Morgunblaðið - 15.07.1999, Síða 4

ÍÞRöm
GOLF / OPNA BRESKA MOTIÐ
Gengið
um öng-
stræti
Hogans
Opna breska mótið í golfí hefst í dag
á Carnoustie-golíVellinum í Skotlandi.
Edwin Rögnvaldsson skoðaði mótsstaðinn
á vordögum og skilur vel hvers vegna
keppendum er ekki rótt, en Carnoustie
þykir á meðal erfiðari golfvalla heims.
Reuters
ÞETTA verður án efa algeng sjón á Carnoustie-golfvellinum.
Kylfingar í leit að kúlu. Tiger Woods og Stuart Appleby á æfingu
á vellinum í gær.
Oft hefur verið sagt að keppnis-
völlur á einu af fjórum stórmót-
um ársins í golfheiminum sé erfiður,
en í þessu tilviki þarf að finna nýtt
orð til að lýsa þeirri baráttu sem bíð-
ur kylfínganna í Opna breska mót-
inu. Keppni hefst árdegis í dag á
Carnoustie-golfvellinum í samnefnd-
um bæ á austurströnd Skotlands,
velli sem þegar er alræmdur fyrir að
leika gesti sína grátt. Keppendum
stendur stuggur af væntanlegri fjög-
urra daga viðureign sinni við holurn-
ar átján, sem þeir telja sjálfir þær
erfiðustu sem leiknar hafa verið í
sögu mótsins - sem hóf göngu sína
árið 1860 - og hafa þátttakendur
spáð grát og gnístran tanna sín á
meðal.
Mótið var síðast haldið á
Camoustie 1975, en þá sló Tom Wat-
son í gegn og sló á þann orðróm að
hann hefði ekki taugar í að sigra á
stórmóti. Sagði hann að Carnoustie
væri „hinn fullkomni prófsteinn“ á
færni kylfíngs. Watson hafði betur í
átján holu umspili við Jack Newton,
annan ungan mann sem var á hraðri
uppleið, en Newton lenti síðan í
hörmulegu slysi og missti hægri
handlegg sinn.
Carnoustie-völlurinn var ekki
nærri jafn erfiður og hann er nú þeg-
ar Watson og keppinautar hans rölt-
uðu um brautir hans. Brautimar
hafa verið lengdar umtalsvert og er
heildarlengd þeirra allra orðin 7.397
stikur, eða 6.761 metri - og parið er
Beint á RÚV
SJÓNVARPIÐ sýnir beint frá Opna
breska raótinu eins og síðustu ár. í
dag hefst útaending kl. 13 og stendur
til 18.30. Sömu sögu er að segja af
útsendingunni á morgun. Að auki
verða valdir kaflar sýndir eftir síðari
kvöldfréttir. Ura helgina hefjast
útsendingar einnig kl. 13, en á
laugardag lýkur sendingum kl. 17.50
og kl. 17.15 á sunnudag. Logi
Bergraann Eiðsson og Þorsteinn
Hallgrímsson lýsa því sem fyrir
augu ber.
aðeins 71 högg(!) Ekki nóg með það,
heldur eru brautirnar svo þröngar
að meira að segja forráðamenn
bandaríska golfsambandsins, sem
hafa jafnan verið mjög hrifnir af slík-
um brautum, verða eflaust grænir af
öfund. Utan brautanna hafa staðar-
haldarar ekki eytt miklum tíma,
mannafla eða eldsneyti við að slá
grasið. Því telst ekki ráðlegt að slá
boltann eitthvað annað en þráðbeint,
því þá hefst leitin að boltanum og ef
hann finnst tekur enn erfiðara verk-
efni við - að sveifla kylfunni i gegn-
um allan þennan karga.
Hver einasta braut á Carnoustie
er erfið. Það er dagsatt. En til að
bæta gráu ofan á svart era síðustu
þrjár holurnar hreint og beint kvik-
indislegar. Keppendur mega hafa sig
alla við að draga að flötinni á sext-
ándu brautinni, sem er par-3 og 225
metrar að lengd - á móti þeirri vind-
átt sem hefur verið ríkjandi í ár.
Tom Watson hefur aldrei leikið
þessa holu á pari og kemur til leiks í
ár með það að markmiði að leika
þessa braut a.m.k. einu sinni á þrem-
ur höggum. Þá getur hann farið sátt-
ur heim í búgarðinn sinn á sléttunum
stóra í Bandaríkjunum.
Barry-lækurinn, sem kenndur er
við nágrannabæ Carnoustie rétt við
Dundee, rennur um síðustu tvær
brautir vallarins. Teighöggið á sautj-
ándu brautinni verður að fara yfir
lækinn, en holan er par-4 og um 420
metra löng. Átjánda brautin var par-
• Opna breska mótið er elsta at-
vinnumannamót heims og er rekið af
hinum konunglega og forna golf-
klúbbi St. Andrews í Skotlandi, sem
hefur yfiramsjón með ýmsum málefn-
um tengdum golfíþróttinni alls staðar
í heiminum nema í Norður- og Mið-
Ameríku, en þar heldur bandaríska
golfsambandið um stjórnartaumana.
• Opna breska mótið fór fyrst fram í
Prestwick á vesturströnd Skotlands
5 þegar Watson sigraði fyrir tuttugu
og fjórum árum, en nú er hún par-4
og engu styttri.
Frægasta mótið sem farið hefur
fram á Carnoustie er vafalaust Opna
breska mótið árið 1953. Það var í eina
skiptið sem bandaríski stórkylfingur-
inn Ben Hogan tók þátt í því og fór
hann með sigur af hólmi, lék af
stakri snilld - á tíu höggum undir
pari. Þá gerði hann sjöttu braut vall-
arins, sem er par-5, heimsfræga er
hann var eini maðurinn sem tók þá
áhættu að slá teighögg sitt á um
fimmtán metra breitt svæði milli
nokkurra sandgryfja og vallar-
marka. Þaðan gat hann slegið inn á
flötina í tveimur höggum, á meðan
aðrir sem enga áhættu tóku, þurftu
að slá eitt högg til viðbótar til að
komast inn á flöt. Fyrir vikið fékk
brautin nafnið „öngstræti Hogans“,
eða Hogans alley á ensku.
Heimamönnum þykir sú braut
einkar skemmtileg og finnst þeim
sem geta slegið boltann tiltölulega
árið 1860. Willie Park varð fyrsti sig-
urvegari mótsins.
• St. Andrews hélt mótið í fyrsta
sinn árið 1873, en fram að því hafði
mótið ávallt farið fram í Prestwick.
• Árið 1870 sigraði Tom Morris
yngri á mótinu þriðja árið í röð og
vann þannig silfurbeltið, sem þá vora
sigurlaunin á mótinu, til eignar.
Moitís lék 36 holur á 149 höggum,
eða 74,5 höggum að jafnaði á átján
langt, gaman að reyna að leika teig-
högg Hogans heitins eftir, en það er
hægara sagt en gert þegar vindur-
inn blæs eins og hann gerir gjarnan
á þessum slóðum. Þarna ganga
gamlir menn um með hunda á
morgnana og fylgjast með þeim
yngri reyna sig á golfvellinum. Sum-
ir öldunganna á staðnum urðu vitni
að hetjulegri framgöngu Hogans á
sínum tíma og segja glaðir sögur af
stórbrotnum leik hans og þeirri
ótrúlegu einbeitingu sem hann var
þekktur fyrir.
„Eg held að ég sé ekki að fara með
fleipur þegar ég fullyrði að ef vind-
urinn lætur til sín taka þurfa margir
keppendanna áfallahjálp eftir átján
holur,“ segir gamall maður við mig
er við stöndum á sjötta teignum í
nepjunni, sem norðaustan-áttin bar í
skauti. sér. Þaðan er gott útsýni yfir
völlinn sem er að sönnu óárennilegur
við þær aðstæður sem þarna vora,
súld og stinningskalda af hafi. Það er
ekki óalgengt í Skotlandi.
holum, sem í þá daga var fáheyrt. Ár-
ið eftir var mótinu frestað því að-
standendur þess fundu ekki verð-
launagrip í stað silfurbeltisins.
• Opna breska mótið hefur fimm
sinnum farið fram á Carnoustie. Árið
1931 sigraði Tommy Armour, 1937
varð Henry Cotton hlutskarpastur,
1953 varð Ben Hogan meistari, Gary
Player sigraði 1968 og síðast vann
Tom Watson, árið 1975.
Payne Stewart:
Lítum út
eins og
viðvan-
ingar
MIKIÐ er rætt og ritað um
golfvöllinn í Carnoustie, eða
„Ókindina" eins og einhver
keppandinn tók upp á að nefna
hann. Bandaríkjamaðurinn Pa-
yne Stewart, sem sigraði í
Opna bandaríska mótinu í
Pinehurst í síðasta mánuði,
sagði að keppnin gæti orðið
skrautleg ef veðurguðirnir
Iegðu ekki blessun sína yfir
opna breska mótið, hið 128. í
röðinni.
„Við eigum eftir að líta út eins
og viðvaningar ef veðrið verð-
ur slæmt,“ segir Stewart sem
klæðist ávallt pokabuxum og
háum sokkum með myndar-
legu mynstri að hætti Skota er
hann leikur golf. „En þeir ætla
að afhenda einhverjum silfur-
könnuna, hver sem höggafjöld-
inn verður. Það væri yndislegt
ef það yrði ég sem tæki við
henni.“
Til að benda á hversu erfið-
ur Carnoustie-völlurinn væri
nefndi hann sjöttu brautina.
„Lendingarsvæðið fyrir teig-
höggið er tíu metrar á breidd
- tíu metrar! Menn eru ánægð-
ir með par á hverri einustu
braut. Ef það verður rok
hérna þegar mótið fer fram
verður höggafjöklinn stjarn-
fræðilegur," segir Payne
Stewart.
„Þetta verður mikið streð,“
segir Tom Watson sem sigraði
þegar mótið fór síðast fram á
Carnoustie 1975. „Ef veðurspá
fimmtudagsins rætist er mjög
líklegt að við sjáum tár á kinn-
um nokkurra keppenda,“ bætti
hann við, en spáð er nokkru
roki á austurströndinni í dag.
Vijay Singh, sem sigraði á
PGA-meistaramótinu í Banda-
ríkjunum í fyrra, er á meðal
högglengri atvinnumanna í
heiminum og á því hægara um
vik en margir aðrir að glíma
við langar brautir Carnoustie.
„En ég held að þessi völlur sé
aðeins of erfiður," sagði hann.
Skotinn Colin Montgomerie
hefur leikið frábærlega í ár en
honum hefur aldrei gengið vel
í Opna breska mótinu. „Eg
virðist alltaf spara allra slök-
ustu frammistöðu mína þang-
að til í þriðju viku júlímánað-
ar,“ segir hann.
Skotinn stóri jafnaði þó vall-
armetið á Carnoustie, 64 högg,
í Opna skoska mótinu 1995.
„Ég held að það sé óhætt að
segja að vallarmetið sé ekki í
hættu. I blíðviðri held ég að
hver maður myndi sætta sig
við að leika á pari og forða sér
siðan. Ef vindurinn blæs eitt-
hvað að ráði er rætt um að sig-
urvegarinn verði með um þrjú
hundruð högg. Það eru fjögur
högg yfir pari, 75 á hveijum
hring. Það er alls ekki slæmt á
þessum velli við eitthvað ann-
að en fullkomnar aðstæður,"
segir Montgomerie sem lék
völlinn á 81 höggi í skoska
mótinu ári eftir að hafa jafnað
vallarmetið. „Við vonum allir
að vindhraðinn fari ekki upp
úr öllu valdi. Ef það gerist
verður höggafjöldinn meiri en
nokkru sinni fyrr á mótinu.“
Það er hæpið því John Henry
Taylor sigraði árið 1894 eftir
að hafa leikið 72 holur á 326
liöggum.
PUNKTAR