Þjóðólfur - 20.08.1853, Síða 5

121
Var og framsögumaður í 6, en samdi ekki
nema 5 nefndarálitin, og að eins 4 álit-
skjöl til konúngs; p. Sveinbjörnsson í 8,
og samdi eitt nefndarálit; séra H. Stephensen
í 7; hann var og framsögumaður og samdi
nefndarálit og álitsskjöl í 3. málum; p.Jónas-
sen í 6, hann samdi nefndarálit og álitskjöl
) 3; P. Pétursson einnig í 6, haffti frainsögu
í 1, en samdi álitsskjöl í 2. inálum; ./. P.
Havstein í 5; M. Andrésson, G. Bra.ndsson,
séra 0. Sívertsen, St. Jónsson', A. Einarsson,
Jón Jónsson, liver í 3. 3>eir4fyrri höfftu og
framsðgu í eiriu máli hver þeirra. V. Finsen,
J. Thorstensen, séra E. Ó. Kúld, H. G.
Thordersen og séra ./. Kristjánsson, hver í
2, liaffti og hver þeirra 3 fyrr nefndu fram-
sögu í einu máli. Hinir þíngmennirnir, Jón
lneppst. Sif/urðsson, Jón Samsonsson og P.
Sif/urðsson, voru í 1 nefnd hver þeirra;
séra G. Einarsson í engri, enda mun liafa
verift hlífzt við aft kjósa hann í nefndir, sakir
liins meira hluta þíngskrifara-starfanna sem
á honum lentu.
jþetta er nú eft helzta yfirlit yfir alþíngift
1853, og sem vér finnurn nauftsyn á aft taka
fram aft þessu sinrii. Vér vonuin þaft nægi,
til þess aft sýna, aft þetta alþing og konúngs-
fulltrúi þess hafi gjört allt, sem til verftur
fietlazt. ogíþeirra valdi stóft, til þess aft vekja
aft alþíngisstiptaninni og festa á henni áhuga
og ást landsmanna, og velþóknarilega athygli
og hylli konúngsins og stjórnar hans.
jiaft rættist þannig ekki háskalega, sem
Varla heldur rnarga hefir óraft fyrir, aft þíng
þetta yrfti jafn - affara - og blessunar- laust,
eins og þíngmenn urftu og annar söfnuftur í
kirkjunni, þegar þaft var sett. meft guðsþjón-
ustugjörftinni. En þó lauk ekki þessu þíngi
meft öllu rueina - efta eptirkastalaust.
jþaft rnun flestum kunnugt, aft konúngs-
fulltrúar hafa jafnan haldið þíngmönnum þrjár
af)alveizlur um þíngtímann, seinasta þann dag-
In|) sem þíngi er slitift, og aft þíngmenn hafa
^Phirhaldift honum skilnaftarveizlu hinn næsta
á eptir; svo var enn, aft þíngmenn héldu
mikla skilnaftarveizlu, II. þ. m., og sátu aft
fiorftmn alls rúmir 40 manns. Var þá, þegar
a Veizluna leift, tekiö aft mæla fyrir skálum:
Konúngsins, íslands, konúngsfulltrúa, Dan-
merkur, bændastéttarinnar, andlegu stéttar-
innar; gengu öll þessi minni vel af; þá ætl-
afti alþíngisforsetinn aft mæla fyrir minni vald-
stjórnarinnar, og- hóf ræftu sína meft hógleg-
um gamanorftum, en í þvi rauk upp einn
pínffmanna, þreif í föt forseta ineft of'beldi,
og hótafti honum ofríki og barsmíft nema hann
settist niftur; þaut þá upp lögreglustjóri bæj-
arins, eptir þaft á hann var skoraft aft aptra
ófrifti og ofbeldi, — og svo margir fleiri, —
ekki til þess aft tala a/var/effa til og i nafni
embættis síns manninum, sern ógnafti meft og
sýndi sig þannig í háskalegu ofríki öldúngis
tilefnislaust, lieldur til að reyna svona meft
aftgjörfta - og snerpulausri hægft aðhafahann
f/óðan ; meft því vannst það, sem optast vinnst
meft slíkri og annari öfugri aftferft, aft maftur-
inn æstist æ meir, og barfti aft ósekju tvo
rnenn, annan svo, aft úr honum lagafti blóftift.
Sá var ekkipjóðkjörinn þíngmaftur, sem svona
breytti.
3>annig lauk veizlu þessari, og alþíngi
1853.
— Um pínffmanns/effsið úr Húnavatns-sýslu.
Jiaft væt.tist þó, sem vér bentum til á
112—113. blaftsíftu hér aft framan: „Alþíng
lét hvorki svo búift standa, né sér vel smakka
þá valdstjórnarráðstöfun aintmannsiiis fyrir
norftan, sem svipti jiíngift og eitt hift fjölmenn-
asta kjördærni landsins (Húnavatnssýslu),
diiglegum þíngmanni“. Einn þíngmanna —
alþíngismaftur Kángvellínga herra Páll Siff-
uvðsson—bar upp um þaft uppástúngu, eins
og konúngsfulltrúinn þegar í upphafi þíngsins
benti til að rnætti, aft þíngift ritafti um þetta
umkvörtun til konúngs.
Uppástúnga þessi, sem var lögft fyrir þíng-
ift og auglýst 19. f. m., kom ekki til umræftu
fyr enn 27. s. m., og er oss reyndar óskiljan-
legt hvað það var, sem olli þessum niikla
drætti.
fjaft er þvi næsta merkilegt, aft herra ínff-
ó/fur 12., sem segir lesendum sinum allauft-
ráftanlega pann 5. p. m., „á livafta átt vind-
urinn var* um þetta mál í Amtmanninum að
norðan, — en aft því voru nú þíngmenn þá bún-
ir aft komast, af umræðunum, — skuli aft engu
nefna uniræfturnar um þessa uppástúngu, sern
var rædd á þínginu 8 dögurn fyrir, heldur