Alþýðublaðið - 30.12.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞYÐOBLÁÐIÐ
Aígreidðlð.
blaðsias er i Alþýðuhúsina við
íngólísstræti og Hverfisgöta,
gími 988.
Aaglýsingum sé skilað þaagað
eða í Gutenberg í síðasta iagi k!
io árdegis, þann dag, sem þær
eiga að koma i bkðið.
Áskriftargjald ein lzi'. á
mánuði.
Auglýsingaverð kr. 1,50 cm.
eindálkuð.
Utsölumenn beðnir að gera skil
tii afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársfjórðungslega.
menningur noti af sykri eða hveiti,
úr því hægt er að fá nóg aí þess-
um vörutegendum erlendis, og það
er beinlínis ósvífið, að ætla að
bæta úr (jármálavandræðum, sem
fiskbrask og síldarbrask nokkurra
auðmanna, og ill stjórn íslands-
banka hefir sett landið í, med því
að þvingá alþýðuna til þess að
borða lélegri í'æðu, taka af henni
að miklu leyti hvextibrauðið og
sykurinn.
Skyldi landsstjórnin fealda að
alþýðan taki þessu þegjandi? Og
ætli að landsstjórnin búist við að
menn fari eftir reglugerð hennar
um þetta ? Reglugerðinni, sem eins
og sýnt hefir verið fram á í grein
þessari, er svo gersamlega ólög-
ieg, að hún er ólögleg og aftur
ólögleg!
Hið skynsamlegasta sem stjórn-
in gæti gert nú, væri að hætta
þegar í stað við skömtunina, Eða
vill hún reyna að knýja fram á
ólöglegan hátt ráðstöfun, sem er
bæði vitlaus og rauglát í garð
aimennings ?
Leikhúsiö.
Heimkoman, sjónleikur
í 4 þáttum, eftir Her-
mann Sudermann.
Robert Heinecke er sonur fá-
tæklinga, sem búa í bakhýsi i
einni götu Berlfnar. í framhýsinu
býr ríkur kaupmaður, sem tekið
hefir Robert að sér, kostað hann
tii nokkurra menta og sent hann
síðan til Indlands til þess að starfa
þar við verzlun sína.
Efíir 10 ára dvöl erlendis kem-
ur Robert heim. Hann hefir hlakk-
að mjög til heiinkomunnar, eink-
um hefir hann gert sér miklar
vonir um systur sína Ölmu, sem
honum þykir mjög vænt um. For-
eldrar hans eru í sjöunda himni
og fagna honutn sera bezt þau
geta. En hann sér brátt aö eitt-
hvað er að. Og Ioks kemst hann
að því, að Kurt sonur húsbónda
hans hefir notað sér neyð fólks
hans til þess að tæla Ölmu, sem
er fögur stúlka og lífsglöð. Önnur
systir hans, Ágústa, er gift rudda-
menni, og þau gera sitt til að
spilla milli hans og fjölskylduanar.
Út af öllum þeim vonbrigðum er
Robert verður fyrir, verður hann
örvita, og finst sómi sinn ineð öliu
glataður. Fer hann til Kurts og
neyðir hann til að lofa sér því,
að gefa fjölskyldu sinni uppreisn.
Meðan Robert sefur kemur Míih-
lingk, faðir Kurts, og kaupir Hei-
necke garala föður Roberts og
fjölskyldu hans af sér með stórfé,
og segir Robert upp vistinni. Ro-
bert bregður mjög I brún er hann
heyrir þetta og hygst að hefna
sín á Kurt fyrir smán þá er hann
hefir gert honum, með því að
skora hann á hólm.
Með Robert hefir komið til Ber-
línar stórríkur kaupmaður, v. Trast-
Saarberg greifi, vinur hans. Hann
hefir reynst Robert tryggur ráð-
gjafi, og hoaum er það mjög að
þakka, hve ríkur Múhlingk er orð-
inn. Hann kemur allmjög við leik-
inn, og fyrir hans tilstilli er það,
að leikurism fer eins og hann fer.
Yfirleitt má það um leikinn segja,
að hann sé ágætur frá höfundarins
hendi, og hirði eg eigi að rekja
hann frekara, því eg ætia fólk svc>
leikelskt, að þsð fari f Ieikhúsið
og veiti sér þar með ánægjulega
kvöldstund. Það væri að spiila á-
nægju þeirra, að rekja leikritið til
hlýtar.
Meðferð leikenda á leiknum er
yfirieitt góð og sumstaðar ágæt.
Ragnar Kvaran leikur Robert:
Heinccke. Og er það eitt höfuð-
hlutverkið, sern hoaum hefir veri&
falið á headur. Verður ekki annad
sagt en hann sé starfinu vsxinK'
og fari með hlutverkið af skilningí
og lipurð. Takast honum geðbrigð-
in einkum vel, þó honura hætti
stundum nakkuð til að líkjast
persónum er hatm áður hefir leik-
ið. Það er eífitt fyrir usgan manrt
að klæðast algerlega ur sínum
eigin hara á leiksviði, þegar hon-
um er svo að segja ekkert breytt,
og þó er erfiðara að venja sig af
kækjum, sem maður hefir vanið
sig á í vel Ieiknu hlutverki. En
þetta verða þeir vel að hafa hug-
fast, sem öðlast vilja verulega
leikni í listinni. Bezt tekst R. K
í síðasta þætti í viðskiftunum við
þá Múhlingkana.
Friðfinmir Guðjónsson Ieikur
gamla Heinecke verulega skemti-
lega og eðlilega og má með
sanni segja,' að honum fer ekki
aftur. Gerfið er fyrirtak og fasið
alt samsvarandi.
Guðrím Indriðadóttir leikur
konu Heinecke einfalda, fáfróða
almúgakonu, og hefir sá er þetta.