Þjóðólfur - 26.09.1857, Blaðsíða 1

Skrifstofn „þjóðólfs“ cr í Aðal-
stræti nr. 6.
þJÓÐÓLFUR
1857.
Auglýsíngar og lýsfngar urn
cinstakleg málefni, eru trknnr f
lilaðið fyrir 4sk. á hvcrja smá-
leturslinu; kaupendur blaðs-
ins fá helrnfngs afslátt.
Scndur kaupendurn kostnnðnrlnust; verð: árg., 20 ark. 7mörk; hvert einstakt nr. 8 sk.; sölulaun 8. hver.
9. ár. 26. september. 36,— 37.
Leiíiréttíng: í sííiasta bl. bls. 139, er skakkt til fært j
matsver?) 10 hundraí'ajarlbanna um 4J/j rd. í hverju amti;
sú júr?) veríiur nefnil. 10 hundr. a¥> dýrlelka, sem í Sutiur-
amtinu er matiu á 3 05 rd. í Vesturamtinu á 2 65rd. og
í Nortur og Austuramtinu á 2 9 5 rd.
— „Engum er allt gefiö og engum alla varnab";
þaíi sannast á öllum, konúngum sem kotúngum, og
þab sannast cinnig ý amtmanni Nor&lendínga herra
J. P. Havstein í klábamálinu. Vér höfum met)
ánægju látiíi hann njóta sannmælis um þaö, ab hann
heftr lagt fram mikinn og í ntörgu tilliti viburkenn-
íngarverban áliuga og alúb í því ntáli, frá því fyrsta
ab afskipti hans og tilhlutanir gátu þar komib ab
libi, og vér höfum því getab leidt hjá oss einstaka
dettilokur sem brugbib hefir fyrir innan um allan
þann áhuga og öruggieik er hann hefir sýnt af sér
í þessu máli; vér höfum t. d. ekki hreift ab neinu
„líeituplalcatinu“ góba, er þeir Havstein og Mel-
steb létu út gánga á prent í sumar, og ireldur lof-
ab mönnum ab leiba á vángann vib því, og meiri
vægb átti þab ekki skilib; enda „Norbri" sjálfur
hefir kynokab sér vib ab hreifa því mebal annara
afreksverka amtmannsins síns, í greininni um „sub-
urferb amtmanns Havsteins" (sjá „Norbra" 5. ár,
19.—20. bl.)1. þab virtist og þarllítib, og tvísýnn
árángurinn af öllum þeim feyki kostnabi er þar
af hlaut ab leiba, eba þó miklu fremur alls einkia
árángurs von, ab halda 5 norblenzkum mönnum hér
sybra um allan hérverutíma sinn, undir þab í 4 vik-
ur; úr því stiptamtmabur afstakk þab í öndverbu
ab Irleypa þessum mönnum ab á fundi amtmanna,
hvaba gagn gat þá stabib af þessari laungu dvöl
þeirra hérsybra og ferbalögum bæbi upp og austur?
3) l sömu ritgjórbinni lieflr .,Norbri" leitazt vib ab hrekja
íistæburnar á móti algjórlegum niburskurbi, sem tekn-
ar eru fram í j>. árs þjóbólfi bls. 123—124; þetta láum ver
ckki vorum heibraba felaga, úr þvf hann er á gagnstæbri
skobun á annab borb, hvort sem nú sú skobun er byggb á
sannfæríngu eba á meiníngu og vilja amtmanns Havsteins;
víst er um þab ab engi af norblenzku alþíngismönnnn-
um fylgdi þeirri skobun fram á þínginu meb einu
orbi eba atkvæbi; en ver ætlumst til, ab vor heibrabi ffclagi
afbaki ekki eba rángfæri, sínnm málstab í hag, þær á-
stæbur sem hann tekur fyrir sig ab hrekja, hver sem í hlut
á, en þab heflr „Norbri" gert á þessum stab.
En þetta og því um líkt, sem er svo mikln
minna varib f heldur en abalmálefnib sjálft, höfbum
vér ásett, aí) leiba hjá oss; vér álitum svo rnikib
varib í hinn verulega áhuga, alúb og þojgæíii sem
herra H. hefir fyr og síbar lagt fram í þessu máli,
— því verfeur ekki neitafe, — afevel mátti sjá í gegn-
um fíngur vife öferu eins og því sem áú var talife,
enda þótt mifeur heppilega efea hyggi&ga færi úr
hendi. þess vegna heffei því og verife látife óhreift
í „þjófcólfi" nú og sífear, heffei ekki amtmafcur H.
mefe nýjum úrskurfei í kláfcamálinu gefife beint til-
efni til þess.
Sýslunefndin í Húnavatnssýalu haffei afe tilhlut-
un amtmanns efcur eptir fyrirlagi hans samifc og
sent honum ýmsar uppástúngur til þess afe hafa vak-
andi auga á ef fjárkláfeans yrfei vart þar í sýslu,
og tii þess afe verja honum þángafe efeur útbreifeslu
hans; mefcal annars varstúngife ijpp á því, afe varna
mefe öllu móti öllum fjársamgaungum í haust og
vetur, bæfei afe sunnan og vestan, vifc fé Húnvetn-
ínga, en þó skyldi mega farga út úr hérafeinu skurfe-
arfé í haust, tvævetrum saufeum og eldri, en hvorki
ýngri saufeum né ám. * þafc virfcist aufesætt afe mefe
bráðabyrgðar úrskurfei amtsyfirvalds mátti mefe
eingu móti gángæ nær eignarétti nranna en þetta,
einkum þar efe alþíng haffei stúngife upp á í frum-
varpi sínu til tilskipunar um fjárkláfeann, (sjá 20.
gr!) „afe kaupa mætti skurfearfé" frá hinum ósjúku
hérufeum til hinna sýktu. þafe heffei og ekkert orö
ife fundife afc því, þótt amtm: H. heffei takmarkafc
þessa uppástúngu sýslunefndarinriar nokkufe nákvæm-
ar, efea bundifc hana eínskorfcufcnm reglum, svo afe
ekki heffei orfcifc farife í kríngum hana afe ósekju,
t.d. afe engi fjáreigandi mætti láta af hendi skurfe-
arfé tii annara hérafea hvort hcldur vestur efea sufe-
ur, nema því afe eins afe hreppstjóri efea einhver
hreppsnefndarmafeur væri tilkmddur, svo afe fullt
eptirlit yrfei mefe því haft,' afe engi kind væri burt
rekin úr hérafeinu nema tvævctrir saufeir og eldri,
og skyldi varfea málssókn til sekta ef út af væri
brugfciö; þetta heffei verife bæfei rétt og efclilegt.
En þegar téfear uppástúngur sýslunefnfndarinn-
ar komu fyrir amtmann unnu þær ekki samþykki
- 145 -