Alþýðublaðið - 21.06.1959, Síða 11

„Æg bið yður að afsaka, en
hatturinn er ekki til sölu, frú
Haverly,“ sagði Raoul aftur.
Hann var ákveðnari en Lyn
hafði dreymt um að hann gæti
verið. En það var líka eitthvað
annað í framkomu hans, eitt-
hvað sém var skylt ótta,
„Þessi hattur er ekki til
söju, frú Haverly!“ Þetta var
Sandersson.
En Sis hló. Hún stóð þarna
eins og lítið ákveðið barn.
„En ég vil fá hattinn! Send-
ið mér bara reikninginn.“ Svo
hló hún á ný snérist á hæl og
hljóp hratt út úr salnum með
hattinn á höfðinu.
7.
Það átti að vera dansleikur
aftur og innfæddu mennirnir
ætluðu að syngja og da'nsa og
auk þess átti að bera fram grís
steiktan í heilu lagi.
„Kemur þú með, Lyn?“
spurði Don brosandi.
„Gjarnan, ef ég má.“
„Ég er viss um, að það verð-
ur leiðinlegt,“ sagði Sis stutt-
lega.
Ted hringdi til Lyn meðan
hún var að klæða sig. Hann
sagðist hafa fengið bíl lánað-
an. „Það er tunglskin og eyjan
er falleg í tunglskini. Ég er
viss um að þú ert líka falleg
í tunglskini,“ sagði hann
stríðnislega. „Kemurðu með?“
„Því miður, ég er búin að
lofa að koma á ballið með
Don.“
„Bara með Don? Þar varstu
dugleg!“
Lyn fannst þetta ekkert
skemmtilegt. „Frú Haverly
kemur líka,“ sagði hún kulda-
lega.
„Þá kem ég kannski í heim-
sókn.“
„En hvað um tunglskinsferð
ina?“
. „Hvað er tunglskinsferða-
lag án ástarinnar sinnar?“
Lyn lét sem hún heyrði
þetta ekki. „Þú getur tekið
S.ally Brown með þér,“ stakk
hún^úpp á.
„Ég reýndi þaðj“ svaraði
Ted. „En hún er horfin “
Hafði hánri bara beðið hana,
Lyn, eins og varaskeifu fyrir
Sally? Þó svo væri var engin
ástæða til að reiðast ýfir því.
Sis var í óvenjulega góðu
skapi þegar þau hittust í for-
salnúm. Þau gengu öll þrju
inn í salinn og feng'u áfengi. í
holum ananas. Sis drakk sitt
hratt og bað um meira. Það
var ólíkt henni. Og svo sagði
hún ekki orð. þegar þau sett-
ust við borðið. Ðon varð að
ávarpa hana oft áður en hún
svaraði. SvO sagði hún snögg-
■ lega:
„Að hugsa sér slíka frekju.
— Þú veizt ekki í hverju ég
lenti við Raoul og þennan
Sandersón áður en ég kom nið
ur, Donnie! Þeir komu báðir
til mín og heimtuðu að ég léti
þá fá haúinn. Þeir voru and-
styggilegir. Þeir sögðust geta
kært mig fyrir þjófnað! Ég
sagði þeim það sama og í dag
að þeir gætu sent mér reikn-
inginn. Og veiztu hvað Raoul
sagði að hatturinn kostaði?
Ég hélt að hann kostað; svona
hundrað doll?ara, og hann
hann heimtaði tvö þúsund!
Tvö þúsund fyrir einn hatt!
Sem betur fer kom þjónn inn
og ég lét hann vísa þeim út!
Hefur þú heyrt annað eins?“
Don var vandræðalegur.
„En finnst þér einn hattui’
þess virði, Sis? spurði hann
óviss. „Þú átt heilmarga
hatta.“
„Vitanlega, en það skiptir
engu máli, Donnie. Þeir
leyfðu sér að heimta svona
mikði! En ég skal sjá um þá
á minn hátt.“ — Hún brosti
leyndardómsfullu brosi.
„Hvað ætlar þú að gera,
Sis?“ Don var órólegur.
Hún hló illgirriislega og
lagðl hendina yfir hana. „Það
segi ég engum, ekki einu
sinni þér, ástin mín.“
Þjónn kom að borðinu óg
lagði til að þau færu að tala
við þá innfæddu, sem væru
einmitt að bera fram sérrétt
sinn, grís, steiktan í heilu
lagi.
Það var undarleg og ein-
kennileg sýn. Ungur, inn-
fæddur maður, nakinn að
belisstað, mokaði jörðinni
frá „imu-inum“, svo var
steinunum lyft og loks kom
grísinn í ljós, þar sem hann
hafði legið í marga tíma í
niðurgröfnu eldstæðinu.
Svo gengu innfæddir menn
með hvítar kokkahúfur um
með diska í , höndunum og
buðu öllUm konunum í kvöld
kjólunum og herrunum í
hvítum smókingunum. Ein-
hver tók í hendina á Lyn.
„Segið mér, ungfrú Carla-
haw, hafið þér séð Sally
Brown?“ Þetta var Sander-
son.
„Nei, það hef ég ekki.
Hún minntist ekki á að Ted
hefði líka verið að leita að
Sally. Hún minntist þess, hve
Sally hafði verið hræðsluleg,
þar sem hún sat við borð með
Sanderson og Smith.
„Eigum við að, dansa ung-
frú Carlahaw?“
Lyn sá að Don og Sis fóru
inn og það var erfitt fyrir
hana að neita.
6 8 á íf II #1 R f| | |f ”NÚ ætIa að setjast hér og segja bla
bla bla, meðan mamma fer fram að
hita kaffi“.
Jierry Sandersson dansaði
ekki vel. Hann hélt henni
alltof fast og hún fann hann
anda á háls sér.
„Þér eruð sæt,“ sagði
hann. „Allt öðruvísi en frú
Haverly. Eg skil ekki hvað
Myron sér við hana.“
Þó að Lyn kynni ekki vel
við Sanderson, þá kunni hún
vel við orð hans. Hún leit
á Don og Sis, sem voru að
dansa. Hann beygðí sig yfir
hana, hún hafði hendina um
háls hans og grannur, lítll
líkami hennar þrýstist fast
að honum. Lyn varð íllt við
þessa sjón og hún flýtti sér
að líta undan.
„Raoul er miður sín yfir
„Eg sé að það er ekki
skemmtilegt fyrir þig að
hanga með Don og Sis,“ sagði
hnan. „Hvað segirðu um að
koma með mér um eyjuna á
morgun?
Lyn svaraði ekki. Hljóm-
listin hætti og ljósin voru
kveikt. Svo sá hún Sally og
Frank Olsen kfimu inn um
dyrnar. Svo hún hafði verið
með honum, hugsaði Lyn. Ted
sá þau líka. •
„Svo fuglinn hefur slopp-
ið úr búrinu — en hve
lengi?“ muldraði hann, —
„Vesalingurinn litli,“ bætti
hann vð.
En þegar þau gengu fram
hjá borðinu, sem Frank og
Maysie Greig:
Oriög
ofar skýjum
,hatthvarfinu,“ hélt Sander-
son áfram. „Gætuð þér ekki
talið hana á að skila hon-
um?“
Það er þess vegna sem
hann bauð mér upp og er að
hrósa mér, hugsaði Lyn.
13. dagur
„Eg held að ég hafi því
miður engin áhrif á frú Ha-
verly,“ muldraði hún.
„Það getur verið, en ég er
viss um, að herra Myron hef-
ur áhrif á hana. Gætuð þér
ekki beðið hánn um að biðja
hana um að skila hattinum?
Ef ég má sfegja það sem mér
finnst, þá held ég að hann sé
mjög hrifinn af yður, ég hef
oft séð hann horfa á yður,
þegar hann hélt að enginn
sæi til.“
Dansinum var lokið og
Sanderson leiddi hann að
borðinu. Hann hneigði sig
en talaði hvor-k við Don né
Sis. Hún snéri baki í hann,
en þegar hann var farinn, —
leit hún reiðilega á Lyn.
„Hvernig datt yður í hug
að dansa við þiennan mann?
Hann minnir mig á slöngu —
en sumar konur gera allt til
að komast nálægt karl-
manni.“
„En Sis,“ sagði Don vand-
ræðalega. „Það getur vel
verið að Lyn hafi ekki kom-
izt hjá að dansa við hann.“
„Það er alltaf hægt að
kornast hiá því. Það er aðeins
að segja nei. En sumar kon-
ur eru hræddar við að segja
niei, þá hafa þær ekki tæki-
færi til að segja já seinna.“
Rödd hennar var hæðnisleg.
Það var léttir að sjá Ted
slangra að borðinu. Léttir að
standa upp til að dansa við
hann og losna við Sís og geð-
illsku hennar.
Ted dansaði ekki líkt því
eins vel og Don og hann var
meira en höfðinu hærri en
Lyn.
„Hviernig gengur þriggja
manna samsætið?“ spurði
hann.
„Alls ekki neitt.“ Hún
gretti sig.
Sally sátu við, ,sá Lyn að
Sally var rjóð í vöngum og
hún virtist ekki eins hrædd
og áður.
„Hún virðíst vera ham-
ingjusöm,“ sagði hún hátt og
Ted kinnkaði kolli.
„Viljið þér lekki setjast hjá
okkur, Ted?, sagði Don. Hann
var vingjarnlegri en kvöldið
áður. Var það vegna þess að
hann ' fann hve þriggja
manna samsætið var illa
heppnað?
„Eg hef ákveðið nú að
grafa stríðsöxina, Ted,“ sagði
Sis og brosti þvingað.
„Það var fallega gert af
!þér!“ Það var ekki hægt að
misskilja háðið í rödd Teds.
„Mjög fallega gert,“ endurtók
■hann.
Sis leit á hann. Það var
ekki hægt ;að misskilja hatr-
ið, sem skein úr augum henn-
ar. „Já, ég viðurkenni að
það er fallega gert af mér,“
sagði hún kuldalega. „Það
getur éngin kona svo auð-
veldlega fyrirgefið manni/t
„Að hann er lekki svo mik-
ill h'eiðursmaður, ;að hann
leyfi konu að sverta nafn sitt
til að bjarga sjálfri sér,“ —
svaraði Ted rólega. Hann
hallaði sér að henni og gerði
sig ekki líklega til að setjast.
„Ó,“ Sis greip andann á
loft. Lyn sá að andlit hennar
var hvftara en gardeníu-
kransinn, sem hun bar um
hálsinn. „Hv&rnig dirfist þú.“
Ted yþpti öxlum. „Það er
jafn gott að við vitum hvar
við höfum hvort annað —•
ekki satt?“
„Eg —“ hún stóð upp. „Eg
er faiún, Donnie.“
„Vertu ekki hrædd, ég skal
fara.“ sagði Ted og og var
stuttur í spuna og fór.
Ekkert þeirra sagði orð.
Það var farið að spila. „Hlust-
ið þið á lagið, sagði Don til að
rjúfa þögnina við borðið.
„Mig langar ékki til að
hlusta á neitt,“ sagði Sis
kuldalega. „Eftir að hafa ver-
ið móðguð svo voðalega, Don-
nie, ég — ég skil ekki hvernig
þú gast hlustað á hann án
þess að gera eitthvað!“
„Mér finnst það leitt. Eg
vissi ekki hvað ég átti að
gera, ég hefði átt að berja
hann, en“ — Don brosti, „eigi
ég að segja sannleikann, þá
held ég að það hefði ekki
gengið sérlega vel.“
„Hann er djöfullinn sjálf-
ur!“ Rödd hennar skalf af
reiði og hún kreppti hnefana.
„Hann drap manninn minh,
ég ásaka hann áð minnsta
kosti um dauða hans og ég er
viss um að hann drepur mig
líka strax og tækifæri gefst!“
Hún talaði mjög hátt.
„Vertu nú róleg, Sis, „Don
hallaði sér að henni og tók
um hendur hennar. „Þetta er
della, sem þú ert að segja.
Það má Vera, að hann sé sár
af því sem þú sagðir fyrir
réttinum, len það er allt og
sumt. „Hann leit á Lyn.
„Segðu henni að það sé satt,
Lyn. Ted gæti aldi’ei gert Sis
neitt.“
En Lýri kom engu orði upp.
Hún minntist þess, sem Ted
hafði sagt fyráta morguninn á
ströndinni og hún kom engu
orði upp.
„Þarna sérðu! Hún veit að
það er satt!“ kallaði Sis. „Eg
ler hrædd, Donnie... Eg veit að
það keriiur eitthyað fyrir
mig!“
„Fyrst þér líður svona, Sis,
sagði Don og lækkaði rödd-
ina, „er þá ekki betra að þú
farir heim ti] Ameríku? Eðá
bíðr hér unz þú færð far með
venjulegri flugvél."
„Ætlarðu að skilja mig
eftir eina?“ Rödd . hennar
skalf. „Að þú ætlir að halda
áfram einn og láta mig vera
hér?“ .Það var sem húri skildi
ekki að hann hefði sagt
þetta.
„En Sis, þú veizt vel hvaða
þýðingu það hefur fyrir mig
og kvikmyndafélagið, að ég
komizt til Sidney sem fyrst.
Þú vilt varla glata peningum
fyrirtækisins þegar þú fert
meðeigándi?“
„Eg lagði þara fram pen-
„En iþu hlýtur að eiga frí
á kvöldin," Frank var hinn
rólegasti.
fiugvétaraars
Loftleiðir h,f.:
Saga er væntanleg frá Am-
sterdam og Luxemburg kl.
19.00 í dag. Hún heldur áleið
is til New York kl. 20.30. —
Hekla er væntanleg frá New,
York kl. 10.15 í fyrramálið.
Hún heldur áleiðis til Glas-
gow og London kl. 11.15.
Sklpin:
Skipadeild .S.Í.S.:
Hvassafell er í Þorlákshöfn.
Arnai-fell fór frá Vasa 18. þ.
m. áleiðis til Aus'kurlands. —-
Jökulfell fór í gær frá Ham-
borg áleiðis til Rosock. Dís-
arfell losar á Raufarhöfn. —.
Litlafell fer í dag frá Rvk till
Vestur- og Norðurlands. —
Helgafell er á Akranesi. —■
Hamrafell er í Rvk.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss kom til Rvk 14.6,
frá Gautaborg. Fjallfoss kom
il Sigiufjarðar 19.6., fer það-
an il Eyjafjarðarhafna og
Rvk. GoSafoss kom til Riga
18.6., fer þaðan um 21.6. til
Hamborgar.. GuIIfoss fór frá
Rvk kl. 12.00 á hádegi í dag
20;6. til Leith og KaupmJiafri.
ar. Lagarfoss fór frá Vestm,-
eyjum 19.6 austur og norður
um land tii Rvk, Reykjafoss
fór frá Hull 18.6. til Rvk. —>
Selfoss fór frá Akureyri 19.
6. til Vestmannaeyja og Rvk.
Tröllafoss fer frá New York
24.6. til Rvk. Tungufoss kom
til Aalborg 20.6. frá Nörre-
suadby. Ðrangajökull fór frá
Rostock 14.6., vænanlegur til
Rvk árd. 21.6.
Alþýðublaðið — 21. júní 1959 JJ