Þjóðólfur - 27.01.1855, Side 4

— 32 —
ine<j laungum lirókaræfcum tímatöf og kosnat'i,
og vita þó ekkert hvorki upp né nifeur um,
livernig íjárhagur sjóþsins er, eba hvar hann
stendur, og án þess ab stíga eitt spor áfram til
aí) fá ab vita þafe?
7. Ilvab marga ríkisdala snoppúnga hefir jafnaöar-
sjófeurinn í suhuramtinu fengib hjá yflrréttinum
og hæstarétti í málum, sem amtmaburinn hefir
appelleraÖ til þessara dómstóla, eba skipaí) aö
höfba, en hafa þó reyn/t svo ástæbulaus og á-
fríjun þeirra, ab dómstólarnir hafa lagt kostnab-
inn upp á almenníng? Ef „þjóbólfur" heldur
áfram ab auglýsa yfirréttardómana, þá má hafa
nokkra tölu á þessum snoppúngum og dölunum
meb, sem almenníngur hér sunnanlands má púnga
út meb til slíks, (— eg get ekki nefnt þab öbru
nafni en —) réttvisinnar leikspils.
8. Ætli landsmenn þegi lengi vib þessu reiknínga-
leysi og skýrsluskorti um opinberu sjóbina hér
fyrir sunnan, og nú einnig fyrir vestan? Getur
alþíng færzt undan ab gegna grundVöllubum al-
mennum umkvörtunum landsbúa um þetta efni?
eba mundu alþíngismenn ab sumri láta ginna sig
og gabba á ný meb álíka fögrum loforbum eins
og þeim, er borin voru á borb fyrir alþíng 1853
— (alþ. tíb. 1853, bls 57.), ensemsíbur en ekki
voru efnd, (sbr. bls. 805)?
9. Hver á eiginlega þessa sjóbi og stiptanir:
Spítalasjóbina.
Barnaskólasjób Tliorkillii.
Lands-prentsmibjuna.
Jáfnabarsjób suburamtsins.
Sjóbinn til ab endurgjalda alþíngiskostnab-
inn? til hvers eru þeir stofnabir, þessir sjóbir? Hver
tollar þeim? til hvers Iiorfa og miba þeir? eruþeir
einhverskonar nábargáfa til háyfirvaldanna, til þess
ab fara meb eins og þeim iízt, eba eru þeir nokk-
urskonar barnagull handa þeim til ab skemta sér vib
þegar þeim leibist, og tii ab stæra sig af þess á
milli ? Ef •svo er, þá er bezt ab þagna; en ef þab
er ekki, og ef þessar stofnanir og sjóbir eru stofn-
abir af landsins börnum og þeim tíl góbs, ogefþeir
vibhaldast og aukast fyrir gjöld og tillög landsmanna,
ef háyfirvöldunum er alleina trúab fyrir ab sjá um
þá og gæta þeirra, undir eib þeirra embættis, eins
og annari eign landsins, þá er ab reyna, hvort meira
má sér, ef þreyta skal, fögur heit þeirra og gabb og
einræbistilhögun á peníngum landsins, eba vafalaus
réttur eigendanna til ab fá ab sjá og vita, hvemin
rábsmennskan fer úr hendi; þá er landsbúum ab leita
þesaa réttar síns hjá alþíngi, alþíng hjá konúnginum !
| Og hafi háyfirvöldin rétt til ab synja mönnum um
þetta hvab ofan í annab, og jafnvel áb gabba ský-
laus loforb sín þar um, þá þarf ekki ab kvíba því,
ab þau fái út af þessu í sig lítilleik eba kveisu-
stíngi, þó því verbi hreift á alþíngi, heldur hlýtur
þeim einmitt ab vera þab kært, ab stjómarinnar sé
leitab um þetta mál.
Ab endíngu bib eg alla góba menn vel ab virba
þessar mínar „einföldu spurníngar“.
Arvakur.
(Aðscnt).
— þab þykir vera tilhlýbilegt, ab blöbin geti
eins þess, þegar einhver stendur framúrskarandi
dyggilega og vel í stöbu sinni, eins og ab þau leggi
ekki heldur þab í lágina, sem mibur fer úr hendi
fyrir þeim, sem einhverju opinberu embætti hafa ab
gegna: og því þókti mönnum hérna fyrir norban
vænt um ab lesa skýrsluna um merkismanninn
Þorleif Þorleifsson á Hallbjarnareyri; eg vildi óska
ab í blöbunum kæmi öbru liverju viblíka skýrslur
um framúrskarandi almúgamenn, sem óhætt er ab
segja, ab íleiri eru hér til, heldur en getib er, eba
lieldur en þeir, sem höfbíngjar vorir hafa út séb
meb nábaraugum sínuin til þess ab prýba danne-
brogskrossinn nieb.
Eg ætla því ab bibja herra útgefara þjóbólfs,
ab taka inn í blab sitt þessi fáorbu atrtbi um einn
merkisrnann hér í Skagafirbi, sem okkur hérabs-
mönnum finnst ab hafi stabib einkar sómasamlega
og vel í stöbu sinni, þó ekki hafi hann þar meb
getab áunnib sér neina sérdeilislega eptirtekt yfir-
, bobara sinna enn sem komib er, ab því leyti menn
vita tíl.
Siífiiríliir Pétursson í Ási í Hegra-
nesi hafbi í fyrra, þegar hann sagbi af sér, gegnt
hreppstjórnar-störfum meb mesta sóma í 22 ár.
Eins og þab er flestum kunnugt. hvernig liann rækti
embætti sitt yfir höfub ab tala, meb alúb, réttvísi
og dugnabi, svo má þab líka og á ab verba hljób-
bært, hvemig liann skilabi því af sér. Innistand-
andi hjá honum átti þá sveitarsjóburinn óeydda
264 rdd.; í stab þeirra penínga aflienti hann sveit-
arsjóbnum til stöbugrar og órjúfanlegrar eignar,
fasteign, sem hann liafbi ábur kej'pt vib 320 rdd.
verbi; og ekki taldi hann sveitinni til skuldar nö
kallabi af henni þá 56 rdd., sem fram yfir voru í verb-
inu, heldur gaf liann henni algjörlega þessa pen-
ínga. Abur hafbi hann gefib Rípur- kirkju silfur-
kaleik meb „patínu" úr sama, og laggt til þess
silfur-pund vegib, þó hvorttveggja sénúekki Hema