Þjóðólfur - 22.11.1848, Side 6

io
Jegar svona stóð á, gat jeg með engu
móti breytt áliti |)ví, er jeg liafði áður látið í
ljósi, og sem sýsluinaðurinn aðliylltist lika;
samt lögðum við það til, að báðar kirkjurnar
niættu standa, eins og verið liefði.
Jeg ætla ekki að svo störldu að fara
fleiruin orðum uin þetta mál; fiví jeg vona, að
það, sem komið er, nægi til að sýna, að jeg
lief alls ekki fylgt sameiningu Grímstungu og
Undirfells brauða með nokkurri ldutdrægni, og
að það er rangbermt, að jeg liafi gjört þaö
að viðauka, að 4 bæir úr Undirfellssókn yrðu
lagðir til Jiingeyrabrauðs; en þó fietta befði
nú verið satt, þá beld jeg, að ekki liefði verið
orsök, til að gjöra sjer far um að lýta mig
fyrir það, þegar nógar voru ástæður til, að
fara þess á leit; því jeg veit ekki beVtir, en
að skyldan bjóði mjer að fara fram hinu sanna
og rjetta, þegar jeg á að segja álitmitt, hvort
sem jeg er sjálfur viðriðimi eða ekki. Jað er
og auðvitað, að ekki sit jeg alla tíð að Jing-
eyrabrauði, og að jeg nyti þess skenimst, þó
hinir umtöluðu 4 bæir yrðu lagðir til Jþingeyra-
sóknar; jeg hefði aldrei tekið það í mál —
því síöur orðið til að stinga upþ á því — beflti
jeg ekki álitið það hagkvæmara fyrir þá, sem
eru á tjeðum bæjum, en þá tilliögun, sem
verið liefur. jþað er svo langt frá, að jeg liafi
gjört mjer far um að sæta þessu tækifæri til
að bæta fiingeyrabrauð, að jeg hef iniklu
fremur verið of varfærinn í því tilliti, og or-
sakaðist það af því, að jeg ætla^i að var-
ast, að baka nijer ámæli fyrir það, að jeg
bjeldi með sameiningu Vatnsdalsbrauðanna,
af því, að jeg ætlaði mjer að liafa sjálfur
gott af henni“. En hefði bjer verið annar
prestur en jeg, þá hefði jeg ekki hikað við,
að fara því örúgglega fram, að önnurhvor
Grimstungu - kirkjujörðin, Kot eða Kárdals-
tunga, eða jafnvel báðar, liefðu verið lagð-
rkki hina dýrustn og Ijiiffenguslu rjetti, eptir því sent
hver vildi hafa. Var nú horðað os; drnkkið, sunu-ið og
leikið, og öll skeniintnn við liöfð. Jiegar þannig fer fram
á skipum, þá er ekki furða, þó öllum þyki sjóferðir
ánaegjusamar, eins og sjófarendum þótli lika hjer.
Skipið skreið nú drjngiim, og sást eptir það hvít rák
á sjónum, og svarlur rcykjarmökkur í lopti. Formað-
urinnsagði, ef þeim byrjaði allt af svona vel, þá kæm-
ust þelr um hádegi næsta miðvikudag inn á Travarós
ar til iþingeyrabrauðs, og þeim siðan maka-
skipt fyrir Steinnes, svo það hefði getað orð-
ið að eptirgjaldslausu prestssetri; eða þá, ef
Grímstunga hefði átt að vera prestssetrið í
Vatnsdalnum, að Undirfelli hefð verið varið
til þessa. Sumir bafa jaftivel að fyrra bragði
vakið máls á því við mig, að það liefði ver-
ið rjett og sanngjarnt, að beiðast þessa, með
því jþingeyrabrauð hefði þá orðið álíka gott
og Vatnsdalsbrauðið. Ef einhverjum kynni að
þykja það ótrúlegt með tilliti til þess, hve
liátt Jingeyrabrauöið er metið i 6. ári „Nýrra
Felagsrita“, þá læt jeg þess getið, að sú
skýrsla er ekki áreiðanleg pþvi bæði er bú-
jörðin reiknuð presti til inntektar, sem ekki
er gjört á binum brauðunum, en presturinn
geldur eptir hana lijer um bil 45 rbd., ogsvo
er hins ekki heldur gætt, að helmingur af
prestsmötunni, sern á að vera 5 hndr. á lands-
vísu, er borgaðnr prestinuni í duggarasokk-
um, og er 1 lindr. í þeim venjulega ekki
meir en 10 rbda virði; en í „Fé!agsritunum“
befur hvert hundrað þeirra verið reiknað á
20rbd., eins og 1 lindr. i góÖiim og gildum
landaurum; er því J>i,1Seyrabrauð að þessu
leyti metið vafalaust 70 rbd. hærra, en vera
ætti, auk anriara sinærri yfirsjóna. Jeg skal
nú reyndar, hvað sjálfan mig snertir, vera
jafnánægður, hvort sem að verður af sam-
einingu Vatnsdalsbrauðanna eða ekki; en úr
því þetta er þannig komið til umtals, þá ætla
jeg að víkja vandanum af nijer, með því að
fela það nærgætnu áliti binna báu stiptsyfir-
valda, hvort ekki eigi vel við, að miðla 3>ing-
eyrabrauði frá Vatnsdalsbrauðiriu, samkvæmt
því, sem jeg bef hjer bent til, ef sameining-
unni verður baldið áfram, sem jeg get ekki
efast um, meðan Grímstungu sóknarbændur
bera ekki fram sannar og gildar ástæðurmóti
benni, og er það ekki orðið enn, svojegviti;
hjá Lybekk. Á sunniidaginn lögðu þeir út frá Pjet-
urshorg, og liöfðu ekið í snjó og frosti gegniun stræti
borgarinnar niður lil hafnarinnar; og nú áttu þeir þá
von á næsta miðvikudag að koinast í sólskinshlýind-
in og alia sæiu i hinni inndælu Lyhekksborg. Á þriðju-
daginn gjörðust menn næsta glaðir yfir horðum. Sátu
þar sainan rússneskir höfðingjar og tignir menn, er ætluðu
ylir til Englands, tii að vera við krýningu Victoriu
drottningar. Jiar töluðu menn á öllum tungmn norð-