Skírnir - 01.01.1860, Qupperneq 118

120
FRÉTTIK.
Austrheiinr
Frá
Austrheimi.
I fyrra sömdu Englar og Frakkar fri& vib Kínverja og gjörbu
vift þá verzlunarsamníng mikinn; skyldi samníngr þessi stabfestr
með undirskript allra málsabila í Pekíng 27. júní 1859 í sí&asta
lagi. Englar og Frakkar sendu því gjörbarmenn sína þetta sumar
til Kína, ab undirskrifa gjörnínginn ab þeirra húlfu; gjörÖarmabr
Engla hét Brúsi, en Búrbúlon gjörfearmabr Frakka. Gjörbarmenn
héldu til Sjanghæ borgar og ætlubu þaban til Pekíngar, var þeim
þá sagt, ab tekib yrbi á móti þeim vib Peiármynni (Pei Ho ebr
Pay ho, ho á, elfr), ])ví þar væri mabr til taks af hendi keisar-
ans. Nú léttu gjörbarmenn eigi fyrr ferbinni en þeir komu ab
Peiárósum í Peskilsfirbi, en fjörbr sá gengr inn úr Sílaflóa (Tschi Li);
þar mættu þeir höfubsmanni Kínverja, er Hangr hét, og höfbu tal
af honum. Hangr var mjúkr í máli en ógreibr í svörum, bab
hann gjörbarmenn bíba sendimanns síns, er von brábara koma
mundi frá Pekíng. Gjörbarmenn grunabi nú ab svik mundi undir
búa seinlæti þessu, mundi leikrinn til þess gjörr, ab láta þá daga
uppi og eigi ná til Pekíngar í eindaga réttan, kvábust því gjörbar-
menn ekki erindi vib hann eiga, heldr ab eins vib keisarann í
Pekíng. Gjörbarmenn lögbu nú skipum sínum upp í ána; voru í
för þeirra herskip nokkur og skotbátar, stýrbi Hópi skipalibsfor-
íngi flotanum. Ain var stikub og vöfbust menn í því lengi dags
ab fá brott færb stikin, héldu þeir síban upp eptir ánni þangab
sem kastalarnir voru vib hana; en er þeir lögbu fram um kast-
alana, þá gjöra landsmenn harba skothríb ab þeim, og var sú miklu
meiri en hib fyrra sumarib. Bandatnenn tóku fast í móti, þeir
skutu og her á land, er sækja skyldi vígin landmegin; en kast-
alamenn snérust fast í móti, og gjörbu ab þeim skothríb svo
mikla, ab hinir urbu frá ab hverfa vib svo búib. Nú gjörbist
mannfall mikib á skipunum, svo ab bandamenn sáu eigi annan
vænni en frá ab hverfa; voru þá 464 menn sárir og fallnir af
Englum, en 4 af Frökkum, enda voru þeir fáir og eigi nema 60,
þeir er verib höfbu í landgöngunni. þab ætla menn, ab Kínverjar
hafi eigi verib hér einir um hituna, heldr hafi þeir notib annara