Tíminn - 30.12.1965, Side 11

FTMMTUDAGUR 30. desember 1965
TÍJVIINN
11
ARAI m LAWRENC 1 E
ANTHONY NUTTING
Abd el Kaber var lítið hrifinn af þessum fagnaðarlátum,
fyrst reyndi hann að vekja á sér athygli eins og barn sem
ekki er sinnt um vegna annars, þar sem það tókst ekki sat
hann stúrinn í veizlunni sem haldin var um kvöldið í tjaldi
höfðingjans. Því betur sem heyrðist í fallbyssum Allenbys,
því súrari varð karl. Ekki var skapið betra um morgun-
inn þegar lagt var á stað til Azrak, ásamt Mifleh sheik Beni
Sakhr, gestgjafa þeirra frá kvöldinu áður, með tuttugu beztu
hermenn sína. Það var augsýnillegt að Alsírmaðurinn hugð’i
á svik og Lawrence og Ali voru áhyggjufullir á svip þar
sem liðið hélt í halarófu norður á bóginn. Siðurinn rafiq
kom í veg fyrir árekstur milli Ali og Abd el Kader. Þótt
Ali tortryggði nú og hefði hina mestu andstyggð á samferða-
manni sínum, hafði hann heitið honum fóstbræðralagi í orr
ustu og það varð að halda, samkvæmt hefð Bedúína, þar til
orrustu var lokið, en þá var hann laus allra mála. Það var
ekki einu sinni hægt að afsaka árás á Alsírmanninn með rök
studdum grun um svik sem hann var nú að undirbúa.
15.
Misheppnuð árás við Yarmuk.
Næstu fjóra daga leiðarinnar til Azrak, breyttust mál-
efni heldur til hins lakara. Þó varð þeim það til nokkurrar
uppörvunar, að tveir sheikar Zebn Sukhur ættflokks-
ins gengu í lið með þeim. Þeir voru bræður og frægir kapp-
ar, Fahad og Abhub. Fahad var þunglyndislegur og jafnan
þögull, slétt farinn í andliti og vandaði mjög klæðnað sinn.
Adhub var andstæða hans, hávaðasamur með karröfluref og
hirti lítt klæðnað sinn. Þegar liðið var að nálgast Azrak,
mættu þeir stórum hóp Serahina, sem voru á leiðinni til
Feísals. Þetta var mjög heppilegt, þar eð Lawrénce hafði
haft augastað á þeim, sem fylgdarmönnum og varðliði frá
Azrak til brúarinnar á Yarmuk. En gleði hans varð skammæ.
Eftir kvöldverðinn lýstu þeir áætlunum sínum fyrir ríkjandi
sheik, sem var gamall maður, tannlaus Mteir að nafni. Hann
þverneitaði að eiga þátt að þessu. Hann hélt pví fram að
það væri ekki hægt að sprenga brúna. Auk þess úði þarna
og grúði af Tyrkjum og svo tortryggði hann þorpsbúana
þarna í nágrenninu, sem voru útlagar Abd el Kaders.
Lawrence var hér kominn í slæma klípu. Ef Serahinar
kæmu ekki, yrði hann að svíkja Allen by, en það gat haft
hinar afdrifaríkustu afleiðingar á aðstoð Breta við Feisal i
framtíðinni. Hann lét sækja Ali, Fahad, Mifleh og Adhub
sér til aðstoðar við að fá Mteir og Serahin sheikana á
sitt mál.
Við sýndum þeim fram á (skrifar hann) með hlutlægum
dæmum að fullu lífi verður aðeina lifað í tengslum við
aðra, ást og líf væri sameign. Það var ekki hægt að fresta
byltingu um stundarsakir, þegar hún væri hafin, ágóðahlutur
byltingar greiddist að henni lokinni. Útþenslan væri eðli
byltingarinnar, það sem ynnist væri notað til frekan út
þenslu, hver sigur krefðist nýs sigurs, meiri áreynslu og
fórna, meiri kvala. Tilfinningin væri fyrirbrigði andartaks-
ins, vituð tilfinning væri, ekk það algleymi, sem hún
hefði verið, heldur liðin reynsla, sem væri grafin með því
að útlista hana.
Að lokum fengust Serahinar til þess að taka þátt i aðgerð
um. Lawrence ákvað að eyða ekki meiri tíma þarna og hélt
áleiðis, eftir einnar nætur hvíld í rústum krossriddarakastal-
ans, leifunum af Azrak. Árás Allenbys hafði nú staðið í
fimm daga og hann varð að hafa hraðann á, ef hann ætti
að hefjast handa í tíma. Nokkrum klukkustundum fynr
brottförina uppgötvaði hann að Abd el Kader var horfinn.
Það var augljóst, bæði af aðvörunum og hegðun hans á leið
inni, að hann væri nú farinn á fund Tyrkja til þess að aðvara
þá um árásina á Yarmuk. Lawrence ráðgaðist þegar i stað
við Ali og Fahad. Hvorugur þeirra var af þeirri manngerð,
sem gæfist upp þótt á móti blési og þeir samþykktu að
hætta á árásina með tilliti til líklegs seinlætis Tyrkja. Law-
rence viðurkenndi að þessi ákvörðun væri meir en lítið
vafasöm en tók þó áhættuna. Þeir gátu með herkjum náð
ákvörðunarstaðnum fyrir sólarupprás daginn eftir urðu að
fara áttatíu mílur á þrettán tímum.
Lawrence skipaði mönnum niður til lokaátakanna, hann
var óstyrkur sökum svika Abd el Kaders og það var aðeins
styrkur og dæmi Alis sem veitti honum kraft til þessa. Hann
C The New Ameriean Librarv
í LEIT AÐ ÁST
ELANORFARNES
55
höfðu hitzt tvisvar þrisvar síðan
Peter kom frá Spáni og nú var
Peter kominn til að heyra hvaða
tilboð Chard hefði fram að færa.
Þegar hann kom aftur úr frí-
inu og fékk að vita, að Fíóna
væri hætt, þá hafði hann ákveðið
að hafa ekkert saman við fjöl-
skylduna að sælda meira. Og láta
sem ekkert hefði ískorizt milli
hans og Fíónu. Hann brosti ang-
urvært, er hann hugsaði um,
hversu vonlaus aðstaða hans var.
En stuttu eftir að hann kom,
hafði Chard hringt og Peter
fannst óviðfelldið ab nafna boði
hans um viðtal. Síðan leiddi það
af sjálfu sér, að þeir hittust oftar
til að tala um hluti, sem þeir
höfðu sameiginlegan áhuga á. Ef
til vill var það á einhvern hátt
tengt Fíónu og það varð hann
að komast að raun um, áður en
hann tæki nokkru bindandi til-
boði af hendi Chards.
Loks hafði faðir Fíónu lokið
þessu símtali og lagði tólið á.
— Fyrirgefið, sagði hann, nú,
hvað vorum við að tala um?
— Þér voruð einmitt að skýra
mér frá starfstilhöguninni.
— Já, og þetta gap, sem ég
hef reynt að fylla — ja, árum
saman. Ég hafði ekki í hyggju að
ráða mann, sem ég hefði minnsta \
grun um, að væri ekki starfi sínu
vaxinn. Því miður hef ég beðið
svo lengi eftir þeim rétta. Eins
og ég hef sagt yður eru flestir
lykilmennirnir í fyrirtæki mínu1
ekki lengur á bezta skeiði. Flest-
ir hafa verið hjá mér frá upp-
hafi og allt gengið að óskum. En
nú hefur einn þeirra dregið sig
í hlé og næstu árin hætta flestir
hinna, svo að mig vantar tilfinn-
anlega ungan mann, sem hefur
| reynslu í stáliðnaði og getur létt
j mér byrðina smám saman, ég hef
ekki ætlað mér að hætta á næst-
unni, en draga mig í hlé smám
saman.
i Hann lýsti nákvæmlega í hverju
I starfið væri fólgið og sagði síðan
! að hann hefði komizt að þeirri
niðurstöðu eftir miklar v'angavelt-
ur, að Peter væri rétti maðurinn
til þessara hluta. Peter hlustaði
gaumgæfilega og datt í hug að
gamli maðurinn væri að leita að
erfðaprinsi, sem gæti tekið við
krúnunni, þegar fram í sækti.
Þetta var einstakt tækifæri, sem
ekki byðist oftar á ævinni, starf,
sem væri öfundsvert. En fyrst
varð hann að fá úr einu skorið.
— Þetta er mikill heiður, herra j
minn, sagði hann, þegar Chard
sat og beið eftir svari. Þetta er!
staða, sem mig langar svo sannar-1
lega í. En leyfist mér að spyrja
yður einnar spurningar, áður en
ég ákveð nokkuð?
— Spyrjið eins og yður lystir.
— Er þetta freistandi tilboð í
nokkrum tengslum við dóttur yð-
ar? |
— Dóttur mína? spurði Chard
í forundran. Hann var með allan
hugann við viðskipti þessa stund-
ina og dæturnar höfðu ekki hvarfl
að að honum. — Hverja dótturina I
eigið þér við?
— Fíónu.
— Því skyldi þetta koma Fíónu j
nokkuð við? Haldið þér að ég
taki tillit til dætra minna i svo
mikilvægu máli? Og þó — ef ég j
á að vera alveg hreinskilinn
— Já. sagði Peter og varð all-
ur að eyrum.
— Já, ég geri ráð fyrir að áhugi1
minn á yður í upphafi sé sprott-
inn vegna Fíónu. Hún bar undir
mig ýmis vandamál í starfi sínu
því hún var hrædd um að gera
einhver glappaskot, hún sagði mér
gjörla frá starfsháttum yðar og
þess vegna fékk ég áhuga á yður.
— Er það allt og sumt?
— Það er allt. Þér þurfið ekk-
ert að óttast ungi maður, Fíóna
hefði aldrei beðið slíkrar bónar
sem þér hafið í huga og jafnvel
þótt svo væri, þá hefði ég ekki
tekið neitt tUlit til þess. Þetta
er algerlega upp á mínar eigin
spýtur.
— Þá tek ég með gleði á móti
tilboði yðar og skal gera mitt
bezta til að þér verðið ekki fyrir
vonbrigðum.
Þeir töluðu um málið fram og
aftur. Peter gat ekki hafið störf
fyrr en um áramótin en fram að
þeim tíma skyldu þeir hittast eins
oft og mögulegt var, svo Peter
gæti sett sig inn í starfið. Síðan
mundi hann taka sæti í stjórn-
inni og hann mundi neyðast til
að flytja til London.
Fíóna leit í kringum sig eftir
nýrri vinnu, hún var ekki vitund
spennt í Guy lengur og nún eirði
ekki heldur heima hjá sér eftir
að hafa unnið í stálfyrirtækinu,
þó mamma hennar vildi helzt hún
héldi kyrru fyrir. Hún var mjög
óhamingjusöm, lífið var grátt og
tilveran leiðinleg. Hún var næst-
um farin að sjá eftir að hafa hætt
á skrifstofunni. Það hefði þó verið
illskárra en eyða dögunum í tóm-
læti hans. Hafði hún kannski von-
ast til að hann sækti hana heim
eftir hann kæmi frá Spáni? Hún
hélt ekki — en hún hafði bara
ekki viljað vinna á stað þar sem
iærveru hennar var ekki óskað.
Hún var nauðbeygð til að
grennslast fyrir um Peter, varð
að tala um hann við einhvem,
svo hún ók til Fredu og ungfrú
Healey og hlýnaði um hjartaræt-
ur þegar hún fann hve innilega
henni var fagnað. Eitt af þvi
fyrsta sem hún tók eftir var að
Freda hafði hring á fingri.
— Freda, ertu trúlofuð?
— Já, sagði Freda glaðlega. Ég
var að hugsa um að segja þér frá
því, það gerðist í gærkvöldi.
— Julian auðvitað! Ég er svo
glöð þin vegna!
— Ég vissi þér mundi líka það
vel. Ég fór að heimsækja fjöl-
skylduna hans um þessa helgi og
það var virkilega öðru visi en ég
var vön þó það væri ekkert i lík-
ingu við þitt heimili. Ég var voða
hrædd en það voru allir svo góð-
ir við mig óg það var þó gott.
Meðan þær þvoðu upp í litlu
íbúðinni sasði Freda frá framtíð-
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 30. desember.
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádegis
útvarp 13 00 Á frivaktinni. Eydís
| Eyþórsdóttir
I dag
stjórnar
óskalaga.
þætti fyrir
sjómenn. 14.40 Við, sem heima
sitjum. Margrét Bjarnason talar
um Anno Domini 1. 15.00 Miðdeg
isútvarp, 16.00 Siðdegisútvarp.
18.00 Segðu mér sögu Sigríður
Gunnlaugsdóttir stjómar þætti
fyrir yngstu hlusenduma 18.20
Veðurfregnir. 18.30 Tónleikar.
19.30 Frétir 20.00 Tvísöngur í
útvarpssal: Anna Johansen og
Jón Hj. Jónsson syngja andleg
tvisöngslög. Við píanóið: Sólveig
Jónsson 20.20 Okkar á milli:
Krumminn á skjánum. Jökull Jak
obsson og Sveinn Einarsson taka
saman dagskrá 21 00 Lög unga
fólksins Bergur Guðnason kynn-
tr og fær hljómsveitina Loga
frá Vestmannaeyjum til að
skemmta. 22.00 Fréttir og veður
fregnir 22.10 Atta ár í Hvíta hús
inu Sigurður Guðmundsson skrif
stofustióri flytur kafla úr minn
ingum Trumans fyrrverandi
Bandaríkjaforseta (5). 22.30 Djass
þáttur: Woody Herman i Frakk-
tandi. Ólafur Stephensen kynnir
23.00 Bridgeþáttur Hallur Símon
arson flytur. 23.25 Dagskrárlok
Föstudagur 31. desember
Gamlársdagur
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádegis
útvarp 13.15 Lesin dagskrá
næstu viku 13.30 Músikstund eft
ir hádegið.
14.40 Við,
sem heima
sitjum. Sigrún Guðjónsdóttir les
skáldsöguna „Svört voru seglin“
eftir Ragnheiði Jónsdóttur (12).
15.00 Fréttir. Tilkynningar. Ára
mótadagskráin og fyrsta vika
hins nýja árs. Jónas Jónasson
ræðir við Guðmund Jónsson og
Baldur Pálmason. 15.30 Nýárs-
kveðjur. 18.00 Aftansöngur í
Háteigskirkju. 19.00 Alþýðulög
og álfalög. 19.30 Fréttir. 20.00
Ávarp forsætisráðherra. dr.
jama Benediktssonar. 20.30
Lúðrasveit ársins: Gamanmál á
gamlárskvöldi ,,FugIafræðingar“
í gæsalöppum blanda súrbeiskt
hanastél undir eftirliti Stefáns
Jónssonar. Magnús Pétursson og
músíkmenn hans aðstoða. 23.30
Annáll ársins Vilhjálmur Þ.
Gfslason útvarpsstjóri talar. 23.
55 Sálmur. — Klukknahringing.
Áramótakveðja — Þjóðsöngur-
inn, — (Hlé). 00.10 Danslög í
byrjun leikur hljómsveit Magn
úsar Ingimarssonar. Söngvarar:
Anna Vilhjálms og Vilhjálmur
Vilhjálmsson. 02.00 Dagskrárlok.
Á morgun