Morgunblaðið - 15.10.1999, Side 6

6 B FÖSTUDAGUR 15. OKTÓBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
■k
Verslunin hættir
/Thzinu
/TÁnvna
Aðalheiður S. Eysteinsdóttir
myndlistarmaður dundar við
furðufuglana sem brátt
fljúga til Amsterdam.
DAGLEGT LÍF
Blökkufólk
er langt og
mjótt og
teygir sig
1 áttað
himni.

Morgunblaðið/Kristj án
og bjartri vinn-
í Listagilinu á Akureyri
situr Aðalheiður S. Eysteinsdóttir
umkringd verum úr framandi
heimi; blökkumönnum við alls
kyns iðju og dýrum sem eiga alla
jafna heima í frumskóginum;
krókódfll liggur makindalega á
miðju gólfi og stór sebrahestur
gnæfir yfir barnakróknum þar
sem Brák situr eins og Tóbías í
tuminum.
Ekkert er þó að óttast Aðal-
heiður myndlistarmaður og dóttir
hennar Brák eru í öraggum hönd-
um. Verurnar eru hluti þeirra
listverka sem Aðalheiður hefur
unnið að undanfömu. Vinnustofan
í Kaupvangsstræti er því
skemmtilegt sambland af íslensk-
um veruleika og frumskógum Af-
ríku.
Hvar varstu í Afríku? er spurn-
ing sem Aðalheiður hefur fengið
æði oft að undanfömu. „Eg hef
aldrei komið til Afríku og verkin
koma í raun Afríku ekkert við,“
svarar Aðalheiður. „Mig langaði
til að fást við mannlega þætti til-
verunnar án þess að fólk kæmi
auga á mig eða mína fjölskyldu í
verkunum. Því fór ég að velta fyr-
ir mér ókunnugleikanum; fólki
sem er eins ólíkt mér og frekast
er unnt og útkoman varð Aí'ríka."
Þótt myndastytturnar séu okk-
ur framandi eru þær samt kunn-
uglegar því þær em unnar úr
hlutum sem við þekkjum flest
ágætlega en í allt öðram hlut-
verkum.
Framandi verur
unnar úr kunnuglegum hlutum
Hlutina fann Aðalheiður flesta
á sorphaugum Akureyrar en
þangað fer hún reglulega í fjár-
sjóðsleit. Fjársjóðinn tekur hún á
vinnustofuna og setur í gullakist-
urnar sínar. Ferðimar á haugana
hafa oft gefíst vel en þar hefur
Aðalheiður fengið timbur og járn
auk alls kyns muna sem hafa nýst
henni á ótrúlegasta máta. Hlut-
irnir verða Aðalheiði oft upp-
spretta hugmynda. Á vinnustof-
unni spretta upp alls kyns verur.
Lampaskermur verður í höndum
hennar að fyrirtaks pilsi og hátal-
arar að brjóstum, gluggakrækjur
njóta sín sem fínustu eyrnalokkar
og grillgrind úr ofni hentar vel
sem brjóstkassi á blökkumanni.
Blökkumenn, þrettán að tölu,
prýða sýningu sem Aðalheiður
kallar Heimar og var fyrst sett
upp á Listasafninu á Ákureyri.
Blökkufólkið, sem er langt og
mjótt og teygir sig í átt að himni,
hefur síðan ferðast um Norður-
land en um daginn lauk sýningu á
þeim á Siglufirði, heimabæ Aðal-
heiðar.
Hlutir sem misst hafa notafflldi sitt eru
fjársjóður Aðalheiðar S. Eysteinsdóttur ug
úr þeim vinnur hún verkin sín; blökkufólk
og frumskógardýr frá Afríku. Hrönn
Marindsdóttir skoðaði ókunnar verur
útbúnar úr kunnuglegum hlutum.
Uppvaxtarárin á Siglufirði urðu
Aðalheiði uppspretta hugmynda
og blökkufólkið hennar á kannski
sínar rætur þar. Aðalheiður lýsir
þessu svona: „Ég fæddist og var
alin upp á Siglufirði þegar sfldar-
ævintýrið tilheyrði fortíðinni, yf-
irgefnar verksmiðjur, söltunar-
plön og verbúðir báru fólksfjölda
vitni. Hversdagsleikinn var all-
sráðandi en við sem voram í stöð-
ugri fjársjóðs- og ævintýraleit
fundum okkar veröld í þessu
gamla dóti. Af og til rákumst við
á hluti merkta erlendum nöfnum,
svo sem sendibréf eða dagblöð
prentuð á erlendum málum. Við
tókum okkur þessi nöfn og ferð-
uðumst í huganum til ókunnra
landa. Það var mikil frelsistilfinn-
ing sem fylgdi því að geta verið
hver sem er og hagað sér öðruvísi
en dags daglega; því bjuggum við
jafnvel til okkar eigið tungumál.
Við höfðum aldrei mætt útlend-
um manni og þekktum engan sem
ekki var eins og við sjálf. ímynd-
unaraflið fékk þvi byr undir báða
vængi. Eitt sumarið sá ég svo
mann sem gekk hvítklæddur frá
hvirfli til ilja um moldargötur
bæjarins. Þvílík hugljómun, heim-
Frábært verö á skóm, fatnaöi o.fl.
Opið alla lausardasa frá kl. 10-16.
Sþrótt
Skipholti 50d, sími 562 0025.