Alþýðublaðið - 31.12.1959, Blaðsíða 8

ÞAÐ vakti nokkra eftir-
tekt o-g meðaumkun hjá
landsmönnum, þegar erlend
ir stúdentar, sem hérlendis
dvelja, sögðu í útvarpið fyr-
ir jólin, að það mundu verða
dauf jól hjá þeim í þetta
sinn, ekki einasta burtu frá
öllum ættingjum og vinum,
heldur einnig í landi þess
fólks, sem ekkert hirti um,
hvort þeir væru lifandi eða
dauðir og hina rómuðu ís-
lenzku gestrisni hefðu þeir
alls ekki orðið varir við.
Vegna þessa yfirlýsta jóla
kvíða útlendinganna leitaði
fréttamaður Opnunnar á
fund nokkurra erlendra
stúdenta, sem hér dvöldust
yfir jólin, og spyrði frétta
af högum þeirra. Því miður
náðist ekkj til þeirra, sem
verst báru sig fyrir jólin,
voru þeir ekki viðlátnir,. —
og einn meira að segja kom
inn alla leið heim til sín.
ÞÓTT JÓLIN VÆRU
FJÓRTÁN DAGA
Inger Idsóe er norsk að
uppruna. Hún hefur dvalizt
hér í fimm vetur og stundar
nám í læknisfræði. Sækist
henni námið mjög vel að því
er kunnugir segja, en sjáif
er hún ákaflega hlédræg og
vill sem minnst segja um
sjálfa sig bæði hvað varðar
nám og annað.
— Hvernig hefur þér lið-
ið yfir jólin, Inger?
— Alveg yndislega. Ég
var alltaf í boðum á hverju
kvöldi. Maður er næstum
fegin að jólin eru ekki
meiri, því ekkert verður úr
því, sem ætti að lesa. — En
þótt jólin væru fjórtán dag-
ar, þá gæti ég farið út á
hverjum degi.
— Hefur þér aldrei leiðst
hérna?
— Aldrei, — aldrei nokk-
urn skapaðan hlut. Hér hef
ég alltaf haft það svo gott,
svo mikið af kunningjum og
aldrei einmana.
— Hvað ertu komin langt
í náminu?
— Ég er búin með fyrsta
hluta og ætla í miðhluta-
prófið núna í janúar.
— Finnst þér ekki lækn-
isfræðin erfið?
— Nei, nei. Mér finnst
hún ekkert erfið. Ég hef
bara mikinn áhuga svo
gengur það . . .
— Hvernig datt þér í hug
að fara hingað?
— Ja, ég ætlaði í rauninni
fyrst til Þýzkalands, en svo
komst ég að því, að læknis-
próf þaðan eru ekki tekin
gild heima í Noregi. Svo sá
ég, að ísland var eitt meðal
þeírra landa, þar sem hægt
var að læra læknisfræði og
Þeim leið ekkert illa yf ir jóli
- að því er þau segja sjálf
taka próf, sem talið væri
gott og gilt, svo ég skrifaði
bara hingað — og allt í lagi,
ég gat bara komið. . . .
— Hvernig gekk að kom-
ast inn í málið?
Inger Idsöe.
— Æ, ekki minnast á mál-
ið, ... ég er nú dálítið út
úr því ennþá. Ég er engin
málamanneskja. Svo hef ég
heldur ekki svo sérstaklega
þurft á því að halda í Iækn-
isfræðinni, þar eru bækurn-
ar ekki á íslenzku. — Ég
hefði samt viljað læra málið
betur. Ég skil næstum allt,
en mér finnst erfiðara að
tala. Ég skildi auðvitað ekki
neitt fyrst en það er svo
gott með íslendingana, þeir
skilja norsku flestir þeirra,
svo allt hefur gengið vel. . . .
— Þú talar nú samt betur
en margir útlendingar, sem
dvalizt hafa liérlendis eins
Iengi og lengur en þú. . . .
Hefurðu alltaf búið hér á
Nýja Garði?
— Nei, fyrstu tvö árin
bjó ég hjá eldri hjónum. Þau
hafa alltaf síðan verið mér
svo góð, og þau bjóða mér
alltaf að vera hjá sér á að-
fangadagskvöldið. En það er
gott hér líka að búa.
—Gætirðu hugsað þér að
setjast hérna að?
— Nei, ég hef aldrei hugs
að mér það. Ég á alla
kunningjana og skyldfólkið
heima, en ég ætla að koma
hingað í heimsókn, oft. Mér
hefur alltaf fundizt hér svo
indælt, — mér'finnst ísland
hafa gefið mér svo mikið.
KRISTUR FÆDDIST VÍST
— OG DÓ!
Tveir rússneskir stúdent-
ar búa á Nýja Garði. Þeir
heita Vladimír Frolov og
Albert Smolkov — báðir
leggja stund á íslenzku.
— Hvernig datt ykkur í
hug að koma hingað?
—Mjög einfalt, — stúd-
entaskipti.
—Hvers vegna hrepptuð
þið boðið?
— Það vitum við ekki.
Sjálfsagt af því, að vitað
var, að við höfðum kynnt
okkur íslenzkar bókmennt-
ir meir en aðrir, auk þess
vorum við með þeim eldri í
skólanum.
— Haldið þið, að fleiri
hefðu haft áhuga á því að
koma hingað eða þetta hafi
verið fært í tal við fleiri
stúdenta en yltkur?
— Það veit ég ekki, sagði
Vladimír Frolov, við spurð-
um þá ekki. *
— Haldið þið, að almenn-
ingur í Rússlandi hafi eitt-
hvað heyrt um ísland?
— Heyrt? (Þeir ypptu öxl
um.) Hann hefur lesið um
það í landafræði. Auk þess
eru tveir eða þrír prófessor-
ar í íslenzku til í RúsSlandi,
og auðvitað er unnt að
leggja stund á íslenzku við
þá háskóla þar sem þeir
kenna.
— Hvaða not haldið þið,
að þið getið haft af íslenzku-
náminu?
— Margs konar, svaraði
Vladimír Frolov.
— Finnst ykkur islenzkan
ekki erfið?
— Jú, mjög erfið.
—■ Hvað var ykkur sagt
um ísland, áður en þið fór-
uð hingað?
—- Ekkert, — enda hafa
þeir, sem töluðu við okkur
Oiin^iniiiiiiiiiiiiiiiHiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiifiL
1 Viðtöl við fjóra út- i
| Iendinga: - — norska 1
= stúlku, tvo Rússa og s
= Finna. 1
Tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiikiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiil
sjálfsagt vitað minna um
landið en við.
★
— Hvað viljið þið segja
um jólin? Hvað um jólin í
Rússlandi?
— Það eru engin jól í
Rússlandi nú. Ef til vill má
segja, að við höldum nokk-
urs konar jól um áramótin.
— Nokkurs konar jól! —
Jólin eru fæðingarhátíð
Jesú Krists — annaðhvort
eru það jól eða ekki jól. . . .
— Við minnumst auðvit-
að ekkert á hann.
— Eru engir, sem halda
jól í Rússlandi, lík þeim,
sem við höldum? Það er
ekkert frí gefið, er það?
— Ríki og kirkja eru að-
skilin, þess vegna er auð-
vitað ekkert frí gefið, en
hverjum er í sjálfsvald sett,
hvort hann heldur einhverja
hátíð á aðfangadagskvöld,
hann getur haft ljósadýrð og
steik, en svo þarf auðvitað
að vinna daginn eftir. Ann-
ars mun mjög sjaldgæft nú
orðið að finna fólk í borgun-
um, sem heldur enn svona
jól. Það mundí einna helzt x
þorpum og upp til sveita.
Þetta sagði Albert Smol-
kov.
— Ef gamla fólkið hefur
góðar kræsingar slæst unga
lolkið kannski í hópinn með
því, sagði Vladimír Frolov.
— Hvað um kirkjuferðir?
— Já, sumt af þessu
gamla fólki fer kannski í
kirkju, — unga íólkið £er
ekki í kirkjuna, það borðar
bara steikina. — Og eins og
við sögðum áðan, borgarbú-
ar eru auðvitað fæstir trú-
aðir, þetta helzt bara við í
fámenni upp til sveita.
— Heyra rússnesk börn
ékkert um guð og Krist?
Læra engar bænir?
—- Nei, auðvitað ekki. Ja,
heyr.a? Við eigum enn í mál-
inu orð yfir guð, og þau eru
stundum sögð, en þau
hljóma ekki lengur — á
sama hátt og þau merkja.
—- Það eru engar biblíusög-
ur kenndar í skólanum . . .
ekkert minnzt á neitt slíkt.
Auðvitað ekki kenndir held
ur neinir sálmar um guð og
Krist.
— Tala ÞÚ um þetta,
sagði Vladimír Frolov við
Albert Smolkov, ég þekki
ekki þessa trúarsiði né trú-
arbrögð.
— Ég veit nú raunar ekki
meira um Krist en að hann
fæddist ■— og dó víst, sagði
Vladimír Frolov og Albert Smolkov með enskri vinkonu, sem stundaði ásamt þeim
nám við H. I. í fyrra.
Albert Smolkov 0|
öxlum.
— Gætuð þið hugs
ur ykkur að setjast !
—Nei, alls ekki
Vladimír Frolov.
— Og hvers vegn;
— Ég mundi sakn
anna, grassins, alls þ(
er heirna og hér ekl
— Hvað hafið þi
hér lengi?
— Þetta er annar
inn.
Iíai A. Saanil
— Haldið þið, ai
búast við ykkur aftu:
sókn hingað?
— Ef til vill.
— En þú, Alber'
kov, gætir þú hugsac
setjast hér að?
— Já, kannski,
skylda mín, konan o
in væru hérna líka.
venst öllu — líka t
ólíkt er því, sem áð
ALDREI SUMAR -
ALDREI VETUR
Ka; A. Saanila hé
eins verið hér í 1V2
talar íslenzku reiprt
og með furðulitlum
Hann verður meira e
dálítið móðgaður o;
andi á svipinn, þeg£
er spurður, hvort har
Íslenzkuna ekkj alve
— Jú, sko alvej
hann.
—Hvernig líður í
jólin?
— A’veg prýðiIegE
hvað ég er rétt að þ’
inn að springa af hai
áti og öllum þessun
ingum.
— Þér hefur ekker
—Leiðst? Nei, é,
marga kunningja
orðið.
— Eru það landa
Finnar?
— Nei, ég reyni
forðast Finnana. Hi
ég kominn til að
0 — 31. des. 1959 — Alþýðublaðið
ft y i; r liófji.tii:'