Þjóðólfur - 06.07.1853, Blaðsíða 7

115
°Sf tíjósar-sýshi1 haÍR ckki horft í, að leggja þær álögur á
«ina lítilfjörlega jörð, er þeir hala til umráða í sveitinni,
sem hvergi muiui, að ætlan vorri, eign sér nein dæmi,
var!a i öllu landinn, að nskilja 40 töðnhesta afgjald,
fintt hérunibil | úr þlngmannaleið til Reykjavíkur, af
f0 bndr. jörð, sein, þó hún sé sæmilega notaleg, getnr
samt ekki heitið nein kostajörð, hcldur er útbeitarlitil
vetrarríkisjiirð. það getur ekki verið nein afbötun þess-
ari ósanngirni, þó einlivern tíma hali verið snlkt út sam-
þykkt þessara herfilegu áiaga hjá stjórninni eða hennar
imlligaungumðnmim, því ólög eru ólög, og ósanngirni
er ósanngirni, hvaðan sem hún er sprottin og hver
sem henni beitir, og eins fyrir það þó einhver, af neyð
eða fávizku eða hvorutveggja þessu til samans, gángi
að ókjörunum. Vér segjum þetta raunar ekki i því
skyni, að vér viljum skemma leiguinála á lénsjörð valds-
manna vorra, því slðnr af neinum ania á Reykjavíkur-
mOnnum, heldur að eins til að vekja athygli sjálfra vor
og annara á þessu efni, sem engan veginn, er svo lillu
varðandi, eins og það i fyrsta áliti kann nð sýnast, og
minna sveitarmenn á, ef unnt væri, að hafa eittlivert vað
íyrir neðan sig.
Vér viljuin gjarnsamlega hafa vingjarnleg mök og
sanngjðrn skipti við Reykjavfkurmenn, sem góða ná-
granna, og það játum vér að visu að þeir séu oss í
mörguin greinum; en þeim gelur lítið lið verið í þvi
til frambúðar, og þá liklega enn síður ánægja, að vér
með óráðsemi cyðum og skemmum hng sjálfra vor, og
sviptum oss loksins algjói t öllum ráðuin til að geta staðið
i skilum við þá, eða sýnt þeim þá greiðasenii, er vér
vildum og saringjiirnl væri að þeir ætiuðust til af oss.
jþað er, eins og vér liöfuin áður vikið á, setlun vor,
og ekki að eins ætlun, heldur nokkurn veginn algjörleg
sannfsering afreynslu, að löðu Oytur varla neinn maóiii'
frá húi simi, nciua sér i inein; ofmörg dæmi í þessu
vorti litla sveitarfélagi sýna, liversu þeir eru Oestallir
auðþekktir úr öðriun nð eymd og linsveltu, sem þennan'
ritveg hafa. Vér skormn þvi liér með á alla sveit-
únga vora, að sýna i því samtök og eindrægni, að
leggja niður sem skjótast alla töðu- sölu, en hirða og
rtekta sem hezt lún sín, og geyma töðuna vandlega
handa knniirn sinmn, sem, ef þær (á að njóta hennar,
intinu ekki siður reynast tiollar og notalegar í viðskipt-
nni síriuni og útlátum, enn söluliúðir verzlnnarmanna í
Iteykjavík, og reyna þá, ef oss væri nnnt, nð hæla úr
einhverri smávegis-þörf vorra góðti nágranna með þvi,
«ð miðia þeim lieiinan »ð frá oss dálitln af lireinmn
fjóma eða velverktiðu smjöri, og vera þeim sem góð-
siinningjiini í svo notalegtmi útveguin nieð smá-nauð-
sJnjar, sem oss er unnt, en varast hitt, að nýta oss
n*yð þeirra, þó svo bæri undir, þvi slíkt á aidrei
vel við. Vér skorum á fátæklíngana, sem ekkert ann-
öji nndanfæri þvkjast liata. en að selja töðnna sina,
f) þess her þó hér að geta, aó nú um tima settur
sJslumaður vor, herra júst'zráó þórður Jónassen, befur nm
smn góðmótlega iélt þcssum ókjörum að hálfu leyti, og
v®ri betur, að þeir, sem seinna komn, vildu breyta eptir
honum að minnsta kosti í þvf. Hðfund.
og ieggja því itpp með Itana i góðu veðri, til að lijóða
hana i Reykjavík eða Hafnarfirði, að þeir reyni heidur
að hafa ráð vor sveilúnga sintta, scm kynnuin að itafa
viija og má ske einhver úrræði með fram til aí ráða
úr hersýnilegnstn vandrœðnm þeirra með þoianlegra
eða nilnna tjóni fyrir sjálfa þá, en að eyða dýrmœt-
um vinnutlina, til að ilytja iiurtti frá lniiim sinnm viss-
asta hjargneðisstofn, og álitimi vér ólíku affarabelra
jafnvei að taka nærri sér, að selja grip eða skepnu
l'rá lillti búl, til að losa sig tir sktild eða vandræðnm,
þvi bresti ekki heyin, liætist skepnan bráðtmi aptnr.
Vér skorimi enn freiuiir á ena söinu, að þeir að
ininnstn kosti, til að sneyða hjá ineinlegnm liina og
vinmispilli, unni oss, sveitúngum sínum, kmips á því
af tððu sínni, sem þeir álíta sig óuinilýjanlega neydda
til að selja; en þó vér jafnvel sæjum oss sjálftnn
hag við að kaupa af þeim töðuna í sveitinni og sveit-
inní jafnfraiut i því þann liag, að taðan bærist þá ekki
út úr lieuni, en gæti orðið þar tnönnum og skepnum til
gagns og viðuriífis, kjósiun vér samt. allrahelzt, ©g
lýsiim þvi yfir, að það er einkum augnamið vort, að
þeir etli hag sjálfra sín nieð þvi, að halda lienni sjálfir,
og varist því að selja neitt
Vér vonnin, að sveitarmerin yfir hðfuð gefi þessu
gaum, og jarðeigendur ekki síður hafi e|ilirlitsairit auga
á, að jaiðir þeirra eyðist ekki fyrir þessa nieinlegu
óreglu, sem leidt getur og bersýnilega leiðir til þess,
að ábúendiir svelti á eða jafnvel flosni upp af gagn-
skeiunidimi áliýlisjtirðuin.
Kokkrlr búendur i Jtlosfellssveit.
Ilrnungerðis- brepps frainskurða féiog.
Á 14. og 15. bl. Nýtlðinda, pag. 57-58 er skýrtfrá augnainiðí,
athöfnum og notum félags þessa um 6 ára tímabil, nl. að
með 551j dagsverkum, liaii verið skornir fram á mýrar-
svæðum sveitarinnai' 8695 faðmar, oghlaðnir314 faðnia
lángir garðar fyrir vatn, ni. m. Við Icyfuin oss i framhaldi
liér af, að bæta þar við störfum félagsins útrennaiidi far-
dsga-ár, sein lýsir þess ágæta samheldi.
Samkvæmt því, sem félagar urðu ásáttir um á fundi
1. júnfm. næstl., vorn þann 16. s. m. skoi nir 750 faðmar
f heilli jörð og 860 faðmar f gömlum sainan fóllnum
skurðuin og gtaflækjum, alls 1610 faðmar ul 82 mönmim;
hér að auki unnu 12 nienn að túngaiðahleðslu og sléttun
á 2 jörðum, lilöðu þeir 28 faðma garðs, og sléttu á
annari jörðunni 100 [J fnðmn, t innig léði lélagið Sand-
vfkurhrepps-mönnum 8 verkamenn, til þokkabótar fyrir
undan farna vinnu þeirra í lélagi voru.
þann 8. októbr. 1 haust kvaddi forseti til fundar,
þvf ýmsir félagar Uöfðu tjáð sig fúsa til, að aukavinna
yrði þá þegar uunin, einkum f túngnrða- hleðslnm, og
urðn menn þar ásáttir um, að i II jörðiim skyldi unnið
að hleðslunni f 11 deilduni, af 94 veikamönunm, skyldn
garðar þessir hlaðast af grjóti og torfi, eptir sem til
hagnði, sem þráðbeinastir, lieldur skyldi blaða þrcpaðan
vel feldan kakkagarð af þunnum köhkum, sem vel væri
öil laus mold innan úr skorin, enn sniðgarð, þvf fremnr
sem velta væri vond; grjótgarður skyldi vera við undir-