Alþýðublaðið - 15.10.1959, Blaðsíða 11

Alþýðublaðið - 15.10.1959, Blaðsíða 11
10* dagur ,,En ef hún svíkur hann; nú aftur?“ „Ég: geri ekki ráð fýxir að hún geri það. Og ef það verð- ur —• nú' þá er ég. við hend- ina, jafnvel þó ég sé búin að fá mér aðra vinnu“. „Ég vona að guð gefi að þú verðir ástfangin' af einhverj- um öðrum ef þú færð þér aðr'a vmnu“. Jill hristi höfuðið. „Nei“. , „Vitanlega verour það þann ig vina mín. Kannski ekki strax, en áreiðanlega seinna“. „Það held ég ekki. — Þvu skyldi það verða þannig?“ „Vegna þess að þú þarít að hafa mann Þér við hlio. Þú ekki hvað það var. Hún fór aftur inn og vönaði að það hefði ekki verið neitt áríð- andi. Hún leit á klukkuna og sá að hún var ekki orðin níu — Hún þvoði upp og óskaði þess að Jane hefði ekki legið svona mikið á. Það var ekki skemmti leg tilhugsun að vera ein í London yfir helgina og hún var alls ekki viss um að Jane yrði kominn heim á sunnudag inn. Það var ómögulegt að reikna út hvenær hún kæmi heim. Hún kveikti á sjónvarp- inu, en lokaði fyrir það aftur því hún gat ekki einbeitt hug- anum að leiðinlegri dag- skránni. Eða var dagskráin ekki neitt leiðinleg? Var hún ekki bara svo áhyggjufulí að hún gat ekki einbeitt hugan- Hana langaði til að vita hvað Leigh væri að gera. — Sæti hann heima við hliðina á Adele við arinin og taiaði við hann af og til eins og giftu fólki sæmdi. Hvernig lífi lifðu þau sáman? Hún gát ekki í- myndað sér það.e Það hafði orðið þegjandi samkoimilag þeirra Leigh að vera aðeins einkaritari og vinnuveitandi. AUt annað var ómögulegt. Það var aðeiris augnatillit hans sem sagði henni að honum liði ilía. En vildi hann ekki helzt að hún færi — Væri ekki betra að skilja hreinlega heldur en að draga það svona á langinn? það á kvöldin. Hún vildi óska nálægt honum og samt svo fjarlæg. Hún vildi að Jane hefði ekki orðið að fara svo þarft að gifta þig og eignast fjölskyldu“. „Nú hef ég aldrei —! Þú. ert þrem árum eldri en ég og ógift enn“. „Ég er ekkert lík.þér. Ég þarf eiiga karlmenn kringum mig, að minnsta kösti kemst ég af án þeSs. eina rétta.“ — Hún tók upp töskuna sína og hanzkana, þegar dyrabjallan hringdi. „Almáttugur bíllinn er köminn“. Hun leit' áhyggju full á Jill. „Héldurðu að þetta Ver-ði allt í lagi?“ „Já“. „Ég hringi til þín.frá París í fyrramálið. — Eða ferðu ' snemrna út?“ „Það hugsa ég ekki“. „Gott. Ég hringi þá. Kann- ski veit. ég þá hvenær ég líem'st héim“. Jill brosti. „Þáð er alltof dýrt að hringja' hingað“. „Ég læt skrifstofuna borga. Segi'að það sé viðtai fyrir bláð ' iS’“. Jáne kyssti; Jill á kinnina 'um leið óg aftur var hríngt á dyrabjölluhni. „Ég verð að fara vinan“. J'iíJ gekk á; eftir henni fram ' á gang og sá hana hverfa inn í iyftuna. Um leið og dyrnar skullu i lás kaliaði hún eitt- , hvað til hennar en Jill heyrði . . . . epaiið yður lilaup á ndiii mregra verzkaiaí um að neinu? Hún fór inn til sín og klæddi sig í kápu. Það væri gott fyrir hana að ganga um áður en hún færi að sofa. Hún hafði oft farið með Jane út að ganga begar hún heim- sótti hana yfir helgi. Þeim fannst báðum gaman að ganga um eftir að dimmt var orðið. Það var töfrandi að horfa yfir alla ljósadýrðina. Hún gekk hratt með hend- urnar í kápuvösunum. Síðast þegar hún var í London var sumar og kvöldin voru heit og loftlaus og hún Skildi ekki hvernig fólk gaf búið í stór- borg. Núna blés kaldur kulúr yfir og hún skalf. Jafnvel stjörnurnar glottu kuldalega á himninum. Það var heimsku- legt að fara frá arninum og heitu herbergi til að ganga ein um á mannlausri götunni. — Allt fólk með fullu- viti var inni, En hana langaði ekki til að fara ein heim í íbúðina. — Hún var of eirðarlaus. Hún vildi að hún hefði ekki komið til London. Líf hennar heima var þó skipulegt. Jafnvel um helgar var margt sem þuríii að gera. Það var kannski frí- tími hennar en hún var vöil að hjálpa móður sinni. þær hefðu gétað rætt nánar um þetta. Yegið og metið allt með og á móti. Jill fannst allt of fátt vera með. Hún leit á klukkuna um leið og hún fór inn í lyftuna og sá að hún hafði verið mikið leng- ur úti en hún hafði ætlað sér. Klúkkan var að vérða ellefu. Hún fór inn í íbúðina, setti lásinn upp og slárhar fyrir. Svo fór hún inn til sín, hátt- aði sig, og fór í slbpp og hóf að bursta hár sitt. Hún hrökk allt í einu við söngla við hliðina á sér Það Hún heyrði karlmannsrödd hlaut að vera úr íbúðinni við hliðina á, en hvað veggirnir voru þunnir. Maðurinn virtíst mjög áhægður með lífið. Hún öfundaði hann. Og nú keyrSi hún vatn renna. Henni vár greinilega að syngja í baðinu. Hún hafði heyrt talað um að menn syngju í baðinu á morgn ana en aldrei að þeir gerðu það á kvöldin. Hnú vildi óska að hann mætti fljótlega. Hana langaði til að fara að hátta og ef guð leyfði sofna. Hún tók up handklæðið sitt og fór inn á bað. Þegar hún var að koma að dyrunum opn- uðust þær og ungur maður í blá- og hvítröndóttum slopp, með dökkt úfið hár og bronz- litað andlit stóð þar'. Hann var svo undrandi á svip að hún efaðist um að hún væri meira undrandi en hann. „Guð minn góður“, kallaoi hann. „iHver eruð þér?“ heimtáði Jill og velti því fyrir sér hvört hann væri í rangri íbúð og vissi það ekki. „Mig langar sjálfan til að vita hver þér eruð. Ég hélt að ég væri hér einn. Ég hefði ekki farið í bað ef ég hefði vitað að Jane hefði gesti“. „Einn gest“, sagði Jil!. — „Þér eruð náttúrlega gestur númer tvö“. „Það má víst segja það. •— Ef yður er sama. Ég er frændi hennar, Bill“. „Flugmaðurinn?" ,,Rétt; Jane leyfir mér að sofa hérna þegar ég. kem til borgarinnar. Hvar er hún eig- inle_ga?“ ,.í París. Hún varð að fara i kvöld“. Hann blístraði. „Var það virkilega! Heýrið þér við skulum koma inn í stofuna og fá okkur glas sam- an. Ég hef fengið leyfi tii að drekka eins og mig lystir hjá Jane“. Hann skaraði í eldinum. og spurði hana hvað hún vildi. helzt. „Ekkert takk fyrir“. „Heyrið þér nú! Smálögg? Whiskyblöndu?“ „Helzt ekki?“ Hann ygldi sig. „Þér eruð þó ekki í stúku?“ „Nei, en það er framorðið. Ég ætla að fara að hátta’1. „Ég líka. En sitjið dálítið lengur. Skrattinn sjálfur —“ hann hrukkaði ennið“, þér ætlist þó ekki til að ég klæði mig og fari dg fái mér her- bergi annarsstaðar? Ég skal ger,a það ef þér heimtið11, Hún brosti. „AUs ekki“. „Góð stúíka. Og þér skulið ekki hafa neinar áhyggjur, —• Mér er treystandi11. Það var ekki það sem Jane hafði sagt henni um hann! — Jill hafði heyrt margar furðu- sögur um Bill frænda J'ane og flestar þeirra harla ótrúlegar. En Jane þótti mjög vænt um hann. Þau höfðu alist upp sam an og hún leit á hann sem bróður sinn. Jane hafði oftar en einu sinni asgt að það væri furðulegt að Jill skyldi aldrei hafa hitt hann. „Sígarettu?“ „Þakka yður fýrir“. Hann rétti fram kveikjar- ann. „Hvað heitið þér?“ „Jill Faulkner“. „Svo þér eruð Jill! — Jans minnist oft á yðux'. Þið eruð miklar vinkonur?“ „Já“. „Furðulegt að við skulum aldrei hafa :hitzt fyrr. Ég þekki marga vini hennar“. „Ég á ekki heima hér og kem ekki oft til London“. „Og eruð þér hér um helg- ina?“ „Já“. „Dásamlegt! Ég líka“. Þau sátu hlið við hlið við eldinn. Tvær ókunnar mann- eskjur í baðsloppum! Jill fannst þetta skemmtileg til- viljuix. Mamma hennar hefði ekki kunnað að meta þetta. — Hún hefði Sagt henni að hann ætti að fara á hótel. Hún leit upp og sá að glampandi blá augu hans störðu á hana. „Þetta kom mér skemmtl- lega á óvart,“ sagði hann glað lega. „Ég hefði ekki trúað því ef einhver hefði sagt mér í morgun að í kvöld sæti ég v.ið hliðina á stórfallegri stúlku heima hjá Jane og það háttað- ur og að fara í rúmið". Jill sagði við sjálfa sig að hann væri einn af þeim sem kölluðu allar stúlkur stórfall- egar. Hann bjóst víst við að þær vildu það og ætluðust til þess. Jane hafði sagt að haiin væri mikið kvennagull. Hun hafði líka sagt að hann hefði lent í óteljandi ástarævintýr- um og þar af hef-ði eitt eða tvö vakið mikla athygli. Éftir því sem Jill bezt minnti hafði hann verð trúlofaður tvisvar. Einu sinni þegar Jill' kom þang •að hafði Jane verið mjög á- hyggj'ufuli yfir honum. JÍann hafði verið með einhverri gift ri konu og maðurinii hennar hafði hótað að skjóta hann. HúsmæSur. Munið húsmæðrafundinn f Borgartúni 7 í kvöld. Handíða- I og myndlistaskóiinrt. í vetur verða ýmsar nýj- ung í Handíða- og myndlísta- skólanum. Teiknun og málun á kvöldin verður 5 sinnum í viku, og mun Sigurð'ur Sig- Urðsson yfirkennari skólans annast kennsluna, ásamt Steinþóri Sigurðssyni og Benedikt 'Gunnarssyni. Auk þess mun frú Anna Sigurðar- dóttir kenna gamlar útsaums- gerðir og nýtízkusaum á kvöldnámskeiðum, en Gunn- ar Róbertsson, settur skóla- stjóri, kennir stílsögu og !eik- sviðstækni. Bréfaskipti. Okkur hefur borizt bréf frá 10 ára norskum dreng, sem hefur mikinn áhugá á bré'fa- skiptum við jafnaldra sinn íslenzkan. Hann hefur áhuga á bókum, frímerkjum- og úti- legum. Skrifið á norsku eða dönsku og jafnvel væri reýn- andi að skrifa á íslenzku. —• Utanáskriftin er: Knut' Hol- stad, Nyborg i Ásahe, pr. Bergen, Norge. 1 er V .-I væntanlegur til PimtmÆI Reykjavíkur M. 17.10 í' dag frá |L I Khöfn og G!as- Sow. Millilanda wexmwSm fluSvélin Hrím- faxi fer «1 Gías gow og Kaup- mannahafnar kl. 9,30 í fyrra- málið. Innanlandsflúg: í dag er áætlað að fljúga til Akur- eyrar (2 ferðir), Bíldudals, Egilsstaða, ísafjarðar, Kópa- skers, Patreksfjarðar, Vest'- mannaeyja og Þórshafnar. Á morgun er áætlað að fljúga til Akureyrar, Fagurhólsmýr ar, Hólmavíkur, Hornafjarð- ar, ísafjarðar, Kirkjufeæjar- klausturs og Vestmannaeyja. Loftleiðir. 'Hekla er væntanlég frá Stafangn og Osló kl. 211 dag. Fer til New York kl. á2.30. Edda er væntanleg frá New York kl. 8.15 í fyrramálið. Fer til Osló og Stafangurs kli 9.45. Ríkisskip. Hekla kom til Reykjavíkur í gær að austan úr hringferö. — Esja fer frá Reykja- vík á hádegi í dag austur um land í hringferð. Herðubreið er í Reykjavík. Skjaldbreið er á Húnaflóa á leið til Akureyrar. Þyrill er á Ólafsvík í gær. Skaftfeli- ingur fór frá Reykjavík í gær tií Vestmannaeýja. Baldur fer frá Reykjavík x dag lii Sands, Ólafsvíkur, Grundar- fjarðar og Stykkishóllrts. Skipadeild SÍS. flvassafell er á Svalbarðs- eyri. Arrtarfell er á Skaga- strönd. Jökuifell er í Þorláks höfn. DíSarfell fór í gáer frá Ólafsvík áleiðis til Antwerp- en. Litlafell er í olíflutning- um í Faxaflóa. Helgafell er í Óskarshöfn. Hamrafell er væntanlegt til Batum á morg um Alýðublaðið. — 15. okt. 1959 11

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.