Þjóðólfur - 23.05.1859, Blaðsíða 6

- os -
ósigldr fékk Breiðabólslað í Fljótshlíð fyrir konúngsveil-
íngu; búinaðr góðr var hann, og liinn merkasti, kurteys
og ástsæll. — 19. s. mán. nndaðist, þar á Brciðabólstað,
inóðir hans, húsfrú tíuðrún A r n gr í m s d ó 11 i r, sem fyr
var getið, ekkja eptir sira Haldór Jlagnusson f Sauibæ,
83 ára að aldri, og hal'ði verið ekkja í rúrnt 21 ár, þau
áttu alls 6 bórn, (dóttir hcnnar, Ragnhildr Haldórs-
dóttir, kvinna Sæmundar við Búðir Guðmundssonar pró-
fasts á Staðastað, dó i fyrra), en að eins 2 þeirra cru
nú enn á lifi: sira Arngrímr á Bægisá og Jón hrcppstjóri
á Búrfelli i tírímsnesi; hún var þrekkona, og iðjukona,
glaðlynd og sérlega rninnug. — 7. f. mán. varð úti sonr
þorstcins bónda í Vogatúngu, Jón að nafni, 16 vetra, og
fanst örendr skamt frá túngarðinum. — I vikunni fyrir
páskana fúrst skip i Vestmanneyjum með 12 mauns (aðrir
segja 13); og týndustallir mennirnir; formaðrinn var M a g n-
us bóndi Ólafsson frá Austasta - (Asólfs-)skála undir
Eyjafjöllnm, hann var nál. 36 ára, og hinn efnilegastimaðr,
beati sjóliði og heppnisinaðr; voru flestallir hásetar lians
úngir og hinir efnilegustu, þvi mannval valdist til hans, 2
þar úr Eyjunum en hinir undan Fjöllunum; meðal þeirra
var einn, ísleifr sonr Einars hreppstjóra Isleifssonar
á Seljalandi, rúml. tvitugr og liinn mannvænlegasti. —
Maðr druknaði og undir Eyjafjöllum með þeim atvikum,
að liann hélt i seil, en kiptist fyrir borð. — 11. þ. mán.
andaðist merkisbóndinn JónJónsson á Elliðavatni fyr
hreppstjóri, 69’/2 ára, fæddr á Höfðabrekku i Mýrdal 25.
nóvcinbr. 1789; hann átti fyr Ragnheiði Guðmundsdóttur,
ekkju eptir Pál klaustrhaldara Jónsson, og varð þeiin
eigi barna auðið, en síðar Guðrúnu Jónsdóttur prests Mat-
tbiassonar, sem nú lifir hann ekkja, ogvarð þeim 12 barria
auðið, lifa 9 þcirra og öll f æsku. — Jón heitinn var orð-
inn alment kunnr fyrir al'bragðs túnarækt sína og aðrar
jarðabætr, og hefir þeim mörgu, erað Vatni hafa komið,
mátt gefa á að Ifla og orðið að dázt að hversu hann hafði
setið þá jórð og endrbætt á svo margan og mikinn hátt;
hann var og að ílestu öðru jafnan álitinn hinn merkasti
og hyggnasti maðr, höfðinglundaðr og gestrisinn; liann
var jarðsettr í Reykjavík 21. þ. mán. með þeirri viðhöfn
er sómdi; hefir dóinkirkjuprestrinn sett honum snotrt
grafletr, er var prenlað. — 14. þ. mán. andaðist húsfrú
M a rgr ét Asgeir sdó tlir, kvinna sira Andrésar Hjalta-
sonar á Inindi, nál. 45 ára að aldri; mcrkileg kona l'yrir
gál’ur, dugnað, skörúngskap og ástsæld af öllum er hana
þektu.— 21. þ. mán. Kristján þorstcinsson, káupinaðr
liér í bænum, 30 ára að aldri, áreiðanlegr maðr og vinsæll.
(Bókafregn. ASsent).
I. „Samanburíír á ágreiníngslærdómum
katólsku ogprótestantisku kirkjunn-
ar, eptir Sigurð Melsteð, kennara vib presta-
skólann í Reykjavík. VIII. 303. 12. Útgefandi
Egill Jónsson.
Svo heitir bók ein, er um þessar mundir er
kemin út frá prentsiniíijunni í Reykjavík. þarf ei
aíi skýra frá því, at> pappír og prentun og allr ytri
frágángr á bókinni er í gótu lagi, eins og á öllu,
sein prentsmibja þessi leysir af hendi, og lætr frá sér
koma nú á tímum. En fyrir því, at sá, seni ritar
greinarkorn þetta, befir yfirfarib bókina, og fundizt
mikib til, þá getr hann ekki bundizt þess, at fara
um hana nokkrum orbum, skýra löndum sínum frá
aÖal-irtntaki hennar, og skora á þá aö eignast hana
og kynna sér; hann þorir ab fullvissa hvern og einn
um, at) þeir kaupa þar ósvikna vöru. þab má segja
um bók þessa, ab „hér sé gott orb í tíma talab".
Eins og mönnum er kunnugt, eru katólskir mcnn
orbnir landfastir hér á landi, bæbi eystra og vestra,
og er eigi annab sýnna, en ab þeir taki þegar liönd-
um saman, og spenni greipar um oss, vesalamenn,
sem hér búum fyrir, og játum Lúters trú. því á
þab næsta vel vib, ab oss sé skýrt frá, bæbi því,
hvernig trú katólskra manna er varib, og hvernig
vor trú er Iögub, því mörgum af oss er þetta harla
óljóst, og þó sumir af oss kunni ab vita þetta nærri
sanni, þá er þó satt bezt ab segja, ab ílestir erum
vér fremr daufir og kaldir og fjörlitlir í andanum,
látum í andlegum sem líkamlegum efnuni reka þetta
á reibanum fram í ókonina tímann, og hugsum svo
ab segja hvorki um himinn né jörb. Bók þessi gefr
oss glögga þekkíngu á trúarjátníngum beggja Qokk-
anna, bæbi katólskra og prótestanta (en allir vita,
ab lúterskir eru ein abalgrein af prótestöntum).
Höfundrinn skýrir í inngángi ritsins frá: 1, trúar-
játníngu katólsku kirkjunnar; 2, trúarjátníngu pró-
testantisku kirkjunnar; og 3, sameiginlegum grund-
velli beggja kirkna, samt frá stefnu ritsins. Síban
skiptir hann bókinni í tvo kapítula: hljóbar hinn
fyrri um ágreiníng milli katólsku og prótestant-
isku kirkjunnar í grundvallarlærdómi um kirkjuna
og reglu trúarinnar, og segir frá því í þremr höf-
ubgreinum. Ilinn síbari kapítuli er um ágreiníng
milli beggja þessara kirkna í hinum einstöku trúar-
lærdómum, og er í 9 greinum: um ástand manns-
ins fyrir og eptir fallib; um réttlætíngu; um gub-
lega náb og mannleg góbverk; um sakramentin;
um dýrkun helgra manna; um aflát; um einlífi klerk-
anna; um föstur og helgidaga; um gubsþjónustu
katólsku kirkjunnar. Og er þá skýrt frá öllu inn-
taki bókarinnar. Höfundrinn er sá fyrsti (ab því
sem vér vitum), er trm þetta mál hefir ritab á ís-
lenzka túngu, og bæbi þab og svo hitt, ab hann
hefir ætlab rit sitt bæbi lærbuin og leikum, gefr ab
skilja, ab hann liefir haft vib ekki lítinn erfibleika
ab stríba; því þab er ekki vandalaust ab leggja
nýjan veg, og ekki hægbarleikr ab rita um vísinda-
legt efni fyrir alþýbu. Vér ætlum, ab höfundrinn
hafi leyst hvorttveggja sérlega vel af hendi, og ab
bókin beri vitni um skarpskyggni, lærdóm og lipr-
leik lians. Vér leyfum oss ab fullyrba, ab hann