Þjóðólfur - 10.03.1860, Blaðsíða 5

- 53 -
Dómr yfirdómsins.
I. í sökinni: miílsfærsliiinnðr II. E. Johnsson skip-
aí)r sóknari, gegn Gubinundi Guíinund-isyni.
(alinennt nel'ndr „Kíkii“.)
(Upp kveðinn 13. fébr. 1K60. — þjó naftr á sanð. álit-
inn Sannaðr sanikv. tilsk. 8. sept. 1841, þrátt fyrirneit-
un hins ákærða o" skort á ððriiin beinlinis lagasónn-
ununi, með inörgiini og inikilvæguin likum, er livorar
studilu aðrar, i sauibandi með því atviki, að liinn á-
kærði var þrisvar áðr saklallinn og dætndr fjrir eign-
arrán.)
„Með dóini Kjósar og Gullbringnsýslu ankahéraðsréttar
frá öðrnni niai, er næst leið, er Guðmundr Guðinundsson,
auknefndr ,,K(kír“, dænidrlyrir þjófnað og ðlðgniæta njeð-
ferð á fundnu le, til 4 ára betrunarhússvinnu, og til að borga
allan af lögsókninni gegn hoiiuui löglcga leiðai di kostn-
að, og er dórni þessuin, bæði af ákærða sjálliim og lilut-
aðeigandi auitnianni, skotið til landsyfirréttarins“.
„þjufnaði þeini, seni ákærði er grunaðr uin, er fyrst
og freinst þaunig liállað, að bóndinn Sigurðr íngjaldsson
á llrólfskála á Selljarnarnesi niissti nóttina niilli þess 14.
og 15. janúar f. á. úr fé sínu í svo kölluðu Suðrnesi, full-
orðinn sauð, og fundust leylar af innj lluiiuiu á því til-
greinda svæði rétt a eplir, og þannig var auðsælt, að
sauðrinn iialði liorlið af inannavalduni. Var ákærði strax
grunaðr fyrir verkiiaðinn, þar scm vissa var lyrir því,
að haun uui kvöldið, þegar sauðrinn hvarf um nóttina,
hafði verið á ferö þar i grend og kouuð um kiöldið að
Kuoppsborg í Nesliverlinu, iinfl inuðlcrðis poka, er lítið
eitt var i, og farið þaðan uin dagsetrsbil, og degínuin eptir
lagt inn lijá kaupiuanui Tærgcsen ( lieykjavík ull, er virt-
ist vcra eitt sainauháugaiidi ný-afrakaö reifi af lullorðnum
sauð. Akærði lielir þar á móti skýrt svo frá, að liaun
hafi frá Knoppsborg farið uni kvöldið raklciðis suðr á
Alptancs, seni svarar hérnmbil l'/2 til 2 inílna að vega-
lengd, og gist þar í koti nokkru, án þcss hann hafi getað
eða viljað nalngrcina það, uin nóttina, og eins og lianu
algjörlega hefir þrætt fyrir, að vera valdr að sauðarlðk-
unni, þannig hefir hann, hvað ullina snertir, og hvernig
hann liafi verið að henni kominn, skýrt svo frá, að hiin
hali verið al' vetrgemalii kind, sein hann liafi átt og skorið
um haustið, og af tvævetri kind, sem liann milli vetrnátta
og jólaföslu liafi kcvpt i porti kaupmanns Tli. Jonssonar
f Kcykjnvik, af sér ókunnum manni; en eins og það má
álitast fullsannað, að það sé elnher ósannindi, að ákærði
liafi þá uinra'ddu nótt verið á Alptanesi, þvi auk þess,
að þessi sögusðgn lians virðist, fullkoiiilega hrakin með
prnfinu, sem haldið var 24. janúar f. á. í Sviðliolti, er
það vitnað af konunni Margrétu Sveinsdótlur á l.amba-
stöðum, næsta bæ við llrólfskála, og örskaint þaðnn, að
hún hali séð og taiað við ákærða, sem þá halði meðlerðis
poka, er miklu uieira var (, cn þeim, er sannað er, að
linnn liafi haft meðferðar kvöldinu áðr, á föstudagsniorg-
uninn hér iim bil kl. 9 þar við bæinn, sem eptir vega-
lcngdiniii milli Alptaness og Lambastaðn, ekki getr ntt sér
stað á þcim tima dags, ef ákærði lielði um nóttina verið
suðr á Alptanesi, og ekki farið þar á l'ætr og af stað fyr-
cnn 1 hálfbjörtu, eius og haun liefir sagt liann hafi gjört,
og þó i aðra átt, endn lítr nllr frnmhurðr ákærða að þvi,
að honuin cr annt uin að draga dulur yfir þvð, að hann
hafi verið á Seltjarnnrnesi þá nótt, som sauðrinn hvarf;
en einniitt með þvi ber hann, eptir tilskipun 8. septein-
her 1841 3. grein 1. atr., að sér böndin, og sania má
segja iiiii nllina, sem hann lagði inn hjá kaupinniini Tærge-
sen, þnr sem það er vituað og saiiiiað, að hlóðhálsinn var
óslorkinn og að þeir sem skoðuðu ullina urðu blóðugir
iiiii fingrna, af rauðu nýlegn hlóði, sein með engu móti
gat átt sér slnð ineð þá ull, sem hann segist hafa átt af
snuðnum, er hann segist liafa keypt í kaupmanns Th.
Jonssonar porti (og sem að öðru leyti engin sörinun er
lyrir að satt sé) fyrir meir en 6 til 7 vikiini áðr, enda þó
ullin, eins og ákærði hefir borið lyrir, kynni að hafa blotn-
að hjá honiiin á leiðinni, og þegar nú hér við bætist, að
i vörzlum ákærða fannst nýlegt hvítt sauðarskinn og mör,
sem liann ekki liefir getað leitt Ifkur, þvi síður sönnun
l'yrir, hvernig haiin væri að kouiiiin, virðist ekki betr, en
f ölliiin þessum atriðuin til sainans teknum sé fólgin svo
inikil og fiillnægjandi sönnnn og sannfæiing, eð ekki sé
áhorfsmál að álita ákærða sannan að gefinni sök, sérilagi
þegar jalnfranit er tekið til greina, hvað framhurðr hans
yfir hölnð er óhreinskilinn og dularlullr, sem og það
atriði, að hann er orðiun áðr uppvís að mikilli þjófgelni,
og hefir verið dæmdr áðr optar cn einusinni fyrir þjófnað
og samkynja glæpi“.
„Hvað þarnæst viðvjkr stuldi þeim, er þeir tvcir Ölf-
usingar Jón llalldórssor frá Hraiini og þorbjörn Vígfússon
frá Grímslæk urðu fvrir að kvöldi hins 21. dnsember 1858
á l'erð sinni úr Keykjavík og inn fyrir Eskililíð, og þann-
ig var iiáttað, að þrir pokar ineð ýtnsum munum (, er
vandlega voru bundnir með snærum á aptasta hestinn
í lest þeirra, voru teknir htirtu, auðsjáanlcga tneð því
móti, að snærin voru skorin í sundr, þar stubbarnir voru
eptir, þá hefir hinu ákærði að vísu einnig stöðugt þrætt
fyrir, að hann væri valdr að stn|di þessuin eða við hann
riðinn, en þar eð lógleg sönnun samkvæmt D. L. 6.---------17.
—10., 11. samanber tilsk. 8. sept. 1841. 8. gr. 2. atriði,
virðist vera komin fram fyrir því, að hinn ákærði hafi
stolið inalpoka og öskjum þcim, virtuin á 26 skildinga,
cr voru meðal muna þcirra, sem greiudir menn misstii á
áðrsagðan hátt, og eins var umbúið, sem um þá, getr hann
ekki heldr í þessu tiliti komizt lijá þjófshegningu".
„Að því lcyti scm liinn ákærði loksins liefir játað, að
hann hali fundið 6 exemplör sf nr. 7 tfmaritsins þjóðólfs,
virt á 8 skildinga, er hann síðan læsti niðr ( liirzlu sína,
án þess, að koma þeini til skila, eða lýsa eptir eiganda
að þeim, þá hlýlr þessi ólögmæta meðf'erð hans á funduti
fé eirinig að liaka lionum hegnfngu, án þcss framburðr
hans uin, að hann liafi álitið hlöðin einkis virði, gcti orðið
til greina tekin“.
„þegar þvi næst skal kveða á um hegníngu þá, erhinn
ákærði liefir nnnið til með þessuin álbrotum, her þess að
gæta, að hann er dæmdr fyrir þjófnað i Reykjavikrbæjar
fógetadómi 1. marz 1851 til 2X5 daga vatns og branðs
hegníngar, fyrir þjúfshylmiiig i hæstaréttardómi II. des-
ember 1854, til 27 vandarhagga refsíngar, og loksins fyrir
ólögmæta mcðf'erð á fundnn fé í land-yfirréttardónii 8. nóv,
1858 til að sæta 3><27 vandarhöggum, og er þannig áðr
þrisvar sakfelldr um samkynja glæpi og hér ræðir uin; og
virðist því hæfilegt, að hann nú sæti 5 ára bctrunarhús-
vinnu sauikvæmt lílskipue 11. april 1840, 22. 25, 58. gr.
samanber 78 og 79 gr., saniauher tilskipun 24. jatniar