Þjóðólfur - 25.07.1854, Qupperneq 2

248
einkum í (iví skyni, a?> Árncsíngnr léti í ljósi,
hvort jicim jiækti ekki nauðsyn á a?> beióast
bins sama, eftur a?> minnsta kosti fiess, a?)
sérstök verMagsskrá yröi sett fyrir (>ær tvær
sýslur i sameiníngii. 5>egar nú Magnús al-
(liugismaöiir Andrésson liaffti svaraft þessu
fyrir hörnl Árnesínga á (iá leið, að Jieir myndi
ekki finna sér neina nauðsyn á að fara þessu
fram, jiá fannst fundinum, að hann gæti ekk-
ert frekara átt við Jietta mál, nema hvað ein-
stöku fundarmenn bentu til jieirrar aðferðar,
sem Rangvellingum mundi verfta hvað bein-
ust og réttust, ef jieim litist að lialda máli
jiessu áfram.
5á lireifði (iví Berg(iór frá Jorvaldsstöð-
um, hvort engi samtök yrði reynd til að af-
stýra liinni óhóflegu kaffibrúkun til sveita,
sern virtist svo nijög og svo skaðlega að fara
S vöxt. Magnús Andrésson gat jiess, að sýslu-
nefndin í Árnes-sýslu hefði falið húnaðarnefnd-
unum í hverjum hreppi að styðja að öllu því,
er mætli liorfa til hóflegrar brúkunar á óhófs-
vöru, með |>ví lagi og samtökum, sem þeim
fyndist haganlegust og liðlegust, og urðu
fundarmenn á jiví, að ekki yrði öðruvisi að
farið til að sporna við vanbrúkun á kaffi, en
svo, að hinir belztu sveitabændur bindist
í félagskap og samtök um hóflegri brúkun
(>ess.
Nú hreifði P. Sigurðsson (ivi, livort mið-
nefndin, sem nú er, mætti ekk álítast sjálf-
kosin á ný, úr (iví liiin hefði ekki skorazt
undari Jiessu, hvorki munnlega né bréflega,
t'jarðar-sýslu) og úr BeyUjavík, hvar af sjá megi og
sanna, „að gángverðiðá verðlagsskrár-auriim"
íRángárv.-s. sé ekki„svo mjög fráleitt við þ a ð,
sem er í liinum sýslunum", að fyrir það þyrlti að
setja nyja sUrá fyrir |)á sýslu eina (koniingl. lagab. 1817,
Klausturp. 1. árg. bls. 40). þegar menn að öðru leyti
gæta þess, hvað litill verðlagsinunur er á skránum fyrir
hverjar tvær og tvær sýslurnar í Norðuraintinu, þá sjá
menn, að ekki helir yfirvaldið þar þókst lial'a ástæðu til
að neita um sérstaka skrá, þó mismunurinn sé ekki
„mjög svo fráleitur“. það er kunnugt, að ekkert kaup-
tún er í Rángárvalla-s., og að sýslubúar eiga miklu
erfiðari kaupstaðar aðdrált, heldur en sýslurnar þar fyrir
vestan, og því ræður það að náttúrlcgum líkindum, að
verðaurar séu þar í hærra verði cn í Rángárvalla-sýslu,
og að skýrslurnar úr hinum sýslunum hækki þar verðið
þegar til samans er lagt alstaðar, fremur cn það er í
raun og veru. Ahm.
og |iúkt.i fundinum fiað sjálfsngt, en og jafn-
framt aö mælast til (>ess af nefndinni, a?> hún
léti auglýsíngu sína um (iau mál, sem hún
stíngi upp á a?> gýöva að umtalsefni á (ling-
vallafundi, koma svo timanlega út í blöðun-
um, að jiau gæti orðið að umræðuefni á vor-
fundiinum í héruðunum, áður en tíl jiíngvalla-
fundar kæmi.
Magnús Andrésson hreifði (iá (iví máli,
bvernig vinna mætti kosna menn úr hverju
liéraði til að sækja fiingvallafundi, eða hvort
likindi (iækti til, að hinir fjærlægari héraðs-
menn, einkum frá norður - og vesturlaiuli,
mundu vinnast til að sækja (lingvallafundi
framvegis, og jióktu einkum vestfirðingar
vera orðnir næsta berir að (>ví, að fieir vildu
lielzt segja sig úr Jieim lögum, (iar sem
enginn að kalla hefði (laðan sókt jiessa 3
síðustu fundina. Vildu (iá fundarnienn fela
miðnefndinni, að skora á alla alþingismenn,
einkum fyrir norðan og vestan, að jieir geng-
ist eptir meiningum og eindregnum vilja kjós-
enda sinna um Jietta mál, svo aft þingmenn
gæti á liinum næsta (lingvallafundi sagt um
(iað skýlaust af eður á, hvort héraðsmenn
(teirra vihlu sækja fundinn framvegis eður
eigi, heltlur skerast með öllu úr jieim fundar-
lögum við Sunnlendinga. Ef svo færi, (>á
voru menn á (iví ináli, að sunnlendíngar myndu
allt um (iað vilja eiga hér fund með sér ár-
lega eins fyrir jiví.
Fuiidarstjórinn skýrði frá, að á sýslufundi
Borgfirðinga í vor liefði verið hreift þeirri.uppá-
stúngu, að nefnd manna yrði kosin í hverri
sveit til fiess að shoða heyjabyrgðir bucnda
og kveða upp hvað niikinn fénað mætti setja
á (iau, og skyldi Jiví fylgja sú skuldbinding,
að hver sá bóndi, sem færi að ráðuni nefndar-
inanna, uiii ásetníngu, en yrði (>ó lieyþrota
þegar út á liði, skyldi gánga fyrir með að fá
lieyl.úi, fram yfir hina, sein ekki vildi þýðast
tillögur og ráð nefndarmaiina í þeim efnum;
Fundarstjóri niinnti menn á, að amtinaður
norðlendinga hefði hérna um árið skipað fyrir,
að skoðaðar væri heybyrgðir manna og að á
þær væri sett skynsamlega, og hefði sú ráð-
stöfun komið mörgum manni að beztu notuni;
væri því voriandi, að héraðsmenn sinnti ekki
síður frjálsum samtökum er stefndu að söinu