Ármann á Alþingi - 01.01.1831, Blaðsíða 82

82
<it>, ef?ab fíá effijforti. SWetttt t>ita t«mi til úb
ittetttt í fér líftntt ttm Iáng<m tltttft
á ftánggrattt me|f matar/ og er fré Æbi mtmr á
ftoab falib er bdíttra emt fiab. 3 £nglanöt er
féíag noffurt/ fem ftefir fann tilgang ab fýna boab
beiíttœmt ftaí> jé ab lifa af jarbaráoertum einum/
limir pefé bafa bunbib fiab foarbegum albrei ab
net;ta annaré entt jarbaráuajrta, og foo oerbr
boerr ab géra fern imt fémr í féíagib; fttfjaff
memt fjá/ ab peir fem í peféu féíagi ertt, oerbi
beiífubetri og lánglífari enn abrir memt eptir tif«
teltt. 2lf íeféu rab eg, á mebaí aitnaré, ab mentt
munbu géta Ijalbib í fér líftitu um lánga tíma
á einfemlu fálmeti, eba £á mejf matar. S<r|fir
purfa lífa ab íifa á poí einfemlu, $oí fíejfir b<tf<»
bálítib af mjóíf, og fieféauf froppa menn um
beiniit á jfépnum ffnum fprjfa og annab árib.
Cþjððólfr. ©it fegar fiab er búib, ía er pá
effi annab tií emt fálib.
iSánöafon, fþab er fatt, en $á jfáttar
webráttan optají ttcsr aptr, og géta ntenn íá fengs
ib aUéfonar garba áoepti, jarbepli, tuepur og ráur,
og margir bafa ftalbib eptir fáeiuum jfépnum.
Cþiábólfr. 9fei, nú jfeifar fiér 25ánö«fon!
pegar oebráttan batnar, fá eru barbinbin á enba.
^ánöafon. ®g l;elb ab pér jfeifi fjálfunt,
fþjáöátfc minnt Cþegar fprjta og attnab ^arbinb*