Alþýðublaðið - 29.10.1959, Qupperneq 1

★# ★#★#

Fimmtudagur 29. okt. 1959.
OPNAN:
Fréttaijraánuður
árið 1939
☆Yíir¥
Yngsti starfsmaðurinn.
ÞÓRIR HELGASON heitir
sendisveinninn okkar, sem
allra sendisveina hefur verið
fljótastur í ferðum að því er
eltzu menn hér muna. — En
liann flýtti sér einu sinni svo
mikið, að hann datt og braut
á sér vinstri handlegginn og
daginn, sem átti að taka af
honum gipsið, snaraði Þórir
sér svo hratt út um dyrnar
á Morgunblaðinu, að hann
rak óvart hægri handlegginn
í gegnum glerið, — og þar
með var hægri handleggurinn
kominn í gips.
Hann er nú að bíða eftir að
handleggirnir nái aftur fyrri
styrkleika, — og á meðan
varð hann að hætta að send-
ast — öllum til sorgar. — En
Þórir segist ætla að koma aft
ur strax og honum er batn-
að. Nei, honum er ekki fisj-
að saman, piltinum þeim.
Honum var ekkert um að
láta hafa við sig blaðaviðtgl,
en hann var hvort eð er kom
inn í blöðin, vegna hrakfall-
anna, og þess vegna lét hann
slag standa í gær og gaf okk-
ur af sjúkrahúsinu nokkrar
upplýsingar um sjálfan sig.
Þórir er tólf ára og gengur
í Laugarnesskólann. Hann
verður að mæta kl. 8 í skól-
anum á hverjum morgni, en
eftir hádegi vill hann gjarn-
an sendast.
— Hvernig gaztu alltaf
verið svona fljótur? Dundað
irðu aldrei neitt á leiðinni?
— .Tú, stundum talaði ég
við strákana.
— Hvernig líkar þér starf-
ið?
— Vel. Ég var eiginlega
húinn að ráða mig til að send
ast fyrir verzlun, þegar mér
var boðið þetta á Alþýðu-
blaðinu, en þá sagði ég upp
samningum við vrerzlunina
— og því er ég feginn.
-— Og þú varst allfaf á
hjóli?
— Já, og það á ég sjálfur.
Það bíður hérna fyrir utan
húsvegginn eftir því að ég
taki í það aftur.
. . . og sá elzti
KRISTJÁN H. Bjarnason er
elzti starfsmaður blaðsins.
Hann verður 78 ára núna í
desember. í rúm 33 ár hefur
hann unnið við Alþýðublaðið
og ætíð við innheimtuna.
Hann var að „skila af sér"
eitt kvöldið um daginn, þegar
einn fréttamannanna bað
hann um smá viðtal í afmæl-
isblaðið.
— Ég hef bara ekkert að
segja.
■—- Ætli margt hafi samt
ekki gerzt á 33 árum?
— Nei, ekkert. Og ef eitt-
hvað hefur gerzí, er það þá
ekki yfirleitt þannig, að ekki
má segja frá því? Auðvitað
hefur auglýsingum fjölgað
mikið. Þær voru ekki margar
á hverjum degi, þegar ég
byrjaði, en það var ailtáf
eitthvað. Verðið hefur ekk-
ert hækkað að ráði. Hvað er
það, sem ekki hefur hækkað
meir en 12-fallt síðan
1926? En þá kostuðu auglýs-
ingarnar 1,50 sentimetrinn og
núna 18 kr. á sentimetirinn.
Það er ekkert.
—- Hvernig líkar þér starf-
ið?
— Mér líkar það vel núna.
Það skánar yfirleitt allt eftir
því sem maður vinnur það
lengur. Ég kom til þess að
gera þetta, og þá var ekki um
annað að gera en halda áfram
•— eða hætta.
— Þú ert ekkert að hugsa
um að fara að hætta og hvíla
þig? _
— Hæt’a? Nei. En því verð
ur nú heilsan að ráða. — Það
var samt af hreinni tilviijun,
sem ég kom hingað í byrjun.
Það stóð þannig á, að ég var
að vinna við að ræsa fram
Sogamýrina. Þetta var um
vetur og það gerði frost, svo
að við gátum ekki haldið verk
inu áfram í bili. Þá var mér
gengið hérna framhjá, og þá
hitti ég Sigurjón Ólafsson,
sem bað mig að vera hjá sér
eins og mánaðartíma, en hann
vantaði þá mann. — En þessi
mánuður hefur orðið þetta.
Og „mánuðurinn" hans
Kristjáns á vonandi enn
langt til loka.
(1921 - Í944)
«•£> ILLKYNJUÐ kvefpest geng
ui,- nú um bæinn og kalla flestir
inflúenzu. (1. júlí 1921).
DRYKKJUSKAPUR Og ó-
regla fer mjög í vöxt á ísafirði,
eftir að setti sýslumaðurinn þar
tók við. Kvarta ísfirðingar
mjög undan þessu, sem von er,
og þykir stjórnarráðið hafa
gert sér illan girikk.
(21. júlí 1921).
& í GRIMSBY í Englandi hef-
ur verið ákveðið að leyfa land-
göngu íslenzku fiskimönnun-
um, sem um nokkurra ára
skeið hafa verið í siglingum til
borgarinnar, og eru þeir þann-
ig undanþegnir frá þeim ákvæð
um um landgöngubann ér-
lendra sjómanna í enskum
höfnum, sem nýlega voru leidd
í gildi. (2. apríl 1940).
BJARNI Guðmundsson,-
blaðamaður, hefur nýlega ver-
ið iráðinn blaðafulltrúi ríkis-
stjórnarinnar. Er þetta í fyrsta
skipti, sem maður er ráðinn til
þessa starfs sérstaklega.
16. maí 1944).
»*%%*%%%**%%*%%%%%%%*%%%%*%%%%%%%%%*%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ðii ekki má glepa
prentvillupúkanum
PRENTVILLUPUK-
INN hefur gert Alþýð'u-
biaðinu marga skráveif-
una á 40 ára útkomuferli.
Þegar hann er glettnast-
ur,. tekst honum stórkost-
lega vel. Dæmi:
•fc Flokksfélag, sem ó-
þarft er að nefna, auglýsti
þci:-rablót. Þeirri auglýs-
ingu lauk svona: „Borðað-
ur verður kaldur maður.
Fólk er beðið að taka
með sér hnífa“.
■fc Jólakveðja frá ágætu
fyrirtæki kom svona út:
„Óskum sjö mönnum
gleðilegra jóla“.*
Svo ci- það fundar-
boðið fræga: „Fundur
verður haldinn í Félagi
píulagningarmanna . . .“
Frétt um Breta, sem
hugðust liggjia úti á Hofs-
jökli, lauk með þessum
orðum: „ . .. og munu þeir
kveljast þar í 8 daga“.
■fc Auglýst var eftir
manni í vinnu og ýmis
fríðindi boðin. En því mið
ur voru þetta lokaorð
auglýsingarinnar: „Jarða-
förin fer fram frá Dóm-
k’rkjunni“.
Og loks má nefna
þennan ágæta setningar-
hluta: ,, . . rakst skipið
á tundurdufl og við
sprenginguna kom rifa á
skipshliðina, sem náði
tvær tommur niður fyrir
kjölinn.“
*%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%*%%%%%%*%%%%%%«%%%%%%%%%%%%%%%%%%i