Morgunblaðið - 22.09.2000, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ
BÍÓBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 22..SEPTEMBER 2000 C 5
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
tök leikstjórans."
Sumir gagnrýnendur héldu því á
lofti að Deneuve væri ekki trúverð-
ugur starfsmaður í verksmiðju; það
ætti betur við hana að leika hefðar-
konu. „Ilvort sem þú trúir því eða
ekki þá er ég mikið fyrir líkamserf-
iði,“ segir hún borubrött. „Ég hef
gaman af að taka til hendinni og vin-
um mínum finnst ekkert athugavert
við að sjá mig bjástra við vinnuvélar
og tæki á sveitabýlinu mínu. Þetta
væri því ekki framandi starfsvett-
vangur fyrir mig. En ég veit að Trier
hafði nokkrar áhyggjur af þessu. Ég
held að það sé vegna þess að ég hef
mjög fíngert yfirbragð. En það á eft-
ir að lagast eftir því sem ég markast
af aldrinum," segir hún og örlar á til-
hlökkun í rómnum.
Snerist ekki
um leiklist
Deneuve horfði á Dancer in the
Dark í fyrsta skipti í hátíðarsalnum í
Cannes. „Ég var afar hrærð yfir
myndinni og ekki síður viðtökunum
sem voru afar lofsamlegar.“
Það grétu fjölmargir í bíósalnum.
Varst þú ein þeirra?
„Já, ég grét pínulítið."
Það þarf ekki að koma á óvart því
lokaatriðið er þrungið tilfinningum.
Þá er tékkneska móðirin, hin draum-
lynda Selma, sem leikin er af Björk,
leidd til aftöku. Aðspurð hvernig
andrúmsloftið hafi verið á tökustað,
hvort það hafi tekið á tilfinningarnar
eða aðeins reynt á leikhæfileikana,
svarar Deneuve af sannfæringar-
krafti: „Þetta hafði ekkert með leik-
list að gera.“
Hún heldur áfram af alvöruþunga:
„Tæknimennirnir höfðu undirbúið
sig vel og æft atriðið í nokkur skipti,
þar sem vitað var að við myndum
ekki leika það meira en tvisvar til
þrisvar sinnum. Þetta var mjög átak-
anlegt þar sem ekkert okkar var að
leika; þetta var nær veruleikanum.
Einkum var þetta sárt fyrir Björk;
ég fann óskaplega til með henni.
Okkur hinum leið ekki vel heldur,
jafnvel Lars var fólur og beygður.
Það er engin leið að taka þátt í svona
atriði, þegar það er lagt svona upp,
án þess að það leggist á sálina."
Það hefur þá ekki verið nein upp-
gerð á bakvið tárin?
„Nei,“ svarar hún og hristir höfuð-
ið. „Við vorum öll í uppnámi og alveg
eyðilögð. Við tókum ekki fleiri atriði
þennan dag og hættum snemma. Það
hefði verið ómögulegt tilfinningalega
að takast á við annað atriði eftir
þetta.“
Ef við förum aðeins á léttari nót-
urnar og snúum okkur að...
„Þetta er nú ekki sorglegt," grípur
hún fram í.
... geltinu, klárar blaðamaður.
„Vakti geltið forvitni þína,“ segir
hún og brosir. „Ég var ekki beðin um
það; það gerðist bara.“
Mér fannst það yndislegt atriði,
segir blaðamaður, jafnvel þótt hann
muni óljóst eftir kringumstæðunum
þegar Deneuve tekur upp á því að
geltá í spunasenu. Honum er alveg
sama. Myndin var yndisleg frá upp-
hafi til enda.
„Ég hef gelt áður,“ segir Deneuve
glettnislega. „Þegar ég lék í mynd-
inni Liza undir leikstjórn Marco
Ferreri þá lék ég konu sem langaði
til að komast inn undir hjá honum og
leysti hundinn hans af hólmi. Ég
gelti ekki í myndinni, en þegar við
töluðum inn á myndina á Italíu þá
gelti ég fyrir hundinn. I Dancer in
the Dark gerði ég það bara einu sinni
og hvað get ég sagt - það gerðist
bara.“
Á íslandi um áramótin
Ekki hefði verið órökrétt að giska
á að Deneuve hefði gelt í einni af
myndum Luis Bunuel, þess aldna
meistara. Hvaða minningar á hún
um samstarfið við hann? „Hann
hafði mikið skopskyn og brýndi með
því þá dásamlegu og djúpgrunduðu
lífssýn sem finna má í öllum mynd-
um hans. Ég get ekki annað en dáðst
að mahni sem skapar jafn fjölskrúð-
ugar persónur og kostulegar sögur í
myndúm sínum, en er samt alltaf
jafnleitandi; hann var íhugull, alvar-
legur og hundheiðinn hugsjónamað-
ur. Það þekkja hann ekki allir eins og
hann var.“
Um árþúsundamótin gerði De-
neuve sér ferð til íslands og dvaldist
þar í boði Bjarkar. j,Mig hafði lengi
langað til að fara til Islands. Ég hafði
séð myndir þaðan og litist vel á.
Hugmyndin kviknaði á tökustaðnum
um sumarið og varð úr að við fórum
nokkur sem unnum að myndinni. Ég
hafði ákveðið að vera ekki á sveita-
býlinu og landslagið á Islandi fannst
mér svo vísindaskáldsagnalegt að
mér fannst sem það hlyti að vera
áhugavert að fara þangað."
Hvernig var?
„Mér fannst það yndislegt. Það
voru börn um allt að horfa á flugeld-
ana og allt gekk snurðulaust fyrir sig
í þessu furðulega landi.“
Ur því þú minnist á börn; þú ert
nýbökuð amma.
„ Já, það er yndislegt að njóta aftur
nærveru barns, heima hjá mér og í
fríum.“
Deneuve á tvö uppkomin böm,
Christian Vadim með leikstjóranum
Roger Vadim, og leikkonuna Chiara
Mastroianni með ítalska leikaranum
Marcello Mastroianni. Öll eru þau
eða voru viðloðandi kvikmyndir. Get-
ur hún hugsað sér líf án kvikmynda?
„Já, það get ég, en ég get ekki ím-
yndað mér hvemig það hefði verið,“
svarar hún. „Bróðurparturinn af lífi
mínu snýst ekki um kvikmyndir og
mér þykir vænt um þann skerf. Ég
veit svo sem ekki hvað annað ég
hefði átt að leggja fyrir mig. Ég hefði
örugglega ekki setið auðum höndum.
Ég væri líklega fráskilin og ef til vill
ætti ég eitt barn til viðbótar."
Hvers hefðirðu saknað mest?
„Þess að koma alltaf á nýjan og
nýjan stað. Mér hefði fundist það
leiðigjamt að fara dag eftir dag á
sama staðinn. Ég er of mikið fyrir
nýbreytni ogþarf hreyfanleika."
Gætirðu hugsað þér að vinna aftur
með Trier og jafnvel Björk?
„Ójá,“ svarar hún. „Verst að ég
held að Björk vilji ekki vinna að ann-
arri mynd í augnablikinu. Ég sagði
við hana: „Bíddu bara.“ Þvi flestar
myndir em ekki svona krefjandi. En
ég held að hún hafi ekki nógu mikla
ánægju af þessu, - enn sem komið
er.“
Maéstro
ÞITT FE
HVAR SEM
ÞÚ ERT