Morgunblaðið - 06.05.2000, Qupperneq 2

2 B LAUGARDAGUR 6. MAÍ 2000
KNATTSPYRNA
MORGUNBLAÐIÐ
Sókn er besta
Reuters
Maðurinn á bak við stórveldið: Sir Aiex Ferguson.
vömin
Manchester United er E nglandsmeistari
í knattspyrnu í sjötta sinn á átta árum.
Yfírburðir liðsins á leiktíðinni hafa verið
algjörir og met ýmist fallin eða í uppnámi.
Grunnurinn að glæstum sigri flotans hans
Fergusons er sóknarleikur, einn sá óvægn-
asti sem sögur fara af á Englandi. Engum
er hlíft. Orri Páll Ormarsson lætur sig
berast með blæstrinum og veltir fyrir
sér hvort í uppsiglingu sé einokunarskeið
í úrvalsdeildinni.
Hægri, vinstri, upp miðjuna.
Mennimir koma úr öllum átt-
um. Svartir, hvítir, loðnir og hár-
lausir. Svei mér ef þeir falla ekki af
himnum líka. Oft hefur það flögrað
að manni að þeir séu innundir hjá al-
mættinu, þó það skjóti auðvitað
skökku við, Rauðu djöflarnir. Slík er
stríðsgæfan. En hver er sinnar gæfu
smiður, segir máltækið og annar
eins sóknarkraftur er sjaldséður.
Aumingja andstæðingarnir geta í
verstu hrotunum aðeins beðið bæn-
irnar sínar, vonað hið besta, þegar
sóknirnar skella á þeim eins og brim
á barnsrassi. Pað heldur enginn
mannlegur máttur þessum þunga.
Meistarar Manehester United
leiktíðina 1999-2000 eru mesta
sóknarlið síðustu ára í ensku knatt-
spyrnunni. 93 mörk hafa þeir þegar
gert í úrvalsdeildinni, sem er met, og
enn eru tveir leikir eftir. Hundrað
marka múrinn verður hugsanlega
rofinn. Flæðið í liðinu er frábært.
Þar liggur styrkurinn fyrst og síð-
ast. Það getur ráðist til atlögu úr öll-
um áttum. Beckham, Giggs, Scholes,
Keane, Cole og Yorke, allir geta
þessir menn látið til skarar skríða,
með eða án fyrirvara, að ekki sé tal-
að um Ole Gunnar Solskjær, sem
endrum og eins er skipt inná til há-
tiðarbrigða.
Slakur varnarleikur
Helsta skýringin á þessum hetju-
dáðum er geta. Af henni eiga leik-
menn Manchester United nóg. Og til
hvers að spara hana? Önnur skýring
á markaveislunni er sú að vörn
meistaranna er ekki upp á marga
fiska. 44 tuðrum hefur hún lekið í 36
leikjum, talsvert meira en marki í
leik, sem er alls ekki gott. Fyrir vik-
ið hafa framherjarnir beinlínis þurft
að vinna í akkorði. Út á það gengur
líka leikurinn, að skora fleiri mörk
en andstæðingurinn. Það skilja
menn á Old Trafford.
A 1:0 (Cantona)-tímanum, um
miðjan tíunda áratuginn, var þessu
raunar öfugt farið. Franski furðu-
fuglinn dró þá eina og eina kanínu
upp úr hatti sínum og þar við sat.
Steve Bruce, belgmikill og blásandi,
og hinn bakveiki Gary Pallister, eins
ótraustvekjandi og það nú hljómar,
héldu sóknarmönnum andstæðing-
anna í skefjum, án teljandi vand-
ræða. Eru af mörgum taldir besta
miðvarðapar United fyrr og síðar.
Skörð þeirra hafa ekki verið fyllt.
Hollendingurinn Jaap Stam og
Frakkinn Mickael Silvestre hafa
staðið vaktina lengstum í vetur en
virðast ekki ná almennilega saman.
Stam er auðvitað stórkostlegur
varnarmaður, sollinn af holdlegu at-
gervi, en styrkur hans felst í návígj-
um - menn fara einfaldlega ekki
framhjá honum - fremur en leik-
lestri og samþættingu varnarinnar.
Silvestre er betri bakvörður en mið-
vörður. Henning Berg er prýðilegur
leikmaður en skortir þéttleika.
Að vísu á United kjörinn félaga
fyrir Stam, Ronny Johnsen. Hann
hefur á hinn bóginn verið frá vegna
meiðsla í svo til allan vetur og þar
getur skýringin á lekanum legið að
hluta. Þá hefur hinn bráðefnilegi
Wes Brown einnig verið fjarri góðu
gamni. Þessir menn munu styrkja
liðið næsta vetur.
Síðan er vitaskuld enginn Peter
Schmeichel í markinu lengur. Mark
Bosnich passar ekki í hanskana
hans. Athygli vekur aftur á móti að
tvö síðustu meistaraliðin sem skört-
uðu Schmeichel, 1996-97 og 1998-
99, fengu á sig 44 og 37 mörk. Vand-
inn liggur því með öðrum orðum
ekki í markvörslunni.
Framherjar á förum?
Eftir stórskotahríð, eins og verið
hefur í boði á leiktíðinni, myndi
margur ætla að staða framherjanna
TITILLINN í ár er sjötti meistara-
titill Manchester United á átta ár-
um. Það er með því besta sem sög-
ur fara af á Englandi en Iið reyndu
þar fyrst með sér í deildarkeppni
veturinn 1888-89. Eina félagið
sem skákar sigurgöngu United er
Liverpool sem varð sjö sinnum
meistari á ni'u árum, frá 1976-84.
Raunar var einokunarskeið Rauða
hersins lengra, því félagið vann
alls tíu meistaratitla á fímmtán ár-
um frá 1976-90 og missti aldrei
nema eitt ár úr í senn. Á þessum
tíma varð Liverpool einnig Evróp-
umeistari meistaraliða í fjórgang,
þannig að hið frækna lið Fergu-
sons stendur því ekki enn á sporði.
AIls hefur Liverpool átján sinnum
orðið Englandsmeistari en United
þrettán sinnum. í þriðja sæti er
Arsenal með ellefu titla. Þá Ever-
ton með níu.
Fyrstu meistaramir á Englandi
voru Preston North End en fyrsta
félagið til að deila og drottna þar
um sldðir var Aston Villa sem bar
fímm sinnum sigur úr býtum á sjö
árum, frá 1894-1900. Valdajafn-
vægi var við lýði fram á þriðja
áratuginn, að Huddersfíeld Town
varð hlutskarpast þijú ár í röð,
fyrst félaga, 1924, ’25 og '26. Þetta
em raunar einu meistaratitlar
þess fornfræga félags. Knatt-
spymustjóri Huddersfíeld tvö
fyrmefndu árin var Herbert
Chapman sem fáum ámm síðar
lagði drög að öðm stdrveldi, Ar-
senal.
Skyttumar bám ægishjálm yfír
væri trygg. Svo er ekki. í það
minnsta var Sir Alex Ferguson
reiðubúinn að bæta hollenska
markahróknum Ruud van Nistel-
rooy í hópinn um páskana. Nítján
milljónir sterlingspunda átti hann að
kosta í híalíni og á takkaskóm. Dáða-
drengur þessi gekk raunar úr skaft-
inu vegna hnémeiðsla en skilaboðin
til hinna fjögurra fræknu, Yorkes,
Coles, Solskjærs og Teddys Sher-
inghams, eru skýr - veldi ykkar er
ógnað. Nú tala menn um Francesco
Toldo hjá Roma, Tore Andre Flo hjá
Chelsea og David Trezeguet hjá
Mónakó.
Það er stórmerkilegt að Ferguson
skuli vera tilbúinn að borga nítján
milljónir punda fyrir sóknarmann.
Væri þessu fé ekki betur varið til
kaupa á varnarmanni, til dæmis Sol
Campbell? Hugsanlega. Reynslan
hefur þó kennt manni að draga ekki
dómgreind Fergusons í efa. Stjórn-
kænska hans er oft og tíðum snilld-
arleg. Eitt sumarið seldi hann Paul
Ince, Andrei Kanchelskis og Mark
Hughes á einu bretti, fyllti liðið í
þeirra stað af bólugröfnum ungling-
um, og stóð uppi með tvennuna, sig-
ur í deild og bikar, um vorið. Af-
brigðilegt.
Van Nistelrooy er út úr myndinni,
í bili að minnsta kosti, og það væri
önnur lið á fjdrða áratugnum,
hömpuðu meistarabikarnum fimm
sinnum á átta árum, frá 1931-38.
Chapman andaðist raunar árið
1934 en fyllir án efa flokk farsæl-
ustu og áhrifamestu knattspyrnu-
stjóra Englandssögunnar ásamt
Bill Shankly og Bob Paisley hjá
Liverpool og United-mönnunum
Matt Busby og Alex Ferguson.
Heimsstyrjöldin síðari rauf sig-
urgöngu Arsenal og ýmis nöfn
voru letruð á bikarinn fyrstu árin
eftir að friður komst á að nýju,
meðal annars Manchester United í
þrígang á sjötta áratugnum, 1952,
’56 og ’57. Þetta voru „The Busby
Babes“, eitt nafntogaðasta lið all-
ra tíma, sem fdrst svo gott sem á
einu bretti á köldu febrúarkvöldi í
Múnchen 1958.
Ekkert lið vann oftar en tvisvar
á sjöunda áratugnum en Liverpool
hafði tögl og hagldir bæði á þeim
áttunda og þeim níunda, svo sem
lýst hefur verið.
Þrisvar sinnum hefur Manchest-
er United unnið meistaratitilinn
tvisvar í röð á síðasta áratug og
alls leikið þann leik Ijdrum sinn-
um. Félagið hefur á hinn bdginn
aldrei lyft bikamum þijú ár í röð.
Það hefur raunar staðið í liðum
gegnum tiðina, aðeins þijú hafa
náð þeim árangri: Huddersfield
1924, ’25 og ’26, Arsenal 1933, ’34
og '35 og Liverpool 1982, ’83 og
’84.
Kemur röðin að Manchester Un-
ited á næsta ári?
svo sem eftir öðru að Ferguson léti
þar við sitja, hætti við kaup á fram-
herja. Hann hefur þó opinberað vilja
sinn og fyrir vikið hætt við að rót
komist á fjórmenningana fræknu.
Dwight Yorke er traustur í sessi.
Hann er óumdeilanlega helsti fram-
herji liðsins, frábær leikmaður í
blóma ferilsins, þótt ekki hafi hann
leikið jafn vel á þessari leiktíð og
þeirri síðustu. Framtíð hinna
þriggja er óljósari.
Líklegt er að Teddy Sheringham
rói á önnur mið í sumar. Hans hlut-
verki virðist lokið á Old Trafford.
Það lá svo sem fyrir áður en kaupin á
Van Nistelrooy komu til tals.
Andy Cole hefur leikið vel í vetur
og samvinna hans og Yorkes er róm-
uð. Eigi að síður er hann nú orðaður
við hin og þessi lið, innanlands og ut-
an. Ævintýralegar afbrennslur loða
við hann og sumir segja að Ferguson
hafi fengið sig fullsaddan. Það mætti
þó segja manni að Cole hafi gi’átið
hrakfarir van Nistelrooys þurrum
tárum.
Þá er það Ole Gunnar Solskjær.
Framtíð hans er óræð. Norðmaður-
inn hefur lítið fengið að leika, alltof
lítið segja sumir, en stendur sig jafn-
an með sóma þegar á reynir. Hann
virðist fastur í hlutverki varaskeif-
unnar. Það getur verið þakklátt
hlutskipti, rétt eins og úrslitaleikur-
inn í meistaradeildinni í fyrra gefur
til kynna, en líka þreytandi. Það er
erfitt fyrir atvinnumann á besta
aldri að leika ekki heilan leik nema
endrum og sinnum.
Solskjær er alltaf sama sólskins-
brosið í fjölmiðlum. Segist ánægður
með sinn hlut. Því hefur þó verið
haldið fram að þannig sé þetta ekki
undir niðri, þolinmæði hans sé á
þrotum. Solskjær gæti verið á þröm
þessa að knýja dyra hjá Ferguson.
„Nú spila ég meira eða fer,“ gæti
orðið kjarninn í máli hans. Fjölmörg
Reuters
Andy Cole hefur verið iðinn
við kolann í vetur.
Sigursælustu liðin
Ole Gunnar Solskjær, Dwi<
Leiðtof
Val á knattspyrnumanni
ársins á Englandi hef-
ur ekki verið jafn auðvelt í
langan tíma - Roy Keane
fyrirliði Manchester United
hefur borið höfuð og herðar
yfir aðra leikmenn í úrvals-
deildinni. Um það eru leik-
menn og sparkskýrendur
sammála. Leita verður aftur
til tímabilsins 1987-88, að
John Barnes hjá Liverpool
varð fyrir valinu, eftir jafn
friðsælu kjöri. Keane kom
raunar til álita í fyrra, eins
og félagi hans Dwight
Yorke, en þá birtist Frans-
maðurinn fótafimi hjá Tott-
enham Hotspur, David Gin-
ola, eins og skrattinn úr
sauðarleggnum með flaks-
andi lokka og hirti bikarinn
við nefbroddinn á þeim.
Ætli Sir Alex Ferguson hafi
ekki hreinlega gleypt tyggi-
gúmmíið við það tækifæri?
I ár varð aftur á móti
ekki fram hjá Keane gengið. Menn
ganga yfirleitt ekki framhjá honum
tvisvar. Veturinn, sem sumir óttuðust
að yrði sá síðasti sem Keane klæddist
búningi meistaranna, snerist upp í
allsherjar yfirráð fyrirliðans. Hann er
ekki aðeins besti leikmaðurinn í
ensku knattspyi-nunni, heldur jafn-
framt sá launahæsti. Stjórn United
beygði sig sællar minningar fyrir
launakröfum kappans á liðnu hausti,
létu eftir honum hátt á sjöttu milljón
króna - á viku. Hið fræga launaþak
félagsins var sprengt í loft upp. Millj-
ón krónur hirðir kappinn á dag, ef við
gefum okkur að hann hvíli lúin bein
einn dag í viku. Ekki amalegt.
Tveggj
Holdgervingur baráttu
En margur verður af aurum api og
Keane hefur gætt þess af kostgæfni
að gefa ekki höggstað á sér,
hefur