Þjóðólfur - 21.03.1859, Síða 1

Skrifstufn „þjóðúlfs0 cr í Aðal-
stræti nr. 6.
ÞJOÐOLFR
1859.
Anglýsíngar og lýsingar um
einstakleg málefni, eru teknar f
blaðið fyrir 4sk. áhverja sniá-
letrslinu; kaupendr blaðsins
fá helmíngs afslátt.
Scmlr kaupendum kostnaðarlaust; vcrð: árg., 20 ark , 7mörk; hvert einstakt nr. 8 sk.; sölulaun 8. hver.
11. ár. 21 . marz. 16.-17.
(ý5|r* Vér verðunt að biðja vora heíðruðu kaupendr og
lcsendr fyrirgefningar á þvf, að þessi númer „þjnðnlfs“
koinu eigi fyr en nú; en einka orsokin er sú, að púsf-
skipsins liefir verið von á hverjum degi um þessar mundir
(en það er ókoinið enn i dag), og átti þetta blað að
færa jafnframt lielztu fréttir frá lítlöndum.
í Nr. 14. 15. af bla&inu, „þjóbólft", útkoninu
28. seinast libins mánabar, er almenníngi skýrt frá
því, á hvern hátt eg meb tilliti til pólitíþjóns Steen-
bergs hafi neytt þess valds, sem mér er fengib raeí)
konúngsbréfi 22. martz 1837 til a& setja pólitíþjóna
í Reykjavík og veita þeim lausn, og er þar fari&
þeim or&um, sem fullkomlega gefa í skyn, a& eg
hafi öldúngis gengib fram hjá e&a breytt þvert á
móti úrskur&i konúngs 5. des. 1821, sem tetli fyrsta
pólitíþjóni í Reykjavík bústa& í landsyfirréttarhús-
inu og sama pólitíþjóni einnig 50 rd. laun sem
fángaver&i vi& fángahús bæjarins.
þessu, sem þannig er ránghermt, til lei&rétt-
íngar, munu& þér, herra ritstjóri, samkvæmr tilsk.
9. mai 1855 § 11, finna y&r skylt a& auglýsa,
a& engi sá konúngsúrskur&r er til, sem veiti nokkr-
um af póli tíþjónum Reykjavíkr ofangreindan
bústa& og laun, því hinn ofanncfndi allrahæsti úr-
skur&r, sein hér a& líkindum er skírskotab til, inni-
heldr ekkert anna& en samþýkki konúngs til söl-
unnar á hinu gamla og kaupanna á hinu nýja yfir-
réttarhúsi, og fyrirskipar a& endíngu, a& Canselíi&
skuli rá&stafa brúkun hins nýkeypta húss. þetta
hefir nefnt stjórnarrá& gjört me& bréfi sínu 3. mai
1823, er samþykkir uppástúngu stiptamtmanns af
19 febr. næst á undan:“ a& herbergib gegnt gar&-
inum, búr og eldhús, megi tilleggjast þeim, sem
fær tilsjón me& húsinu (bcn eþftgt^asentc 33e-
tjent)".
Sama er a& segja um laun fángavar&arins. þau
eru ákve&in me& Canselliúrskur&i 6. aug. 1839
svo híjó&andi: „a& því leyti herra stiptamtma&r í
„bréfi 11 febr. þ. á. hefir stúngib upp á, a& þeim
„þjóni (33etjcnt), er settr ver&r sem fángavör&r vi&
„fángelsib í Reykjavík, sem stofnab ersamkvæmt
'„allrahæstum úrskur&i 24. jan. f. á , megi veitast
„50 rd. laun af löggæzlusjó&num íslenzka, tjáist
— oa
„y&r til kynníngar og rá&stöfunar, eptir a& skrifazt
„hefir veri& á vi& hi& konúnglega Rentukammer,
„a& uppástúngan hér me& samþykkist“.
þa& er nú au&skili& hér af, hverjum þeim, er
skilja vill, a& hér er því ekki svör a& gefa, a&
fyrsta pólitíþjóni í Reykjavík skyldi vera ætla&r
bústa&r í yfirréttarhúsinu e&a laun og þjónusta
fángavar&arins, og mundi þa& því hafa veri& rétt-
ara fýrir höfund, e&a höfunda, greinarinnar, a& kynna
sér fyrst þann fyrirborna konúngsúrskur&, um hva&
víst ekki hef&i af mér veri& neita&, á&r en hann
e&a þeir fóru a& beita innihaldi hans til þess að
' gefa í skyn, a& eg hafi gjört rángt. Hva& þa&
snertir, a& eg skyldi hafa trobib upp á pólitíþjón
Steenberg launum fángavar&arins og bústab*f yfir-
réttarhúsinu, þá er þessi ábur&r eins ástæ&ulaus og
liitt. Steenberg sótti „alternativt" um lausn frá
pólitíþjónustuuni einni, e&a frá öllum sýslunum,
sínum en þegar bæ&i yfirdómarinn í landsyfirrétt-
inum og rektor skólans ósku&u mikillega, a& St. yr&i
vib sýslanir sínarsem yfirréttarþjónn og kennari í
líkamsíþróttum, haf&i eg ekki annan kost en veita
honum hi& fyrra „alternativ", og ætla eg þa& hef&i
verib óforsvaranlegt óréttlæti af mér, ef eg hef&i
látib hann halda fángavar&arþjónustunni, en teki&
frá honum launin fyrir hana, jafnvel þó hann vildi
þetta til vinna til a& losna vi& pólitíþjónustuna. Eg
er líka þeirrar meiníngar, a& sé a& eins tveir pó-
litiþjónar í bænum, muni þeir hafa svo æri& a&
vínna, a& hvorugr þeirra geti gegnt fángavar&ar-
þjónustu sem vera ber, þar sem sú þjónusta bein-
línis krefr, a& sá, sem henni gegnir, ætí& geti ver-
i& vi& höndina, þegar á þarf a& halda.
J. D. Trampe.
* *. ... *
þó að vér í síðasta blaði hreilðim þeiin aðgjörðum
lierra stiptamtmannsins, sem hann er hér að verja, — og
það er oss sönn ánægja að geta auglýst þessa vörn sjálfs
hans, — þó að vér hreifðitn spurníngu almennings um,
hvernig á því stæði, að stiptamtmaðrinn gæti nú upp á sitt
cindæmi veitt einstöknm manni það húsnæði og þær tek-
jur, cr fyr væri með konúngsúrskurði veittar, opinberri
stöðu eða starfa til rflkunar, — þá cr hér með hvorki
sagt né „geíið í skyn“, að stiplanitmaðrinn „hal'i gjört
rángt", heldr að eins dreginn efi á, hvort hann hafi þar