Alþýðublaðið - 03.05.1959, Blaðsíða 11

Hallgrímskirkja: Bænadags-
guðsþjónustur í dag kl. 11
f. h. Sr. Jakób Jónsson. Kl.
5 Sr. Sigurjón Þ. Árnason.
Háteigssókn: Fermingar-
messa í Dómkirkjunni í dag
kl. 2. Séra Jón Þorvarðss.
Laugarneskirkja: Messa kl. 2
e. h. (bænadagur). Barna-
guðsþjónusta kl. 10.15 f. h.
Séra Garðar Svavarsson.
Elliheimilið: Guðsþjónusta
kl. 10 árdegis — 9. kaflinn
í Helgakveri. Séra Sigur-
björn Á. Gíslason.
Fríkirkjan: Messa kl. 5. Séra
Þorsteinn Björnsson.
Hafnarfjarðarkirkja: Messa í
dag kl. 2. Bessastaðir:
Messa kl. 4. Sr. Garðar Þor-
steinsson.
FRÁ GUÐSPEKIFÉLAGINU
Mr. C. R. Groves heldur Op-
inberan fyrirlestur í Guð-
spekifélagshúsinu kl. 8.30 í
kvöld: Fyrirlesturinh néfn-
ist: „Hvað er yoga?“
ÆSFULÝÐSFÉLAG Laugar-
nessóknar. Fundur annað
kvöld (mánudag) kl. 8.30.
Fermingarbörnum frá í vor
sérstaklega boðið á . fund-
inn. Séra Garðar Svavars;
F.
vann
NOTTINGHAM FOREST
sigraði Luton Town í úrslitaleik
ensku bikarkeppninnar á Wem
hley í gær með 2 mörkum gegn
1. Nottingham skoraði fyrra
mark sitt eftir 9 mín. og var
þar Dwight að verki, en Wilson
skoraði síðara markið 5 mín.
seinna.
Þegar 10 mín. voru eftir af
fyrri fhálfleik slasaðist ‘hægri
útherji Nio.ttingham' F., Dwight,
og lék ekki mieð eftir það. Tape-
cey skoraði fyrir Luton;, er
stundarfjórðungur va raf síð-
ari hálfleik, en þrátt fyrir það
að liðsmenn Nott. F. væru að-
eins 10, urðu mörkin ekki fleiri.
Nottingfhami F. átti meira í
fyrri hálfleik, en Luton Town
mun meira-í síðari hálfleik og
skall þá oft hurð nærri hælum
hjá marki Nött. F., eni vörnin
lék mieistaralega, einkum mið-
framvörðurinn McKinlev, og
lék framherja Luton afar oft
rangstæða.
Fftir leikinn, sem 100 þús. á-
horfendur sáu, afhenti Elizabet
Bretadrottning Jaek Burkitt,
'fyrírliða Nottingiham Forest,
hinn eftirsótta bikar.
„Hörfið eða ég skýt! Ég er
ekki hingað kominn til að
berjas' við ykkur á heimili
Don Alejandro, því ég virði
hann mikils. Ég er kominn til
að segja ykkur sannleikann“.
„Fjölskyldur ykkar geta
ráðið því hver er landstjóri!
Takið höndum saman caball-
eros og verjið gott málefni!
Þið mynduð gera það, ef þið
væruð ekki hræddir. Þið leit
ið ævintvra ? Hér eru næg æv-
intýri við að berjást gegn ó-
réttlætinu!“
„í nafni dýrðlinganna, það
væri gaman!!“ kallaði einn.
„Lí+ið á bað sem gaman ef
yður svnint svo, senor, j£n bér
mynduð wn póðverk.'iffýndu
stjórnmáP^’pnnirnir “tdjrfast
að legsias+ gegn vkkifL erf-
ingjum voldugustu æfcfenna?
Takið höndnrn saman'IR: hag-
ið ykkur oins og menj^ Látið
allt Íándíð óttast ykknTt“
„Það væru lándi'aS'— “
„Það pn„ pkki landráð að
reka harðsMóra af ^Tióndum
sér, cabaúonos’ Eruð þið ekki
bara hræddir?“
„í nafni dýrðlinganna —■
nei!“ kÖUuðij beir í kúr.
„Standið há við það!“
„Viliið hór stiórna ok|iur?“
„Si. s«nores!“
„B’ðið xrið' Eruð þér af góð-
um ættum?“
„Ég er caballero af eins góð
um ættirð og bið“, svaraði Sen
or Zorro.
„Nafn vðar? Hvar er fjöl-
skyldq vðar?“
„Sem stendur verð ég að
halda bví lnvndu..Ég hef gef-
ið ykk”r orð mitt.“
„Andlit vðar—“
„Það verður grímuklætt
enn um s+und. senores11.
Þeir voni risnir á fætur og
fögnuðn honum ákaft.
„Bíðið!“ kallaðí einn þeirra.
„Þetta er móðgun við Don
Alejandro, Það er ekki víst
að hann standi með okkur og
hér erum við að ákveða ým-
isslegt á heimili hans—“
„Ég stend með ykkur, ca-
ballero>= =dvð ykkur“, sagði
Don Al°iandro.
Þeir hrónnðu húrra. Eng-
inn gat staðið eegn þeim, ef
Don Aleiandro Vega var með
þeim. Landsstiórinn sjálfur
myndi ekki dirfast að mót-
mæla.
„Það er ákveðið", kölluðu
þeir. „Við köiium okkur hefn-
endurna! Við munum ríða
méðfram EI Camino Real og
hefna þeirra. sem óréttlæti
eru bevttir! Við skulum reka
stjórnmálahinfana brott!“
„Og bá eruð bið sannir ca-
balleroar. riddarar sem verja
minni máttar“. sagði Seonr
Zorro. „Vkkur mun aldrei
iðra bessa. senores! Ég stj^rna
og gef fvrirskinanir og ég
verð vkkur trvggur og býst
við bví sama af vkkur. Og ég
ætlast til alverrar hlýðni!“
„Hvað eieum við að gera?“
kölhjðn heir.
„Við skninrYi láta það vera
levndarmói 4 morgun skulið
þið fara tii 'Doi„a rle Los Ange
les og se«’-^ að híð hafið ekki
fundið iJo’io" Zorro — nei,
segið fvoVoy p?? bið hafíð ekki
ihandtek’ð hann. því það er
satt. Ver’ð TTÍðhúnir. Ég læt
ykkur vita begar tími er til
kominn“
,,Hvernicf*j“
„Ég hokki vkkur. Ég læt
einn vkkar vita og hann til-
kynnír hinnm. Er það sam-
þykkt.?“
„Samhvkkt!“ kölluðu þeir.
„Þá fer ég. Þið eigið að
vera hér inni og enginn á að
elta mig. Það er skipun. Bu-
enas noches, senores!1-
Hann hneigði sig, opnaði
dyrnar og þaut út um þær og
skellti þeim.
Þeir gátu heyrt hófatakið
lengi á eftir.
Og þá lyftu þeir glösum og
drukku heill nýja sambands-
ins til að hegna svindlurum
og þjófum og skál Senor
Zorro, Bölvun Capistrano, og
skál Don Alejandro Vega;
það hafði runnið af þeim við
samkomulagið, sem þeir
höfðu gert og ábyrgðina, sem
á þeim hvíldi. Þeir settust
niður og fóru að tala um rang-
lætið, sem þyrfti að bæta fyr-
ir. Allir vissu um eitthvað.
31
eftir
Johnston McCulley
Og Don Alajandro Vega
sat í einu hominu sorgmædd-
ur maður, vegna þess að son-
ur hans, einkasonar hans, var
sofandi og hafði ekki kraft í
sér til að taka þátt í neinu,
þegar hann ætti að vera einn
af fyrirliðunum.
Og til að bæta ofan á raun-
ir hans kom Don Diego inn í
herbergið, hann néri augun
og geispaði og leit út eins og
hann hefði orðið fyrir mikilli
í’aun.
,Það er ekki hægt að sofa í
þessu húsi“, sagði hann. „Rétt
ið mér vínkrús og ég setzt
hjá ykkur. Fyrir hverju hróp-
uðuð þið húrra?“
„Senor Zorro var hér—“
sagði faðir hans.
„Stigamaðurinn? Var hann
hér? í nafni dýrðlinganna!
Það er meira en hægt er að
þola!“
„Setztu niður, sonur minn,"
sagði Don Alejandro. „Það
hefur ýmislegt skeð. Það er
kominn tími til að þú sýnir
hvaða blóð rennur í æðum
þínum".
Don Alejandro var ákveð-
inn á svip.
26.
Caballeroarnir héldu áfram
að gorta af bví, sem þeir ætl-
uðu að gera það sem eftir
var nætur og þeir ráðlögðu
ýmislegt.-sem bera átti undir
Senor Zorro og þó svo virt-
ist sem beir litu á þetta sem
grín eitt og aðferð til að
skemmta sér, var alvara á
bak við. Því þeir vissu vel
hvernig tímarnir voru og þeir
vissu að ekki var allt sem
skvldi os í raun og veru vildu
þeir að alli rhefðu sama rétt,
þeir höfðu oft hugleitt þetta,
en höfðu ekkert gert, því þeir
stóðu ekki saman og höfðu
engan fyrirliða og hver þeirra
beið eftir því að hinir gerðu
eitthvað. En nú hafði Senor
Zorro komið á sálfræðilega
réttu augnabliki og nú var
hægt að taka til starfa.
Don Diego var tilkynnt
hvernig málin stóðu og faðir
hans tilkynnti honum að hann
ætti að vera með og haga sér
eins og maður. Don Diego
nöldraði töluvert og lýsti því
yfir að það yrði bani hans, en
hann myndi gera það vegna
föður síns.
Snemma morgun átu cab-
alleroarnir morgunmat, sem
Don Alejandro lét framreiða
fyrir þá og svo lögðu þeir af
stað til Reina de Los Ange-
les og Don Diego reið með
þeim að skipun föður síns.
Þeir ætluðu ekkert að segja
af bollaleggingunum. Þeir
voru ákveðnir að fá hina
tuttugu, sem höfðu lagt af .
stað með þeim að leita að Sen
or Zorro, í lið með sér. Þeir
vissu að sumir myndu fúsir
ganga í lið með þeim, en aðr-
ir voru menn landsstjórans
og þeir máttu ekki vita, hvað
ákveðið hafði verið.
Þeir riðu hægt og Don Di-
ego kvaðst vera þakklátur
fyrir það. Bernado kom á eft-
ir á múlasnanum og hann var
vonsvikinn yfir að Don Di-
ego hafði ekki dvalið lcngur
hjá föður sínum. Bernado
vissi að eitthvað var að ske
en hann vissi vitanlega ekki
hvað það var og hann óskaði
að hann væri eins og aðrir
menn og gæti talað og heyrt.
Þegar þeir komu til torgs-
ins, sáu þeir að hinir voru
komnir þangað og höfðu ekki
rekizt á stigamanninn. Sum-
ir sögðust hafa séð hann úr
fjarlægð og einn sagði að
hann hefði skotið á sig, en
þá stungu caballeroarnir, sem
höfðu verið hjá Don Alejan-
dro, tungunni út í aðra kinn-
ina og litu undirfurðulegir
hver á annan.
Don Diego yfirgaf félaga
sína og hraðaði sér heim, en
þar skipti hann um föt og
þvoði sér. Hann sendi Bern-
ado brott og sagði honum að
gera skyldu sína, en það var
að sitja í eldhúsinu og bíða
skipunar húsbóndans. Síðan
sendi hann eftir vagni sínum.
Vagninn var sá alfínasti
við allt E1 Camino Real og
menn höfðu oft undrast að
Don Diego skyldi kaupa hann.
Sumir sögðu að hann gerði
það til að sýnast, en aðrir
sögðu að sölumaðurinn hefði
ónáðað hann svo oft, að Don
Diego hefi keypt hann til að
losna.
K, K. SEXTITTINN
Uly yiíhíófms
Uaynar B|arnaioi:
Kytinirí Svavor Gesís
hljómleikctr í Austurbœjarbíói
föstud. I. moí kl. 7 og ’LIó
iaugci d. 2. n’.'j> kl.. og . i ,i 5
sunnud. 3. mgi kl. 7 og i i,i 5
mónud. 4. maí kl. 7 og 11,15
ASgöngumiSasalé í Austur-
bœjarbíói, sím! 11384
BlindrafélagitS
Don Diego kom út í sínum
bezta skrúða, en hann settist
ekki inn í vagninn. Það var
aftur uppþot á torginu og
inn á það reið Gonzales liðs-
foringi og hermenn hans.
Maðurinn, sem sendur hafði
verið eftir þeim, hafði auð-
veldlega náð þeim, því þeir
riðu hægt og voru skammt
komnir.
„Ha! Don Diego, vinur
minn!“ kallaði Gonzales.
„Lifið þér enn á þessum óróa-
tímum?“
„Ég neyðist til þess“, svar-
aði Don Diego. „Handtókuð
þér Senor Zorro?“
„Hann slapp, caballero.
Það virðist svo að hann hafi
farið til San Gabriel í gær á
meðan við riðum til Pala.
Jæja, öllum getur skjátlast!
Hefnd okkar verður þeim
mun meiri“.
„Hvert farið þér nú, liðs-
foringi?“
„Menn mínir þurfa að hvíl-
ast. Síðan förum við til San
Gabriel. Það er sagt að stiga-
maðurinn sé þar, þó að þrjá-
tíu ungir menn af góðum ætt-
um hafi ekki fundið hann þar
í gær, sömu nóttina og dóm-
arinn var hýddur. Hann hef-
imiiininiiiiiiiiiniiiHiiiiHmiilMittiiiHHHiiiHiHHHi'niiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiinuniiiiiiiB
(l

„Þú veróur að fara úr skónum og sokk-
6KANNABIIIB unum, áður en þú kemur inn,
mamma.
Alþýðublaðið — 3. maí 1959 11