Alþýðublaðið - 12.11.1959, Blaðsíða 6

Börnin
Á ÞINGI hjúkrunarkvenna-
i félagsins sænska fyrir
skommu kom það í Ijós, áð
46 hjukrunarkonur vorU á
þeirri skoðun, áð það bæri
að leggja mæðurnar inn á
sjúkrahús ásamt með börn-
unum, þar eð með því móti
yrðu börnin fyrr frísk aft-
ur.
legt af foreldrunum að
segja hjúkrunarkonunum
frá sérstökum venjum barns
ins, hvað það ef til vill er
sérstaklega hrætt við, og
hvaða leikföngum það hefur
mést eftirlæti á.
Þegar leggja skal barn á
spítala til uppskurðar á móð
irin (eða foreldrarnir) —
helzt að undirbúa barnið
undir það, sem á að gerast.
Það er einnig, að áliti hjúkr
unarkvennanna, skynsam-
Því miður eru oft ekki á-
stæður til þess að unnt sé að
. leggja móðurina inn á sþít-
ala ásamt með sjúku barni
sínu, en barnahjúkrunarkon
urnar létu í ljósi þá von, að
mál þetta yrði tekið til ræki
legrar athugunar, þegar
barnasjúkrahús væru byggð
í framíðinni. Það kom einn-
ig glöggt í Ijós á þinginu,
að meiri hluti hjúkrunar-
kvennanna var fylgjandi
Þ.ví að rýmilegri heimsókn-
artími væri æskilegur, þaiin
TIZKA JV
JL. VIÐ HÖFUM hler-
að það frá París, að
nú sé þar komið á mark
aðinn ilmvatn, sem heit
ir calypso. Það samein-
ar að sögn hið létta og
fríska, hið blíða og dul-
arfulla. — Ekki ónýtt
að eignast það . . .
^ HAFIÐ þið heyrt
um eða reynt krep-
nylonskíðabuxurnar, -
sem nú fást hér í bæn-
um, að því er við vitum
t d. í Gimli. Þessar bux
ur eiga að vera furðu
góðar og „sitja“ vel, —
eru líklega jafnvel nógu
þröngar fyrir þær, sem
halda með þröngum slð
buxum og sótrri peysu
eins og lengi hefur ver-
ið í tízku. — Annað er
það, að það er betra að
vera ekki mörgum kíló-
,um þyng'ri en vera á og
eklci margar fullorðnar
konur gætu af þeim or-
sökum gengið í þessum
buxum og stórri peysu
eins og áður er sagt, eru
sagðar endingagóðar og
fallegar. — Okkur
datt í hug að minnast á
þetta vegna myndar, —•
sem við sáum í norsku
blaði af stúlku í siikum
buxum. Við þær var
hún í peysu, sem þeir
kalla „íslandspeysu“, -
en sem við hér kötlum
grænlenzka peysu. —
Og „þetta er búningur-
inn í vetrarsnjónum",
sögðu þeir.
HÁRIÐ er tízku-
hatturinn, — segja
sumir, að sé boðorðið
1959. Um daginn, heyrð
um við annars staðar
Alveg sammála! Mamma
líka . . .
„Að hárið er hattur
ársins, sjáum við á
myndum af þekktum
persónum nú í ár. Rock
efeller-konunum, frú
Nixon, Ingrid Bergman
. . . það sama sést alls
staðar . . . það sem gild-
ir er falleg hárgreiðsla
og hattleysi.
Með öðrum orðum: í
ár er mikilvægara að
hafa tízkulegan og
glæstan hnakka, háa
hnakkalínu árgerð 1959
— heldur en kaupa sér
nýjan kjój Við verðum
að gera okkur grein fyr
ÞANNIG eru skórnir,
sem hin velklæddi, —
ungi maður skal ganga
í á komandi vori, vorið
1960. Skór þessir voru á
skósýningu, sem nýlega
var haldin í Bretlandi,
en þar var sýnd tízka
næsta árs.
Hér er stælt hið ít-
alska skólag, en undir-
strikað kröftuglega og
þannig horfið að nokk-
ru leyti til tízkunnar
eins og hún var á • 14.
öld.
Mörgum hefur þótt
nóg um hinar mjóu, —
löngu tær ítölsku
skónna, en hér sannast
hið fornkveðna, „að
sjaldan er sá betri, sem
eftir hermir“.
ig að foreldrarnir mættu
koma hvenær, sem þeir
hefðu tækifæri til, en þeir
dveldust þá styttri stund í
hvert sinn, — í stað lengri
en strjálli heimsóknarleyfa
eins og nú tíðkast.
frá, að loðháttar væru
það. eina, sem sómandi
væri að láta sjá sig með,
þannig, að betra virðist
að trúa varlega öllu,
sem maður hteyrir.
Hvað um það — síð-
ara boðorðið er a. m. k.
ódýrara í framkvæmd
— eða ætli það? Hár-
greiðslur vetrarins virð
ast þess útlits, að það sé
ekki hverjum klaufa
gefið að gera það sjálf-
ur.
ir því, að hvað, sem við
höfum hengt utan á okk
uf, virðist það ljótt og
gamaldags, ef við göng-
um með innvafinn hár-
topp fram á ennið, —
skiptingu eða flatan
hnakka. — Nýja línan
í hárgreiðslunni er á-
kveðin: Hnakkinn á að
vera hár og hárið mik-
ið að aftan, „nýr vanga-
svipur“.
Þannig hljóða boðorð
in, — og við eigum all-
margar myndir af nýj-
asta ,,stæl“, sem við
vonumst til að geta birt
næsta fimmtudag. Þang
að til er ykkur óhætt sö
láta hárið vaxa!
•>
S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Þessi „litli svarti“
kjóll er frá tízkuhúsi Di-
ors og er hátízka vetrar-
ins 1959—1960. — Hann
er þó varla til að grípa til
nema á kvöldin í betri
boð. Aðalefnið er svart
„crép“, en ,,yfirpilsið“
virðist úr atlassilki eða
öðru þykku, glansandi
efni. Takið eftir því að
stúlkan er í sokkum með
saum.
ÞETTA hreyfanlega heim
ili vakti gífurlega athygli á
sýningu í Lont
skömmu. Þetía hi
ið aftan í bíl og
keyrt af stað. Þ:
Housemaster og ei
arhitað. í því er st
fjögurra rúma
bergi Gefur það í
nýtízku íbúð.
„HVAÐ það var yndisleg
mynd, sem þið prentuðuð
um daginn af Margréti
prinsessu. Hin kyrrláta feg-
urð í svip hennar sannfærir
mig um, að við þurfum ekki
að harma að hún er enn
ógift.
Húsráð
Hún hefur augsýnilega
fundið sálarfrið í trúnni og
tónlistinni — frið, sem
flesta skortir í hringiðu
hjónabandsins“. (Bréf til
brezks blaðs).
^ ÞVOIÐ vaxdi
úr mjólk en
vatni og sápu. Sé
an nuddaður með
eggjahvítu, verðu
eins og nýr.
FANGAR
FRUMSKÓGARINS
STARFSFÓLKIÐ heilsar
geimförunum hjartanlega.
En undrun fólksins verður
mikil, þegar það sér, að í
stað Gastons er í ferð með
þeim lítill negrastrákur. —
Duval prófessor segir nú ná-
kvæmlega frá því, sem
gerzt hafði, og gremju sinni
yfir svikum Gasto
hann ekki að leyi
bætir hann við, j,h
þó ekki eyðilagðar
leiðangurs okkar. i
0 12. nóv. 1959
Alþýðublaðið