Þjóðólfur - 30.03.1854, Blaðsíða 7

189
nm hagi sína o<j velmeigun. Kn f>;ir eð jarðyrkjan er,
eins og opt liefir verið sagt, grundvölliirinn umlir allri
vnlmeigun og franiför mannannn, þ;i liafa allar þjóðir,
jafnframt og [lær hafn vnltnnð til umhiigsunnr uni hagi
sína, Intið sér nmhugnð uni að hðetn hnnn.
það lýsir sér nú í mörgu hjá Islemlíngum. að þeir
fremur en áður eru fnrnir að hugsa um hagi sína, og
það, með hverju móti þeir geti bætt kjðr sín. það er
því eðlilegt, og þess er hæði að óska og vonn, að vér
látum oss framnr öllu vern umhugað um að bæta bún-
aðarháttu vora og jarðyrkju. þvt þnð einúngis, og ekkert
annað, er skilyrði fyrir þv(, að vér séum verulcga vnkn-
aðir og eignm fyrir höndum nýtt framíara-tímabil og
betri ilaga. Vér játum það og með sannri glcði, nð
Islemlíngar láta. það nú ásannast bæði í orði og verki,
að þeini er orðið annt uni, að bæta búnaðarháttu sína,
og að þeir nu taka að leitast eptir þeirri þekkíngu,
seni geti leiöbeint þeim í því að bæta jarðyrkjuna.
(Krnmhnldið sfðar).
(Aðsent).
þrjáv htttfvkejnr um Intjólf.
i.
(að sunnan)
Við almúginn eruni nú búnir að sjá og hcyra 12
arkirnar af þessu stjórnarblaði, honum „íngólfi"; vcl
gerðu stiptsyfirvöldin, þegnr þau studdu nð útkomu þess
blaðs, betur gera þau, að halda því við lýði; — á kostnað
prontsiniðjunnnr? — því vnlla veiklast álitið eða traustið
okknr á stjórn konúngsins mcðnn þettn blað cr uppi og
„lielilur siiniu stefnu“, eins og það lofar;— Ivor, kom
settur fullmcktugur vitinu fyrir stjórnina (Ing 10.
bls. 43); — I haust, var ekki við þvr að búast að
stjórnin leyl'ði E n gl e n d í n gu m að setjnst hér
n ð, af þvf þeir væri dnglegir mcnn sein okkur mætti
stamla gagn af; og i vctnr, var stjórnin orðin svo
“blind“, að henni færist viðlíka að leiða þá, scm henni
eru næstir við hönd, en það vita allir að cru stiptsyfir-
völdin sjálf, eins og „blindum aðleiða blinda (!!)“
(íng. 18. bls. 91).
„Og ekki er óbragðið að, bræður mínir!“ (lng 19.)
Já, vel sé stiptsyfirvöldunum, ef þau lialda úti slíku
blaði — á kostnað cinhvers opinbers sjóðnr scm þeir
eru ráðsmenn ýfir, — stjórninni til vegsemdar, sjálfum
þeim til sóma, en almúganum til gagns.
En fyrst nð stjórnin sjálf er „blind“, eptir því sem
stjórnarblaðið segir, þá niegiim við almúginn lirósa happi,
að okluir brcstur ekki sjónina að öðru en því, „a ðvið
ilrögum annað augað f púng“. Porri.
II.
(úr Skognfirði).
Gjörðn sVo vel þjóðólfur minn, og skilaðu til hans
kunníngja þlns, íngólfs: að menn þykist ekki þnrfa að
kaupa að lesa hjá honum sögur þær, cr þeir fyrir laungu
liafi kunnað utan að, úr „k v ö I d v ö k u m“ biskups II a n n-
esar sál. Finnssonar; og sé höfundur hans svo
andlcga fátækur, að liann verði að snýkja á bækur þær,
scm búnar eru að gánga manna í milli meir en hálfa
öld, til að geta fengið nóg í lilaðið sitt, þá sé honuiu
nið að hætta að vcra blaða-maður; honum hefir hvort
sem er aldrei látið sá starfi vel, kalltetrinu!
(Framhald síðar).
Úr brt'fi til $jóftólfs.
(nm leikinn Pakk; frá lærönin manni f Revkjavík).
— Útgéfari Ingólfs liefir nu, á bls. 90—91, dænit
leikinn „Pakk“, í þessu voru liorkránga - stjórnar-
tólfkóngavits-blaði, daenit þá, seni slofntiöii leikinn
og léku, og þá sem aptur og aptur sáu liann. Ing-
ólfnr hefir tekizt meira í fáng áður, en þó liann nú
með þessiim dómi ætli að koma vitinu fvrir almenning
(„p ii b I i c n m“) þvi bann Itefur áðtir ætlað sér „að
koma vitinu fyrir stjórnina,,. Dóinnr þessi, sem líklega
verður af sama manni fram lialdið og lireytt eptir
„stæöiun og kringnmstæðiiin“, á að vera ineðliiælingar-
vegur lianda leiknuni þeirra íngólfs „tólfkóngavitiiiu“,
en þar liefir liklega Afli svikið Börk. En sleppuni
þvi, tólfkóngavitið kemur liér mikið glögglega frain í
þessuin dómi. Efnið í þessari snotru og nijög svo
góðgjarnlegu!!! grein er þetta: Mig lángar til
að lasta og ni ða leikinn Pakk, en veit ekki
nImen niIcga livernigegáaðfara að þ ví! —
því varstu svona lireinskilinn, lierra niinn? Iivers
vegnn, neina af tóniii tólfkóngaviti. En livernig seni
svo er frágángurinn á dómi þessum, þá er samt
tilgángurinn og stefnan angljós; liann á nð sýna
það, að Jón Gnðmundsson sé smekklaiis, að þeir ellefu,
sem léku, sétt en þá smekklausari, cn þó þessa sinekk-
lausastir allir þeir æðri inenn og lægri, sem liöfðu
skeinmtun af að sjá leikinn aplur og aptur.
Eg er liræddur uin, að ef' þessnm dómi verður
ekki appellerað, þá verðiloks einginn sniekkur ineiniini,
ncnia útgefara íngólfs, og tólfkóngavitinu hans, og
það er ^kaði, þéi sá sinekkur fylgir lionutn í héinpiina,
þegar vindhaninn fýkur, og hver ætli þá liafi not af
lionnin? 30—18
Mannskaði, aflabröt/ð ot/ aðrar frettir.
— 3?cir sífeltlu utnhleypingar af útsuðri,
sent lióldust út góuna, nieinuðu á henni sjó-
sókn aft niestu hér í öllum veiftistöftuin
sunnanlands, enda var á henni næsta tregfiskift
|)á sjaldan gaf aft róa, fiar til nú á einmán-
uftnum, aft afli varft góftur í Kellavík og
Njarftvíkum, og færftist inn meft Vogum og
Vatnsleysuströnd; fyrir helgina sem leift fékk
eitt skip í Keflavík 900 fiska á 2 dögurn í
net sin; hér á inn-nesjum er nú og aflinn
heldur aft lifna, einnig i netum; minnstur hefir
hann verift til þessa á Álptanesi, einkutn í
Garfta-hverfi.
—• Almenníngur réri Itér um Nesin árdegis