Morgunblaðið - 06.10.1999, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
VIÐTAL
MIÐVIKUDAGUR 6. OKTÓBER 1999 B 3
Aflabrögð Alberts Haraldssonar, skipstjóra í Chile, eru með ólíkindum
Albert hefur mokfískað á togaranum Bonn undanfarin ár en hann hef-
ur aðallega lagt sig eftir fisktegundum sem eru utan kvóta. Hér er Al-
bert búinn að taka inn vel heppnað hal.
Aflinn getur tekið á sig ýmsar myndir. Tunglfiskar eru algengir undan ströndum Urúgvæ og geta orðið
mjög stórir. Þeir eru ekkert nýttir og er hent umsvifalaust í hafið aftur.
ALBERT Haraldsson hefur undan-
farin þrjú ár verið skipstjóri á tog-
aranum Bonn sem er í eigu útgerð-
arinnar Bio Bio í Concepcion í
Chile. Albert hefur einkum verið að
veiða lýsing undan ströndum lands-
ins en hefur einnig lagt sig eftir teg-
undum sem ekki eru bundnar kvóta
í Chile.
Aflabrögðin hjá Albert hafa verið
með ólíkindum. Á síðasta ári fékk
Albert samtals 10 þúsund tonna
afla, á rúmlega 100 sólarhringum
eða um 93 tonn á hvem úthaldsdag.
Samanlagður togtími á árinu var
aðeins um 10 dagar. Mest fékk Al-
bert af fiski sem kallast besugo, eða
um 7.000 tonn. Hann segir mikið af
þessum fiski við Chile en hinsvegar
geti verið snúið að veiða hann.
„Hann slær sér saman í land-
grunnskantinum á vissum tímum
sólarhringsins, aðeins í örstutta
stund í senn, og þá gildir að vera á
réttum stað á réttum tíma. Holin
era þannig ekki nema örfáar mínút-
ur. Besta holið á þessu ári var 86
tonn og þá var togtíminn aðeins 4
mínútur. Þessi fiskur er utan kvóta
og hægt að sækja í hann allt árið.
Eins er mikið af lýsingi á þessu
svæði en á honum er kvóti. Á þessu
ári hef ég líka verið að fiska rauð-
serk í flottroll og gengið ágætlega."
Rónarnir hirtir
af bryggjunni
Á síðasta ári var Albert boðið að
taka að sér skipstjóm á frystitogara
frá Úrúgvæ. Áðstæður höguðu því
þannig til að Albert var í landi um
nokkurt skeið og féllst hann á að
fara einn túr með skipið. Hann seg-
ist feginn því að hafa ekki þegið
stöðuna til frambúðar. „Eg hef
aldrei lent í öðru eins. Skipið er 33
ára gamalt og hefur verið nákvæm-
lega eins öll árin, ekkert íyrir það
gert. Það er 66 metra langt en með
aðeins 1.500 hestafla vél. Eg átti að
veiða fisk sem heitir ruju. Hann er
svipaður karfa en minni og
hnöttóttari. Hann er seldur á Japan
og fyrir hann fæst gott verð. Veið-
arnar sjálfar gengu í sjálfu sér
sæmilega en mannskapurinn vai-
vægast sagt skrautlegur. Áður en
við héldum úr höfn kom upp bilun í
vélinni og brottför var frestað um
einn dag. Þegar svo fara átti af stað
mættu ekki fjórir eða fimm um
borð. Þetta var greinilega ekkert
nýtt fyrir heimamönnum því á
bryggjuna höfðu raðað sér upp rón-
ar bæjarins. Þeim fremstu var síðan
bara kippt um borð til að manna
skipið og svo var haldið af stað.
Þessir kallar tóku náttúrlega með
sér birgðir með sér af allskonar
vökva í túrinn og voru því ekkert
sérstakt vinnuafl,“ segir Álbert.
Fékk matinn sendan
upp í brú
Albert sagði fjölmörg skip á þess-
um veiðum og aílabrögð séu venju-
læ m
alltaf á lager
blokkaröskjur með og án’ofþ-ð-
Ibs. utanyfir kassa
• hólka (fyrir 160 öskjur) ásamt lokum og botnum
• 16,5 Ibs. blokkarramma úr áli
SAMHliNTIR-K/ASSAGFRÐ ehf.
Melbraut 19 • 220 Hafnarfjörður • Sími 555 6700
borið á bílum uppi á grunnunum.
Þeir drógu þá ályktun að þessi hefði
verið sérlega mikilvægur fyrst fyrir
því var haft að fljúga með hann
svona langt!“
Allt annað hugarfar
Albert var staddur hér á landi
fyrir skömmu, m.a. til áð skoða Is-
lensku sjávarútvegssýninguna og
kynna sér nýjustu tæki og búnað.
Albert hefur sjálfur valið tæki og
búnað í brúna á skipi sínu í Chile og
notað íslensk veiðarfæri og veiðar-
færabúnað. Skipstjórar frá sömu
útgerð hafa síðan verið í læri hjá Al-
bert 3 til 5 mánuði í senn en farið
síðan um borð í eigin skip þar sem
þeir nota sams konar tæki og veið-
arfæri. Albert vonast til að þannig
nái skipstjórarnir betri tökum á
veiðunum og meiri afla. Það hafi
sýnt sig að með réttum tækjum og
veiðarfærum minnki veiðitíminn og
útgerðai-kostnaðurinn verði þannig
lægri. „Þetta tekur allt sinn tíma
því það er ekki nóg að kenna þeim á
tækin, heldur þarf hugarfarið að
breytast sömuleiðis. Þarna úti
hugsa menn meira fyrir líðandi
stund og hafa ekki eins mikinn
metnað fyrir að láta hlutina ganga
og Islendingar. Til dæmis fór ég
einn túr með flottroll til að veiða í
eitt stærsta nótaskip Chile. Þegar
ég var búinn að taka nokkur sæmi-
leg hol og aflanum verið dælt í nóta-
skipið, lét ég skipstjórann vita að ég
ætlaði að kasta aftur og toga í einn
til tvo tíma. Þegar ég er búinn að
toga í nærri tvo tíma og kalla ég í
félagann og segist ætla að fara að
hífa. Þá var vinurinn 35 mílur í
burtu og mátti ekkert vera að því að
vinna því það var knattspymuleikur
í sjónvarpinu! Ég þurfti að toga í
klukkutíma í viðbót og trollið ger-
samlega fylltist af fiski og slitnaði
að lokum í sundur," segir Albert.
Aflinn á síðasta ári
um 10 þúsund tonn
Albert Haraldsson, aflaskipstjóri í Chile, gerir það ekki enda-
sleppt. Hann fískaði um 10 þúsund tonn á togarann Bonn á síð-
asta ári og fór auk þess í ævintýralegan túr með frystitogara frá
Urúgvæ. Hann sagði Helga Mar Árnasyni af aflabrögðum,
skrautlegri áhöfn og Wolksvagen-bjöllu á 200 metra dýpi.
Aflabrögðin undan ströndum Urúgvæ voru oft góð, þrátt fyrir að skipið væri lúið. Albert þakkar íslensku
trolli og toghlerum góðan árangur.
lega góð eða allt upp í 130 tonn eftir
30-40 daga. „Við öngluðum hinsveg-
ar saman um 360 tonnum en úthald-
ið var 45 dagar. Togtíminn var hins-
vegar ekki mikill og líklega hefur
trollið ekki verið nema um 6 tíma í
botni á dag að jafnaði. Síðan var
legið í aðgerð og hún gekk nú ekki
alltaf hratt. Stundum þurfti maður
að fara niður í borðsal og biðja
áhöfnina vinsamlegast um að fara
að vinna. Maður lagði nú ekki alltaf
í að fara sjálfur, heldur sendi stýri-
mennina því þetta var ekki beinlínis
árennilegur mannskapur. Ég lét til
dæmis alltaf senda mér matinn upp
í brá.
Ég setti það sem skilyrði að
skipta um veiðarfæri og fékk troll
frá Hampiðjunni og hlera frá J.
Hinrikssyni. Ég setti trollið undir
þama úti og setti upp bobbinga-
lengjur. Ég spurði skipstjórana á
hinum skipunum hvar þeir drægju
trollið ekki og hvar festumar væru
og dró síðan yfir þessi svæði. Maður
varð hinsvegar að gæta sín á því að
fara ekki með trollið upp fyrir 180
metra því þá fylltist það af ein-
hverskonar svepp, sem ég reyndar
kallaði „kartöflur“. Ef maður hins-
vegar fór niður fyrir 350 metra
fylltist trollið af grasi eða einhvers-
konar þörungi.
Bfll á meira en
200 metra dýpi
Einu sinni kom heill bíll í trollið,
Wolksvagen-bjalla, öll klesst og
beygluð. Ég varð náttúrlega alveg
forviða, enda aldrei lent í því áður
að draga upp bíl af meira en 200
metra dýpi, 170 mílur frá landi.
Heimamenn virtust hinsvegar ekki
eins undrandi og ég. Þegar ég
spurðist fyrir um hverju þetta sætti
fékk ég þær skýringar að á bylting-
artímanum í Argentínu tók arg-
entíska lögreglan óvini sína fasta,
flaug með þá á haf út og fleygði
þeim útbyrðis. Þeir sögðu að fyrstu
árin eftir byltinguna hafi talsvert