Alþýðublaðið - 13.10.1959, Blaðsíða 6

m,

jjæsaíSg
■

M0W0mm
?|||§g
IPB
l|Mgi®ÉSÉ
mammmmÉiá
I
;

kossar
ANNAN þriðjudag eftir
páska ár hvert velja íbúar
brezka bæjarins Hungerford
tvo menn til þess að gegna
dálítið skrýtnu og frumlegu
hlutverki.
Það fyrsta sem þeir eiga
að gera er að fará í alla
barnaskóla bæjarins og
biðja um frí fyrir krakk-
ana. Að því búnu safna þeir
krökkunum utan um sig og
leggja af stað í broddi fylk-
ingar um bæinn og stanza
við hvert einasta hús í bæn-
um og biðja hverja einustu
konu um koss. Að launum
er konunum heitið appel-
sínu. Vilji þær nins vegar
ekki gefa einn koss, — þá
verða þær að borga penny í
sekt.
Þessi siður er ævagamall
og má rekja rætur hans ailt
til 13. aldar. .Menn gera sér
kannski í hugarlund, að
starf mannanna tveggja sé
heldur betur öfundsvert. En
svo er ekki. Þetta er nefni-
Fyrst við erum farin að
minnast á kossa, væri ekki
úr vegi að spjalla dálítið um
þá nánar:
Kossar og faðmlög sem
merki um ást og vináttu,
þekkjast ekki í Japan nema
þá milli mæðra og ung-
barna. Að kyssa barn, sem
orðið er dálítið stálpað, þyk-
ir alls ekki hæfa. Ef maður
hittir konu sína eftir margra
ára aðskilnað, þá hvorki
faðmast þau né kyssast. —
Þau brosa bara og falla á
kné hvort fyrir öðru. í
mesta lagi grætur konan örr
lítið.
Eichard Pearson Hobson,
sjóhetjan fræga úr spænsk-
ameríska stríðinu við alda-
mótin, er áreiðanlega mest
kyssti maður í heimi. Þeg-
ar hann kom eitt sinn op-
inberlega til Chic.ago komu
tvær litlar frænkur til þess
að taka á móti honum. Þær
tilltu sér báðar á tá og
kysst hann, en mikinn
greiða hefðu þær gert hon-
um, ef þær hefðu látið það
ógert. Þarna var nefnilega
stór hópur kvenna, — ung-
ar og gamlar, og þær urðu
svo hrifnar og snortnar af
hetjunni, að þær gátu ekki
stillt sig og umkringdu hann
og tóku að kyssa hann hver
í kapp við aðra. Þeir karl-
menn sem voru viðstaddir
skemmtu sér konunglega og
tóku að kalla: „Þessi var
númer 51! Bravó 76!“ —
Að lokum töldu allir við-
staddir í kór: „101 . . . 102
. . . “ -— þar til öll met voru
slegin. — Blöðin sögðu
rækilega frá þessu atviki og
mikið hefði vesalings Hob-
son verið þeim þakklátur,
ef þau hefðu látið það ógert.
Það vildi nefnilega svo illa
til, að hann átti fyrir hönd-
um langt og strangt ferða-
lag og hvar sem hann kom,
endurtók sagan sig: Kven-
fólkið þyrptist utan um
hann og kyssti hann. Blöðin
gizkuðu á, að alls hefði Hob
son verið kysstur 10.000
sinnum í ferðinni. Þekkt
sælgætisfyrirtæki byrjaði
um þetta leyti að framleiða
súkkulaðikossa og skírði þá
náttúrlega „Hobsons-kossa“.
ÞEIR sem elska verða
aldrei gamlir. Þeir deyja í
hárri elli, en samt era þeir
ungir. — A.P..............
CHA-CHA-CHA dansinn
hefur undanfarin ár rutt sér
mjög til rúms víða um heim,
en hefur þó ekki náð al-
mennum vinsældum og er
orsökin kannski sú, að hann
er ekki auðlærður. Ef hann
er dansaður á hinn eina
rétta hátt eru dömurnarmeð
Iitlar og marglitar kúlur
milli handanna, eins og með
fylgjandi mynd sýnir. Það
er lítill vandi að verða sér
úti um kúlur af þessu tagi.
Börn eiga þær gjarnan að
leikfangi, svo að það eru
hæg heimatökin fyrir þá
sem vilja. •— Það er danska
söngkonan Elga Olga, sem
dansar Cha-cha-cha á mynd
inni af hjartans lyst. Hún
segir um þennan dans: —
—■ Cha-cha-cha er eins
og vítamínspillur af beztu
tegund.
lega fjáröflunarleið og á-
góðinn rennur til hjálpar-
stofnana.
HÁRGREIÐSLUKO:
í Þýzkalandi héldu
skemmstu mót í V:
borg og þar var n
annars haldin umf£
mikil liárgreiðslusý:
Eitt atriðið var nefi
„Þegar hárgreiðsluk
beitir ímyndun®
sínu‘“ og það er eir
af því atriði,.sem my
hér til hliðar er teki:
Hárgreiðslustúlkurn
hafa vissulega bei
myndunarafli sínu
hins ýtrasta, ekki vc
annað sagt. -
o-
hún að teljast dálítið
venjuleg:
„Ungur maður, 27 ára
gamall, sem er búinn að
vera í framtíðarstc
ár, óskar eftir stö'
minni framtíð, en m
tíð“.
ÞAÐ SANNAZT betur og
betur með hverjum degi,
sem líður, hvílíkt aðdrátt-
arafl fagrar og litríkar aug-
lýsingar hafa á almenning
nú á dögum.
Nýleg rannsókn í Banda-
ríkjunum hefur til dæmis
leitt í ljós, að Ameríkanar
fá sér bifreið — ekki eftir
rækilega umhugsun og at-
hugun á gerð og frágangi
bifreiðanna yzt sem innst,
heldur aðeins eftir augna-
bliks hrifningu á litprent-
aðri bílaauglýsingu, sem
þeir rekast á í einhveriu
blaði. Það er fullyrt í
skýrslu um niðurstöður
rannsóknarinnar, að lang- .
samlega flestir bílar, sem
framleiddir séu í Banda-
ríkjunum, seljist út á fall-
egar og skjannalegar blaða
auglýsingar. Ameríkani,
sem situr kannski í bægi-
legum stól heima hjá sér
eða er kannski á tannlækn-
ingastofu og sér allt í einu
blasa við augum í ein-
hverju blaði litprentaða
auglýsingu með mynd af
bíl og tilheyrandi slagorð-
um: — Stærri — betri —
bægilegri. — verður frá
sér numinn af hrifningu.
Hann segir samstundis við
sjálfan sig:
„Svona bíl verð ég að
eignast“. í flestum tilfell-
um hefur hann alls ekki
haft í huga að fá sér nýj-
an bíl og aldrei verið neitt
hrifnari.af bessari tegund-
en einhverri annarri. Hins
vegar hefur auglýsingin
þau áhrif á hann, að hann
stenzt ekki freistinguna —
og ekki vantar þá pening-
ana þarna fyrir vestan!
„GERIÐ þér yður Ijóst,
Mortensen, að sá tími, sem
þér hafið verið hérna inni,
verður dreginn frá fríinu
yðar?“
Box 6 Co
FANGAR
FRUMSKÓGARINS
VILLIMENNIRNIR ætla að
fórna vesalings Frans. — í
miðjum herbúðum þeirra
stendur staur. Þegar Frans
sér hann, grunar hann hvað
sé í vændum og þá fyrst fer
hann að verða alvarlega
hræddur. Vinir hans eru
í DÖNSKU kirkjublaði
birtist nýlega eftirfarandi
klausa:
„Einn af félögum okkar
í kirkjukórnum, frú Pál-
ína Jörgensen, sem hefur
sungið með okkur hvern
einasta sunnudag síðustu 6
árin, yfirgefur okkur nú,
þar sem hún flytur í aðra
sókn. Hafi hún þakkir fyr-
farnir burt og han
einn mitt á meða
sinna. Hann reynir
sig lausan, en hvc
hægt að búast við,
fl—
-o-
í BREZKU blaði birtist
þessi auglýsing og hlýtur
g 13. okt. 1959.
Alþýðublaðið