Alþýðublaðið - 11.10.1959, Síða 11

7. dagur
„Hún kom. seinnipartinn í
gær. Ég vissi ekki að hún
væri komin til að vera“.
„En þú máttir vita að ég
liefði áhuga fyrir því“.
Frú Faulkner leit á Jill og
spurði hana hvers vegna hún
hefði ekki borðað neinn morg-
unmat og hvers vegna hún
liti svona illa út í dag. Henni
hafði dottið það í hug fyrir
löngu að Jill elskaði lækninn
og hún hafði brotið heilann
um hvernig það færi. Að vísu
var hann giftur en konan
hans hafði nú farið frá hon-
um fyrir þrem árum og ...
Það var áfall fyrir hana þeg-
ar hún hitti frú Laycock hjá
kjötkaupmanninum og fékk
að vita hvað skeð hafði.
„Hvernig er hún?“ spurði
hún þegar þær voru setztar
til borðs.
„Hver?“
„Nú, frú Sanders auðvitað“.
„Elsku mamma mín, ég hef
varla séð hana“.
„Þú hefur þó séð hvort hún
er falleg eða ljót“.
„Hvorugt, maður veitir
henni eftirtekt“.
„Frú Laycock — það var
hún sem sagði mér að hún-
væri komin heim — sagði, að
hún hefði verið svo falleg.
Heldurðu að hún sé alkom-
in?“
„Hef ekki hugmynd um
það“.
„Það væri sennilega bezt
ef hún væri það. Litla telpan
þarf að fá móður í stað
kennslukona og barnfóstra.
Það segja allir að hún sé dek-
urbarn“.
„Það segja aílir. Ég vildi að
þið þvöðruðuð ekki svona
mikið“.
„Ástin mín, vertu ekki
svona úrill“.
„Fyrirgefðu".
Þær þögðu um stund. Jill
neyddi nokkrum matarbitum
^pariö yður hlaup
& railli margra veralana1-
Oókúöt
Á ÖLtUM
$ís) -Austorstiðeti
ofan í sig. Hún reyndi að
segja eitthvað svo að móðir
hennar hætti að hugsa um
Adele Sanders, en hún gat
ekki um annað hugsað sjálf.
Hvað skeði nú? Var Leigh
kominn heim úr vitjunum og
sat hann til borðs með konu
sinni og dóttur? ánægður og
glaður yfir að'fá hana aftur.
En hún vissi að það kom
ekki til mála. Leigh var jafn
áhyggjufullur og hún sjálf.
Hún var komin aftur á mín-
útunni tvö. Hún leit inn í
læknastofuna og sá að þar var
um og stólana. Hún heyrði
mannamál úr biðstofunni.
Sjúklingarnir voru án efa að
tála um hann. „Hafið þið
heyrt að kona læknisins er
komin heim?“ „Já, eftir all-
Jill bjó sig undir það, sem
hún vissi að von var á.
„Verður hún hér?“
.Leigh vildi ekki segja henni
það. Hann hugsaði um allt
sem Adele hafði sagt við mat-
borðið þegar Bunty var farin
upp til sín. „Leigh, sérðu ekki
hvað það hefur mikið að segja
fyrir Bunty? Skilurðu ekki
hvað það hefur mikið að
segja fyrir mig?“ Honum var
alveg sama hvað það hafði að
segja fyrir hana. Hún hafði
glatað rétti sínum til að hann
hugsaði um tilfinningar henn-
ar. En honum var ekki sama
um Bunty. Og Bunty ljómaði
af hamingju. Hann vissi ekki
hve lengi það stæði. Adele
lagði sig alla fram til að töfra
barnið og henni virtist takast
an þennan tíma“. „Skyldi
hann vera feginn að fá hana?“
Hún heyrði borðstofudyrn-
ar opnast og hann kom inn.
Andlit hans var eins og gríma
og sagði henni ekkert.
„Ertu til?“ spurði hún.
„Það bíða margir“.
„Já, ég er að verða til“.
Loks var heimsóknartíminn
á enda. Hún hafði lagað te
handa honum, eins og venju-
lega. Hún hafði hugsað mikið
um hvort hún ætti að gera
það. Adele vildi sjálfsagt gera
það, ef hún værl alkomin. En
Florrie átti frí og ef Adele
lagaði ekki te fengi hann ekk-
ert. Auk þess var það eina frí
hans allan daginn. Þá hallaði
hann sér aftur á bak í stóln-
um og hvíldi lúin bein,
ílún opnaði varlega dyrnar
og sá að hann sat með and-
litið í höndum sér. Hún flýtti
sér að loka og setíi bakkann
á borðið og lagði höndina á
öxl hans.
„Hvað er að?“
Hann leit á hana og hana
kenndi til þegar hún sá sárs-
aukann í andliti hans.
„Við töluðum saman við
matborðið. Ég vildi heldur
bíða þangað til í kvöld, en
Adele neyddi mig til þess“.
„Góða nótt og takk fyrir í kvöld. VÍg
bið ykkur að afsaka, hvað það er orð-
ið framorðið“.
það vel. En Adele hefði getað
töfrað fugl niður úr tré hefði
henni þóknast það.
„Mér finnst ég vera eins og
rotta£í gildru, Jill“.
Hún sagði veiklulega. „Ást-
in mín, ef hún vill vera, þá
láttu'hana gera það“.
„Þú veizt hvers vegna ég
verð að gera það?“
„’Vitanlega“.
„Og Jill?“ Hann tók í hönd
hennar og þrýsti hana fast.
„Ég gét ekki hugsað um fram-
tíðina núna. Adele hér á heim
ilinu,. nokkurs ko/iar hús-
freyja, alveg eins og hún einu
sinni var — hún býr hér, ást-
in mín, en milli mín og henn-
ar verður aldrei neitt“.
,,Ó, Leigh“, henni hafði
aldrei dottið í hug að neitt
gæti verið svona sárt. Ham-
ingjan hafði verið við hend-
ina á henni og nú var hún
horfin að eilífu. Hún reyndi
að hugsa aðeins um hann en
ekki sjúlfa sig. Hún var ekki
lenguryýúlkan sem ætlaði að
giftast •honum og elskaði hann
af öllu,hjarta. Ilún var hlut-
laus áþ^rfandi. „Leigh“, sagði
hún.: „Þáð skaltu ekki þver-
taka fyrir“.
„Segir þú þetta við mig?
Ég hélt-að þú elskaðir mig?“
„Ég elska þig. Þess vegna
segi ég það, ástin mín. Þú
elskaðir hana einu sinni, áð-
ur en þú þekktir mig.“
„En nú þekki ég þig“.
„Þú tíerður að gleyma mér,
Leigh“..
Hanp|tók utan um hana.
„Það get ég ekki“.
Hún hallaði sér frá honum
og horfði rannsakandi á hann.
Hana langaði til að biðjá
hann um að gera sér ekki of
erfitt fyrir. Annað þeirra varð
að líta hlutlaust á málið.
Hann samþykkti að Adele yrði
kyrr, hann skildi að hann
hafði ekki um annað að velja.
Hann hlaut að skilja að þau
gátu ekki verið saman lengur.
Hún sagði blíðlega. „Vinur
minn, við verðum að vera
skynsöm. Ég fæ mér aðra
vinnu. Þú verður að skilja
mig“.
„Ég get ekki skilið neitt. Eg
skil ekki enn hvað hefur
skeð./í gær um þetta leyti var
martröðin að hefjast“.
Jill leit á úr.'sitt. Það hafði
skeð nákvæmlega fyrir tutt-
ugu og fjórum tímum síðan.
Og það myndi verða þannig
framvegis. En ekki alltaf svo
hræðilegt. Það gat ekki verið,
þá gæti hún eins dáið. Hún
sagði við hann að hann yrði
að gleyma sér. Og hún varð
að gleyma honum. Þegar
he'nni datt það í hug skildi
hún hvers vegna hann hafði
sagt að það væri ómögulegt.
En fundu þau ekki svona
mikið til af því að þetta var
svo nýskeð? Einhvern tíma
hlaut sársaukinn að minnka.
„Jill, Jill, því þurfti ég að
hitta þig til þess eins að missa
þig?“
Orð hans endurómuðu í
hjarta hennar og hún hugsaði
um allan tímann, sem hún
hafði elskað hann án þess að
hann vissi. Ef honum hefði að-
eins skilizt fyrr, að hann elsk-
aði hana. En hefði það skipt
nokkru máli? Hefði þá Adele
ekki bara komið fyrr heim?
„Veit hún um okkur
Leigh?“
„Nei, hjartað mitt.“
„Ég er fegin, að enginn vissi
það. Það hefði verið of erfitt
þá.“
„Það efast ég um.“
Hún hnykkti hárinu frá
enninu.
„Ég trú ekki enn, að þetta
hafi skeð. Ástin mín, skilurðu
ekki, að ég verð að fara?“
Hann sagði, að hún vissi
það bezt sjálf. Hann leit tryll-
ingslega á hana og hann lang-
aði til að segja við hana, að
sér dytti ekki í hug, að fórna
sinni hamingju fyrir Bunty.
En hann gat það ekki, þegar
hann vissi, hvað það hefði að
þýða, ekki núna, þegar hann
stóð augliti til auglitis við
hana og vissi, að hann var að
missa hana. Hann langaði til
að segja við hana, að þau
skyldu fara burt saman, hann
skyldi selja allt og hefja lífið
á nýjan leik. Þau gætu farið
erlendis með Bunty.
En hann vissi, að það gat
hann ekki. Faðir hafði skyld-
um að gegna gagnvart barni
sínu og börn skilinna foreldra
voru svo oft óörugg og erfið.
En hvað þá um börn óham-
ingjusamra foreldra? Hvernig
yrði líf Bunty, ef hann og
Adele byggju saman sem ó-
kunnugt fólk?
„Leigh reyndu að sættast
við Adele. Hún hefði ekki kom
ið aftur til þín hefði hún ekki
haldið, að þú gætir gleymt og
fyrirgefið.”
„Ég get fyrirgefið —“
„Þú verður að gleyma líka.
Það verður auðvelt, þegar ég
er farinn vinur minn.“
Hann reyndi að grípa dauða
haldi í hvert hálmstrá, sem
gæti komið í veg fyrir að hún
yfirgæfi hann. „Þú getur ekki
farið strax, ef þú ekki vilt, að
allir haldi að við elskumst.
Ekki strax og Adele kom. Það
ber of mikið á því.“
„Ekki ef ég hef góða ástæðu.
Ég gæti fengið betur borgaða
vinnu.“
„Ekki ákveða það strax.
Eftir eina eða tvær vikur.
„Hann tók um andlit hennar
og horfði fast í augu hennar.
„Gerðu það, Jill.“
„Kannski.“
„Elsku Jill, lofaðu mér því.“
„Allt í lagi, vinur minn.
En —“ hún sleit sig aí hon-
um. „Við verðum að haga okk

Frá Guðspekifélaginu.
Sigvaldi Hjálmarsson flyt-
ur opinberan fyrirlestur í
Guðspekifélagshúsinu í kvöld
kl. 8.30: Fyrirlesturinn nefn-
ist: „Guðspeki og nútíma lífs-
viðhorf.“
Kvenfélag Kópavogs
heldur fund í félagsheimil-
inu mánudagskvöldið 12. þ.
m. kl. 8.30 Inntaka nýrra fé-
laga.
f dag
kl. 2 oþ'nar Félag Biskups-
tungnamanna bazar sinn í
húsi Guðspekifélagsins, Ing.
22. Margt vandaðra og ódýrra
muna verður þar á boðstól-
um.
mm

Flugfélag
íslands.
Millilandaflug:
Hrímfaxi er
væntanlegur til
Reykjavíkur kl.
16.40 í dag frá
Hamborg, Kaup
mannahöfn og
Osló. Flugvélin
fer til Glasgow
og Khafnar kl.
9.30 í fyrramálið. Millilanda-
flugvélin Gullfaxi fer til
Lundúna kl. 10.30 í fyrramál
ið. Innanlandsflug: í dag er
áætlað að fljúga til Akureyr-
ar, Húsavíkur og Vestmanna
eyja. Á morgun er áætlað að
fljúga til Akureyrar, Horna-
fjarðar, ísafjarðar, Siglufjarð
ar og Vestmannaeyja.
Loftleiðir.
Edda er væntanleg frá
Amsterdam og Luxemborg
kl. 19 í dag. Fer til New York
kl. 22.30. Leiguvélin er vænt
anleg frá New York kl. 10.15
í fyrramálið. Fer til Glasgow
og London kl. 11.45.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er í
Reykjavík. Arnar
fell er í Þorláks-
höfn. Jökulfell er
í Reykjavík. Dís-
arfell er á Akur-
eyri. Litlafell fer í dag frá
Reykjavík áleiðis til Norður
landshafna. Helgafell fór frá
Ábo í gær áleiðis til Óskars-
hafnar. Hamrafell fór 1. þ.
m. frá Reykjavík áleiðis til
Batum.
Eimskip.
Dettifoss kom til Kaup-
mannahafnar 9/10, fer þaðan
til Rostock, Gdynia, Rotter-
dam, Hull og Reykjavíkur.
Fjallfoss kom til Reykjavík-
ur í gær frá Antwerpen. Goða
foss kom til Rvíkur 3/10 frá
New York. Gullfoss fór frá
Reykjavík í gær til Leith og
Kaupmannahafnar. Lagarfoss
kom til Reykjavíkur 3/10 frá
Keflavík. Reykjafoss fer frá
Húsavík á morgun til Rvík-
ur. Selfoss kom til Hamborg-
ar 8/10, fer þaðantil Malmö,
Rússlands og Kotka. Trölla-
foss fór frá Hafnarfirði í gær
kvöldi til Rotterdam og Ham-
borgar. Tungufoss kom til
Reykjavíkur 4/10 frá Riga.
Messur
Dómkirkjan: Messa kl. 11
árd. Séra Óskar J. Þörláks-
son. Ferming og altarisganga.
Síðdegismessa kl. 5. Séra Jón
Auðuns.
Alþýðublaðið — 11. okt. 1959 JQ