Þjóðólfur - 22.02.1855, Qupperneq 7

— 47
alls, scm til þyrfti, hjá fuiltrúum þjóðarinnar, (þvi þeir
einir ráða öllum útgjðldum og álögum), en þegar mcnn
löru að ræða það inál í þínginu og hverju svara skyldi
drottníngu hér upp á, þá varð enginn þjóðfulltrúanna til
að mótmæla því eða greiða atkvæði í inóti; en þegar
hvorki þjöðfulltrúainir ð Engiandi né blöðin mæla í móti
slíku, þá niá hafa til marks, þar í landi, að allur þorri
þjóðarinnar sjálfrar er á sama máli. Ut leit fjrir, að
Áusturríki myndi slást algjörlega í lið með sambands-
mönnum, en ekki var það algjört. þá biðu og sambands-
menn óttalegan hnekki í hinu staka ofsaveðri sem gerði
inn í Svartahafi 14. nóvb. f. á.; þá vildi svo ti), að mörg
flutningsskip voru þar ný koinin að heiman með j'msan
útbúnað handa hernum,- vopn, fatnað og forða; þar var
á meðal nýtt gufuskip, ernefndist „Prince**, með ýmsan
áríðandi og dýrindis flutníng, og var farmurinn 500,00
punda (4,500,000 rdd.) virði, en skip það sleit upp og fór
mélinu smærra og allur farmur þcss f sjóinn; 18 önnur
flutníngsskip er Englendíngar áttu og 12 Frönsk fóru þá
í spón, en 17 önnur misstu möstur sín og löskuðust að
öðru talsvcrt; um 1000 manns fóru i sjóinn af skipum
þessum, en skaðinn er talinn alls um 9,000,000 rdd.
eður vel það.
— Innlendar fréttir, siisfarir o. fl. það vill
einatt verða hér, að ýmsir menn fara hörðum förnm,
þegar slík lángvinn illviðri og harðindi gánga almennt
yfir, eins og hefir verið á þessum vetri; illviðrin og
hörkurnar löggðu viðast að uni land fyrir og um jólaföstu,
og jafnvel fyr í Jlúlasýslum; og ineð þeim stöðugu biljum
og fannfergi, sem upp frá því gengu, fram undir miðjan
janúar, þá mun sjaldgæft, að jafnláir menn hafi kalið og
orðið úti sem þó hefir orðið, eptir þvi sem spurzt hefir
getað. Hingað liafa ekki spurzt aðrar harðar farir í þeim
illviðrakafla, — auk stúlkunnar sem varð úti á Álpta-
nesi, —en um þær 4 stúlkui, sem gengu frá Rcynistaðar-
kirkju f Skagafirði, á jóladaginn, og áttu allar mikið tii
samleið, en villtust, og fundust ekki fyr en á 3. dt-gi,
allar með lífi en meira og minna kaldar; þó ef haldið,
að þrjár þeirra verði jafngóðarað mestu, en ein, — og
sú hafði verið lángverst útbúin, var svo skemmd, að
læknirinn varð að kubba af henni báðar fætur um mjóa-
legg, og var þó talið tvísýnt, hvort hún myndi lífi halda.
I hlákuntii, sem gcrði iim miðjan janúar, komu viða upp
nokkrir hagar, ekki að eins hér sunnanlands, heldur einnig
fyrir norðan bg vestan. En bæði nyrðra og vestra tók
svo að segja algjörlega fyrir þenna bata, eptir hinn
inannskæða bil, sem þar varð hvfvetna 1. sunnud. i þorra,
(21. janúar); þá varð úti maður milli bæja á Vatnsnesi;
og fullhermt er að vestan, að þann sama dag hafi orðið
úti: 2 menn á Fróðárheiði, 2 á Kerlingarskarði, 2 á
Skálmardalsheiði og cinn á Klcifum i Gilsfirði. Kerlfng
ein lá og úti þann dag á Mýrunum; hún ætlaði þar á annan
bæ ckki lángt í burtu, og óð vatnselg og ágaungur
svo hún varð vot nálægt upp til miðs, og gödduðu því
fötin utanum hana um nóttina; hún fannst samt ekki að
eins með lífi og rænu daginn eptir, heldur fékkst hún
ckki til að fara heim til bæjarins sem hún var frá, heldur
sagði við þann leitarmanninn, sem fann liana: „Farðu
aptur og láttu mig kyrra, ef þú getur ekki komið mér
þángað sem eg ætlaði“; sagt er að kerlíng sú hafi úti
legið inargopt fyrri, og aldrei sakað.
— Maður réði sjálfum sér bana með knífi vestur i
Svefneyjum, roskinn og vandaður að allra rómi, liann
fannst úti á fönn á áliðnum degi með litlu eða engu
lifsmarki, og virtist dauður þegar heim kom, var því
laggður til út f skeinmu; árdegis dnginn eptir gekk hús-
bóndinn, Eyjólfur dannebrogsniaður, út f skemmuna, sat
þá maðurinn uppi við dogg, þckkti strax húsbónda sinn,
og kvaðst hafa ráðið sjálfum sér bana af sturlan út af
því, að hann hafði svarið rángan cið þá rétt áður; inað-
urinn lifði þvi næst nokkur dægur áður hann dó af á-
verkanum; á þessa leið er sagan sögð að vestan og
skrifuð híngað af nierkum inanni, og er vonandi, að liitt
reynist ofhcrmt, sem sagt er jafnframt, að manninuin, og
þó jafnvel ekki algáðum með öllu, liafi verið skipað eða
til lialdið að vinna eiðinn fremur eða á annan veg en lög
standa til; greinilegri fregnir fást sjállsagt hér um með
vestanpósti og skulum vér þá leiðrétta það, sem hér er
sagt, cf ofhermt reynist.
þá hefir og sú saga iiorizt að vestan, að þrír menn
i Stykkishólmi, eða í grennd þar við, hafi verið á ferð
cður í drykkjuslarki nokkru, en þegar þeirkomu að, hafi
einn þeirra, þá fárveikur, lýst hina báða banamenn sína,
og dáið síðan; kvað læknirinn liafa gjört cmbættisskoð-
unargjörð á Ifkinu og krufið það, en ekkert ónáttúrlegt
dauðamein gctað fundið, lieldur að eins megn ineinlæti
og sulli.
— Hér er enn fiskilaust um öll Innnes, og er sama að
frétta, 12 febr., úr Vcstinanneyjum, og austan með ölluin
söndum; undan vestanverðum Jökli er sagður bezti afli,
og einshelzt enn aflinn íHöfnununi og eru þorrahlutir sagðir
þaðan um 700. — I gær fiskaðist hér á sviði.
— Við eina liina mestu verzlun hér á landi, liefir,
eptir skýrsln kaiipniannsins þar um, þcirri er liann liefir
veitt oss, hlutfallið milli liinnar seldu útlendii vöru við
þá verzlun árið 1854 verið þannig, þegar miðað er að
nieðaltali við liverja 100 rdd, sem gengu í viðskiptum:
Kornvara og brauð . . . fyrir iitirdd 28sk.aflOO
Vín . . lrd. „sk.
Brennivín . . . . . •*7-
Exlract . 1-38- n 38
Kaffi og sikur . . . 13 — M ""
Urtakram (fikjur,rúsinur og krydd. o. 11.) 2 — 48
Salt og steinkol . . 5- tf "
Tóbak 58
Sápa 58
Hattar og liúfur . . 1 — 48
Járn 1»
Tjara 1 — 19
j Tiinbur »>
IJampur og færi . . 1J
Indigó og litunartré . 1 — 58
Vefnaður (lérept klæðí klútar o. 11.) . G — 58
Smíðuð járnvara . . 2 — 9
- Peníngar 6 — 58
100 rdd.
Vér sjáum hér af, að út er tekið: korninatur
og brauð fyrir 4 rdd. af hverjuin II rdd.; ölfaung
fyrir 1 rd. af hverjum 11 rdd.; kaffi og sikur fyrir I rd.
af hverjum 8 rdd.; tóbak lyrir I rd. af hverjum 30 rdd.
limbur fyrir nálægt I rd. afliverjum 17 rdd.; peníngar fyrir