Alþýðublaðið - 26.09.1959, Blaðsíða 11

imimíUimmimittififirtiiiHiiB
31. da^ur
lainfniiiiiiiiiiiiiiHiiiHMiiiiiHimuminitnniniiiiiP
ferðis. Allt varð eftir í sjúkra-
bílnum“.
„Hvað vantar þig ~ púður,
varalit?" Davíð dró litla tösku
fram undan rúminu og opn-
aði hana. Linda starði dáleidd
á hana. „En Davíð, hér hef-
urðu nægan farða fyrir leik-
hús til heils árs!“ Það var allt
í litlu töskunni, hárkollur,
falskt skegg og bartar, púður
og alls konar fegrunartæki.
„'S'vo hér leggur'ðu grund-
völlinn að dularbúningun-
um“, sagði hún.
„Já, og ef þér er sama, ætla
ég að verða gamli veiðimað-
urinn aftur. Ég býst ekki við
að það sé heppilegt að dr.
Reichmann sjáisf hér nálægt
eftir það sem skeð hefur.
Gamli veiðimaðurinn fékk jú
leyfi til að veiða hér meðan
Herr Kommandanten var ekki
við“.
Linda hló. „Hans yrði reið-
ur ef hann vissi þetta!“
„Kallarðu hann Hans?“
spurði hann hvasst.
„Hann bað mig um að gera
það og ég hélt að hann væri
vinur minn. Það var daginn
sem þú vildir ekki hjálpa mér
við landamærin. 'Við drukk-
um kaffi í lítilli veitingastofu
rétt við landamærin, þá sagð-
ist hann vera vinur minn og
bað mig um að kalla sig
Hans“.
„Hann er glæsilegur mað-
ur“, sagði Davíð. „Þú ert þó
ekki hrifin af honum, Linda?“
„Hrifin af honum!“ hún
hló hvellt. „Hrifin af honum,
Davíð — ertu brjálaður?“
„Ástin mín!“ Hann tók svo
fast utan um hana, að hún
gat ekki andað. „Leyfðu mér
að segja þér hvers vegna ég
gat ekki hjálpað þér þá. Ég
bjóst við að ég væri grunað-
ur. Ég vissi að grunur þeirra
myndi styrkjast ef þú yrðir
stoppuð og ég skipti mér af
því. Og ég hefði verið feginn
að þú yrðir send til Vestur-
Berlínar aftur. Ég vissi að þú
yrðir í hættu stödd um leið
og þú kæmir til Austur-Ber-
línar. Og það var aðeins eitt,
sem ég ætlaði að gera, þegar
ég fór yfir landamærin, ég
ætlaði að hjálpa föður þínum.
Skilurðu það, heimskinginn
minn litli?“
„Ég skil það, Davíð. Ég get
ekki sagt þér, hvað mér þótti
leiðinlegt hvað ég varð reið
vi ðþig. Ef ég hefði ekki ver-
ið það —“
„Þá hefðirðu ekki orðið
jafn hrifin af Hans og þú
varðst?“
Hún skalf. „Ég viðurkenni
að mér fannst Hans aðlað-
andi. Hann er aðlaðandi en
ég var alltaf hrædd við hann.
Éyrsta kvöldið, sem ég lék
með leikflokknum, kys/d
hann mig, en ég vildi helzt
ekki kyssa hann.
„Hefðirðu viljað kyssa hann
hefði ég neyðst til að slá hann
niður“, sagði Davíð.
„Ó, Davíð!“ Hún hló lágt.
Svo sagði hún aftur: „O,
Davíð!“
Hann kyssti hana blíðlega.
„Ástin mín, elsku Linda!“ Svo
rétti hann úr sér. „En nú verð
ég að skipta um föt, kannske
kemur Karl með skilaboð til
mín. Hann kemur til að segja
mér hvað hefur skeð í höllinni
strax og hann kemst til þess.
Hann er góður piltur. Og með
an ég skipti um föt geturðu
reynt að kveikja á litla prím-
usnum í horninu. Flesk, egg
og brauð eru í hornskápnum.
Ég vona að þú sért svo hrein-
líf að snúa þér undan þegar
karlmaður skiptir um föt?“
Linda brosti stríðnislega til
hans. „Ég skal gera hvað ég
get“. Hún snéri baki í hann
meðan hún lagaði matinn en
hana langaði til að líta við og
sjá hvernig frægur læknir
breyttist í gamlan veiðimann.
„Góðan dag, Fráulein Red-
fern“, var sagt að baki henn-
ar.
Hún leit við og starði —
svo hló hún. Gamli veiðimað-
urinn stóð að baki hennar.
Ekki aðeins fötin og andlitið
var breytt, framkoma Davíðs
var öll önnur. Jafnvel röddin
tilheyrði gömlum veiðimanni.
„Það er fallega gert af litlu
Fráulein að eldá mat handa
mér“, sagði hann með rödd
gamla veiðimannsins.
,,Þú ert stórkostlegur, Da-
víð. Eg hefði aldrei ha-ldið að
Iþið dr. Reichmann væruð
einn og sami maður?“
Þá skulum við vona að
ihinurn í höllinni detti það
ekki í hug heldur,“ svaraði
hann þurrt. „Ég fer og veiði
í ánni í dag til að sjá hvort
þeir koma með föður þinn
aftur hingað. Karl kemur á-
reiðanlega með fréttir í
kvöld.“
„Hann fer eftir syllu með
fram hyldýinu við höllina.“
„Já, en það er hættulegt
eitt feilspor —“
Hún skalf. „Vesalings
Helga!“
Þau settust of fóru að
borða. „Geturðu ek!ki sagt
mér hvað það er sem þú ert
að gera, Davíð?“ spurði hún.
„Þú ert svo frægur, söguhetja
alls Þýzkalands. Eg heyrði
minnzt á „Riddarann11 strax
fyrsta daginn sem við pabbi
komum til Þýzkalands. Og
dag nokkurn þegar ég sat
fyrir utan hótelið, var kom-
ið með mann í bíl. Hann var
svo veikur, að það varð að
styðja hann. Forstjórinn
sagði mér að hann hefði flúið
frá Austur-Berlín og að
„Riddarinn“ hefi hjálpað
ohnum. Hjálpaðir þú honum
Davíð?“
Hann ypþti öxlum. „Eg
kom honum út úr fangelsinu
sama dag og áttf að taka
hann af lífi. Hann var í
brezku leyniþjónustunni.
Eins og þú kannski veizt, —
lyftir brezka stjórnin ekki
fingri til að hjálpa þeim
sendimönnum sín-um sem
handsamaðir eru. Þeir láta
eins og viðkomandi aðili hafi
aldrei unnið fyrir þá.“
Hún kinkaði kolli. „Ég hef
heyrt það. — Það finnst mér
svo óréttlátt. Þeir eru hug-
rakkir menn sem leggja lífið
sífellt í 'hættu fyrir fósturjörð
sína. Og samt fá þeir enga
viðurkenningu fyrir.“
„Nei“, viðurkenndi hann
„Það fá þeir ekki.“
„En ert þú 'einn þeirra,
Davlð?“ spurði hún.
„Ó, nei,“ hann hló. „Eg hef
hvorki heila né þolinmæði til
slíks. Ég hefði aldrei staðizt
prófin sem þeir halda.“
„Ertu ekfci nægilega gáf-
aður ti-1 þess! Það er hlægi-
legt!“
„Ásti,n mín, þú -ert ekki
hlutlaus dómari,“ sagði hann
léttilega. „Og mig langar ekki
til að vera leynilegur njósn-
ari. Það á ekki við mitt skap.
Eins og ég sagði, hef ég enga
þolinmæði til að bera. Þegar
ég var búinn með . skólann,
langaði mi'g il að gerast
leikari og um stund lék ég
nokkur smáhlutverk við leik-
húsin í London. Og svo frétti
ég að eldri bróðir minn hefði
verið drepinn í fangabúðum
í Rússlandi. Hann vami í
Rússlandi þá. Og ég ákvað að
ef mögulegt væri, skyldi ég
hefna hans — ég ætlaði að
bjarga jafn mörgum og ég
frekast gæti frá böðlinum eða
aftökusveitunum. Og hingað
M'.V' ,,
-mm
il m eríl
, -^frvfír>»vV jiTÍT[>V
/

L!- I ’

ö. Pox ó Copenhogeo

32fi
„Þú gætir í það minnsta vafið dálítið
hraðar upp á helv. . .. hnykilínn“.
til hefur mér gengið vel,
Linda. Svo vel, að ég er orð-
inn hræddur.“
Hún hallaði sér yfir borð-
ið og dró djúpt andann. „En
í þetta sinn hefur þér gengið
Vel líka. — Þú komst pabba
til Vestur-Berlínar!“
„Ég verð að treysta á ham-
ingjuna,11 sagði hann alvar-
lega. „En nú erum við búin
að tala nóg -um þetta. Þakka
þér fyrir matinn, Linda. Eg
tek veiðistöngina og fér til
að vita, hvað hefur skeð. —
Kannske ég fari niður eftir
til Goetz, þau vita kannske
eitthvað. En hvað sem skeð-
ur, máttu ekki fara út og ef
einhver kemur, áttu að fela
þig.“
Hún leit í kringum
sig. „Hvar?“
„I búrinu,“ sagði hann.
„Það er læst innan frá og
þar geturðu lokað þig inni.
Lofaðu mér, að tefla ekki á
tvær hættur, Linda.“
Hún brosti til hans. „Allt í
lagi,“ sagði hún, „en ég vona
að það sé ekki nauðsynlegt.“
„Og nú verð ég að fara
telsku Linda mín.“
„Davíð tók utan um hana.
Svo brosti hann stríðnislega.
. „Ég get ekki kysst þig, ég er
svo mikið málaður.“
„Nei, en þú ert vel málað-
ur, Davíð.“
„Eg hrósa mér af því að
dularbúningar mínir eru yfir
leitt góðir.“ Hann yppti öxl-
um. „Hefði ekki verið svo,
væri ég ekki lifandi núna.“
Henni fannst tíminn standa
kyrr eftir að hann fór. Hún
hugsaði um það eitt, hvernig
þau kæmust til 'Vestur-Berlín-
ar. Hér var líf hennar og Dav-
íðs í hættu.
Sólin var að setjast og skugg
arnir féllu á litla kofann, en
Davíð var ekki enn kominn.
Loks heyrði hún gengið um
fyrir utan. Hana langaði til
að hlaupa til dyra og varpa
sér um hálsinn á honum, en
hún gerði það ekki. í þess stað
leit hún út um gluggann. Það
lá við, að hún veinaði af
hræðslu. Hans Sell kom gang-
andi upp að kofanum. Hún
mundi, að Davíð hafði sagt
henni að fela sig, og hún
smaug inn í búrið og skellti
dyrunum.
Það var barið á dyrnar. „Er
nokkur heima?“ heyrði hún
Hans kalla.
Þegar ekkert svar kom,
heyrði hún, að hann opnaði
dyrnar. „Er nokkur heima?“
kallaði hann aftur. „Svarið
mér! Ég veit, að einhver felur
.... épariö yöur hlaup
á milli margra. verzlana!
OíMJOílL
4ÓU.UM
mmi
-Austurstissti
Hafnarfjörður
Barnagœzla
Eldri kona eða unglings-
stúlka óskast til að gæta
barns frá 9—12 f.h. eða
eftir samkomulagi, Upp-
lýsingar í síma 50015.
LISTASAFN Einars Jónsson-
ar, Hnitbjörgum, er opið á
sunnudögum og miðviku-
dögum frá kl. 1,30—3,30.
Breiðholtsgirðing verður
smöluð í dag. Smalamenn
mæti kl. 10 árd.
Kvennaskólinn í Reykjavík:
Námsmeyjar skólans komi
til viðtals mánudaginn 28.
sept. 3. og 4. bekkur kl. 10
árd. og 1. og 2. bekkur kl.
11 árd.

V»V 'VV- . - -
Flugfélag
íslands h.f.:
Millilandaflug:
Gullfaxj fer til
Oslo, Kaupm.h.
og Hamborgar
kl. 10.00 í dag.
Væntanleg aftur
til Rvk kl, 16.50
á morgun. —
Hrímfaxi fer til
Glasgow og K,-
m.h. kl. 08.00 í fyrramálið.
— Innanlandsflug: í dag er
áætlað að fljúga til Akureyr-
ar (2 ferðir), Blönduóss, Eg-
ilsstaða, Húsavíkur, ísafjarð-
ar, Sauðárkróks, Skógasands
og Vestmeyja (2 ferðir). —
Á morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2 ferðir), Eg-
iJsstaða, Kópaskers, Siglufj.,
Vestm.eyja og Þórsh ifnar.
Loftleiðir h.f.:
Edda er væntanleg frá Staf
angri og Oslo kl. 19 í dág.
Fer til New York kl. 20.30,
Saga er væntanleg frá New
York kl. 8,15 í fyrramálið.
Fer til Gautab., Kaupm.h. og
Hamborgar kl. 9,45. Leigu-
flugvélin er væntanleg frá
New York kl. 10.15 í fyrra-
málið. Fer til Oslo og Staf-
angurs kl. 11.45.
★
Dómkirkjan: Messa kl. 11 ár-
degis. Séra Óskar J. Þor-
láksson. ITaustfermingar-
börn séra Óskars J. Þorláks
sonar mæti við messuna. —
Hautsfermingarbörn séra
Jóns Auðuns komi til við-
tals í Dómkirkjuna sama
dag (sunnud. 27. sept.) kl.
3 e. h.
Kaþólska kirkjan: Lágmessa
kl. 8,30 árd. Hámessa og
prédikun kl. 10 árd.
Elliheimilið: Guðsþjónusta
kl. 10 árd. Heimilisprestur-
inn.
Laugarneskirkja: Messa kl.
11 árd. Séra Garðar Svav-
arsson.
Fríkirkjan í Hafnarfirði: —
Messa kl. 2 e. h. Séra Óskar
J. Þorláksson dómkirkju-
prestur messar. Séra Krist-
inn Stefánsson.
Háteigsprestakall: Messa í há
tíðasal Sjómannaskólans kl.
2. Séra Jón Þorvarðarson.
Fríkirkjan: Messað kl. 2 e. h.
Séra Þorsteinn Björnsson.
Neskirkja: Messað kl. 2 e. h.
Séra Emil Björnsson.
Hallgrímskirkja: Messað kl.
11 f.h. Séra Sigurjón Árna-
son. — Haustfermingar-
börn Séra Sigurjóns Árna-
sonar beðin að koma til við-
tals í Halgrímskirkju þriðju
dag 29. sept. kl. 5 e. h.
Bústaðaprestakall: Messa 1
Kópavogsskóla kl. 2. Haust-
fermingarbörn beðin að
mæta. Séra Gunnar Árna-
son. — Haustfremjngarbörn
eru beðin að mæta sem hér
segir: Börn í Bústaðasóka
komi í Háagerðisskóla m k.
þriðjudag kl. 5 e. h. —Börn
í Kópavogssókn komí f
Kópavogsskóla kl. 2 á morg
un (sunnudag. Sóknarprest-
ur.
Alþýðublaðið — 26. sept. 1959