Alþýðublaðið - 29.10.1959, Page 5

Alþýðublaðið - 29.10.1959, Page 5
1 Alfrýðublaðið — 29. okt. 1959 § Fyrír konur 5 DAG er Al- þýðublaðið 40 ára, en fyrir rétt- ____ um 20 árum var fyrst skrifaður sérstakur kvennaþáttur í blaðið. Síðan þá hafa alltaf öðru hvoru ver- ið slíkir þættir í blaðinu, enda þótt stundum hafi verið nokkuð iangt á milli, og efn- ið misjafnt, bæði að gæðum og vexti. Á þessum tímamótum í ævi Alþýðublaðsins þótti hlýða að hafa kvennasíðu í blaðinu og minnast að einhverju leyti liðins tíma. Það varð þá úr, að talað var við þær konur, sem séð höfðu um þessa þætti, og þær spurðar um erfiðleikana, er þær glímdu við, áhugamál þeirra á þeim tíma, sem þær skrifuðu í blaðið og viðtök- urnar — eða ávöxt erfiðisins. Fyrst allra var Ingibjörg Björnsdóttir. Hún skrifaði all marga kvennaþætti í blaðið árið 1939. Birtust þeir fyrst í Alþýðublaðinu, en síðar í sunnudagsblaðinu, fylgiriti Alþýðublaðsins. Á afmælisdegi Alþýðu- blaðsins fyrir 20 árum skrif- aði Svava Jónsdóttir grein um samstarf Alþýðublaðsins og alþýðukonunnar, sem hún sagði, að væri alltof lítið, og hverfandi fáar konur hefðu látið til sín taka í blaðinu. — Þá var kvenréttindamálið, hvað mest á döfinni, og ávít- aði Svava konur fyrir „af- skiptaleysi og þögn“ í þeirra eigin málum, og héldu þær „uppteknum hætti“, sagði hún, að þær myndu missa þau réttindi út úr höndunum á sér, sem þær loks væru búnar að fá á pappírinn. — En hún þakkar Ingi- björgu fyrir kvennaþáttaskrif in og segir, að starfið hafi farið henni „ágætlega úr hendi að flestra dómi. Væri óskandi, að framhald gæti orðið á því“. Þetta var í æsku Ingibjarg- ar og nú verst hún alli’a frétta af þessum skrifum. —o— Enginn las og eng- inn þóttist skrifa — Hvernig á ég að muna þetta eftir 20 ár? (Þetta er f-yrsta svar Ingibjargar). Þetta er svo gjörsamlega Framhald á 9. síðu. Kvennaþættir líkt og barnaþættir. FRÚ Soffía Ingvarsdóttir sá um kvennaþáttinn í Al- dálítið þungir og ekki eins léttir fyrir augað, en þó reyndi ég að hafa inn á milli eitthvað um tízkuna og heim- ilisstörf, og einhverjar mynd- ir reyndi ég að hafa. Ég man, að ég fékk marg- ar konur til að skrifa í þátt- inn fyrir mig um bindindis- mál, skattamál, Hallveigar- staði, tryggingamál og hitt og þetta. Mörg þeirra mála eru nú komin til framkvæmda eins og stoínun fæðingadeild- ar við.Landsspítalann, gæzlu- vellir barna, skattamál hjóna o. fl. Það var nú eiginlega fyrir . kvenfélag flokksins sem ég . tók þetta að mér, — en þær voru þá að tala um, að áhrifa kvenna gætti of lítið í blað- inu. — Annars er þetta nú held- ur í þoku fyrir mér núna. — Eitthvað reyndi ég að hafa yiðtöl við konur, — sem höfðu eitthvað sérstakt að segja, — og iú, einhverjÁ'’ listakonur talaði ég við líka. Já, og svo var ég eitthvað að tala við er lendar konur, sem búsettar voru hérna. — Það var nú e.kki alltaf svo vitlaust. — Svo hafði ég víst stund- um tízkusíðu. Ég man eftir því, að hún hjálpaði mér við það hún Rut í Markaðnum, eða Gullfoss, eins og það hef- Framhald á 9. síðu. Svövu til Alþýðublaðsins, því að í það hefur hún skrifað fjölda greina um margvísleg efni. Eru nú í ár einmitt liðin rétt 30 ár síðan hún fyrst skrifaði grein í blaðið. — Sú grein trúi ég að ha-fi helzt verið í sambandi við bæjarstjórnarkosningar. En mest af þessum ósóma skrif- aði ég undir dulnefni, mér liggur við að segja, sem bet- ur fer. Það væri hryllilegt á gamals aldri að fara að með- ganga allt það, sem ég hef látið út úr mér. Og ég færi aldrei að eilífu að brjóta heilann um það, hvað það var sem ég skrifaði um. Ég veit það eiít, að ég hef aldrei.skrif að grein, hvorki stutta né langa, sem ég hef verið á- nægð með. Mér þótti gott, ef ég var vel ánægð með eina setningu í langri grein. En ég hafði samt alltaf dálítið ggm- an af að skrifa, og svo var það þessi frekja að þurfa að v.era að sletta sér fram í hit-t og þetta. — Nei, ég hef skrifað um ótrúlegustu efni í Alþýðublað ið, en ég hef lítið gert af því að halda þessum ófögnuði mín um saman og man því ekki mikið úr því. Ég hafði einu sinni síðu, sem við kölluðum: Manstu eftir þessu? Þessu hafði ég lúmskt gaman af, því þarna átti ég sjálf engan Um óhreinleika íslenzkra stúlkna. TORFHILDUR S'teingríms- dóttir skrifaði reglule/i kvennaþátt í Alþýðublaðið allt.frá árinu 1954 til hausts- ins 1958. ■a irss*§ ■igi'irsr þýðublaðinu frá árinu 1946 fram til ársins 1953. — Ég er nú svo voða lítið fyrir þessar uppskriftir. Þess vegna reyndi ég á þessum kvennasíðum mínum, að fjalla um ýmis þjóðfélagsmál,- sem segja mætti að snerti konuna sérstaklega, félagsmál snerta allt menn og konur. -— Á þingi norrænna aðarkvenna, sem ég sat ein- hverntíma á þessum árum, voru þessi kvennasíðumál í blöðunum talsvert rædd. Kon urnar þar gerðu heldur lítið úr þessum sérstöku kvenna- þáttum og báru það saman við barnatíma eða sérstaka barna þætti. Þar kom un, að ekki væri æskilegt, að draga konurnar þarjnig í sér dilk út af fyrir' sig, heldur minnast þess, að konan væri þegn í þjóðfélag- inu eins og maðurinn, og þau lög, sem mönnum finnst snerta konuna sérstaklega hljóta að vera manninum eins viðkomandi. Tökum til dæm- is mæðralaunalög eða barna- meðgjöf. — Það var sumpart í þess- um anda, sem ég reyndi að hafa þessar síður, og lagði þannig meiri áherzlu á ýmis málefni, heldur en uppskrif.t- ir, sem alls staðar lig)]ja á glámbekk. — Þessir þættir urðu því stundum kannske „Lífsins krydd, ef lítið finn leggið það ekki j kisturinn“. SVAYA Jónsdóttir sá um Kvennasíðuna í kringum 1953. Kvennaþáttaskrifin eru þó ekki drýgsta framlag st.afkrók og þurfti ekkert að hafa fyrir því að vinda. Þetta var tekið úr gömlum bókum og blöðum, en nú er ég bú- in a.ð brjóta og týna. — Ef ég væri. kröfð sagna um þ.að, hvernig mér fyndist, að kvennaþættir ættu að vera, mundi ég svara því til, að mér fyndist að þei.r eigi að vera sem fjölbreyttastir. Þannig, að konurnar hafi á- nægju af þeim og telji sig um leið einhverju bættari með lestri þeirra. Mér finnst það hljóti að vera svo margt, sem konur mundu sækjast eftir í sínu blaði eða á sinni síðu: greinum um uppeldismál (á ég þar við það orð í þeirri v.íðu merk.ingu, þ. e. a. s. allt sem snertir aðbúð barna), húsnæð- is- og skólamál og margt fl. — Já, ég verð að játa það, að kvennablöðin, sem hér .eru gefin út, eru furðulega fátæk- leg. Konurnar temja sér svo htið að skrifa, og þess vegna vex þeim það í augum urn léið og mörgum þeirra hefur veriö innprentað, að það sæmi- í rauninni alls ekki að vera með skriffinnsku og sletti- rekuskap. En svo er vitað mál, að víða eru til gáfaðar og skáld- mæh.ar konur, og það er á- berandi, hvað konur skrifa mildum mun skemmtilegri sendibréf en karlar. Mér dett- ur oft í hug I þessu sambandi Framhald á 9. síðu. — Á hvað lagðir þú helzt áherzlu ? — Bara ailt. — Eiginlega það, að hafa þetta sem fjöl- breyttast, því maður heyrði eiginlega aldrei múkk frá lesendunum. Þess vegna var það alerfiðast að finna, hvað maður átti að hafa. Vita, hvað fólkið vildi lesa. — Fékkstu aldrei bréf frá lesendum? — Jú, einu sinni fékk ég bréf frá karlmanni, sem lét ekki nafns síns getið, en hann skrifaði mér um hreinleik eða þó. öllu fremur óhrein- leilt ísienzku stúiknanna. — Það var í sambandi við það, að sagt var um íslenzkar stúlk ur úti í Ameríku, að þær færu vfirleitt ekki óreyndar út í hjónabandið, og saklaus brúður væri hér varla til. — Maður þessi sagði einmitt þetta sama og kvartaði sáran undan óstaðfestu íslenzkra stúlkna. Hann hefur kannski sjálfur yerið óhamingjusamur- í hjónabandinu og ekki kynrizt saklausri stúlku. «- En hvað sagði hann urm siðferði karlmaunanna? Frarnhald á 9. síðu. Viðtöl við ritstjóra kvennasíðna Alþýðublaðs- ins. — Sú-fjFsta skrifaði kvennaþáttinn fyrir. rétt- nm 20 áruni.

x

Alþýðublaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.