Alþýðublaðið - 01.05.1959, Síða 2

og gleði; á námstímanum eru
haldin ýmis námskeið fyrir
nema, eins Qg t.d. í skreyt-
ingarlist. Kjörin kveður hún
mjög góð, og hefur hún haft
sérstakan samning við meist-
arann er veldur því að laun
hennar hafa oft slagað hátt
upp í verkamannalaun. Nám
sitt hefur hún stundað með
heimilishaldi, því að hún er
gift Árna Vilhjálmssyni raf-
virkja. Þegar við heyrðum
það varð okkur að orði, að
þau hjón myndu ekki lenda
í vandræðum með að byggja.
Helga svaraði með brosi —•
eins og vænta mátti. .
Áður en við fórum spurð-
um við Helgu hvað ung stúlka
hugsaði um 1. maí en hún
svaraði því til að hún hyggði
gott til að fá auka-frídag
svoná í miðri viku. Og þar
með kvöddum við.

Helg
a:
í KJALLARAÍBÚÐ í Skafta
hh'ð 16 sat ung stúlka flötum
beinum á gólfinu, þegar við
litum þar inn á dögunum, og
pússaði í ákafa vegg með
sandpappír. Það virfist ekki
vera neitt léttaverk.því að svit
ínn bogaði af henni, og ekki
gerir gipsduft og ryk grein-
-armun á svita karla og
kvenna, Og þá virtust máln-
ingarsletturnar ekki hafa tek-
íð mikið tillit til þess, að
stúlkum er ívið vrerr við
slettur í föt en piltum. Sum-
ar stúlkur skera sig aldrei úr,
hvað vel sem þær eru klædd-
ar, en af öðrum stafar glæsi-
leiki þótt þær séu í blettótt-
um vinnufötum,
Helga Magnúsdóttir er að
Ijúka námi sínu í málaraiðn
og verður málarasveinn inn-
an skamms (svo einkennilega
sem það liljóðar nú að stúlk-
ur verði sveinar). Fyrir tæp-
um fjórum árum hóf hún
nám sitt hjá Ástvaldi Ste-
fánssyni málarameistara, og
höfðu þá aðeins tvær íslenzk-
•ar konur stundað þetta nám
áður — og báðar erlendis.
■Sú fyrri var Ásta Árnadóttir,
lengst af kölluð Ásta málari
(systir Ársæls Árnasonar bók-
eala, sem eldri Reykvíkingar
kannast við), og varð hún
jjafnframt fyrst kvenna í heim
ínum til að gerast málara-
meistari. Hin síðari er Katrín
Fjeldsted, sem enn stundar
iðngrein sína hér. Helga
Magnúsdóttir verður fyrst ís-
lenzkra kvenna til að fá
sveinsbréf í málaraiðn hér-
lendis.
Helga kveður starf sitt
skemmtilegt og ekki sjái hún
eftir að hafa stundað þetta
nám. Þeir sem listrænir séu
geti haft af því mikla ánægju
NIÐUR við Ingólfsgarð lá
m.b. Rán frá Hnífsdal, þegar
við vorum á röiti þar um
bakkann á dögunum. Við hitt
nin kokkinn, Ellért Eiríksson,
og spurðum . hví þeir væru
hér. Hann sagði okkur, að
spilið hefði bilað fyrir vestan
svo að þeir hefðu undið sér
suður til viðgerða .en lagt í l
Bréiðubugt í leiðinni. Rán er
nýr bátur, 60 tonn, og hefur
aflað um 400 ‘ tonn fiskjac á
liðnum þrem mánuðum. Fyr-
ir mánuði eða svo skiptu þeir
yfir á net, og hann segir að
þeir hafi skipt of seint. Mikil
steinbítsveiði hefur verið fyr-
ir vestan undanfarið og bjóst
Ellert við að hluturinn síð-
asta mánuð hafi verið um 8
þúsund krónur, en hina mán-
uðina þrjá um 7 búsúnd krón-
ur á mánuði að meðaltali. Ell-
ert býst við að þeir hætti á
netunum kringum Í0. maí og
Ásgeir:
TRÖLLAFOSS var nýkbm-
inn frá Ameríku, fullhlaðinn
vörum, og þegar við fórum
um borð á dögunum til að
hafa tal af Ásgeiri Torfasyni,
sat hann þar við eitt spilið
og hífði stærðar trossur af
steypustyrktarjárni í land.
Ásgeir er kominn á áttræð-
isaldur, en gæti verið sextug-
ur eftir útliti að dæma. Og
vinnur hvern dag. Hann byrj-
aði 13 ára gamall á árabátum,
sem réru frá Ströndum vest-
ur, þaðan lá leiðin til Bol-
ungarvíkur og ísafjarðar, þar
sem hann var á stærri skip-
um, hafnaði loks á togurum,
en fór í land árið 1931 vegna
meiðsla, sem hann hlaut ár-
ið 1929. Hann er samanrek-
inn kjarnakarl, auðsjáanlega
hraustmenni að burðum, sem
vöxt sinn og krafta hefur
öðlast af átökum og erfiði.
Við spurðum hann hvort hann
hefði aldrei komizt í hann
krappan á sjónum, en hann
hélt ekki. Síðan hann kom í
land hefur hann verið á eyr-
færu þá að gera klárt fyrir
síldina.
Við spurðum Ellert hvað
hann segði um landhelgismál-
ið, en hann kvaðst ekkert
vilja um það segja. Þó höfð-
um við það út úr honum, að
hann vildi að landinn væri
harðari í málinu, og stýrimað-
urinn, sem stóð rétt hjá okk-
ur, kallaði: „miklu harðari“,
Og þar sem Ellert vildi svo
fátt segja um landhelgismál-
ið báðum við hann að segja
okkur hvað honum fyndist
um 1. maí. Hann hélt að á=
hrif dagsins væru farin að
dvína og hann spilaði svo sem
ekki ýkja stóra rullu. Þó væri
sjálfsagt að hafa hann. — Með
það kvaddi hann okkur og
hélt í átt til miðbæjarins.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiin
inni, vann fyrstu árin eink-
um hjá Ríkisskip, en frá stríðs
byrjun eingöngu hjá Eimskip,
alltaf á spilum — og alltaf i
„djöflagenginu11 svokallaða.
Ásgeir er stéttvís maður,
sjómaður í húð og hár, og
unir sér auðsjáanlega bezt á
sjónum eða sem næst honuxn.
Hann hefur mikið starfað í
Sjómannafélaginu og við
spurðum hvað hann hugsaði
nú 1. maí, þegar hann liti yf-
ir allan þann veg sem verka-
lýðshreyfingin hefur farið. —
Hann sagði, að kjör verka-
lýðsins og aðstaða væri ekk-
ert sambærileg við þaS sem
forðum héfði verið. En hama
sagði einnig, að þótt kjör
fólksins og aðstaða hefðu gjör
breytzt, hefði verkalýðshreyf
ingin og barátta hennar lítfe
Framhald á 3. slSu.
^j> 1. maí 1959 —> Alj>ýðuMað>ð