Alþýðublaðið - 28.12.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Sólarliós
&
ftest nú og framvegis.
O 1 í u b ú ð i n.
Vesturgötu 30. — Talsími 373.
<3ólasfíemtun
unglingasí. »Díönu« nr. 54 verður miðvikudaginn 29.
þ. m. og byrjar kl. 5 e h. — Félagar vitji aðgöngu-
miða í G.-T.-húsið á morgun kl. 11—2. — Gæslumenn.
Lúðrafélagið „Harpa“
heldur kveldskemtun og hlutaveltu 8. Jan. n.k. Þeir sem
styrkja vildu félagið með gjöfum ættu að gjöra svo
vel og láta einhvern af undirrituðum félagsm. vita.
Stefán Guðnason, Frakkastfg IO. Eggert Jóhannesson, Bergstaðastr. 4.
Pétur Helgason hjá Tómasi Jónssyni. Guðjón Þórðarson hjá Oddi J.
Bjarnasyni. Haraldur Ólafsson, Laugaveg 24 Bjarni Böðvarson, Berg-
staðastræti 31. Björn Jónsson hjá Jóni Hjartarsyni. Oddgeir Hjartar-
son, Liverpool. Sigurður Hjörleifsson, Njálsgötu 58. Einar Jónsson
og Vilhelm Stefánsson (Félagsprentsmiðjan). Georg Finnsson (Vöru-
húsið). óskar Jónsson og Gísli Guðmundsson (ísafold). Viktor Helga-
son. Guðm. Kr. Guðjónss. (V. B. K). TO'fi Sigmundss. Grettisg. 20.
; Jjjpfog qy anétinn,
Amerisk /andnemasaga.
(Framh.)
Foringi hestaþjófanna, sem loks-
ins skyldi orsökina að ótta þeirra,
öskraði á eftir þeim, að hann
væri Ijós lifandi og alt annað en
afturganga. En óttinn var almenn-
ur og brátt neyddist hann til að
flýja sjálfur.
„Dauði og djöluli I “ öskraði
hann, um leið og hann var í þann
veginn að flýja og stuna frá Tom
barst honum til eyrna. „Þú ert þá
ekki dauðurf" spurði hann, en
Hrólfur fór til hans og kvatti
hann til flótta. „Farðu — það er
úti um migl Fagnaðu þvf, að þú
varðst ekki hengdur, og vertu
betrimaður! Mér hjálpar enginnl*
$vo var líka að sjá, sem honum
yrði ekki bjargað, því þrír rauð-
skinnar komu nú hlaupandi, með-
an Hrólfur reyridi að styðja hann
á fætur, í þessu sá Hrólfur Brún
Rolands koma á harðastökki upp
brekkuna og tvfstraði hann rauð-
skinnunum, en Hrólfur náði hon-
um, tók á því sem hann átti tii
og lyfti Tom f hnakkinn, stökk
sjálfur á bak fyrir aftan hann og
þeysti æpandi af stað upp hæð-
ina. Veslings Roland sá þetta alt
saman, og má nærri geta hvernig
honum hefir liðið, að geta ekki
hjáipið, þegar hann sá sigur
hjálparmannanna snúast upp f ó-
sigur.
Að stundu Iiðinni komu þeir
er flóttan ráku aftur með tvo
hesta, og sátu eins margir rauð-
skinnar á hvorum þeirra, og rúm*
ast gátu — þeir hlóu og göluðu
Og voru lfkari skólastrákum, en
hermönnum sem nýbúair voru að
vinna glæsiiegan sigur. Gleðin
var þó skammvinn, þvf þegar
þeir komu á orustuvöllinn, hótu
þeir upp ámátleg vein yfir hinum
föllnu íélögum sfnum. Hrygðar-
veinin breyttust brátt í ógurleg
öskur, þegar þeir sáu lík óvina
sinna, og Roland sá þá höggva
og stinga hvað eftir annað í lik*
in; hver reyndi að verða öðrum
fremri í því, að limlesta þau.
Meðan á þessu stóð, nálguðust
margir rauðskinnar Roland. Með-
al þeirra var Piankeshaw gamli,
sem brá exi sinni og ætlaði að
kljúfa höfuð Rolands. En hinir
gengu í milli og hvísluðu ein-
hverju að honum, sem jafnskjótt
breytti reiði hans i æðisgengin
hlátur.
„Já — ágættl* æpti hann og
glotti illilega til Rolands. „Ekki
meiða Langbníf — taka hann
með til Piankeshaw fólksins“.
Hræðilegur fundnr.
Fyrir skömmu sfðan fann lög-
reglan í Alexandríuborg. við hús-
rannsóknir nokkrar, 32 kvennalfk,
f kjöllurum víðsvegar um borgina.
Flest voru þetta iík af innlendum
vændiskonum, sem höfðú verið
myrtar vegna gimsteina og ann-
ara skartgripa er þær bárn. í
mörgum þessum sömu kjöllurum
fanst einnig mikið af beinagrind-
um, sem enginn vissi hvernig á
stóð þar.
AtTÍnnuIansir menn
voru siðast i nóvember samtals
4000 í Stokkhólmi, en i K'iöfn
8900 í Danmötku allri voru sam-
tals 27. nóv. 20,719 menn at-
vinnulausir. Þeir fá allir vikulega
styrk úr rfkissjóði, án nokkurs
réttindamissis.
Knstjon og iDyrgö«rBu»OBr;
ólatar Fríðriktaan

FreDtsmiö)an Guteoberg,