Skírnir - 01.01.1860, Side 14

16
FRÉTTIR.
DaniuörK.
nýju; enda hafa Bændavinir jafnnn fengife 01B fyrir, og þa& eigi án
saka, a?) þeir væri helzti smátækir, þá er um launabætr embættis-
manna væri aí) ræha. Nú varí) hinn mesti flokkadráttr og blaSa-
stormr. Prófessóra megin var (lDagblaí)ih” fremst í flokki, en ráia-
neytis megin var nú sjálfsagt blab Bændavina ltMorgunpóstrinn” og
tlBerlíngatí?)indin”, sem jafnan eru stjórnarinnar megin; en þa?) sem
þó mest kva?) a?>, þa?) var ttFöferlandife”, sem hélt taum stjórnarinnar,
me?) hæg?) afe vísu, en meb hyggindum miklum og fullum þéttíngi.
Dagbla?)i?) spar?)i enga a?findni gegn stjórninni og rá?)gjöfunum; en
mefe því a?i þa? var eigi einhlítt, þá var þa? jafnan vibkvæhib, a?
Berlíngr, sá er fyrr er getiö, og kona konúngs, heflbi steypt hinu
fyrra rábaneyti og skapab hi? nýja. Hér var eldskveykjuefni?.
Mönnum var illa til Berlíngs, eigi svo mjög fyrir þaö er hann haf&i
gjört, heldr sakir þess er hanu naut svo mikillar vináttu af konúngi,
og vi? konuna var þeimgramt í ge?i, af því hún var ábr svo lág, en
var nú or?in svo há; og þó menn gæti eigi sagt, afe hún heffei>
ráfeife konúngi nokkru sinni til þess, er verr gegndi, þá þóttust menn
vita, afe hún réfe miklu og eigi vel. Skríllinn hélt, afe henni væri
um afe kenna atvinnuleysi?) og peníngaskortinn, því hún drægi of
fjár út úr landinu; þeir sem létust sakna mest Friferiksborgar,
þóttust vita, afe hún mundi á einhvern hátt valdife hafa eldsbrunan-
um. Múgrinn trúfei því, afe allar óheillir mundi afhenni standa, líkt
og menn trúfeu í fornöld um konúnga sína. En hinir vitrari einir
vissu, afe þótt konúngr heffei getafe fengife sér veglegra kvonfang,
þá var þó fremr á hitt afe líta, afe hún var honum ómissandi, þau
voru óafeskiljanleg, og færi hún frá honum, þá færi hann og frá
líka. þetta vissu og smnir af mótstöfeumönnum stjórnarinnar full-
vel, er þeir æstu borgarskrílinn upp í móti stjórn sinni, og þafe
verfer eigi varife, afe svo virfeist sem nokkrir hafi jafnvel ætlafe sér afe
koma konúngi frá völdum, en setja Kristján konúngsefni í hásætife.
Dagblafeife tók afe hæla Kristjáni á hvert reipi, og í öferu blafei (í
Auglýsíngatífeindunum nýju) hittust þau orfe: tlKonúngr leggi nifer
völdin”, og var þar af auferáfeife, afe mótstöfeumenn stjórnarinnar skyldi
eigi létta fyrr atsókninni, en þeir tæki konúng af ríki. þá er hér
var komife sögunni í blöfeunum, höffeu orfeife ýms uppþot í bænum.
Skríllinn gjörfeist órór vife sögur og áeggjan mótstöfeublafeanna, þyrpt-