Alþýðublaðið - 03.05.1959, Blaðsíða 6

iá^pSíífflííí
'

Jg||;

ÞAÐ VAR skemmtileg til-
breyting frá skarkala um-
ferðarinnar, bílflauti og
ískrandi hemlum að heyra
jarm í litlum lömbum. Þau
eru aðeins viku gömul, —
fæddust bæði s. 1. sunnu-
dag, þrjú lömb — þar af
tvílembingar. — Eigandi
þeirra er Björn Kristjáns-
son „bóndi“ að Sörlaskjóli
15. Fjárhús sín hefur hann
viS Vegamót. Landskikinn
er eiginlega hvorki í Reykja
vík eða á Seltjarnarnesi, —
heldur óunnið land mitt á
milli.
Björn á alls nítján rollur
og auk þess einn klár. Hann
er vörubílstjóri að atvinnu,
en kvaðst hafa sérstaklega
gaman af „bústofninum"
sínum.
Það er síður en svo eins-
dæmi, að menn hafi fé hér
í höfuðborginni. Fjáreigend
urnir eru áreiðanlega fleiri
en margan grunar. Þeir hafa
með sér íélagsskap, sem heit
ir Fjáreigendafélag Reykja-
víkur og meðiimir þess
munu vera um 150'. í vetur
voru á fóðrum í lögsagnar-
umdæmi Reykjavíkur 3000
fjár, en þess ber að geta að
það svæði nær alla leið að
KOMIH
Hólmum, að Reykjavatni,
Gufunesi og Ellliðavatni. —•
Megnið af fénu er á erfða-
festulöndum, á lögbýlum, og
gerður hefur verið samning
ur við eigendurna um að
rækta löndin. Meðal stærstu
fjáreigendanna í Reykjavík
má nefna Þorgeir í Gufu-
nesi, Gest í Reykjahlíð og
Braga bónda í Ártúnum.
Svína og kúahald mun nú
alveg vera horfíð hér í bæn
um, en hins vegar héfur
fénu fjölgað f sélnni tíð og
eitthvað mun vera af hest-
um. Það mun vera alger-
lega löglegt að.hafa fé hér í
bænum. Það er hins vegar-
stranglega bannað að hafa
hunda.
Sitthvað fleira mætti
ræða um fé og fjáreigendur
í höfuðborginni, en þetta
látið nægja a8 sinni. Tií-
gangurinn var áðeins, að
birta nokkrar myndir af
fallegu lömbunum hans
Björns, sem við.sáumhoppa
og ærsíast í glaðásólskini—-
á skikanum, sem er hvorki
í Reykjavik eða á Seltjarn-
iiitiiiiiiiiiitrtiiiiimiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiuiiit
r ■

IIIMItlllUIIMIIIIMHIMIIIlUlllUIIIIIIIIIIUUIIKIll
í Reykjavík
eru 150 fjár-
eigendur, sem
eiga ails um
3000 fjár.
REIÐAR mæður hafa í
hyggju, að mótmæla kröft-
uglega nýjustu ráðstöfun
skólastýru við kvcnnaskól-
ann í Castle Bromwich í
Ehglandi.
Málsatvik eru þau, að
skólastýrán, fröken Feath-
-erstoné, sagði' við nemend-
•ur- sína, 800 að tö!U,‘á mörg-
unráðstefnu fyrir skemmstu
— „Ég hef staðið tvær stúlk-
ur að því-að reykja .á kló-
settinu. Þær . stúl-kur,. sem
vilja reykja, bið ég vinsam-
legast að koma hér eftir.á
skrlfstofu. mína, £á sér sæti.
og reykja eins. margar síga-
rettur og þær .vilja. Ég skal
meira að segja gefa þeim
sígaretturnar“.
Þegar fröken Feather-
stone sá stúlkurnar .tvær
reykja, brást hún engan veg
inn reið við,, heldur bauð
þeim á skrifstofuna sína og
sagði þeim að Ijúka við síga
retturnar. Síðan bauð hún
þeim aðrar, en þær neituðu.
Hinar reiðu mæður, sem
eru staðráðnar í að láta mál
þetta fara til æðrx staða, —
hafa þessi rök að málj sínu:
„Það virðist vera ætlun
frokenarinnar að gera stúlk-
urnar -veikar af reykingum.
En hún skilur ekki þá æya-
gömlu staðreynd, að hindr-
unin er bezti .læknirinn. —
Hún skal £á.að súpa seyðið
af þessu furðulega uppátæki
Hlé til að
.íiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnmmi
ÞAÐ GETUR tekið á
taugarnar að sitja á hljóm-
leikum og hlusta á álieyrend
ur hósta og snýta sér allt
hvað af tekur. Svo bölvað
sem þetta er fyrir einlæga
tónlistarunnendur, er það
ennþá verra fyrir sjálfa
hljómsveitarmennina, ekki
hvað sízt stjómandann.
Bandaríski hljómsveitar-
stjórinn Georg Szell var ný-
lega að stjórna sinfóníu-
hljómsveit Clevelands fyrir
áheyrendur, sem hóstuðu og
snýttu sér aldeilis voðalega.
Hann gerði sér þá lítið fyrh’,
stöðvaði hljómsveitina og
sagði:
— Nú höfum, við hlé í 5
mínútur fyrir þá, sem þurfa
að hósta og snýta sér.
Að því búnu yfirgaf hann
salinn, en kom aftur eftir
nákvæmlega fimm mínútur
og sagði:
— Nú reynum við aftur.
Ef einhver þarf að hósta, —
þá er hann vinsamlega beð-
inn að láta mig vita.
Það þarf vart að taka það
fram, að bragðið hreif. Það
heyrðist hvorki hósti né
stuna það sem eftir var
hljómleikanna!
LEYNDARDÓMUR
MONT EVEREST
1 Vél, sem n
Bora gegnuffl
í NÆSTA mánuði leggur
leiðangur af stað, en í hon-
um eru fjölmargir vísinda-
menn með fyrsta flokks út-
búnað og ætlunin er að
finna hentugan stað fyrir
borholu. Og eftir hverju
skyldi eiga að bora? Heitu
vatni kannski? Néi, tak-
markið er hærra en það.
Þeir ætla að bora í gegnum
jarðskorpuna og komast að
þvl stóra leyndarmóli, hvað
sé' innan í jörðinni.
. .EINKAÞJÓNNINN vill
samt reyna að gera eitthvað
til þess að hindra flótta þre-
menninganna. Hann skipar
mönnum sínum að kásta
vopnunum á eftir flugvél-
inni. Þótt fjarlægðin sé
nokkuð mikil hittir þó eitt
þeirra flugvélina. Grace
KRULLI
iráhrifin!
A VEITINGAI
Stuttgart hefui
komið fyrir r
legri vél, sem
áfengisáhrif Mc
vinanna. Vél-iþe
ur orðið sérst-
vinsæl meðal
manna, því ai
aðstoð hennar
þeir fengið víbs
um, hvort þeb
komnir yfir Q
eða hvort þeir
fengið sér eixm
bót,
Sá, sem viil
því skorið, hver
ið áfengismagr
blóðinu, stillir
tæki vélarinna
hversu lengiliai
ur drukkið, hve
og hvaða te
hann hefur inxi
Að því búnu í
hann 50 pfemii:
vélina, og að
spori fær han
vita, hversu m:
fengismagníð e:
sömuleiðis eftii
langan tíma'
verða horfm, <
eru of mikil.
Sagt er, að £3
an ökumennina
mjög algengt, ai
menn korni i a
andi inn á ve
stofuna, — niei
ingarnar sínai’
dragi!
Blöðin telja. þe
angur einhvem :
burð þessarar
segja að borho
verða gerð á ha
mörg þústmd nae
Rannsóknarskí
taka þátt í leiðani
munu. safnast 'Sa
utan Porto Rieo.
að leiðangurinn
með að kósta fleix
doílara.
hrekkur í kútþ-]
sér, að.litlú munai
verði fyrir vopn:
sleppur þó ómeídi
iiiiiiiiiiHiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiimiiiu
3. maí 1959 — Alþýðublaðið