍ 1998 41
un á lífinu og reynslu af því tagi,
sem dulræn er nefnd, en flíkaði því
lítt.
Guðrún horfði róleg og ókvíðin
með öllu við dauða sínum, sátt við
Guð og menn. Allt fram undir hið
síðasta hélt hún skýrri hugsun,
jafnlyndi sínu, æðraleysi og skop-
skyni. Skömmu fyrir andlátið leit
sá, er hér heldur á penna, hana
þannig horfa upp máttfama en
hlæja við tengdasyninum hljóðlega
er hann hafði við orð, að þarna inn
á Kvennadeild Landspítalans vildi
hann helst láta leggja sig, ef alvar-
lega brygði út af með heilsu sína,
sakir frábærrar umhyggju, ástúðar
og færni alls starfsfólksins þar.
Það verður enginn vábrestur þó
aldin höfðingskona kveðji. Hún
hafði lokið ævistarfinu með sóma
en þó engan veginn lifað sjálfa sig.
Hún skilur eftir fagrar minningar
og ástúðlegar hugsanir hjá öllum,
sem hana þekktu.
Slík tengdamóðir var Guðrún
mér. Slíkra er hollt og gott að
minnast. Hún „lifði hér guðlega og
dó burt vel“. Fari hún vel í Guðs
friði.
Árni Þ. Árnason.
Elsku besta amma mín, þegar
kemur að því að kveðja þig skortir
mig orð og ekkert fær lýst þeim til-
finningum sem bærast í brjósti
mér.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að fá að vera mikið hjá þér, hér á
árum áður, við Bergstaðastrætið,
eða í Bestó eins og ég kallaði það
alltaf. Minningamar frá þeim tíma
era margar og góðar. Öll mín
æsku- og uppvaxtarár era full af
góðum og fallegum minningum um
þig. Það að hafa átt svona góðan
að, svona góða vinkonu, ömmu sem
alltaf var gaman að koma í heim-
sókn til, sem alltaf var svo um-
hyggjusöm, ósérhlífin og góðhjört-
uð, er ómetanlegt.
Amma naut þess að búa í mið-
bænum, sannkölluð miðbæjarkona.
Að geta gengið á milli verslana og
fylgst með mannlífinu var hennar
líf og yndi. Alltaf var gaman að
fara með ömmu á útsölur, þar naut
hún sín, enda gerði hún alltaf ótrú-
lega góð kaup. Sjaldnast var hún
þó að kaupa eitthvað fyrir sjálfa
sig. Hún var alltaf að gefa öðram
gjafir, svona þótti henni vænt um
alla. Hversu þröngt sem var í búi
hjá henni dró aldrei úr gjafmildi
hennar.
Hjá ömmu var sífelldur gesta-
gangur, og ekkert síður eftir að
hún flútti í Grafarvoginn. Það era
t.d. mörg ár síðan það marg borg-
aði sig fyrir hana að hafa alltaf
dúkað borð, því líkurnar á að ein-
hver kæmi í heimsókn þann dag-
inn vora svo miklu meiri en ekki.
Hjá ömmu fékk maður alltaf nýj-
ustu fréttir af öllum, fjölskyldu og
vinum, hún var ákveðinn mið-
punktur, því allir komu til hennar,
ungir sem aldnir. Hún var vel með
á nótunum í þjóðfélagsumræðunni
og almennt í mannlífinu öllu. Ég
og mamma áttum oft sérlega góð-
ar stundir með henni og ófá voru
hlátursköstin sem við fengum sam-
an.
Amma var mjög listræn á öllum
sviðum. Hún var snillingur í mat-
argerð. Allt sem hún bjó til var
svo einstaklega bragðgott. Og
aldrei var annað en bara salt og
pipar sett út í til að bragðbæta, að
hennar sögn. Hún var svo lítillát.
Eins var hún mjög góð sauma-
kona og alltaf var saumavélin inn-
an handar. Þrátt fyrir mikla verki
og kvalir undanfarna mánuði var
hún aldrei verkefnalaus. Nú síð-
ast var hún einmitt að sauma sér
föt til að taka með sér á Hrafnistu
í Hafnarfirði, en hún hlakkaði
mikið til að flytjast þangað, eins
og til stóð.
Ég tel það forréttindi að hafa
fengið að hafa þig sem samferða-
mann í gegnum lífið. Þú ert eins
góð fyrirmynd og hægt er að hugsa
sér, svo góð og blíð og lést þér annt
um alla. Stórt skarð er höggvið í
hjarta mitt, sem ég mun fylla með
yndislegum minningum um þig.
Með þessum orðum langar mig
að þakka þér fyrir allt, sem þú hef-
ur gefið mér. Þú varst sú besta
amma sem maður getur hugsað
sér.
Elsku amma mín, ég kveð þig nú
með söknuði og bið góðan Guð að
annast þig í nýjum heimkynnum
þar sem þér hefur verið tekið opn-
um örmum. Guð blessi þig, amma
mín, og þakka þér fyrir allt. Minn-
ing mín um þig mun alltaf lifa í
hjarta mínu.
Þín
Helga.
Guðrún H. Jónsdóttir, Gígja,
móðursystir mín, er nú horfin yfir
móðuna miklu, og er skammt
stórra högga á milli, því örstutt er
síðan bróðir hennar Davíð S. Jóns-
son lést. Er þá einungis móðir mín
eftir af þeim systkinum, en þau
vora fimm talsins.
Þegar ég minnist Gígju, frænku
minnar, hrannast upp minningar,
sem ég á um hana í gegnum lífs-
hlaupið, t.d. á Siglufirði þegar ég
var lítill drengur, hvað hún átti
alltaf tíma til að sinna mér, brosa,
tala við og hugga mig, eða stinga
einhverju góðgæti að mér. Seinna
þegar ég var sendur til Reykjavík-
ur gisti ég oft hjá henni að Bald-
ursgötu 10. Þrátt fyrir stórt heimili
var alltaf pláss fyrir mig. Hún
Gígja var sígefandi öllum. Mér er
t.d. minnisstætt þegar ég eitt sinn
var að fara til baka heim til Siglu-
fjarðar, þá rétti hún mér dýrgrip,
kassamyndavél. Þá var ég ríkasti
maður í heimi.
Gígja frænka var glæsileg á
velli. Hún var af gamla skólanum,
stórkostleg saumakona, sívinn-
andi, fórnfús og ævinlega að
hugsa um velferð annarra. Tákn-
rænt er, að á dánarbeði bað hún
börn sín að hafa ekki áhyggjur af
sér, hún væri sátt við lífið og
dauðann.
Ég kveð þig, kæra frænka, með
söknuði. Heimurinn er fátækari án
þín.
Víðir Þorgrímsson
og fjölskylda.
Foreldrar Gígju, eins og hún var
ávallt kölluð, vora Jón Björnsson,
Jónssonar bónda í Gröf á Höfða-
strönd í Skagafirði og kona hans,
Pálína Guðrún Pálsdóttir, Sig-
mundssonai- bónda á Ljótsstöðum.
Jón og Pálína bjuggu myndarbúi
á Ljótsstöðum og þar fæddust sex
böm þeirra hjóna og var Gígja
þeirra elst. Árið 1935 fluttist fjöl-
skyldan til Siglufjarðar og Jón sem
var trésmíðameistari byggði þar
myndarlegt hús á Hvanneyrar-
braut 6, sem ávallt var kallað
Ljótsstaðir.
Örlagadísimar vora örlátar á
gjafir sínar við vöggu Gígju frænku
minnar. Hún hlaut gáfur, glæsilegt
útlit og ljúfmennsku sem hreif alla
sem kynntust henni.
Hún var hrifnæm og listfeng,
hafði fagra rithönd og skrautritaði
oft á bækur fyrir frændfólk sitt og
vini. Til þess að drýgja tekjur
heimilisins stundaði hún sauma-
skap og verslunarstörf, en vand-
virkni einkenndi allt sem hún lét
frá sér fara.
Eins og flestir þurfti Gígja að
stríða við erfiðleikana á lífsleiðinni.
Magnús sonur hennar varð sjúk-
lingur og hún annaðist hann á
heimili sínu eins lengi og kraftar
hennar leyfðu.
Gígja frænka mín hafði náð 84
ára aldri þegar hún fékk hvfldina
sem hún þráði, eftir að ólæknandi
sjúkdómur sem gerði vart við sig,
var farinn að valda henni kvölum.
Þegar ég kom í heimsókn til henn-
ar á Landspítalanum, þar sem böm
hennar vora fyrir og hlúðu að
henni eftir fongum, fann ég að
henni var ljóst hvert stefndi. Ró og
friður hvfldi yfir henni og náði til
okkar sem voram í kring um hana.
Hún hafði fyrir löngu öðlast mikinn
trúarstyrk og kveið ekki fyrir því
að kveðja þessa jarðvist. Gígja
fylgdi bróður sínum, Davíð S. Jóns-
syni, til grafar fyrir tæplega tveim-
ur mánuðum þrátt fyrir að hún
væri þá orðin fársjúk.
Á sólríkum sunnudagsmorgni
fékk ég skyndilega löngun til þess
að sjá frænku mína og fór niður á
Landspítala þar sem hún lá. Hún
var ein á stofu og ég gat gengið
beint inn að sjúkrabeði hennar.
Einkadóttir hennar, Alda, sat hjá
henni og hélt um hönd hennar.
Frænka mín festi á mér augun og
ég fann að dauðastundin vai-
skammt undan. Ásjóna hennar var
mild og hlý. Þegar ég kom aftur út
í sólskinið var ég létt í skapi og
hugsaði að jafnvel á dauðastund-
inni gat þessi elskulega frænka
mín gefið öðram eitthvað af sjálfri
sér eins og henni var tamt að gera
alla tíð.
Blessuð sé minning hennar.
Gyða Jóhannsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ÞÓRUNN STEINDÓRSDÓTTIR,
Engimýri 9,
Akureyri,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 27. júli kl. 13.30.
Þeir, sem vilja minnast hennar, vinsamlega láti
Krabbameinsfélag Akureyrar og nágrennis
njóta þess.
Tryggvi Kristjánsson,
Kristján Tryggvason, Sigrún Maria Guðmundsdóttir,
Steindór Tryggvason, Ásta Jocaite Tryggvason,
Sigurbjörn Tryggvason, Ragnheiður Ragnarsdóttir,
María Albína Tryggvadóttir, Logi Geir Harðarson,
Helga Tryggvadóttir
og barnabörn.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI SIGURÐSSON
frá Bolungarvík,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á (safirði hinn 21. júlí sl., verður
jarðsunginn frá Hólskirkju laugardaginn 25. júlí kl. 14.00.
Birgir Bjarnason, Lilja Gunnarsdóttir,
Baldur Elís Bjarnason,
Ragnar Geir Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
GUÐMUNDA
AÐALHEIÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Guðmunda Að-
alheiður Guð-
inundsdóttir var
fædd í Hnifsdal 8.
febrúar 1912. Hún
lést í Sjúkrahúsi
Akraness 18. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jónína Margrét
Óladóttir, f. 10.4.
1887, d. 18.6. 1918,
og Guðmundur Lúð-
vík Guðmundsson,
f. 28.3.1885, d. 23.2.
1921.
Eftir lát móður
sinnar var Guðmunda alin upp
hjá Guðmundi Sveinssyni og
Ingibjörgu Kristjánsdóttur í
Hnífsdal. Hún var við verslun-
arstörf á ísafirði en fluttist síð-
an til Akraness 1934. Hún
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof íyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir ailt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
í dag verður jarðsett ástkær
amma okkar, Guðmunda Aðalheiður,
besta amma sem nokkur getur hugs-
að sér. Nú þegar amma er ekki leng-
ur hjá okkur hrannast minningamar
upp. Fyrstu minningamar era oft
skýrastar, eins og þegar við voram í
heimsókn hjá henni og afa í Króka-
túni þegar við voram yngri. Þá vökn-
uðum við alltaf langt á undan öðrum
og flýttum okkur niður í eldhús til
ömmu þar sem við gátum fengið það
sem okkur lysti í morgunmat. Þá
starfaði lengstum
við Apótek Akra-
ness þar til hún
giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum,
Vigfúsi Runólfs-
syni, f. 19.9. 1916,
verksljóra hjá
Skipasmíðastöð
Þorgeirs og Ellerts. .._
Dóttir þeirra er
Margrét, f. 28.3.
1952, meinatæknir,
eiginmaður hennar
er Sigbergur Frið-
riksson, f. 7.9.
1949, bókavörður.
Dætur þeirra eru: Aðalheiður,
f. 30.12. 1978, og Auður, f.
26.3. 1982.
Guðmunda verður jarðsung-
in frá Akraneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
hafði hún líka algert næði til þess að
spjalla við okkur um allt milli himins
og jarðar. Það var líka alltaf svo góð-
ur ilmur í eldhúsinu hjá ömmu, ilmm«—
af nýlöguðu kaffi og ristuðu brauði.
Ámma var mjög skipulögð mann-
eskja og vék sjaldan frá skipulagi
dagsins. Það vora alltaf einhver
ákveðin verk sem þurfti að vinna á
hverjum degi vikunnar, en þegar
dagsverkunum var lokið hafði hún
alltaf tíma til að spila við okkur eða
gera ýmislegt annað til þess að
stytta okkur stundir.
Til marks um hve mikil áhrif
amma hafði á okkur má nefna að ef
við höfðum dvalið hjá henni eitthvað —
lengur en eina helgi heyrði fólk
greinilega á tali okkar og orðaforða
hvar við systurnar höfðum verið.
Hún amma okkar kvaddi þennan
heim eins og hún lifði í honum, með
reisn, en sársauka okkar sem eftir
lifum verður ekki deilt með öðram.
Elsku amma, við þökkum þér fyrir
allt. Hvfl þú í friði.
Aðalheiður og Auður.
+
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
HRAFNHILDUR STEFÁNSDÓTTIR,
Brekkutúni 11,
Sauðárkróki,
sem lést á Sjúkrahúsi Skagfirðinga miðvikudag-
inn 15. júlí, verður jarðsungin frá Sauðárkróks-
kirkju laugardaginn 25. júlí kl. 14.00.
Stefán Guðmundsson,
Ómar Bragi Stefánsson, Maria Björk Ingvadóttir,
Hjördís Stefánsdóttir, Kristinn Jens Sigurþórsson,
Stefán Vagn Stefánsson, Hrafnhildur Guðjónsdóttir
og barnabörn.
+
Útför
SIGURÐAR ÓSKARS SIGVALDASONAR
frá Gilsbakka í Öxarfirði,
fyrrverandi leigubifreiðarstjóra,
Fellsmúla 14,
er andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur þann 5.
júlí, fer fram 25. júlí að Skinnastað í Öxarfirði,
kl. 14.00.
Sesselja Sigvaldadóttir,
Rakel Sigvaldadóttir,
Ari Jóhannesson.

Lokað
Vegna jarðarfarar SVEINS AUÐUNS JÓNSSONAR (Beisa) verður
fyrirtækið lokað eftir hádegi f dag, föstudaginn 24. júlí.
ístel,
Síðumúla 37.