Þjóðólfur - 04.07.1857, Qupperneq 6

- 126 -
fyrsta, sem til þess útheimtist aís bæta úr þórf annars, er þaþ,
aí> hann kveíi hana npp, svo abrir viti hana; gj öri hann svo,
hefir hann nóg gjórt, en hinna verhnr þá ’kuldin, sem ekki
vilja bót 'á ráíía; eg cr líka viss um, að hefþi þeir (mennirn-
ir) innt í þann veg vií) einhvern á bænnm, aí> sokka sína
þyrfti aí> vinda og úr þeim a?> móa, hefbi þetta veriíi gjórt,
eins og faung voru til, því þó ekkj hefbi verib hægt á stutt-
um tíma og vií) blautan skógarvib (annar eldivibur var ekki
til) aí> alþurka af jafnmórgum mónnnm, þá heltli þó mátt
bæta þaí) svo, a?> þab hefíii veriþ betra eptir en áílur. Apt-
ur um morguninn, þegar á fætur var komife, þá fanu eg og
átti tal vií> mennina um þaf> leyti, sem þeim var kaffe geflþ;
sá eg þá, aí) þeir voru meira ebur minna deigir eba rakir, og
benti þeim þá til, aí> þeir færi ekki lengra um daginn, en
undir heilbina, meí> því, eg sagþi líka, sem var, „aí> útlitib
væri slæmt“, Annars voru menn þessir, víst flestir ef ekki
allir, svo út búnir frá heimilum sínum, aí> þeir þurftu ekki
aíl leggja rakir til fótknna upp á fjallgarþ, því eptir sögn eins,
og nokkurra húsbænda þeirra, höfírn þeir þurra sokka í fögg-
um sínum til a?> skipta um, eius og líka nægan mat sem
aþrir menn, er til sjáfar fara, og var þeim því innanhandar
aþ brúka þetta sér til þarfa, eins og til er ætlazt, heldur en
ab bera þa?> á sör ónotaí); samt, hvaí) sem þessu lí?ur, hefþi
. þeir eins og abrir sjóróþrarmenn, er hér hafa fyr verií), fengií) mat
um kveldií) fyrir, hefbi þeir fyr komiþ og náíi fólki á fótum.
En — hvort ímyndar nú höf. sör, aí> vætan sem var á mönn-
unum her, liafl orþi% þeim upp á kalib skaþlegri, en sú, sem,
þeir fengu daginn eptir, bæíii í snjónum, er þeir gengu, og
í krapaelg þeim á heuJinrii, et aí> minnsta kosti nokkrir af
þeim hrepptu á einurn staí), eþur þá væta sú, er þeir lágu í
alla nóttina eptir? Mun hin fyrri vætan á fótuuum hafa vor-
iþ þaþ eina skaíilega, en hitt anriao óskaelegt? Eptir ómót-
mælanlegri reynslu þeirra snannna, er í fönn hafa náttlángt
legiþ, hafa þeir, þó þurir hafl niþur lagzt, alvotir upp aptur
stabiþ, og aldrei fremur en þá verií) hættara vifj kali; kemur
þessi reynsla annara fullkomlega heim vir) þa%, sem einn af
raönrium þessum lieflr sjálfur sagt mér, aþ engan þeirra mundi
til neinna muna hafa fariþ ar) kala fyr en um morguninn, aí>
þeir vóru settir upp úr fönninni.
Hvort sem nú höf. trúir nokkru eílur engu af þessu svari,
er hann sjálfráímr um, en hvorki annars frekara né réttara
andsvars frá minni hálfu, þarf hann oþtar ab vænta.
fu'ngvöllum, 10. júní 1857.
S. Becli.
Upphaf Alþingis 1§57.
Mibvikudaginn 1. þ. mán. söfnuöust allir al-
þíngismennirnir undir hádegi í sal þíngsins í skóla-
húsinu, og gengu þaban til kirkju meb konúngs-
fulltrúa herra P. Melsteb í broddi fylkíngar.; pré-
dikabi séra Eiríkur Kúld varaþíngmabur Snæfell-
ínga og lagbi út af l.Pét. 4. —11. V., og þókti öll-
um fögur ræba; gengu þíngmenn meb konúngsfull-
trúa, aí> af lokinni messu, til alþíngissalsins og tóku
þar sæti, aí> vií) stöddum svo mörgum áhorfendnm
sem salurinn rúmabi utan vebanda, en konúngsfull-
trúi ilutti ljúfmannlega ræbu, tjábi þínginu frá aí>
engi lagafnimvörp eba álitsmál væri enn komin frá
stjórninni, nema lagabob þau er út hafa komib fyrir
Danmörku síban 1855, ab ekki væri heldur komin
auglýsíng konúngs um afdrif alþíngismálanna 1855;
jarbamatsbækurnar væri at> vísu komnar frá stjórn-
inni og lagfæríngabækur jarbamatsnefndarinnar sem
sett var 1855; en hvorki álitsskjal þeirrar nefndar
um málib né neitt frá stjórninni um þab hvab hún
ætlabi frekara ab af rába eba leggja fyrir. Ab svo
mæltu lýsti konúngsfulltrúi því yfir, í nafni kon-
úngs, ab þetta Alþíng væri sett, en þá stób upp
einn þíngmanna og hrópabi: lengi lifi konúng-
ur vor Fribrik hinn sjöundi", tóku allir
þíngmenn undir þab í einu hljóbi meb níföldu óm-
andi „hurra".
þrír kbmu nýir fulltrúar til þessa þíngs er ekki
höfbu fyr verib: rektor Bjarni Johnsen konúngkjör-
inn, umbobsmabur Run. Magnús Olsen þíngmabur
Húnvetnínga og Vilhjálmur lireppst. Oddsen vara-
þíngmabur úr Norburmúlasýslu; skorabi konúngsfull-
trúi á þíngmenn, ab þeir léti uppi ef nokkub þækti
athugavert vib kosníngu þessara þíngmanna, og þeg-
ar enginn gaf sig fram um þab, skýrbi konúngs-
fulltrúi frá, ab stiptamtmabur hefbi sent séx brél'
frá varaþíngmanni Reykvíkínga, skólakennara Hal-
dóri Kr. Fribrikssyni, um þab, hví yfirdómari Jón
Pétursson hefbi verib kallabur til þíngs ab þessu
sinni en ekki hann, og livort ekki mætti álíta rétt,
eptir því sem umræbur og atkvæbagreibsla féll á
Alþíngi 1855 (Alþ.tíb. 1855, bls. 15 — 18), ab hann
ætti í ár þíngsetu fyrir Reykjavík en ekki J. P.,
sem enn mundi mega álíta bundinn vib ab vera
varaþíngmabur Strandasýslu, enda þótt hann hefbi
verib kosinn abalþíngmabur fyrir Reykjavík; þetta
fól stiptamtmabur konúngsfulltrúa ab leggja undir v
álit og úrskurb alþíngis, og spunnust út af því
nokkrar umræbur, en síban var gengib til atkvæba
um þab meb nafnakalli,- voru 21 atkvæbi greidd,
því 1 vantabi (kammerr. þórb Gubmundsen), 1 færb-
ist undan, en J. P. sjálfur mátti ekki atkvæbi greiba;
sögbu 14 nei vib því ab yfirdómari Jón Pjetursson
ætti nú þíngsetu fyrir Reykjavík, en 7 sögbu jávib
því, og vék hann því nú af þíngi, en skólakennari
H. Kr. Fribriksson var degi síbar inn kallabur á
þíng fyrir Reykjavík.
Ab því búnu skorabi konúngsfulltrúi á hinn
elzta þíngmann, en þab reyndist prófastur séra 0-
lafur Sívertsen, ab taka forsetasætib og gáng-
ast fyrir forsetakosníngu; var þá skjalavörbur Jón
Sigurbsson til forseta kosinn meb öllum (20) at-
kvæbum nema einu; til varaforseta var því næst kos-
inn exam. juris Jón Gubmundsson, meb 16