Þjóðólfur - 29.01.1856, Blaðsíða 6

inn í Svartahafi og innantil í Mibjaríiarhafi, um-
hverfis Krim og borgirnar þar í grennd; en óvígan
og velútbúinn her halda þeir vetrarlángt bæoi í
Sebastopol og annarstabar um Krím, og segja menn,
ab ef Gortschakoff geti haldizt vib vetrarlángt fyrir
norban Sebastopol, eba frelsab her sinn undan sverb-
um og eybileggíngu óvinanna heim til meginlands,
þá sé hann einhver hinn mesti hershöfbíngi sem
uppi hafi verib. A iiinu leytinu er Austurríkis-
keisari ab leita um frib meb þeim, Rússum og sam-
bandsmönnum; er mælt, ab þeir hafi samþykkt ab
sínu leyti undirstöbuatribi þau, er Austurríki stakk
upp á, en þegar síbast spurbist, var ekki því máli
lengra komib en svo, ab þessir undirstöbuskilmálar
voru sendir til Pétursborgar, en enginn vissi enn,
hvort Alexander keisari mundi gánga ab eba hafna;
én sagt er, ab Austurríkiskeisari hafi hótab Alex-
ander ab gánga algjörlega í lib meb sambandsmönn-
um móti honum og Rússum, ef hann vildi enn ekki
sla undan. þab er og haft fyrir satt, ab komist
ekki algjörlegur fribur á í vetur, þá muni abalstríbib
ab sumri komanda færast til Eystrasalts og landa
Rússa þar umhverfis, einkum til Finnlands, og ab
bæbi Danir og Svíar muni þá gánga í lib meb sam-
bandsmönnum. — Allharban vetur lagbi ab í Dan-
inörk undir jólaföstuna, meb snjókomu, og undir jólin
var þar 10° kuldi, og helluís út fyrir „Trekroner"-
kastala, því var talib óvíst, hvort skipin, sem híng-
ab átta ab fara, yrbi fermd eba kæmist út fyrir ís.
Dvrtíb var þar mikil á öllum naubsynjum, og ís-
lenzkar vörur seldust vel yfir höfub ab tala; korn
var í Höfn 10 —11 rdl., 8 punda braub 38 sk., ket-
pundib 24 sk., íslenskt saltket 12 sk. í útsali pund
og pund, saltfiskur eins 9 —lOsk. pundib, lýsis-
tunnan var framt ab 50 rdl.; ull og tólg seldist og
vel en eigi höfum vér heyrt verbhæbina. — Ekkert
var farib ab hreifa vib Islandsmálum, en skrifab er,
ab stjórnin hafi stúngib upp á vib Ríkisþíngin ab
liækka laun ýmsra hinna æbri embættismanna hér.
Mebal merkismanna er iátizt liafa, má geta fráfalls
Stemanns, leyndarrabs, er lengi var forseti í hinu
danska kansellíi, sem ábur var; hann var kominn,
á tíræbisaldur, og þókti jafnan einhver hinn þrek-
mesti, réttsýnasti og reglusamasti embættismabur á
sinni tíb, enda var hann íyrir laungu smámsaman
sæmdur öllum þeim hinnm a<bstu nafnbótum og
lieibursmerkjum sem kostur er á í Danmörku.
— Árferðið liefir liina siðustn 3 niánnðí ársins 1855
verið alstaðar um land hið æskilegasta og hagstæðasta sem
nienn til muna á þeim tinium árs, — yfir höfuð að tala
frost- og snjólitil spakveðnr með auðri jörð; þessi kafli
ársins varð þvi öllum sveitabændum hinn bezti sumar-
auki, einkum hér á suðurlandi, þar sem kalsa- og gróð-
urleysis vor tók við þegar vetrarhörkunum linnti, en sí-
feld votviðra-'og rigníngatíð aptur frá Jónsmessu og það
fram í öndverðan október; þessi ótið hér syðra,— fyrir
norðan og austan og einkum fyrir vestan viðraði svo
miklu hetur — leiddi með sér grasbrest á túnum og harð-
velli, víða mjög illa nýtingu, töluverðar beyskemmdir í
görðum, og einstaklega illa nýtingu og þar af leiðandi
almennan skort á eldivið. — Fjárpestin hefir verið með
Iángvægasta móti hér á suðurlandi — þó hón hafi sókt
heim einstöku bæji í Borgarfirði, frekast, að sögn, á
Hofstöðum i Reykholtsdal, og svo á Kelduin á Rángár-
völlum; en viða austanfjalls hefir borið á annari ótjálg-
an í fénaði cinkum i lömhum, hæði lúngnavciki og að
þau, fáein, liafa dregizt upp hjá passa-hændiiin frá nægu
og góðu fóðri, og drepizt; og er þettn sjaldgæft svo I
sneinma vetrar. Fjárpestin hetir aptur verið miklu skæð-
ari og almetinari norðanlands, einkum um útsveitirnar í
Skagafjarðarsýslu; voru þar viða pestdauðar um jól 30
—60 kindur á bæjum, en að sögn 100 á Silfrastöðum.—
Minnast má og hins næma og skæða hundafárs, er
gengið hefir yfir allt Norðurland siðan á áliðnu sumri og
nú er komið suður á Akranes; hafa rakkar gjöreyðzt á
mýmörguin bæjum fyrir norðan; enda hafa tvær ferðir
verið gjörðar að norðan suður til Borgarfjarðar til liunda-
kaupa; — einn bóndi í Ilegranesi bjarg hundum sinum
með því, að liafa þá síbyrgða í jarðhúsi meðau fárið
gekkytir; dýralæknirinn T. Finnbogason segir eina ráðið
Við fári þessu, að gefa hundinum strax inn uppsolu og
síðan hleypa á hann: nokkrum helir heppnazt nyrðra
sjálfhrætt hákallslýsi; fár þetta er reynt svo næmt, að ef
heill rakki þefar af manni frá bæ, þar sem fárið er kom-
ið, þá veikist hann óðar.
— Aflabrögð á næstliðinni haustvertíð hafa verið
hér syðra bæði styrð og stopul, ogyfir höfuð að tala með
minnstaslag; fiskafli var lítili suður með öllum sjó en hákalls
afli góður suður f Garði; er sagtað eitt skip þar hafi allt
að tunnu til hlutar. Ilér á Selljarnarnesi niun hæstnr
hlutur vera rúm 6 hundr. en meðalhlutir milli 2 og 300;
á Akranesi er sagt rúmt 1000 mest, en meðalhlutir vart
300; fiskigengdin var hér mest og heztur fiskurinn báðu-
megin jólanna og fram til árslokanna. Undir Jökli og
annarstaðar vestra cr óg haustafli sagður ineð minnsta lagi
— 800 hlutur á Skagaströnd.
— Körnlítíð mun nú vera hér í bænuin sem stendnr,
og verðið á því nú alinennast hér í Reykjavík á 14
rdl.; 6 pund. ofnbranð á 44 skild. — I Vestmanneyj-
um, þar sem Brýðe kaupmaður er svo að segja einráð-
ur um alla vérzlun, hefir rúgur í allt haust og í vetur
verið seldur á lOrdl., bánkabygg á 12 rdl., hvít ull tekin
á 26 skild. í öllum uorðurkaupstöðunum var og kornið
fram til ársloka selt dýrast á 10 rdl. en sumstaðar minna.
Af þvi það er ekki trútt um að vér höfum heyrt, að bæði
Knudtzon stórkaupm. og nokkrir kaupmenn vorir hér syðra
hafi hælzt um út af þessum kornskorti og dýra kornverði
hér, og sagt við skipta vini sina áþáleið — að þarnamætti
sjá hágsmunina affrjálsu verzluninni, þá setum
vér hér lítinn kafla, orðréttann, úr bréfi frá reyndum og
skynsömuin verzlunarmanni Norðanlands — þó rér satt
að segja ekki höfum beint leyfi hans til þess:
„Hver er tilgángur kaupmannanna ykkar þarna fyrir