Alþýðublaðið - 03.07.1959, Side 11

greip Don óþolinmóður fram
í fyrir henni. „Þar er fullt af
fólki. Þar ken»ur ekkert fyrir
Þ ig“.
Seinna um daginn, þegar
þau sátu og drukku kaffi í
setustofunni, sagði Don þeim,
að líkur væru fyrir því að þau
kæmust öll með flugvélinni,
sem færi til Sidney næsta
dag. Og Ted sagði þeim að
vinur hans hefði lánað honum
flugvélina.
„Hann hefur að minnsta
kosti trú á flugmennsku
minni“, sagði' Ted þurrlega.
„Við flugum saman á stríðs-
árunum, eins og ég sagði
ykkur“.
„Ég er viss um að ekkert
okkar efast um flugmennsku
yðar“, sagði Don kurteislega.
„Takk“. Ted kinkaði kolli.
„Og þú ekki heldur, Sis?“
Sis varð greinilega rugluð.
Það var ekki erfi+t að sjá að
hún var slæm á taugum, því
hún roðnaði og barð gerði Sis
Haverly ekki oft. ,.Ég —- auð-
vitað held ég að bú sért traust
ur flugmaður. Ted“.
„Það saeðirðu ekki fyrir
dómstólunum".
„En — ég varð að dæma út
frá. minni reynslu11, stamaði
hún.
„Ó, já!“ Andlit hans var
fullt hatri eitt ausnablik.
Þau ákváðu ferðina og að
þau skvldu taka með sér mat-
arkörfu og borða bar sem þau
Iysti. Don var miög ánægður
og Sis virtist hlakka til.
3.
Flugvélin var lítil, en þsegi-
leg. Ted flaug lágt og þau sáu
vel fólkið á eviunni. Við og
við sáu þau konur. sem suðu
matinn á frumstæðum útield-
stæðum og allt var svo fallegt
og litrílct að Lvn sleymdi um
stund allri hræðsclu og allri
hugsun um framtíðina.
Seinna benti Ted á lítinn
vog, sem lá í skjóli við kóral-
rif. „Þarna getum við borð-
að“, sagði hann.
Vogurinn var eins og Para-
dís. Ted lenti öruggt og vel
og hann réri h<=>im í land á
litlum gúmmíbát.
,,Hvér 'viil Éo'ma að synda?1,
kallaði Don hrifinn.
Bæði Lvn og Ted vildti bað
en Sis fitjaði unn á trýnið.
„Mig langar ekkert til þess.
Þú hefur víst gleymt þyí,
hvernie mér leið í nótt. Ég
svaf ekkert“.
„Að því er mér skilst, svaf
Lvn heldur ekkert“, sagði
Don. Augnaráðið. sem hann
sendi Sis var ekki bara óþol-
inmóðlegt, í því var hatur.
Ted kom me,ð matarkörf-
una í land og setti hana innst
í runnann, þar sem gras óx í
kring. Þegar hann kom til
þeirra var hann kominn í
sundskýlu. Sinaber líkami
hans var sólbrenndur og þó
hann væri grannur virtist
hver vöðvi hans geisla af
kröftum. Lyn gat ekki annað
en borið þá Don saman. Don
var vel vaxinn, ekki var því
að neita, en við hliðina á Ted
var hann næstum því kven-
legur.
„Ef þú kemur ekki með,
getur Þú tekið matinn upp,“
sagði Ted við Sis.
„Það get ég vel,“ sagði hún
eftir smáþögn.
Don gekk til Lyn og rétti
henni hönidna: „Komdu nú!“
Sandurinn var glóðheitur
undir fótum þeirra og vatnið
var líka mjög heitt. Þarna var
kyrrt og slétt eins og í einka-
sundlaug. Ted var með neð-
ansjávargleraugu og hann
lagði til að þau syntu að kór-
alrifinu og skoðuðu það.
„Ég veit ekki hvort ég get
synt svo Iangt,“ sagði Lyn ó-
viss.
„Leggðu bara höndina á
öxlina á mér,“ sagði Ted, „ég
skal passa þig.
Kóralrifið var líkt neðan-
jarðar görðunum í Honolulu,
sérstakur heimur, þar sem lit
ríkir hitabeltisfiskar syntu
um ævintýralegar, litauðug-
ar kóralbyggingar.
Lyn fannst allt svo frið-
sælt og fallegt, að hún óttað-
ist að koma að ströndinni aft
ur. Þar varð hún að sleppa
öxl Teds og mæta erfiðleik-
unum ein.
En að lokum urðu þau að
synda til lands.
„Hvers vegna styðurðu.þig
ekki við mig dálitla stund?“
spurði Don, sem synti við hlið
þeirra.
„Takk, en þetta gengur svo
vel — ef ég er þá ekki að
þreyta þiíí.“ sagði hún við
Ted.
„Hvað heldur þú?“ Ted leit
við og sendi henni blítt, stríðn
islegt bros.
Þau voru um það bil hálfn-
uð, þegar þau heyrðu Sis
veina. Eitt ópið rak annað,
æðislegra og óttash/gnara.
„Hvað er þetta — það hef-
ur eitthvað komið fyrir Sis,“
sagði Don.
„Já, hún hefur víst orðið
hrædd við eitthvað,“ Ted virt
ist skemmta sér vel.
„Við verðum að synda eins
hratt og við getum,“ sagði
Don.
„Já, flýttu þér, ég kem á

CopyrigM P.JL B. Box 6 Copenhagen O
„Róbert, -— það er ekkert vatn í
krananum!“ .
eftir með Lyn,“ svaraði Ted.
Don sneri sér við og leit
ergilegur á hann En ópin
héldu áfram og þau sáu Sis
koma íhlaupandi að strönd-
inni.
„Hjájp! Hjálp!“ kallaði hún
tryllingslega.
Don synti eins hratt og
hann gat, en Ted herti ekk-
ert á sér.
„Eigum við ekki að flýta
okkur?“ stundi Lyn upp.
„Hvers vegna? Hún er enn
Iifandi!“
„Þú tekur þessu með ró.“
Hann leit aftur við, en í
þetta skipti brosti hann ekki.
• „Já, það geri ég,“ sagði hann
bara.
„Hún var í matarkörfunni.
Ó, Ted, við verðum að gera
eitthvað! Strax!“
„Ég skal líta á slönguna“,
sagði Ted rólega.
Don hafði róað Sis dálítið,
þegar þau komu til þeirra.
„Ég rétt sá í hana áður en hún
skreið inn í runnann þarna.
Ég veit það ekki fyrir víst, en
ég held að þetta hafi verið
aleitraðasta slangan hér“,
sagði Ted.
„Þá dey ég!“ Sis sleppti sér
á ný. „Þeir vildu drepa mig!
Nú gátu þeir það!“
„Hvað eigum við að gera?“
spurði Don og leit hjálpar-
vana á Ted.
„Það er um ekkert annað
að gera, en skera í sárið og
Maysáe Greig:
Orlög
ofar skýfum
Hrollur fór um hana. Hún
minntist þess að hann hafði
sagt að hann vildi gjarnan
drepa hana til að hafa ánægj
una af að sjá hana í helvíti.
„En það getur eitthvað
hafa komið fyrir hana,“ sagði
Lyn óviss.
„Það getur margt komið
fyrir Sis Haverly, en samt
ætti hún meira en helmingi
23. dagur
meira skilið,“ sagði hann
stuttlega.
Lyn svaraði h'onumi ekki
og hvorugt þeirra sagði orð
fyrr en þau voru komin að
ströndinni.
„Þakka þér fyrir,“ sagði
I.yn stutt í spuna og hljóp í
land,
Jafnvei í þessari fjarlægð
gat hún séð að Sis var miður
sín af hræðslu. Það var Don,
sem sagði henni hvað hafði
skeð. Sis kom engu orði upp.
„Sis var bitin af slöngu“,
sagði hann hratý „Hún var í
matarkörfunni. Ég veit ekki
einu sinni hvort slöngurnar
hér eru eitraðar eða ekki“.
„Þær eru það!“ æpti Sis.
„Hvers vegna kom ég með í
þetta voðalega ferðalag?
Gerðu eitthvað Donnie! Ég er
að deyja!“
„Ég veit að maður á að
skera í sárið og sjúga eitrið
út“, sagði Don, „en ég er ekki
einu sinni með hníf“.
Kannske hefur Ted hníf?“
lagði Lyn til.
„Meðan þið eruð að tala um
þetta, dey ég kannske“, sagði
Sis æst. „ Gerðu eitthvað,
Donnie! Þú verður að bjarga
mér!“
„Hvers vegna í ósköpunum
getur Ted ekki flýtt sér hing-
að?“ sagði Don tryllingslega.
Ted kom hinn rólegasti til
þeirra. Lyn hljóp til hans.
„Ted! Ted!“ kallaði hún.
„Sis var bitin af slöngu.
Komdu strax! Við vitum ekki
hvað við eigum að gera? Hún
— hún heldur að það hafi ver-
ið eiturslanga!11
„Hvar er slangan?" spurði
Ted, „Ég ætla að líta á hana“.
sjúga eitrið úr“, sagði Ted ró-
legur. „Hún þyrfti að komast
strax til læknis“.
„En við erum langt frá öll-
um læknum!“
„Einmitt!“ viðurkenndi
hann kuldalega.
„En það tekur ekki langan
tíma að koma henni til lækn-
is, ef við fljúgum þangað
strax“, sagði Don. „Á meðan
gætuð þér kannski gert eitt-
hvað Ted?“
' „Ég gæti það“, Ted kinkaði
kolli. „En ég ætla ekki að
gera það“.
Það varð dauðaþögn. Jafn-
vel Sis hætti að kveina.
„Þér — ætlið þér ekki að
gera það?“ stamaði Don eins
og han héldi að hann heyrði
ofheyrnir.
„Þér heyrðuð hvað ég sagði.
Ég geri ekkert11, sagði Ted.
„En — en eruð þér vit-
Iaus?“ öskraði Don. „Þér verð
ið að koma henni til læknis
strax!“
„Verð ég það? Það get ég
ekki séð að sé rétt. Getið þér
séð það?“ sagði Ted kæru-
leysislega.
„Þér eruð brjálaður! Þér
ætlist þó ekki til að hún
deyji hér?“
„Því ekki það?“ sagði Ted
dræmt. „Hún lét manninn
sinn deyja og þó henni tækist
ekki að drepa mig þá tókst
henni að eyðfleggja heiður
minn sem flugmanns. Þá ósk-
aði ég að henni hefði líka tek-
ist að drepa mig“.
Sis æpti. Hún hljóp til Ted
og hamraði með litlum hnef-
unum á bringu hans. „Þú vilt
að ég deyji! Ég veit það! Það
ert þú, sem reyndir að drepa
mig! Ég mátti vita það! Ó, —
ég — ég hata þig!“
„Það veit ég. Þú hefur hat-
að mig síðan ég neitaði að
vera elskhugi þinn“, sagði
Ted grimmdarlega.
„Þú — svínið þitt!“ Hún
hörfaði frá honum. „Það er
ekki satt! Og hversvegna
þurftir þú að vera svona fínn
með þig? Fyrrverandi her-
flugmaður. —. Við höfðum
gleymt stríðinu og r hetjum
þess í Los Angeles. Ég reyndi
bara að vera góð við þig“.
„Of góð“, greip Ted fram
í fyrir henni. „Ég kunni vel
við mann þinn þó hann væri
ekki neinn Casanova. Og þú
vissir vel að hann var mjög
lélegur flugmaður, þó hann
hefði flugpróf, sérstaklega ef
hann hafði bragðað vín. Ég
lifi kannski eins og hálfdauð-
ur, en röðin er komin að þér
að deyja alveg“, sagði hann
kuldalega.
„Nei! Nei!“ Sis var að
sleppa sér af skelfingu. „Þú
flugveiarnan
Flugfélag Islands.
Millilandaflugvélin „Hrím-
faxi“ fer til Glasgow og Kaup
mannahafnar kl. 08:00 í dag.
Væntanleg aftur til Reykja-
víkur kl. 22:40 1 kvöld. ■—
Flugvélin fer til Oslóar, Kaup
mannahafnar og Hamborgar
kl. 10:00 í fyrramálið.
Millilandaflugvélin „Gull-
faxi“ fer til Glasgow og Kaup
mannahafnar kl. 08:00 í fyrra
málið.
í dag er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2 ferðir), Eg-
ilsstaða, Fagurhólsmýrar,
Flateyrar, Hólmavíkur, ísa-
fjarðar, Hornafjarðar, Kirkju
bæjarklausturs, Vestmanna-
eyja (2 ferðir) og Þingeyrar.
Á morgun er áætlað að
fljúga til hlureyrar (2 ferð-
ir), Blönduóss, Egilsstaða,
Húsavíkur, ísafjarðar, Sauð-
árkróks, Skógasands og Vest-
mannaeyja (2 ferðir)_
Loftleiðir.
Saga er væntanleg frá Glas
gow og Lonaon kl. 19 í dag.
Hún heldur áfram áleiðis til
New York kl. 20.30.
Leiguflugvél Loftleiða er
væntanl. frá Hamborg, Kaup-
mannahöfn og Gautaborg kl.
21.00 í dag. Hún heldur áfram
áleiðis til New York kl. 22.30.
Hekla er Væntanleg frá
New York kl. 10.15 í fyrra-
málið. Ilún heldur áleiðis til
Amsterdam og Luxemborgar
kl. 11.45.
Sklpln?
Eimskip.
Detti/)ss fór frá Vestm,-
eyjum 28.6. til Kaupmanna-
hafnar, Málmeyjar og Rúss-
lands. Fjallfoss f.er frá Iiafn-
arfirði kl. 21.00 í kvöld 2.7.
til Vestmannaeyja og þaðan
til Dublin, Hull og Hamborg-
ar. Goðafoss fer frá Hull 3.7.
til Reykjavíkur. Gullfoss korn
til Reykja.víkur 2.7. frá Leith
og Raupmannayjfn. Lagar-
foss fór frá Reykjavík 30.6.
til New York. Reykjafoss fór
frá Reykjavík 30.6. til Ant-
werpen, Rotterdam, Jlauge-
sund, Flekkefjord og Bergen
og þaðan til íslands. Selfoss
fór frá Hamborg 2.7. til Riga.
Tröllafoss fór frá New York
24.6 til Reykjavíkur. Tungu-
foss kom til Eskifjarðar 2.7.
frá Haugesund. Drangajökull
fer frá Rostock 3.7. til Ham-
borgar og Reykjavíkur.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er í Reykjavík.
Arnarfell er á Sauðárkróki.
Fer þaðan til Skagastrandar,
Vestfjarða og Faxaflóahafna.
Jökulfell fór 1. þ.m. frá Hull
áleiðis til Reykjavíkur. Dís-
arfell fór í gær frá Vestm.-
eyjum áleiðis til HaTiborgar,
Rostock og Aarji>us. I Litlafeil
er á leið til Rvíkur. Helgafell
er á Norðfirði. Hamraféll er
væntanj egt til Árúba á morg-
un.
Ríkisskip.
Hekla fer frá Gautaborg í
kvöld til Kristiansand. Esja
er á Austfjörðum á norður-
leið. Herðubreið er á Aust-
. fjörðum á suðurleið. Þyrill
er í Reykjavík. Helgi Helga-
son fer frá Reykjavík í dag
til Vestmannaeyja.
Alþýðublaðið — 3. júlí 1959 H