Þjóðólfur - 27.01.1853, Blaðsíða 8

36
Afi sendar fyrirspurnir.
„Stjómarinnar*'■ btað, Nýu- Tíðindin Imfa
kent okkur livaö fallegtpað er og naiiðsynlegt, að setja
fram fyrirspurnir jafnvel iiin einstakleg mál, ank lieltlur
niii alinenn niál; f»ví viljiim við m'i mega spyrja:
1. Er það satt, aft þessi mikið lieiðrandi 0 <1 tl-
viti1 okkar i Beejarstjóniinni, kalli fulllrúana svo sjald-
an sem aldrei saman lil funda, og iiniraeðn iim það
sem starl'a þarf til gangs og sóma þessnin liöfuðstað
landsins? Er það salt, að lærst af því sem gjört er |
og ályklað af bæjarins sljórn, sé bókað í liæjarfiilllrii-
anna gjörðaliók, að fá sein engi liréf og skýrslur til
Láyfirvaldsins og annara finnisl i þessa liók innteikn-
nð? Við liöfum lieyrt ymislegar iniðnr rullmrgjandi
aögur uin þetta, og fleyri hsejarfulltriianna störf, en
vontiin að hetra sé, en frá er sngt. Einúngis viluni
við svo inikið, að lítið er gjört, og sunit'livað illa og
án natiðsynlegs eptirlils af hsejarins fulllrúa liáll'u, sem
gjört er. Jjetla lendir að ineslu á oddvitanuin full-
trúanna, og hans fundarlialdsleysi, sem enn þólt hann
sé lipur inaðitr og vel fallinn til að Vera allt i öllu,
hlýtur þó, eins og hveV manneskja, að fá nóg að starla,
og má ske vel mikið, um síðir. Við skorum því á
hans víst alþektu vandvirkni og samvizkusemi, að ef
liann, sein óneilanlega er niikluin og marghreyltum
'Cilihættissliirroiu — víst nú iim líina — hlaðinii, treyst-
ist ekki til að komast yfir að leysa svo vel og ræki-
Jega af liendi sín Oddvifastörf, setn vandvirkni lians
og skyldurækt krefur, og þörf hæjarins, — liann þá
leggi niður fulltrúastörfin. En eiiikuiu treysliim við
vorum heiðraða nya Byfógcta, að liann liali kröpt-
sigt og natiðsynlegl eptirlit ineð, að bæjarins stjórn og
störf taki mi lietri og farsælli stefnu licr eptiren liíng-
oð til.
2. J>vi lælur liæjarins fátækrastjórn standa
inni hjá lierra stiptamtmanni greifa voil Trampc
y>niGGjÁ ára tillag hans til þurfandi tnanna þessa
kaupSlaðar. á meðan hún, eða þá hæjarins stjórn, fær
hann til að skikka Ijárnám hjá öllliin þeim öðrniii stað-
arins lmiiui, riknm eins og 1 ika snauðum, sem ógoldin
eiga tillög þeirra tii þarfa bæjarins? Hefur sljórn fá-
tækra máiefnanna tekið þessa sjálfsagt sextiií rikisdali
fyrir iindanfarin Sárinnísína áætlun yfir þarfir snauðra
manna þetta yfirstandandi ár, og sem sagt er að ekki
nemi minna enn 600 rhd. í niðurjafnandi útsvörum á
slaðarins innhúa? Víð vitmn, að lögin leyfa stiptaml-
niönnuni vornni að ákveða sjálfir uppliæð sins árlega
sveitarútsvars, eins og lika hiskupi og amtiiiöiinuui
landsins; en lögin heimila ekki frekar þeiin en öðrnm,
að láta þetta þeirra lögskipaða tillag ógoldið eptir
velþóknan eða htlglmði. Enginn þeirra næst undan-
farandi stiptamtmanna, liefir gefið siniim fátækuni minna
en 20 rhd. í árlegt tiilag, þó minna hafi verið launaðir
en herra von Trampe er.
Nohkrir Reykjavikur innbúar.
r) Jústizráð og yfirdómari Th. Jónassen. Ábtn.'
— Góð or/ ábatasónn bólsakavp. f I. hl. íug-
ólfs hirtist oss auglýsing, 4. þ. m. frá „yfirstjóru
prentsmiðjunnar“, háyfirvöldununi, iiiu þá bóka-
sölu af liendi prentsiniðjiinnar, sem liver kaupandi
má kalla góða og áhatasama. í I. gr. segir, að for-
stödiimaðiirinn inegi veila gjaldfrest hverjum sem hon-
um lítist, til 31. des. ár livert, þvi þá eigi h a n n að
standa skil af andvirðinti. Jiessi grein áhrærir því
einganhgu forstöðunianninn og yfirstjórnina innbyrðis,
en alls ekki alþýðu, og er þvi lireint þýðíngarlaiis
fyrir liana, einkum fyrst að þarna, í 2. gr. segir aptur:
„og á öllu andvirði fyrir þær hækursem
seldar kunna að verða, að vcra lokið fyrir 34.
des. o. s. frv.“. J>ví annaðhvort eru þessi orð mark-
laus, þegar þau eru horin saman við 1. gr., ellegar
þau áliræra kaupenduriia, og lieita þeim ölluili
gjaldl'resti til árslokanna
Bókasalan sjálf, ejitir 2. gr. er þannig: „að hver
sá, sem katipir fyrir ItMI riid. og meira, fær, ef liann
katipir Sálmabók og Lærdómshók, 20 rhd. af
hverjuin 100 rbd.; en 25 rhd., ef liann kaupir hinaraðr-
ar bækur“. þetta er auðskilið. „En þeír sem kaupa
fyrir minna enn 100 rhd., ef þeir sækja, eða láta
sækja þær í prentsmiðjuna, fá að tiltölu, af
S á I ma - o g Lærdómshók 10 pCl o., (— liver eiií-
stök sálmabók, á prenlpappir, er þá »0 87 skild. og
livert einstakt Lærdómskver 22 sk.—) og hinum öðr-
iiiii hókuni 12.} rlícl.”. Eptir lierum orðum og
samaiihengi, getur enginn skilið þella á annaii'veg en
svo, að liver sá sem kaupir t. d. einar Kvöldvökur,
eða eitt H a 11 gr i m s k v er, eigi að fá £2} rbtl.
í kanphætiir, sjalfsagt útí hönii, ef liann borgar hók-
ina útí liönd. jþetla eru óneítanlega góð og ábatasöitt
hókakaup, og óliku hetri kjör fyrir kaupendiirna enn
preiitsmiðjiina.
V’ér vituui, að háylirvö.ldin og aðrir svara osss
allir mega þó skilja, að þetta Á ekki áð vera
ineiningin. En hvort stendur nær, að hayfirvöld-
in seinji auðskiljanlegar og vulálausar auglýsingar
fyrir alþýðu, eða að alþýða lesi þær og skilji í niál-
ið livað fjn'rri setu það er herum orðaliltækjiim þeirra,
og livað hii'ðulaiislega sem frá þeiin er gengið ?
Vér gætuni vel trúsð því, að þessi auglýsíug væri sam-
in í 8 k u gg a-h v e r I i uu, en ekki f Stiptaintshúsinu eða
Laugarnesi, og það er Ijærri oss «ð ætla, að háyfir-
vöidin haíl sjálf gengið svona frá lienni, þó liún nú
lendi a þeim, sem maklcgt er.
Hyorki háyfirvöldiu né nðrir nnmu geta varið, að
það er rétt og sanngjarnt, þó aíþýða œtlist til, að al-
mcnnnar auglýsingar þeirra, séu svo úr garði gerðar,
að þær séu ckki helberuin og almennum misskilnfngi
undirorpnar.
Hc/éT" Vér fréttum f gærkvöld, (nni það leyti 2. próf-
örk var lesin) að herraTrampe galt sitt 3. ára útsvar ígær,
Abyrgðarmaður: ,/ón Gnðmmidsson.
Prentaður f prentsmiðju íslands, hjá E, þórðarsyni.'