Alþýðublaðið - 27.09.1959, Blaðsíða 11

wnmmmmi?íinHiiim«fmrttmnni
32. dagur
nniniiiniiiissiiiiiieiiisiiimamitiantnnnBSinESiBPs
sig hér, og ég held, að ég viti,
hver það er. Komdu fram,
Holden! Hvar í andskotanum
eruð þér falinn?“
Hún hallaði bakinu að dyr-
unum og þorði ekki að anda.
Hún h'éyrði, að gengið var yfir
gólfið og að.búrinu. Það var
barið fast á dyrnar. „Opnið!
Ég veit, að það er einhver
inni! Komið fram, Holderi, og
hagið yður eins og karlmað-
ur! Ég er óvopnaður, við get-
um barizt með berum hnef-
unum. Að þetta skuli vera
hinn frægi „Riddari“ er hlægi-
legt! Óvinur stjórnmálaflokks
okkar, maðurinn, sem þorir
að skipta sér af okkar málefn-
um og' grípa fram fyrir hend-
urnar á okkur, falinn bak við
lokaðar dyr! Þér skuluð fá
það, sem þér eigið skilið. Ef
þér eruð karlmaður, opnið
þá!“ Aftur barði hann á dyrn-
ar.
Linda fann, að dyrnar voru
að láta undan. En lásinn hélt
enn. Hún varð ofsahrædd.
Hvað gerði Hans við hana, ef
hann fyndi hana hér? Hvað
myndi ske, þegar hann skildi,
að hún stóð við hlið Davíðs?
Hún var stíf eins og stytta og
hræðslan var að kæfa hana.
„Hvað á það að þýða, að
Herr Kommandanten er að
reyna að brjóta niður búr-
dyrnar' mínar?“ spurði róleg
rödd fyrir utan. Það var rödd
gamla veiðimannsins.
Hann leit við. Hann starði
á gamla manninn án þess að
segja orð. Holden og þessi
gamli maður gátu ekki verið
einn og sami maðurinn, en ef
svo var, nú — ef svo var nú —
Eldsnöggt gekk hann fram
og reif hárkolluna af höfði
veiðimannsins og hvítt skegg-
ið fylgdi með. Hann urraði
illilega, en jafnvel þá heyrð-
ist, hve ánægður hann var.
„Svo það eruð þér, Holden!
Ég verð að viðurkenna, að
þetta er stórkostlegur dular-
búningur. Hver er inni í búr-
inu?“
„Enginn.“
„Ég trúi yður ekki. Linda
er hér. Linda er mín, Holden.
Hún hefur lofað að kvænast
mér.“
„Það var vissulega sniðugt
af henni að skírskota til hlýrri
tilfinninga yðar til að leika á
yður,“ sagði Davíð hæðnis-
lega.
;,Djöfull.“
Linda heyrði að mennirnir
tveir ruku hvor á annan. Ekki
eitt orð var sagt, en hún
heyrði dæs og högg. Hún gat
ekki lengur verið í búrinu.
Hún varð að fylgjast með því
sem skeði. Hún opnaði dyrn-
ar og leit fram.
Mennirnir tveir slógust á-
kaft. Það var 'djúpur skurður
yfir annarri augnabrún Dav-
íðs. Á höku Hans var skurður.
Davíð sló hann fas.t „Þetta er
fyrir morðið á Frankie Dixie,“
urraði hann.
„Ég bað Fay ekki um að
drepa Frankie,“ stundi Hans.
„Henni var skipað að gefa
henni eitthvað, svo hún sofn-
aði, og asninn gaf henni of
stóran skammt. Dauði Dixie
er henni einni að kenna.“
„Þér eigið við, að þér berið
„En hvað eigum við að gera
við Hans Sell?“ spurði hún og
leit með viðbjóði á meðvitund
arlausan manninn. Hún vor-
kerindi honum ekki. Það var
Davíð; sem hún hafði áhyggj-
ur af. Það blæddi úr sárinu
yfir auganu og hún tók upp
vasaklút til að þurrka hon-
um.
„Við verðum að binda hann
vel. Það er ekki víst, að nein-
um komi til hugar að leita að
honum hér, þó að hann rakni
bráðlega við_ sér. Og á meðan
verðum við að vona að við
komumst undan' með guðs
hjálp.“
„En hvernig eigum við að
komast héðan, Davíð?“
„Það ræðum við seinna.
Hjálpaðu mér að binda hann
og svo komum við honum inn
í búrið. Við verðum að flýta
okur hver mínúta er dýrmæt.“
Það var farið að rökkva.
einn alla ábyrgðina,“ sagði
Davíð og sló hann aftur.
Linda gekk inn í herbergið.
„Farðu inn í búrið, Linda,“
kallaði Davíð. „Farðu inn og
lokaðu dyrunum!“
„Svo að Linda var þar inni!“
Hann greip andann á lofti.
Hnefi hans lenti beint í and-
litinu á Davíð. En Davíð rið-
aði ekki einu sinni við. Hann
sló Hans í magann, svo há-
vaxni maðurinn féll saman og
datt á gólfið. Þar lá þann.
„Dreptu hann?“ stundi
Linda.
Davið hristi höfuðið. „Nei,
en við fáum frið fyrir honum
um stund. Við verðum að fara
héðan, Linda.“
„Fékkstu eitthvað að vita
um pabba?“ spurði hún.
„Ekkert og kannski merkir
það að allt sé í lagi. Hann er
a.m.k. ekki kominn til hallar-
innar aftur. Hvorki Gerhardt
né Heinrich sáust á bænum.
Kannski hefur Heinrich komið
honum yfir landamærin. Það
var hann, sem gat útvegað
gamlan sjúkrabíl á einni
nóttu.1

í | §| „Það dugar ekkj annað en vera ákveð-
inn. Ég sagði, að Dísa fengi ekki að
hafa köttinn með og þar með er það búið“.
Þau urðu að kveikja á lamp-
anum meðan þau bundu Hans
Sell. Linda vorkenndi honum
ekki enn. Hans hafði logið að
henni, hann var orsökin að
dauða vesalings Önnu Goetz
og guð einn vissi, hve marga
aðra hann hafði myrt, beint
eða óbeint. Og hann var ábyrg
ur fyrir dauða Frankie Dixie!
Hún var rétt búin að hjálpa
Davíð að koma Hans inn í
búrið, þegar fótatak heyrðist
fyrir utan. Það var barið var-
lega að dyrum. Davíð bandaði
til hennar, þegar hann opnaði
dyrnar. Hann leit út í myrkr-
ið: „Kom inn,“ hvíslaði hann.
Linda andaði léttara. Það
var Karl.
„Guði sé lof og þakkir,“
hvíslaði hún.
„Hvaða fréttir hefur þú?“
spurði Davíð.
„Ég heyrði í höllinni að ein-
hver hefði komizt undan til
Yestur-Berlínar. Það var ekki
nefnt neitt nafn, en við við
höldum öll að átt sé við pró-
fessorinn. Það hefur gengið
mikið á síðan þið fóruð með
sjúkrabílnum. Herr Komman-
danten hringdi til Rudolph
Mannheim skömmu eftir og
sagðist ekki hafa náð í lækn-
inn. Mannheim elti ykkur
strax, en hann kom ekki til
baka. Yerðirnir voru of hrædd
ir til að tilkynna það. Hann
fannst dauður á veginum.
Herr Kommandanten kom
heim í dag. Hann hagaði sér
eins og vitfirringur, veinaði
og skammaði okkur öll þang-
að til hann skrapp út áðan.“
Davíð kinkaði kolli í áttina
til búrsins. „Hann er þarna
inni, Karl. Bundinn eins og
múmía. Hann vaknar ekki í
bráð. Á meðan verðum við
Fraulein Redfern að komast
héðan. Veiztu, hvernig við get
um það?“
„Skreiðstu aftur meðfram
hyldýpinu?“ spurði Linda
skelkuð.
Ungi aðstoðarmatsveinninn
brosti. „Já, ég er orðinn flink-
ur núna. Ég ætlaði að segja
ykkur að bændurnir eru að
gera uppreísn. Þeir safnast
saman til að ganga til Austur-
Berlínar og mótmæla þar.
Þeir hata samyrkjubúin og
vilja reyna að gera eitthvað
gegn þeim. Mér datt í hug að
þið gætuð kannski farið með
þeim þá er ekki eins auðvelt
að þekkja ykkur. Og það verð-
ur uppnám í borginni.“
„Gott!“ Davíð tók um hönd
unga mannsins. „Þetta eru
góðar fréttir. Þú færir mér
heppnina, Karl. Ég veit ekki,
hvernig ég hefði komizt af án
þín.“
„Það ergott, ef ég hef eitt-
hvað gagn gert,“ rödd Karls
var hás af geðshræringu. „Ég
þori ekki að vera hér lengur.
Það er farið að veita því eftir-
tekt, að ég hverf við og við
frá höllinni. En það fer bænda
hópur frá næsta bæ eftir
stutta stund. Mér datt í hug
að þið vilduð vera samferða.“
„Gott.“ Það var greinilegt,
að þrek og hugrekki Davíðs
var vaknað á ný.
Linda starði lömuð á hann.
Hann hafði einmitt staðið í
þeim grimmdarlegustu slags-
málum, sem hún hafði séð, en
hann virtist ekkert þreyttur.
„Ég kom með föt fyrir yður
og Fráulein Redfern“, hélt
Karl áfram. „Ég held, að þér
ættuð ekki að vera gamli
veiðimaðurinn lengur, Herr
Ritter. Og Fraulein Redfern
lítur ekki út eins og bónda-
stúlka í þessum fötum.“
„Það var vel hugsað, Karl.
Ég þakka þér fyrir,“ sagði
Davíð.
Karl var með fötin í bak-
poka. „Ég verð að fara,“ sagði
hann. „Éins og ég sagði áðan
held ég, að þeir gruni mig í
höllinni. Gangi yður vel, Herr
Ritter. Gangi yður vel, Fráu-
lein Redfern.“ Hann tók í
hendur þeirra og hvarf út í
náttmyrkrið.
„Má ég þvo sárið, Davíð,“
sagði Linda, þegar hann var
farinn.
Hann brosti. „Lít ég illa út?
En það er sjálfsagt hægt að
mála yfir það.“
„Fyrst verð ég að hreinsa
og þvo sárið,“ mótmælti hún.
„Allt í lagi,“ brosti hann.
„Ég þarfnast þess ekki, en ég
vil það gjarnan.“ Hann lagð-
ist niður og lét hana hreinsa
sárið. Þegar hún var búin tók
hann um hendur hennar og
kyssti þær. „Takk ástin mín.
Þetta var indælt ég er eins
og nýr maður.“
„Ég vona, að ég verði alltaf
til staðar til að láta þér líða
vel, þegar þú þarfnast þess,
Davíð,“ sagði hún lágt.
„Kannski," sagði hann og
lokaði augunum. „Kannski/
Að minnsta kosti fylgirðu
mér í huga mínum hvert sem
ég fer, elsku ástin mín.“
Það fór kuldahrollur um
hana. Við hvað átti hann eig-
inlega? En það var ekki tími
til að biðja um skýringu á því
núna. Davíð var farinn að róta
. ................. « II II «■ I » ■ lií* S
.... ^parið yður Waup
á roilli murgm verzlaua!
I
unnudagur
OÓWJOOL
Á öíttlM
OÖÖM!
Austuxstræti
VIINJASAFN bæjarins. Safn
deildin Skúlatúni 2 er opin
daglega kl. 2—4. Árbæjar-
safn opið daglega frá kl. 2
—6. Báðar safndeildir eru
lokaðar á máaudögum.
MYNDLISTARSÝNING Al-
freðs Flóka er opin í Boga-
sal Þjóðminiasafnsins dag-
lega frá klukkan 1 til 10.
USTASAFN Einars Jónsson-
ar, Hnitbjörgum, er opið á
sunnudögum og mið viku-
dögum frá kl. 1,30—3,30.
;v
Flugfélag
H§^ íslands h.f.:
Millilandaflug:
Hrímfaxi fer til
tlií J. Glasgow og K.-
m.h. kl. 08.00 í
dag. Væntanleg
aftur til Rvk kl.
>*:*:*'*'• ■

22.40 íkvöld. —
Flugvélin fer til
Londop og Bar-
celona kl. 10.00
í fyrramálið. —' Gullfaxi er
væntanlegur til Rvk kl. 16.50
í dag frá Hamborg, Kmh., og
Oslo. Flugvélin fer til Oslo,
Kmh. og Hamborgar kl. 08.30
í fyrarmálið. — Innanlands-
flug: í dag er áætlað að
fljúga til Akureyrar (2 ferð-
ir), Egilsstaða, Kópaskers, —
Siglufjarðar, Vestmæyja og
Þórshafnar. — Á morgun er
áætlað að fljúga til Akur-
eyrar (2 ferðir), Bíldudals,
Fagurhólsmýrar, Hornafj.,
ísafjarðar. 'Patreksfjarðar og
Vestm.,eyja.
Loftleiðir h.f.:
Hekla er væntanleg frá
Amsterdam og Luxemburg
kl. 19 í dag. Fer til New York
kl. 20.30. Edda er væntan-
leg frá New York kl. 20.30.
Edda er væntanleg frá New
York á morgun. Fer til Glas-
goAV og London eftir skamma
viðdvöl.

Eimskipafélag
íslands h.f.:
Dettifoss fer frá
Vestm.eyjum í
kvöld 26.9. til
Leith, Grimsby,
London, Kmh. og
Rostock. Fjallfoss fer frá Rott
erdam 26.9. til Bremen og
Hamborgar. Goðafoss fór frá
New York 25.9. til Rvk. —
Gullfoss fór frá Rvk á hádegi
í dag 26.9. til Leith og Kmh.
Lagarfoss fór frá Rotterdam
24.9. til Haugesund og Rvk.
Reykjafoss fór frá New York
17.9. til Rvk. Selfoss fer frá
Hafnarfirði á.mánudagsmorg
un 289. til Akraness, Vest-
mannaeyja og Rvk. Tröllafoss
fór frá Hull 24.9. til Rvk. —
Tungufoss fer frá Mantyluoto
26.9. til Riga og Rvk.
BRUÐKAUP: — I gær
voru geíin saman í hjóna-
band ,í Bristol: Guðrún
■Sveinbjarnardóttir. stud.
jur. og Arnþór Garðarson,
stud. scient. — Heimili
ungu hjónanna verður að
6 Osboi;n-Road, Bristol,
Englandi.
Bessastaðakirkja: Við setn-
ingu héraðsfundar verður
almenn messugerð í Bessa-
staðakirkju kl. 2 e. h. — Sr.
Halldór Kolbeins prédikar,
en sr. Bjarni Sigurðsson ög
sr. Kristján Bjarnason, —
þjóna fyrir altari. — Séra
Garðar Þorsteinsson.
Alþýðublaðið — 27. sept. 1959