Alþýðublaðið - 16.04.1959, Blaðsíða 6

HANN var sölumaður og
seldi ekkert nema ryksugur.
Hann var þar af leiðandi illu
vanur og kippti sér ekki
upp við spark í endann eða
þunga eikarhurð á nefbrodd
inn. Hversu undrandi og á-
nægður varð hann því ekki,
þegar hann hringdi dyra-
bjöllu dag nokkurn og ung
frú brosti til hans og b;-
honum inn í stofu. Og ekki
nóg með það! Hún hlustaði
með hinni mestu athygli á
lysmgar hans á ágæti ryk-
suganna og hversu verðið
væri lágt og kjörin hagstæð
í alla staði. Þegar hann
hafði lokið við romsuna,
varp hann öndinni léttar og
hallaði sér aftur á bak í
mjúkan hægindastólinn. •—
Hann var sannfærður um,
að þarna hefði hann loksins
höndlað hamingjuna og selt
eina ryksugu.
Frúin brosti elskulega og
bað hann að hafa sig afsak-
aða augnablik. Hún kom aft
ur að vörmu spori með seg-
ulbandstæki í hendinni:
— Má ég ekki biðja yður
að endurtaka það, sem þér
sögðuð áðan. — Maðurinn
minn selur nefnilega sams
konar ryksugur, — en mér
finnst orðalagið betra hjá
yður!
'Ú'
^ LEIKKONA við starfs-
systur sína:
Ég er oft að velta þvi fyrir
mér, hvort þú leikur ekki
alltof stór hlutverk í þinni
eigin lífskomedíu!
— JÚ, þakka þér
fyrir. Hún er að lag-
ast. Annars hefur hún
verið anzi slæm að
undanförnu, eilífðar
kvef í henni, inflú-
enza og ég veit ekki
hvað og hvað. Enda
er það ekki nema von
ELVIS PRESLEY er heims-
ins mesta fuglahræða. —
Þetta er ekki aðeins álit
þeirra, sem ekki geta þolað
söng hans, — heldur visinda
lega sannað. Presley hefur
leyst vandamál, sem enginn
hefur getað ráðið við til
þessa.
Á flugvellinum í London
er mikið af mávum, — alltof
mikið: þeir trufla umferð-
ina. Náttúrufræðingur fékk
það verkefni að reyna að
fæla þá burt og áleit hann,
að vænlegast mundi að
losna við þá með angistar-
veini úr fugli. Hann fékk
sér því segulbandstæki og
fór heim til sín til þess að
fá sér kaffi, áður en hann
labbaði sig út í náttúruna í
leit aðangistarveininu. Börn
náttúrufræðingsins höfðu á-
girnd á segulbandstækinu
og meðan pabbinn var að
drekka, spiluðu þau nokk-
ur æðisgengin rokklög með
Elvis Presley inn á bandið.
Að loknu indæliskaffi,
hélt pabbinn út í náttúruna
með bandið og fékk sitt ang
istarvein með ærinni fyrir-
í þessari ótíð, eilífðar
frost og djöfulgangur.
En nú er þetta að lag-
ast. Nú er tíðin að
batna. Hún lagast alit-
af á taugunum með
vorinu og góða veðr-
inu og . . . og . . . og
. . . þekkirðu hana?
höfn. Léttur í spori hélt
hann til flugvallarins von-
góður um verðugt hól fyrir
hugvitssemina. Hann setti
bandið á. En æ! Bansettir
mávarnir hreyfðu sig ekki
úr sporunum og höfðu aldr-
ei verið til meiri trafala í
umferðinni en einmitt með-
an náttúrufræðingurinn var
að „Ieysa vandann“. Þá
gerðist kraftaverkið. Dynj-
andi rokklög með Elvis Pres
ley ómuðu úr segulband-
inu, og vesalings náttúru-
fræðingurinn varð furðu
lostinn og titraði af skelf-
ingu yfir þessum.hrapalegu
mistökum. En viti menn!
Gátan var Ieyst á samri
stundu. Mávarnir flugu
burt, langar leiðir og komu
ekki aftur, fyrr en longu
seinna.
Eftir þetta hljómar rokk-
ið á flugvellinum í London
mávunum til hrellingar. —
Segi menn svo, að fuglar
hafi ekkf vit á.tónlist!
☆
ÞAÐ er ekkert sem
hefur eins örfandi á-
hrif á kvenfólkið eins og
nýr hattur. Hann getur til
dæmis hvatt kvenfólkið til
þess að — fá sér nýja dragt
og tvö pör af skóm, sem eru
í stíl við hattinn!
^ SKOPSÖGUR ur
búa eru þegar fa:
birtast í heimspressu
Hér er ein úr dönskt
Tveir ferðalanga
Marz gengu eftir j
Kaupmannahöfn. An
brunahana, vék sér £
úm og sagði:
— Afsakið! Getið £
mér, hvar næsta sale
. Þá hnippti hinn fei
urinn í hann og sag
— Það þýðir ekl
spyrja þennan. Sérð
að þetta er smástrák
HLERAÐ á
tveggja vinkve
síma:
•— Og liugsaðu þé
Hún eignaðist þribui
ars er það ekki nen
Hún hefur unnið. se
ritunarstúlka. á skri:
fimm ár, greyið, —
vön að taka þrjú e
öllu, sem hún vélrits
RÚSSNESKA skopblaðið
„Krokodil" gefur í ■ skyn
með nokkrum skopsögum í
síðasta hefti, að barátta
Krústjovs gegn vodka og
öðrum sterkum drykkjum
hafi lítil áhrif: Hér er ein
af söguniun, sem blaðið
birti:
Tveir verkamenn, sem
báðir unnu í stórri verk-
smiðju, sátu (auðvitað yfir
glasi af vodka) og annar
spurði:
— Jæja, hvaða fram-
leiðslutölu gaf forstjórinn
þér nú, félagi?
— Hún var nú ekki slor-
leg: 100% Ekkert minna!
— Það er ómögulegt.
Síðast varstu bara með 60 %.
— Rétt er það, en svo
laumaði ég að forstjóranum
einni flösku af vodka — og
þá var það í lagi. Þú skilur:
framleiðslutala 60%, —
vodka 40%. Það gerir sam-
anlagt 100%.
★
NOKKRÍR ungir banda-
rískir skopteiknarar hafa ný
lega sent á markaðinn ný-
stárlegt póstkort. Þetta eru
hvorki jólakort, nýárskort
né afmæliskort. Þetta eru af
sökunarkort fyrir karlmenn
— sem verða fyrir óþægi-
legum óhöppum.
Ef þú ert til dæmis að
gera hosur þínar grænar
fyrir kvenmanni á balli og
býður henni upp, en verður
svo fyrir því hroðalega óláni
— sem kvenfólk fyrirgefur
aldrei, að troða ofan á stóru
tána á henni sem skagar út
úr módelskónum, lökkuðu
með nýtízku grænu nagla-
lakki, — þá geturðu sent
henni eitt þessara nýju póst-
korta daginn eftir. Á. kort-
inu er mynd af hundi, sem
liggur skömmustulegur á
gólfinu og auðmýktin skín
úr augum hans. Fyrir neðan
stendur. „Ég er yðar auð-
mjúkur þjónn!“
Ef þú hefur rifizt við elsk
una þína og viðhaft stór orð,
sem erfitt er að taka aftur,
geturðu sent henni póstkort
daginn eftir, sem á er letrað:
„Ég hata þig, ég hata þig, ég
hata þig!“ — Þegar flett er
við, stendur hins vegar: —■
„Hvers vegna hringdirðu
ekki?“
Þessi póstkort eru þegar
orðin vinsæl og hafa komið
mörgum klaufanum að góðu
haldi.
LEYNDARDÓMUR
MONT EVEREST
HVAÐ í veröldinni eiga
þeir nú að gera? Bob veit
vel, hvernig hann og Frans
geta sloppið, en þeir geta
með engu móti yfirgefið
Grace og Filipp. En hér verð
ur að hafa snör handtök, því
að sjálfsögðu mun verða
EITT er að gefa
— annað að rétt
andi hönd.
— Cou:
HÉR Á OPNUNÍ
ust fyrir nokkrum
glefsur úr nýútkomi:
— sem hefur að geyi
frá lesendum fjöl
stórblaða í Bandaríli
Bréfin hafa það sg:
legt að þau f jalla öll
sónuleg vandamál
ara. „Abby“ (Abig
Buren) hefur svara
um bréfum og gei
ráð (ef ráð skyldi
Margir hafa óskað i
fá að heyra meixa í
gert viðvart fyrr eð
„Þjónninn heldur,
höfum farizt, og me
höldum kyrru fyrii
við ekki í neinni hæt
ir Bob, „En ég veit s'
g 16. apríl 1959 —
Alþýðublaðið