Alþýðublaðið - 26.08.1959, Blaðsíða 6

AHVERJU laugardags-
kvöldi fór Audrey
Wright annaðhvort í bíó
eða á dansleik í námunda
við heimili sitt, í Bickley,
einni af útborgum Lundúna.
Eitt slíkt laugardagskvöld í
júní 1956 hitti hún mann,
sem í einni svipan bréytti
lífi hennar og lagði á herð-
ar henni erfiðasta hlutverk,
sem hún hafði tekið að sér.
Audrey er daufdumb. —
Hún hefur aldrei heyrt nokk
urt hljóð, ekki einu sinr.i
sína eigin rödd, •— og ekk-
ert orð hefur farið fram af
munni hennar. Hún lærði
fingramál á ungaaldri og
getur gert sig skiljanlega á
þann hátt.
Ævinlega þegar Audrey
var á dansleik reyndi hún
að dylja ágalla sinn. Hún
reyndi að láta líía svo út,
sem hún væri útléndihgur.
Hún horfði á varir þess er
dansaði við hana, og kink-
aði kolli og brosti á réttúín
stöðum. Audrey er mjög
fögur og hefur til dæmis
tvívegis borið sigur. af
hólmi í fegurðarsamkeppni.
Hún dansaði aldrei oftar en
einu sinni við hvern strák,
til þess að vera viss um, að
leyndarmálið kæmist ekki
upp. Henni tókst þetta, þar
til hún hitti Edward Tavner
umrætt laugardagskvöld i
júní.
Hann veitti henni strax
um kvöldið eftirtekt og
fannst hún fegursta stúlka,
sem hann hafði augum liið.
Og hann var ekki einn um
þá skoðun. Hins vegar vissu
margir um leyndarmálfð,
er vesalings Audrey reyndi
að dylja eins vel og hún gat.
Loksins áræddi hann að
bjóða henni upp. Þau þögðu
til að byrja með, en síðan
fór hann að leggja fyrir
hana venjulegar persónuleg
ar spurningar. Hún gat ies-
ið af vörum hans, hvað hann
sagði og kinkaði kolli, þeg-
ar við átti.
Að því loknu byrjaði Ed-
ward að tala:
— Það er margt fóik hér
■í kvöld.
Ekkert svar. Hann hafði
talað of hratt til þess að
Audrey gæti lesið af vörum
hans.
HVAR sem tveir menn hitt-
ast byrja þeir ævinlega á
því að spyrja hvor annan,
hvernig honum líði. Og þeg-
ar báðir hafa gefið ná-
kvæma skýrslu um líðan
■sína og heilsufar allt síðan
þeir sáust síðast, þá er farið
að forvitnast um heilsufar
konunnar . . . . og krakk-
anna . . . . og ömmu gömlu
o.s.frv. Þegar nákvæmri
skýrslu beggja aðila um allt
þetta er lokið, — þá er far-
ið að tala um veðrið.
Það er því engan veginn
út . hött, sem þjóðir láta
fara fram skoðanakönnun
um líðan fólksins og hafa
slíkar rannsóknir þegar far-
ið fram í Bandaríkjúnum
(auðvitað), Englandi, Japan
og Kanada.
um líðan þeirra og alla hagi.
Þeir luku starfinu 1954, en
síðan þá hefur verið unnið
úr skýrslunum.
Hvernig skyldi Dönum
svo líða?
Og nú hafa nágrannar
* okkar, Danir, bætzt í hóp-
inn. 175 manns hófu starfið
árið 1951 og heimsóttu 100
þúsund Dani og spurðu þá
Tveimur af hverjum
þremur líður aldeilis prýði-
lega. Hinir, sem ekki eiga
heilsuhreystj að fagna,
ganga að meðaltali með einn
og hálfan sjúkdóm hver!
Karlmennirnir tapa árlega
samanlagt 10 milljón vinnu-
dögum sakir veikinda. Kvef
ið er skæðast. Það veldur
ekki aðeins körlum og kon-
um 10 miiljön veikindadög-
um, — heldur bætast aðrar
10 milljónir daga við, þeg-
ar fólk skreiðist á fætur og
stundar sín störf, en er sár-
þjátt — hóstandi og bopp-
andi og með vasaklútinn á
lofti sýnkt og hjilagt. Að
meðaltali liggur hver mað-
ur í Danmörku 5 daga á ári
hverju veikur af inflúenzu,
og er það 60%. af saman-
lögðum veikindadögum
allra. Algengustu sjúkdóm-
arnir eru mjög svipað og
hjá okkur, hjartasjúkdómar
ýmiss konar, ískis-, sykur-
sýki, of hár blóðþrýstingur.
o. s. frv.
40 þúsund konur sögðust
vera fótaveikar og kvörtuðu
mjög sáran yfir því, að geta
ekki fengið neina varanlega
bót á slíku.
Það var ýmislegt athygl-
isvert, sem kom fram í þess-
ari skoðanakönnun. Hvað
skyldi til dæmis tannlækn-
ar í Danmörku segja við
þeirri staðreynd, að aðeins
annar hver Dani hefur kom-
ið til tannlæknis um ævina?
Það er einnig fróðlegt að
heyra niðurstöðurnar um
reykingar fólks. 8 af hverj-
um 10 karlmönnum í Ðan-
mörku reykir, en aðeins 4
af hverjum 10 konum. Nær
engin kona misnotar tóbak,
en meðal karlmannanna eru
220 000 forfallmr nikótín-
istar. Sjúkdómar eru samt
sem áður ekkert sjaldgæfari
með konum en körlum og
enda þótt ævidagar þeirra
séu ögn fleiri en karlinahr.-
anna, er ekki hægt að kenna
tóbakinu um það.
Hvernig líta Danir út?
Starfsmönnum skoðana-
könnunarinnar var að vísu
ekki leyft að mæla fórnar-
dýr sín í bak og fyrir, en
samt sem áður skrifaði hver
fyrir sig stutta lýsingu á
hverjum manni, sem spurð-
ur var. Og niðurstöðurnar
af því:
Þriðjungur danskra karl-
manna eru háir vexti. Að-
eins tíunda hvern mann má
kalla lítinn vexti. Flestir
eru meðalmenn á hæð.
Aðeins fimmta hver kona,
getur talizt há vexti og sömu
leiðis fimmta hvér telst lít-
il vexti.
Tíundj hver karlmaður,
en hins vegar fimmta hver
kona, — eru of feit!
— Aha! Þér eruð fransk-
ar, er það ekki, sagði hann.
Francaise?
Audrey leit á hann með
örvæntingaríullu augnaráði.
Síðan hristi hún höfuðið.
— Þýzk? Sænsk?
Audreý kinkaði kolli og
ætlaði að láta hann halda
að hún væri sænsk.
En nú hafði Edward veitt
því eftirtekt. að liún las af
vörum hans.
— Eruð þér heyrnarlaus?
Hún varð skelfingu lostin
og bristi höfuðið,
Hann horfði be.inl ’ augu
henr.i og sagði hægt:
— Ég er hey.rnarlaus.
Ósjáífráfct höfðu þau stanz
að á miðju gölfi og farið að
tala saman í ákafa —- á
fingramáli. — Fjöldi foryit-
inna dansgesta safnáðist
utan um þau — svo að þau
urðu að forða sér burtu í
snatri.
Þannig kynntust þau og
eftir þetta fór svo vel á með
þeim, að varla leið r.vo dag-
ur, að þau væru ekki meira
eða minna saman. Eftir átta
mánaða kynningu var brúð-
kaupið ákveðið — og þau
vildu að það yrði glæsilegt
brúðkaup í kirkju, En þá
rann upp ljós fyrir Adrey
og hún varð skelfingu lost-
in!
— Ég í^t ekki einu smni
sagt já í kirkjunni.
Hún ætlaði að hætta við
allt saman, en Edward stapp
aði í hana stálxnu og lofaði
að kenna henni að seg.ja já.
Þau byrjuðu strax sama
kvöldið, en námið sóttist
mjög seint.
Daginn fyrir brúðkaupið
sat allt við það sama. Aud-
rey gat ekki sagt já. Þá
greip Edward í örvæntingu
sinni til lygarinnar og taldi
Audrey trú um, að hún
hefði sagt já hátt og skýrl.
Við brúðkaupið gerðist
undrið. Á réttu augnabliki
sagði Audrey já hátt og
skýrt svo að það hljómaði
um alla kirkjuna.
E'F maður rekur rýting í
bakið á einhverjum og það
kemur söngur í staðinn fyr
ir blóð — þá er um óperu
að ræða.
Karl Gerhard.
FANGAR
FRUMSKÓGARINS
SENNILEGA þyki
knapi en mannske;
höggin ög getur lo
hátt — hvenær sí
MARGHATT-
UÐ og furðu-
leg eru undur
náttúrunnar. -
Við lesum dag-
lega um eitt-
hvað slíkt í blöðum
ritum og í seinni
vísindamenn einbe
tunglinu og skrif.
grein á fætur anx
furðulegheitin þai
verðum að segja þa
ur finnst myndin h
ar af gulrótunur
sem eru í faðmlögu
legri en allar lang;
fjöllin á tunglinu.
Tveggja hreyfla flutninga-
flugvél lendir léttilega á
lendingarbrautinni. Tveir
menn stíga út úr henni og
prófessorinn býðu.r þá hjart
anlega velkomna: „Verið
þið velkomnir hingað á okk-
ar litlu eyju, herrar mínir“,
segir hann. „Það £
dálítið tómlegt og
legt hérna hjá okk
Hann stanzaði í m
ingu, gekk ósjálfr
ur skref aftur á bai
g 26. ágúst 1959 — Alþýðublaðið