Ný félagsrit - 01.01.1848, Blaðsíða 9

XIII
arlegt einsog þab mátti í fyrsta áliti viröast lítil-
vægt, svipti honuni burt skömmu síSar. Öndverfe-
lega í December mánuði stób Ijós á borbi fyrir
framan hvílu hans um morgun um fótaferfiar tíma;
borSifi valt um koll, en ljósif) náfii til rúmtjaldsins
og funafii þaf> upp í einu vetfángi; hann stökk þá
upp, því nær alls nakinn, nr rúminu, reif tjaldif)
ofan og gat slökkt eldinn, en skammhrenndist svo
vib þa&, bæ&i á höndum og fótum, at> hann lagfist
jafnskjútt rúmfastur og reis eigi á fætur si&an, lá
hann í sárum rúmar 8 vikur og skiptust landar
hans til af> vaka lijá lionum, því kona hans varfi
lfcttari um þaf> skeifi. Kraptar líkamans þverru&u
dag af degi og voru öldúngis þorrnir þegar liann
andabist; voru þá hendurnar orfinar heilar og annar
fóturinn, en annar ekki. Sálin hélt samt fjöri sínu
og kröptum óskertum fram í andlátif). Ilann and-
a&ist 9. Febr. 1833*); Rask anda&ist um haustib
áfiui, mána&artíma fyrr enn Baldvin tók daufamein
sitt. þeirra er minnzt beggja í Skírni um voriö
eptii.
Baldvin lét eptir sig ekkju og tvö börn: son
tvævetran, sem Einar hét, og dúttur tveggja vikna,
sem var skírf) á greptrunardag hans og köllufi
Baldvina; hún anda&ist rúmlega ársgömul, en
sonur hans lifir enn, af) því er vér glöggvast
vitum. Svo var Baldvin vinsæll og vel metinn af
mörgnm, aö margir af kennurum háskólans og
") Sfcirnir 1833. l>ls. 67.