Þjóðólfur - 22.11.1848, Blaðsíða 5

Þjóðólfur - 22.11.1848, Blaðsíða 5
9 iniðjum (lalnum, svo frá engum bæ i allri sveitinni yrði lengra, en góð meðalkirkjuleið að Undirfelli, og yfir engar torfærur að sækja að Undirfelli, fremur en að Grimstungu; jeg skýrði frá því, að í Undirfellssókn væru 18 bæir, að meðtöldu prestssetrinu, og nálægt 190 manus, en í Grímstungusókn 12 bæir, með prestssetrinu, (jeg'taldi |>á ekki nvbýlið Haukagilssel) og bjerttm 130 inanns, svo ef báðar sóknirnar yrðu gjörðar að eiim prestii- kalli, |>á yrðu í því 30 bæir og eittbvað 320 manirs, og mætti f>að ekki lieita of stór sókn i jafnþjettbýlli sveit, og Vatnsdalurinn váeri; þá bætti jeg við þessum orðmn: „og yrðu þó bæirnir, ef til vill, ekki íleiri, en 28; því væru bratið þessi lögð saman, þá sýndist vel fallið, að 2 bæirnir, sem norðast liggja í Undirfellssókn, Bjarnastaðir og Mársstaðir, yrðu lagðir til jþingeyrakl. sóknar; því að Jingeyrakirkju ættu þeir bæði skemmri og betri veg, ien að Undirfellskirkju; en liing- að til lieíur ekki inátt gjöra þessa breytingu, vegna fátæktar Undirfellsbrauðs*. Síðar í brjefinu gjörði jeg grein fyrir tekjum Umlir- fells og Grímstungu brauða; liafði jeg fyrir mjer bæði brauðalýsingarnarí jarðatalsb. John- sens, og skýrslu prestanna um tekjurnar á yfirstandandi tíma. Eptir þessu gat mjer ekki reiknazt betur, en að tekjur beggja brauð- anna til sanians, aö öllu tiltöldu, yrðu lijer um bil 247 rlwi. 56 sk. virði, fyrir utan bújörð- ina Undirfell, sem jeg bafði í huga að verða mundi prestssetrið; og taldi jeg j>etta að visu mikið viðunanlegt, en þó ekki of gott brauð banda duglegum presti, „enda mætti, ef svo sýndist, verja nokkru af tekjum Grimstungu brauðs, til að útvega eptirgjaldslausa bújörð prestinum í Jíngeyrakl. brauði, sem er hið eina brauð bjer í sýslu, er ekki á eptirgjalds- lausa bújörð lianda presti sínum“. ininn var heiÖríknr op; sjórinn kyrr, en þó skreið skipið liæði nijúkt og drjúgt. Á skipinu voru alls 132 menn af ölluin stjettuni, á öllum alilri, og af ýnisuni þjóðum. t’orn menn á gangi frain og aptur uppi á þiljunum, og voru iiinir kátustu. Gufuskip þetta liafði oplar en hunilrað sinnum áður farið á milli Pjeturs- Lorgar og Lyliekk, og aldrei hlckkzt neitt á. Menn kviðu og ekki neinu í þetta sinn, heldur hrósuðu happi, er þeir fóru fram hjá hiniim skipunum, scm voru að 30. dag nóvemberm. 1847 fjekk jeg brjef frá biskupinum, dagsett 12. dag októ- bertn. næst á uiidan. I því brjefi óskaði hann, að jeg, ásamt sýslumanni, bæri þetta mál undir álit skynsamra manna í Grimstungu og Undirfells sóknum, og einkum að leitað væri atkvæðis þeirra um, livort önnurlivor kirkjan mætti ekki vel af leggjast, og livor þá. Jiessu gat ekki orðið koniið við, fyr en 24. dag janúarm. þ. á.; en jeg gjörði mjer samt að skylilu, að láta ýmsa menn, sem til min komu úr \ atnsdaliium, vita hvað í áformi væri, og tala við þá um málefnið; þótti mjer þeir taka því alllíklega. En þegar leið að fundinum, fór það að berast í fregnum, að verið væri að búa til samtök í Grimstungu- sókn, að mæla á móti allri breytingu frá þvi, sem verið liefði; fundardagurinn sýndi, að eitthvað niundi liafa verið hæft í þessu; því |>á koin það upp, að ílestir úr Grimstungu- sókn mæltu fast á móti sameiningunni, og báru það fyrir, Bað þeim yröi gjört ertíðara fyrir í öllu því, er þeir þyrftu til prests að sækja“. En þegar búið var að sýna þeim frain á, hve ástæðulaus þessi viðbára væri, þá var lika áslæðum þeirra lokið. Undirfells- sóknar búeudur tókumálinuapturániótiskyn- sainlega og mannúðlega, nema einir 2, og lýstu því ytír, aö þeir gæfu meðánægju sam- þykki sitt til sanieiningar brauðanna, og færðu það til, að kjör prestsins yrðu þá við- unanlegrif og kirkjan mundi verða betur og rækilegar sótt, þegar messað væri annanhvoru lielgan dag, og þjónustugjörðin þess vegna heiðurlegri. En jafnframt „óskuðu bænd- urnir á 4 bæjum norðast í Uiidirfellssókn, að mega heldur sækja kirkju út að iþingeyrum, en að Undirfelli, ef að sameining brauðanna kæmist á, sjer i lagi vegna torfæru vegarins yfir þær svo kölluðu IIvainnisurðir“. riða til og frá af undirsjániim, en koimist ekkert ú- leiðis fyrir hyrleysi. J>ar máttu lika skipverjar húast við að vera í Iiali svo og svo margar vikur. og hvílíka hrakninga gátu þeir ekki fengið á þeim tíma. Enda sáust þar á þiljuin uppi einstöku ferðamenn daprir í hragði, allteins og þcir kviðu illuni aðbúnaði og langri útivisL Á gufuskipinu þar á móti voru allir glaðir í bragði og skrautlega búnir. llvervelna voru allir hluí- ir, sem menn vildu bendinni til rjetta. Skorti þar

x

Þjóðólfur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðólfur
https://timarit.is/publication/72

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.